เออ!...ตามมาทำไม..ถ้าไม่รักยายผีป่า?!!

ไปเสี่ยงเซียมซีพระโพธิสัตว์กวนอินมาล่ะคะ คิคิ ถูกใจซะไม่มี
ได้นิคะ
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle>เบอร์ 9 ขงเบ้งตรวจพล

</TD></TR><TR><TD> </TD></TR><TR><TD align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width="100%"><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=433 border=0><TBODY><TR><TD width=160>[SIZE=+2] ขอท่านอย่า[/SIZE]</TD><TD vAlign=top width=137>[SIZE=+2]ทำผิด[/SIZE]</TD><TD vAlign=top width=136>[SIZE=+2]คิดมิชอบ[/SIZE]</TD></TR><TR><TD>[SIZE=+2]จงประกอบ [/SIZE]</TD><TD vAlign=top width=137>[SIZE=+2]แต่กรรม[/SIZE]</TD><TD vAlign=top width=136>[SIZE=+2]ที่ธรรมเที่ยง[/SIZE]</TD></TR><TR><TD>[SIZE=+2]ดั่งดวงจันทร์[/SIZE]</TD><TD vAlign=top width=137>[SIZE=+2]ส่องแสงทั่ว[/SIZE]</TD><TD vAlign=top width=136>[SIZE=+2]ไม่ลำเอียง [/SIZE]</TD></TR><TR><TD>[SIZE=+2]บั้นปลายเคียง[/SIZE]</TD><TD vAlign=top width=137>[SIZE=+2]เอกบุรุษ [/SIZE]</TD><TD vAlign=top width=136>[SIZE=+2]สุดสำราญ[/SIZE]</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
คิคิ ซะไม่มีล่ะ

 

เอ๋ ..... รุ่งเสี่ยงครั้งที่2 มีเรื่อง ไม่เข้าใจใครก็ได้ค่ะ ช่วยตอบทีนะคะ
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle>เบอร์ 17 โจโฉเล่าเรื่องบ๊วยแก้กระหาย

</TD></TR><TR><TD> </TD></TR><TR><TD align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width="100%"><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=263 border=0><TBODY><TR><TD width=121> ขอท่านอย่า </TD><TD vAlign=top width=88>หูเบา </TD><TD vAlign=top width=54>เชื่อคนง่าย</TD></TR><TR><TD>เหมือนหนึ่งคล้าย</TD><TD vAlign=top width=88>ศิลา </TD><TD vAlign=top width=54>ไม่อ่อนไหว</TD></TR><TR><TD>เช้าค่ำสวด </TD><TD vAlign=top width=88>“อามีโทฮุก”</TD><TD vAlign=top width=54>พาสุขใจ</TD></TR><TR><TD>ใครวิจารณ์ </TD><TD vAlign=top width=88>อย่างไร </TD><TD vAlign=top width=54>ไม่นำพา</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
คือ อามีโทฮุ คำนี้แปลว่าอะไรเจ้าค่ะ อยากจะลองสวดดู มีใครรู้บ้างรึเปล่า ยังไงก็ขอความกรุณาตอบคำถามด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

 

เอ๋ ..... รุ่งเสี่ยงครั้งที่2 มีเรื่อง ไม่เข้าใจใครก็ได้ค่ะ ช่วยตอบทีนะคะ
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle>เบอร์ 17 โจโฉเล่าเรื่องบ๊วยแก้กระหาย

</TD></TR><TR><TD> </TD></TR><TR><TD align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width="100%"><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=263 border=0><TBODY><TR><TD width=121> ขอท่านอย่า </TD><TD vAlign=top width=88>หูเบา </TD><TD vAlign=top width=54>เชื่อคนง่าย</TD></TR><TR><TD>เหมือนหนึ่งคล้าย</TD><TD vAlign=top width=88>ศิลา </TD><TD vAlign=top width=54>ไม่อ่อนไหว</TD></TR><TR><TD>เช้าค่ำสวด </TD><TD vAlign=top width=88>

 

อึม...เมื่อได้โพสต์แล้วก็จะโพสต์ต่อไป มีเรื่องอยากถามอีกแล้วค่ะ คิคิ อ่านแล้วไม่เข้าใจเลยทำไม ถึงได้ปึก..ขนาดนี้นะสมองเรา เฮ้อ..คืองี้นะคะ แบบนี้ค่ะ
033 กินเนื้อสัตว์บาปหรือไม่

ปัญหา มีพุทธศาสนิกชนบางพวกเห็นว่า การกินเนื้อสัตว์เป็นบาปเพราะเป็นการส่งเสริมให้คนอื่นฆ่า ในเรื่องนี้พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่าอย่างไร ?

