โชคเหนือเมฆ-กำไลเหนือดวง- มูลนิธิเทียนฟ้า 2497 - วัตถุมงคล หลวงปู่พิศดู-ครูบากฤษดา

เคยลงข้อมูลให้แล้ว หาไม่เจอลงให้ใหม่ครับ
ชุดที่ถวายทางวัดสันพระเจ้าแดง หลวงปู่พิศดู-ครูบากฤษดา อธิษฐานจิต ส่วนชุดของวัดเทพธารทอง นำไปเสกเพิ่มตามนี้ครับ

พระรุ่นนี้นอกจากหลวงปู่พิศดูจะอธิษฐานจิตแล้ว ยังได้มีผู้อาสานำเข้าขอความเมตตาจากครูบาอาจารย์ต่างๆ ช่วยอธิษฐานจิต(มนต์)เพิ่มให้ด้วย เท่าที่ทราบก็มี
1. หลวงปู่พิศดู(เข้าพิธีพร้อมรูปหล่อพระธรรมธาตุนานหลายเดือน ตราบเข้าสู่นิพพาน) ,
2. ครูบากฤษดา วัดสันพระเจ้าแดง ,
3. หลวงปู่ปลอด วัดโพธิ์นิมิตร ,
4. หลวงปู่เปรี่ยม วัดโพธิ์เรียง ,
5. หลวงปู่ดี วัดสุทธาราม ,
6. หลวงปู่สนั่น วัดธารเกษม ,
7. หลวงปู่พระธรรมวงศ์มุนี วัดไผ่ล้อม(พระอารามหลวง) ,
8. หลวงปู่อ่อง สำนักเขาวงกต ,
9. หลวงพ่อพจน์ วัดห้วงพัฒนา ,
10. หลวงปู่บัว วัดศรีบูรพาราม ,
.... ฯลฯ
ตามปกติแล้ววัตถุมงคลที่ผ่านๆมาของทางวัด องค์หลวงปู่ท่านจะอธิษฐานจิตเดี่ยวด้วยองค์ท่านเอง แต่วัตถุมงคลของหลวงปู่ที่มีครูบาอาจารย์ท่านอื่นร่วมอธิษฐานจิตให้หลายๆองค์ก็เห็นจะมีเพียง พระกริ่ง-พระชัยวัฒน์ธัมมะจารี และเหรียญพระมหาอุปคุตจิ๋วรุ่นสุดท้ายนี้เท่านั้น
ซึ่งในระหว่างที่นำพระไปเสก ก็มีครูบาอาจารย์บางท่านที่ได้ทักขึ้นว่า
"พระชุดนี้จริงๆดีอยู่แล้ว.." แต่ท่านก็ยังอธิษฐานสรรเสริญคุณ สมโภชน์ให้อีก
บางท่านระหว่างที่เสกอยู่ก็ลืมตามาถามว่า "ของในนี้คืออะไร เป็นของใคร นี่ของดีนะเนี่ย.."
และครูบาอาจารย์บางท่านก็บอกว่า "ถ้าเสร็จแล้วจะขอแบ่งเอาไว้บ้าง.." ก็มี ในระหว่างที่นำไปเข้าพิธี จึงต้องมีการแบ่งถวายให้กับครูบาอาจารย์เหล่านั้นเอาไว้แจกด้วย.. เพื่อบูชาพระคุณท่านเหล่านั้น
ซึ่งถ้านับจำนวนพระที่นำไปฝังไว้ด้านหลังล็อกเก็ตโสฬสญาณมงคลปู่หลาน และล็อกเก็ตพระอุปคุตมหาลาภ พระอุปคุตจิ๋วเนื้อทองแดง ทองเหลืองก็เหลือจำนวนน้อยอยู่แล้ว ยิ่งนำถวายให้ครูบาอาจารย์ และทางวัดเขาน้ำซับ และวัดเทพธารทอง พระก็เหลืออยู่จำนวนไม่มากจริงๆ เพราะฉะนั้นพระชุดนี้จึงไม่ค่อยมีหมุนเวียนเลยในปัจจุบันครับ..

