♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

...วนเวียนแวะวุ่นว้า....จริงนา
วนแวะเวียนไปมา.......เบิ่งเจ้า
เวียนวนแวะถามหา.....แสนห่วง
เวียนแวะวนจนเศร้า....อยากลี้ หลบลา

 

เดรัจฉาน ท่านว่าเป็น สมบัติกลาง
ท่านสอนวาง ว่าเพื่อนทุกข์ วิบากผล
กรรมจำแนก หยาบประณีต วิบากดล
วัฏฏะวน เราท่านไซร้ อาจเคยเป็น.



อย่าดูหมิ่น ดูแคลน เหยียดหยามเขา
เพียงทุกข์เอา เบาหนัก ที่ทับถม
เพียงแค่นี้ สุดช้ำ ทุกข์ระทม
ไฉนข่ม เติมช้ำ ให้บีฑา


*****************************

บีฑา

[-ทา] (แบบ) ก. เบียดเบียน บีบคั้น รบกวน เจ็บปวด. (ส. ปีฑา).

 

อ่านนิทาน แล้วยัง มาขำได้
แหมช่างไร้ ความหน่าย สลดหนา
หนอนน้อยรี่ คลานตาม ภัสดา
คริคริฮา อารมณ์ไหน มาขำฤา...=.=!?

 

หยุดเวียนวนอยู่นี้............ประจำ
ใยวุ่นไปมาทำ...............ซึมเศร้า
หายหนซ่อนลืมคำ...........กวีกล่าว
ยามแวะมาบอกเจ้า.........อยากลี้ หลบลา

ใดนิจจาเที่ยงแท้............ยึดทุกข์
วางปล่อยสบายรุก..........ย่ำเยื้อง
เวลาว่างทานศีลชุด.........ภา-ว-นาเฮย
ดีก่อกุศลไซร้...............แน่แท้ ทุนตน.

 

กาลราตรี ที่เคลื่อน เดือนวันผ่าน
ดั่งนิทาน นิทรา จักว่าไว้
ให้จารึก ตรึกคิด อจิณไตย
เกินคำไว้ ในอรรถา จะว่าความ

ในวิกาล นานสถล บนวิถี
จรลี จรจรัล ให้หวั่นไหว
บาทวิถี บทวาร นานเดินไป
ช่างมืดมน ชวนหม่นไหม้ ให้หวาดกลัว

สองข้างทาง ไร้มิตร จะคิดพึ่ง
มีแต่เพิง พนักผึ่ง ให้อึงหัว
ทุกเคหา พาเห็น เป็นตนตัว
บ้างนั่งนอน ยืนมั่ว อยู่ทั่วไป

ครั้นแลมอง ส่องทาง ระหว่างนั้น
พบภิกษุ ผ่องพรรณ วรรณะใส
จาริกอยู่ ข้างหน้า จะช้าใย
จึ่งรีบเร่ง เดินไป ให้ทันกัน

ท่านเดินนำ ขึ้นทาง ระหว่างเขา
สูงชันเท่า เทียบประเทศ เขตสวรรค์
ทุกสิ่งอย่าง พลางเสพ พิสิษฐ์พลัน
อัศจรรย์ พันลึก ระทึกใจ

แวดล้อมหมด จรดใส ให้กระจ่าง
ฉัพพรรณพร่าง สีขาว สกาวไสว
ไร้ความมืด มัวหมอง ผ่องอำไพ
ชุ่มชื่นใน ใจสว่าง ดั่งทิวา

แลเห็นองค์ ปฎิมา พระประธาน
ปางไสยาสน์ นฤมิต ประดิษฐา
พระฉวี ผ่องนวล ละมุนตา
จึ่งวันทา น้อมกราบ อภิวันท์

ช่างงดงาม เกินเอ่ย เฉลยได้
มิเคยเห็น เช่นใด ที่ไหนนั่น
โลกมนุษย์ หาไหน ไม่เทียมทัน
ปฏิภาค สุดจะสรร พรรณนา

แลมีเทพ บรรเลง เป็นเพลงพิณ
ช่างสุดจินต์ แสนเพลิน เกินหรรษา
ทั้งรูปโฉม โนมพรรณ ตระการตา
หรือนี่หนา เมืองฟ้า ที่ว่ากัน

แลล้อมด้วย รอบสระ ขรณี
อุทุมพร หลากสี ชูช่อนั้น
กลิ่นจรุง หอมเลิศ เกินจำนรร
สุดจะหา คำสรร มาปั้นความ

ครั้นระลึก นึกได้ ในรูปพระ
หันหาจะ ตามต่อ ก็พลีพลาม
เร่งจะเดิน เกินจะทัน นั้นหยุดตาม
ท่านคงให้ เห็นพองาม ตามบุญพา

เมื่อออกจาก ภวังค์ ตั้งคำถาม
สววรค์นาม เมืองตา- วติงสา
ด้วยประดิ ษ ฐา พระจุฬา
องค์พระสัมมา สัมพุท ธ โคดม