เหรียญพระมหาอุปคุต องค์จิ๋ว(รุ่น..พระชนะมาร)

- เหรียญนี้จัดสร้างพร้อมกับล็อกเก็ตรุ่นโสฬสญาณมงคลปู่หลาน ในปีพ.ศ.2553 โดยคณะศิษย์อุปัฏฐากได้ขออนุญาติองค์หลวงปู่จัดสร้าง พิธีอธิษฐานจิตโดยท่านครูบากฤษดา วัดสันพระเจ้าแดง และองค์หลวงปู่พิศดู ได้อธิษฐานจิตตลอดมาเป็นเวลาหลายเดือนก่อนจะเข้าสู่แดนนิพพาน นับเป็นวัตถุมงคลรูปพระมหาอุปคุตรุ่นสุดท้ายที่องค์หลวงปู่ได้สร้างเสกสรรไว้
โดยออกแบบให้เป็นรูปพระมหาอุปคุต พระหัตถ์ข้างหนึ่งจกบาตร อีกพระหัตถ์หนึ่งถือดอกบัว เพื่อบูชาพระพุทธองค์ และแหงนพระภักร์ชำเลืองมาร(มิให้ทำกิจอันเดือดร้อนวุ่นวายต่อผู้ที่นับถือพระศาสนา) เพราะองค์พระมหาอุปคุตเป็นผู้เลิศในทางฤทธิ์ เป็นผู้ที่พระพุทธองค์ทรงพุทธทำนายเอาไว้ว่า ต่อไปภายหน้าหลังพุทธปรินิพพานแล้ว 200 ปีเศษ ท่านพระอุปคุตจะมาเกิด และจะบรรลุโมขธรรมนำพาเวนัยสัตว์น้อยใหญ่ให้พ้นจากบ่วงของมาร ท่านจักเป็นผู้ทำกิจบางอย่างในพระศาสนาแทนพระพุทธองค์ และพระพุทธองค์ยังทรงยกย่องให้ท่านเป็นอนุพุทธะ(พระพุทธเจ้าน้อย) ที่ปราศจากมหาปุริสลักษณะ ท่านพระมหาอุปคุตองค์นี้จะเป็นผู้ปราบพยามารให้ละพยศ เพื่อให้ตั้งความปราถนาซึ่งพุทธภูมิต่อไป และด้วยองค์ท่านพระมหาอุปคุต ท่านอาศัยอยู่ในย่านปราสาทแก้วกลางสะดือทะเล จึงออกแบบองค์พระให้ท่านประทับอยู่ในซุ้มปราสาทกลางน้ำ ส่วนด้านหลัง ออกแบบให้เป็นอักขระขอมนำมาผูกร้อยเรียงกันเป็นยันต์ อ่านได้ว่า " พระชนะมาร "
จำนวนสร้างทั้งหมดได้สร้างออกเป็นของ 2 วัด คือวัดป่ายาง(สันพระเจ้าแดง) ด้านหลังจะไม่ได้บอกชื่อวัดเป็นแต่เพียงมียันต์อย่างเดียว โดยได้สร้างถวายไว้รวม 2 เนื้อ คือเนื้อทองเหลือง และทองแดง รวมกันได้ 2,000 องค์

ส่วนที่ออกที่วัดเทพธารทอง ด้านล่างของยันต์จะเขียนบอกชื่อวัดเทพธารทอง จำนวนการสร้างโดยแบ่งเป็น
- เนื้อเงิน 19 องค์
- เนื้อนวะโลหะ 200 องค์
- เนื้ออัลปาก้า 200 องค์
- เนื้อทองเหลือง 1,000 องค์
- เนื้อทองแดง 1,000 องค์
- เนื้อตะกั่ว ไม่ตัดปีก 59 องค์

 

มีหลายท่านยืนยันว่า..มีเหตุบางอย่างที่ทำให้เกิดความรู้สึกมั่นใจว่าองค์หลวงปู่พิศดูท่านยังอยู่คุ้มครองลูกศิษย์ของท่านอยู่เสมอ..

ยังจำกันได้ไหมครับ..ที่ผมเคยบอกว่า หลวงปู่ท่านยังอยู่ช่วยลูกศิษย์ของท่านอยู่ แม้แต่ภายหลังจากการมรณะภาพขององค์ท่านไปแล้ว บางคนยังได้สัมผัสเห็นท่านด้วยตาเนื้อ แบบกายเนื้อ และกายแก้ว(กายละเอียด) และได้ยินเสียงท่านกับหูตัวเอง ว่าได้พบองค์หลวงปู่ที่วัดนั่นแหละ บางท่านก็พบท่านอยู่ที่อื่นก็มี อย่างพี่คนนี้เพิ่งเจอกับตัวมาไม่นานนี้เอง.. ซึ่งเรื่องนี้ผู้เล่าบอกว่า จริงๆไม่อยากบอกใคร ด้วยสัญญากับตัวเองไว้เพราะเห็นเป็นเรื่องอัศจรรย์มากๆ แต่พอผมได้คะยั้นคะยอ ขอร้องให้พี่เขาเล่า พี่เขาก็ใจอ่อนจึงเมตตาตอบเป็นคำถามมาว่า..

พี่ : " แล้วตอนที่หลวงปู่ท่านยังอยู่ ท่านจะทำอะไรบ้างล่ะเวลาท่านอยู่องค์เดียว ? "

ผม : " พี่ได้ยินท่านสวดมนต์หรือครับ..? "

พี่ : " อืมม นี่พี่ไม่ได้พูดนะ เธอพูดเองนะ.. "

ผม : " แล้วพี่เห็นท่านด้วยหรือเปล่าครับ..? "

พี่ : ...... (เงียบ..อมยิ้ม)

ผม : " พี่เห็นท่านด้วยใช่ไหม..? "

พี่ : " อันนี้พี่ก็ไม่ได้พูดนะ เอาแค่นี้ก็แล้วกัน เอาเป็นว่าเรื่องที่พี่บอกว่าองค์หลวงปู่ท่านยังอยู่ เธอก็รู้แล้ว ก็เป็นอย่างนั้นนั่นแหละ "
(ข้อมูลคุณทุเรียนทอด)