 

อารมณ์นิ่ง....จึ่งเห็น....เฉกเช่นขำ
วงกงกรรม....หมุนไป....ไม่มีหยุด
ดีดตัวเอง....ออกนอก....มองพิรุธ
ให้สะดุด.....ภพเก่า.....เพียงแค่เงา
คงเหมือนเช่น....เป็นนิทาน....ท่านเล่าขาน
ให้สำราญ......ฝากแง่คิด......ฉุดจิตเฉา
แค่วงนอก.....กรอกตา.....เห็นฉากเอา
บรรเลงเร้า.....เข้าใจ.....ให้เห็นธรรม

 

จันทราใจกรุ่นเจ้า.........เวียนวน
แวะชมเวียนเบิ่งจน........ห่วงหา
ล้าเหนื่อยเทียวแลลน....ใจห้อย รานลา
พบเจอท่านขุนอ้า........วิ่งลี้....ไม่เจอ

 

เขาหล่ะ....ยุพา.....ฉายา
ได้มา.......มิใช่ ....โชคช่วย ^_^

 

....สวัสดีท่านสร้อย

 

สวัสดี ท่านขุน...

 

...สวัสดีครับ

 

ขอบคุณท่านขุน ที่อุตส่าห์ทำรีวิวภาพให้ดู จ่ะ.....

 

...พบเพียงพรากจากแล้ว.....ลับหาย
เอื้อมอาจอย่างมาดหมาย......สุดคว้า
ว่างเปล่าสุดเดียวดาย...........เกินกล่าว
ยอมรับกับใจว่า.....................โลกมิ จีรัง
...ประดังประเดซับซ้อน........ซ่อนกล
วายวุ่นทั้งอลวน....................ยอกย้อน
ชีวิตวุ่นวายจน.......................ล้าเหนื่อย
อยากหยุดอยากพักนอน........มิตื่น หลับนาน

 

.....รำพันบ่นพร่ำเพ้อ......พรรณา
โดยมิลืมหูตา.................เพื่อนพ้อง (555)
อภัยเถิดจันทรา..............วอนกล่าว
สวัสดีค่ะพี่น้อง...............มิ่งมิตร นักกลอน

สวัสดีค่ะ....ทุกท่าน สบายดีกันนะคะ^-^

 

ผิด-สมหวังคู่ซ้อน................ใช่กล
โลกซับซ้อนเพราะตน...........เหนี่ยวไว้
เลยวายวุ่นวนจน.................เอือมเหนื่อย
หลับพักสักนิดให้................ชื่นแล้ว สู้ต่อ

มีตนที่พึ่งนั้น.....................ประเสริฐ
ใครอื่นล้วนดับเกิด...............สูญสิ้น
อาศัยพักใครเทิด................ทูลบ่ มิสม
จมอยู่แต่ทุกข์ทิ้ง.................ตกไว้ แต่ตน.

หลงยึดมั่นถือสิ่งใดในโลก
ต้องทุกข์โศกอยู่กับสิ่งนั้น
เพราะสรรพสิ่งย่อมผุพัง
ยึดมั่นเที่ยงย่อมนำแต่ทุกข์ใจ

ด้วยสิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นทุกข์
ไร้สนุกสุขเทียบควรหรือ
ยึดมั่นว่าเป็นเราของเราคือ
หลงยึดถือไม่ว่างจนทุกข์ใจ
****************

 

*****​

 

สบายดีเฉกเช่นเจ้า.........จันทรา
ถนัดกลอนช้ำอุรา..........ปริ่มไห้
เรานึกว่าเขามา.............มีเรื่อง อะไร
จึงใส่กลอนเศร้าไว้.........กลับยิ้ม ท้ายกลอน.

 

พบกัน วันใหม่ สดใส
ให้ใจ สดชื่น หรรษา
ไร้โรค ลาภมี ปรีดา
รักษา ใจกาย แข็งแรง.

 

...วางโคลงไว้แอบเศร้า.......เรื่องจริง
หากจิตต้องประวิง...............วางไว้
อักษรซ่อนบางสิ่ง.................ความนัย แท้นั่น
แต่ตัดผลัดเก็บให้................ปรับยิม ทักทาย

....พิจารณาในถ้อย................คำสอน
ให้จับใจทุกตอน...................ซาบซึ้ง
หากไม่รบกวนวอน...............เอ่ยแนะ-นำนา
ใจสุขพึงควรพึ่ง ..................แก่นแท้ แห่งธรรม

* ไม่ได่ถนัดกลอนเศร้าหรอกค่ะ...แต่กลอนจะถอดความจริงที่ซ่อนไว้
ขอบคุณข้อความดีๆ ที่ให้อ่านค่ะ อ่านไปพิจารณาไป ได้อะไรมากทีเดียว
อนุโมทนา...ในสิ่งที่มาแบ่งปันค่ะ