Sira Pop ขอขยายความจากเนื้อเรื่องนิดหนึ่งครับ จริงๆเรื่องนี้เกิดขึ้นช่วงทางวัดเทพธารทองจัดงานบำเพ็ญกุศลองค์หลวงปู่ ประมาณปลายปี 2554 และคุณทุเรียนทอดได้เคยลงไว้ในเว็บพลังจิต ผมได้ก็อปมาลงในเฟสอีกที
ซึ่งภายหลังพี่ท่านนี้ยอมเล่าให้ฟังครับว่า
ตอนที่เขาได้ไปช่วยทางวัดจัดงานบำเพ็ญกุศลสรีระสังขารหลวงปู่ที่พระเจดีย์ใหญ่ โดยต้องไปค้างอยู่ที่วัดหลายวัน มีอยู่วันหนึ่งเวลาประมาณเที่ยงคืนกว่าๆเห็นจะได้ พี่ท่านนี้เดินอยู่ในวัด ก็ได้ยินเสียงหลวงปู่สวดลายลักษณ์แว่วมาจากพระเจดีย์ใหญ่ เขาก็นึกว่าสงสัยจะมีใครมาเปิดคลิปเสียงหลวงปู่ในพระเจดีย์ จึงเดินเข้าไปดู มองไกลๆก็เห็นพระนั่งสวดมนต์อยู่ แต่เอ..แต่ทำไมพระองค์นี้จึงสวดลายลักษณ์เสียงและท่วงนำนองเหมือนหลวงปู่จังเลย จึงค่อยๆเดินเข้าไปจนเกือบจะถึงประตูทางเข้าพระเจดีย์ ด้านทิศเหนือ ก็ต้องตกตะลึงเพราะภาพที่เห็นนั้นเขารู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างดี นั่นก็คือพระองค์ที่เห็นนั้นเป็นองค์หลวงปู่พิศดูนั่นเอง ด้วยความที่ตกใจกับภาพที่เห็นและเสียงที่ได้ยิน พี่ท่านนี้ทำอะไรไม่ถูก จึงรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นกลับมาที่ห้องพัก จิตใจรู้สึกสับสน ว่าจะกลัวก็กลัว ว่าจะมหัศจรรย์ก็ใช่
แต่ก็สัญญากับตัวเองว่าจะไม่เล่าให้ใครฟัง กลัวคนเขาจะว่าบ้า ภายหลังพี่ท่านนี้ก็ได้โชคได้ลาภจากนิมิตที่พบที่วัดอยู่เสมอๆ เป็นต้นว่า ได้ยินเสียงตุ๊กแกร้องเป็นเลขบ้าง ได้เห็นปรากฏการณ์แปลกๆทำให้ตีเป็นเลขได้บ้าง ฯลฯ พี่เขาจึงได้ยืนยันว่า พี่เชื่อว่าถึงหลวงปู่จะละสังขารไปแล้ว แต่ท่านก็ยังคอยคุ้มครองลูกศิษย์อยู่
ไม่เพียงแค่พี่ท่านนี้เท่านั้นที่เห็นหลวงปู่ไปปรากฏกายให้เห็นกับตา แต่ยังมีอีกหลายคน ที่หลวงปู่เมตตาไปช่วย และพบหลวงปู่เสมือนท่านยังมีกายสังขารอยู่

 

สวัสดียามบ่ายครับป๋า

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

***ชักยันต์...กลางอากาศ***

เรื่องเล่าจาก...ลูกศิษย์ฯ

กระผม เป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่พิศดู ตั้งแต่มาบรรจุเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่ วิทยาลัยเกษตรจันทบุรี(เกษตรกะทิง)ปี ๒๕๒๗ ซึ่งอยู่ห่างจากวัด ๑ กม. เศษ ในสมัยนั้น ความเจริญของวัดเทพธารทอง ยังไม่มีไฟฟ้าใช้ มีศาลาที่หลวงปู่จำวัด เพียงหลังเดียว กระผมขี่จักรยานไปทำบุญ ด้วยข้าวถุงแกงถุงที่วัด โดยที่ไม่ทราบประวัติท่านมาเลย เนื่องด้วยไปทำบุญเพราะอยู่ใกล้ที่ทำงานเท่านั้น

ครั้งแรก ที่พบหลวงปู่ หลวงปู่เปิดประตูออกมา ผมโดนท่านดุเลยทันที แต่ในใจผม มีความมุ่งมั่นที่มาทำบุญ และคิดว่าท่านได้ทดสอบจิตของเรา แต่ท่านเมตตา ให้ขึ้นไปถวายอาหาร สังเกตดูมีสุนัขอยู่ ๓-๔ ตัว มีแมลงสีดำ ๆ ที่ร่วงจากหลังคาลงมาบนพื้น มีท่านอยู่องค์เดียว ท่านให้อ่านหนังสือธรรมะให้ท่านฟัง ระหว่างที่ท่านฉันอาหารอยู่ และเมตตาเสกอาหารให้ผมตอนกลับ วันนั้น ไม่มีญาติโยมมาทำบุญเลย

หลังจากนั้น ผมก็มาทำบุญทุกอาทิตย์(ที่ว่าง)ท่านเมตตาให้ผมอ่านหนังสือธรรมะให้ฟังทุกครั้ง(โดยจุดเทียนไขอ่านในตอนค่ำ)และให้ค้างที่ศาลาหลังเดียวนั้น เพื่อสอนกรรมฐาน นั่งสมาธิภาวนาจนถึงเที่ยงคืน โดยผมได้ค้างที่หลังพระพุทธรูปพระพุทธชินราช พระประธานประจำศาลา ส่วนท่านจำวัด ห่างจากผมไปสักระยะหนึ่ง นับว่าท่านเป็นองค์พ่อแม่ครูบาอาจารย์คนแรกของผม เช้าวันใหม่ ช่วยท่านทำความสะอาดศาลา ที่มีแมลงจำนวนมาก โดยการกวาดลงบันได และคอยรับอาหารจากญาติโยม(ถ้ามี)

ทุกครั้ง ที่ลาท่านกลับวิทยาลัยฯ ท่านจะลงมาส่ง และ ยกมือขวาของท่านสูงขึ้น โดยใช้นิ้วชี้ วาดเขียนไปในอากาศทุกครั้ง(ชักยันต์...กลางอากาศ)

บางเสาร์-อาทิตย์ กระผมจะนำนักศึกษามาพัฒนาที่วัด โดยการตัดหญ้า ทำความสะอาด ขัดถูศาลา จนเป็นที่พอใจของท่าน รวมทั้งนำพืชผลทางเกษตรมาช่วยปรุงอาหารให้ท่านได้ฉัน(สำหรับนศ. หญิง)กระทำเช่นนี้เรื่อยมา จวบจนเป็นเวลา ๗-๘ ปี ได้โอนย้ายมาปฏิบัติราชการที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ก็ยังไม่ทราบอีกว่า หลวงปู่เป็นลูกศิษย์ของใคร

มาทราบอีกทีว่า หลวงปู่เป็นศิษย์ของพ่อท่านลี ผมตื้นตันและภูมิใจมากที่ท่านเมตตากับผม เมื่อตอนที่อ่านหนังสือพิมพ์ เป็นข่าวเกี่ยวกับน้ำป่าไหลพัดเอาท่อนซุงจำนวนมาก ลงมาจากเขาด้านหลังของวัด แต่วัดไม่ได้รับอันตรายใด ๆ ทั้ง ๆ ที่วัดอยู่ตรงกับแนวทางของน้ำป่า(พศ. 2542)ถึงแม้ว่าผมได้โอนย้ายไปจาก จ. จันทบุรีแล้ว ผมและครอบครัวแวะเวียนมาเยี่ยมกราบนมัสการหลวงปู่เป็นประจำเสมอ

หลวงปู่จำชื่อ-ชื่อสกุลของผม ได้อย่างแม่นยำ ถ้าจะถามว่าผมได้วัตุมงคลใดบ้างจากหลวงปู่ ขอตอบว่าส่วนใหญ่เป็นธรรมะ ที่หลวงปู่ท่านสอนด้วยวาจา ถึงแนวทางการปฏิบัติสมาธิภาวนาเป็นหลัก ผ้ายันต์เขียนสดด้วยมือของท่าน พระเนื้อผงสีเนื้อซึ่งเป็นรุ่นแรกเท่านั้น(พระกสิณ)ส่วนรุ่นหลังๆ ไม่มีเลย

ขอกราบอาราธนา คุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก ได้โปรดดลบันดาล ให้ดวงวิญญาณของหลวงปู่ เข้าสู่พระนิพพานด้วยเทอญ

ข้อความนี้ เขียนขึ้นเพื่อระลึกบูชาพระคุณ ขององค์หลวงปู่พิศดู ธัมมจารี ด้วยความเทิดทูนเหนือเศียรเกล้า มิได้มีเจตนาเป็นอย่างอื่นใด ถ้าข้อความนี้ จะเป็นการล่วงเกินหลวงปู่ ด้วยกายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม โดยที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ กระผมผู้น้อยกราบ ขอขมาลาโทษหลวงปู่ทุกๆ กรณี

 

สวัสดียามเย็นครับป๋า

 

***ท่าน(หลวงปู่พิศดู)พาไป...เมืองลับแล***

(ประสบการณ์ของคุณ...เด็กชายชยันโต)

ขณะนั้น ผมได้จบชั้น ม.ศ.3 สมัยนั้น ท่าน(หลวงปู่พิศดู)ได้ออกธุดงค์มาอยู่ที่ตีนเขาสระบาป ทางเข้าโป่งแรด หลังจากเลิกเรียนแล้วได้มารับใช้ท่าน เป็นบางครั้งบางคราว วันหนึ่งได้มาหาท่านอาจารย์ ได้พบหญิงน่าจะมีอายุอ่อนกว่าผม ได้นำปิ่นโตมาถวายท่านอาจารย์ หญิงคนนั้น แต่งตัวผิดกับชาวบ้านทั่วไป โดยห่มผ้าสไบเฉียง รูปหน้าบริเวณกรามเป็นเหลี่ยม อาจารย์ฉันข้าวแล้วพูดกับผมว่า

"ข้าว ของคนเมืองลับแล มาถวาย"

ผมคิดว่า คนลับแล ก็คือคนบ้านป่า ก็ไม่ได้คิดอะไร พบกัน 2-3 ครั้ง มีวันหนึ่ง หลังจากที่ท่านอาจารย์ได้ฉันเสร็จแล้ว หญิงคนนั้นได้นำปิ่นโตไปล้างที่น้ำร่อง(ที่ชาวสวน ขุดเป็นร่องจากน้ำตก เข้าสวนผลไม้)ห่างจากขนำไม่ไกลนัก ผมได้เดินตามไปพูดคุยกับหญิงคนนั้น ถามหญิงคนนั้นว่า

"น้อง เคยไปดูหนังที่จันท์ บ่อยไหม"

เขาตอบผม พร้อมกับชี้นิ้วไปทางถนนเข้าโป่งแรด ซึ่งอยู่ห่างจากขนำท่านอาจารย์ประมาณ 1 กิโลเมตรว่า

"แม้แต่ถนนนี่ ยังไม่เคยลงไปเลย"

ผมก็ได้แต่คิดว่า หญิงคนนี้ ช่างเป็นคนป่าโบราณเหลือเกิน หลังจากนั้นก็ไม่ได้พบหญิงคนนี้อีกเลย วันรุ่งขึ้น อาจารย์พูดกับผมว่า อยากไปเที่ยวเมืองลับแลไหม จะพาไป ถ้าจะไป ก็ให้มานอนสวดมนต์ด้วยกัน 3-7 วันแล้วจะพาไป หลังจากไปเมืองลับแลแล้ว กลับมาจึงค่อยไปกรุงเทพฯ ผมได้ไปนอนสวดมนต์กับท่านอาจารย์กี่วันจำไม่ได้

วันหนึ่งท่านได้พาผมเดินขึ้นไปในป่าหลังขนำ ผมก็เดินตามท่านไปสักพักหนึ่งใหญ่ๆ พบป่าใหญ่ ทางเดินเตียน เดินไปได้ประมาณครึ่งชั่วโมงก็พบสวนทุเรียนต้นเป็นพุ่มสวยงามสุดลูกตา นึกแปลกใจว่า สวนใครหนอช่างใหญ่โตขนาดนี้ซึ่งบริเวณนี้ไม่น่าจะมี โดยเฉพาะไม่มีทางรถยนต์เข้าไปได้ คิดอยู่ในใจว่า ถ้ามีผลไม้มากจะนำไปขายได้อย่างไร

เดินเข้าไปในสวนทุเรียนพักหนึ่งก็พบชายอายุประมาณ 50-60 ปี รูปร่างค่อนข้างท้วม ไม่สูง นุ่งกางเกงขาสั้นเหมือนกับพวกเรา เข้ามาคุยกับท่านอาจารย์ แล้วพากันไปหยุดคุยกันที่หลุม มีลักษณะกว้างประมาณ 3 เมตรเศษ ยาวประมาณ 10 เมตร ลึกประมาณ 2 เมตร มองไปก้นหลุมไม่มีน้ำ มีแต่ใบไม้แห้ง

ชายคนนั้นและท่านอาจารย์นั่งยองๆ คุยกันที่ปากหลุม ผมได้ยินชายคนนั้น พูดกับท่านอาจารย์ว่า นี่คือหลุมมังกรหรือหลุมพญานาค ถ้ามันเกิดอาละวาดขึ้นมา ต้นไม้จะล้มละเนละนาด ผมได้ยิน ก็ได้แต่คิดว่า เอาเรื่องโบราณอะไรมาคุยกัน อาจารย์ได้ชี้ไปที่ชายคนนั้น แล้วบอกกับผมว่า

"นี่คือ คนลับแล รู้จักไว้ สมบัติเป็นล้าน"

ท่านพูดย้ำอย่างนี้ 2-3 ครั้ง ผมก็ไม่ได้คิดอะไร คิดเพียงแต่ว่าเขาเป็นคนรวยบ้านป่า สักพักหนึ่ง ก็พากันเดินต่อไปพบบ้านไม้โบราณมีใต้ถุนใหญ่โต และพบหญิงคนหนึ่งอายุประมาณใกล้เคียงกับชายคนนั้น น่าจะเป็นสามีภรรยากัน แต่หญิงคนนั้น มีรูปร่างใหญ่กว่า นุ่งผ้าโจงกระเบน เหมือนคนแก่สมัยก่อน พาอาจารย์และผมไปคุยกันบนบ้าน จำกันได้ว่า เขากับผมไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย เขาพูดคุยกับท่านอาจารย์ ส่วนเรื่องอะไรนั้น ผมจำไม่ได้ เพราะผมเข้าใจว่า เขาเป็นคนบ้านป่า

สักพักหนึ่ง ท่านอาจารย์และผม ก็พากันเดินกลับทางเก่าไม่มีถนน จนถึงขนำ ระหว่างทางท่านอาจารย์บอกว่า

"นั่นคือ คนลับแล"

ชื่ออะไร ผมก็จำไม่ได้ ผมก็กลับมาบ้าน อีก 2-3 วัน ผมก็ไปหาท่านอาจารย์อีก เพื่อเตรียมตัวเดินทางไปกรุงเทพฯกัน วันนั้นตอนเช้า ผมไปหาท่านอาจารย์ ท่านไม่อยู่ขนำ ผมได้เดินทางไปตามทางที่อาจารย์พาไป แต่ไม่มีทางเดิน มีแต่ป่ารกไปหมด จึงรู้ว่านั่น คือเมืองอีกเมืองหนึ่ง จึงสอบถามท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์บอกว่า "เรื่องนี้เอาเขามาคุยไม่ได้"

แต่ท่านอาจารย์ได้คุยกับลูกศิษย์คนอื่นว่าผม"จิณอา"ได้ไปเมืองลับแล้ว หลายคนที่ได้รู้จากปากท่านอาจารย์ จึงได้มาสอบถามผมหลายคน ผมจึงได้ถือโอกาสนี้ หลังจากท่านอาจารย์จากไปแล้ว เล่าเรื่องสู่กันฟัง

ขอย้อนไปสักนิด หลังท่านอาจารย์มาอยู่วัดเทพธารทอง ท่านพูดกับผมว่าที่ไปครั้งนั้นเป็นลับแลชั้นตาตูมซึ่งต่ำสุด ลับแลที่วัดเทพธารทองสูงกว่าและสวยกว่าที่ผมไปมาก และท่านอาจารย์ได้บอกว่าลับแลมี 7 หรือ 9 ชั้น ท่านอาจารย์บอกว่า ยิ่งสูงยิ่งสวย ท่านเล่าให้ฟังว่า ท่านมาอยู่กุฏิเก่าหลังแรก ซึ่งรื้อไปแล้ว ท่านเล่าว่า เขาลงมาที่ท่านเต็มไปหมด มีชฎาด้วย สวยงามมาก แต่เผลอปากพูดคุยกับจ่าเสือไปหน่อย เขาก็ไม่ลงมาอีกเลย(เผลอปากพูดไปหน่อย ท่านบอกว่าอย่างนั่น)

ผมจึงถามท่านว่า เขาลงมาหาท่านอาจารย์ทำไม ท่านตอบสั้นๆว่าเขามาเยี่ยม และไม่ได้พูดคุยถึงเรื่องนี้กันอีก อีกนานต่อมาผมจึงเอ่ยปากถามท่านอาจารย์ว่า ผมอยากให้ท่านอาจารย์พาไปเที่ยวเมืองลับแลที่นี่บ้าง ท่านอาจารย์บอกผมว่า เดี๋ยวต้องจุดธูปขอเขาก่อน จนกระทั่งหลายเดือนผ่านไป ผมไปหาท่านๆก็ไม่ได้พูดเรื่องนี้กับผมอีก ผมจึงถามว่า"อาจารย์ เมื่อไหร่จะพาไปเมืองลับแล" ท่านตอบว่า

"ตอนนี้ เขาหนี เขาไม่อยากพบพวกมนุษย์ วุ่นวาย มีแต่เสียงปืน"

แล้วท่านอาจารย์ ก็ไม่ได้พูดอะไรกับผมอีก ผมจึงหยุดถาม ได้เพียงแต่นึกในใจว่า เราไม่มีบุญพอ เนื้อตัวก็ไม่สะอาดเหมือนก่อน เพราะผ่านการแต่งงานแล้ว(ไม่บริสุทธิ์)

(ข้อมูลคุณสิรภพ)

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

สวัสดียามบ่ายครับป๋า

 

ev546169315th มุกดาหาร

 

เก็บเงียบมานานเจอเจ้าของจนได้ ยินดีกับเจ้าของคนใหม่ด้วยครับ

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

***อยากกิน...ลูกกระท้อน***

(ประสบการณ์ของคุณ...เด็กชายชยันโต)

วันนั้น ผมกับภรรยา ได้ไปนมัสการท่านอาจารย์(หลวงปู่พิศดู)ที่วัดเทพธารทอง เผอิญท่านอาจารย์เดินอยู่ด้านล่าง ผมและภรรยา เดินเข้าไปหา จะไปที่กุฏิ ภรรยาเห็นลูกกระท้อน กำลังสุกอยู่บนต้น รสหวานดี เพราะได้กินทุกปี

ภรรยา จึงพูดกับ ท่านอาจารย์ว่า " อยากกิน ลูกกระท้อนจัง "

ท่านอาจารย์จึงพูดว่า

" ไม่ต้องไปเก็บหรอก เดี๋ยวก็มีคน เอามาให้ "

พอหันหลัง เดินไปไม่กี่ก้าว กระท้อนกิ่งใหญ่ ได้หักลงมาเสียงดังมาก ผมกับภรรยา เดินขึ้นกุฏิกับท่านอาจารย์ สักครู่ ก็มีคนนำกระท้อน ใส่กระป๋องหิ้วมาให้บนกุฏิ
(ข้อมูลสิรภพ)

 

ปลัดขิกไม้พญาท้าวเอว หลวงปู่พิศดู

 

สวัสดียามเที่ยงครับป๋า