พุทธดำรัส ตอบ “..... ดูก่อนชีวก เรากล่าวเนื้อว่าไม่ควรเป็นของบริโภคด้วยเหตุ ๓ ประการ คือ เนื้อที่ตนเห็น เนื้อที่ตนได้ยิน เนื้อที่ตนรังเกียจ ดูก่อนชีวก เรากล่าวเนื้อว่า เป็นของไม่ควรบริโภคด้วยเหตุ ๓ ประการนี้แล ดูก่อนชีวก เรากล่าวเนื้อว่าเป็นของควรบริโภค ด้วยเหตุ ๓ ประการคือ เนื้อที่ตนไม่ได้เห็น เนื้อที่ตนไม่ได้ยิน เนื้อที่ตนไม่ได้รังเกียจ ดูก่อนชีวก เรากล่าวเนื้อว่า เป็นของบริโภคด้วยเหตุ ๓ ประการนี้แล.....”

ชีวกสูตร ม. ม. (๕๗)
ตบ. ๑๓ : ๔๘-๔๙ ตท.๑๓ : ๑๓ : ๔๗
ตอ. MLS. II : ๓๓

นี้ล่ะค่ะ รุ่งอ่านแล้วไม่เข้าใจเลยค่ะ เหตุ 3 ประการที่ว่านะแปลว่าอะไรค่ะ เนื้อที่ตนไม่ได้เห็น เนื้อที่ตนไม่ได้ยิน เนื้อที่ตนไม่ได้รังเกียจ ยังไงกัน ไม่เข้าใจเลยค่ะ ช่วยอธิบายให้ฟังด้วยได้มั้ยค่ะ ขอรบกวนด้วยค่ะ ขอบคุณทุกท่านล่วงหน้าอีกครั้งคะ คิคิ วันนี้ยาวเลย

 

แงๆๆ เล่นอยู่คนเดียวเลย ไปไหนกันหมดค่ะ วันนี้วันอะไรนะ เหงาจังเลย อยู่คนเดียว รึว่าสวรรค์จะลงโทษคนหน้าตาดี ............ หน้าตาดีเกินไปก็ผิดด้วยหรอนิ ......... คิคิ ล้อเล้น อย่าพึ่งอาเจียนนะคะ คิคิ

 

รู้สึกว่าวันนี้จะเป็นของเราหมดซะแล้ว ยึดกระทู้เลยดีกว่าคิคิ เล่นไรดีละนิ อึม..อึม....

 

อิอิ เวปอืดหรือเน็ตไร้สายของยายผีป่าคุณภาพไม่ค่อยดีง่ะกว่าจะเข้าได้ ดีจังเลยที่น้องรุ่งมาปั่นห้องให้ ทำไมไม่แจมล่ะจ๊ะ

ยายจะออกไปทานข้าวบ้านเพื่อนๆก่อนนะคะ เขาบอกให้ทานอาหารให้ครบห้าหมู่ เมื่อมื้อเที่ยงไปทานหมู่ห้า วันนี้ไปทานหมู่แปด พรุ่งนี้ไปทานหมู่หนึ่ง วนไปวนมาง่ะ อยากทานห้ามจังหวัดเหมือนกัน อิอิ บ้านน้องรุ่งมีปลาร้ามั้ย ยายจะรีบไปกินด้วย จะได้ครบห้าหมู่ไวๆ

เดี๋ยวมานะคะ ใครทราบตอบทีสิคะว่าพระพุทธเจ้าสั่งมาว่า มิควรฉันเนื้ออะไรบ้าง

มีสิบประเภทค่ะ ช้าง ราชสีห์ งู ฯลฯ

 

ขออธิบายตามความเข้าใจจากที่เคยอ่านเจอนะครับ
1.เนื้อที่ตนไม่ได้เห็น หมายถึงเนื้อที่ไม่ได้เห็นว่าเขาฆ่าเพื่อจะนำมาให้เรากิน(ฉัน)
2.เนื้อที่ตนไม่ได้ยิน หมายถึงเนื้อที่ไม่ได้ยินรับฟังมาว่าเขาฆ่าเพื่อจะนำมาให้เรากิน(ฉัน)
3.เนื้อที่ตนไม่ได้รังเกียจ หมายถึงเราไม่ได้ตั้งข้อรังเกียจหรือสงสัย
ว่าเป็นเนื้อที่เขาฆ่าเพื่อให้เรากิน(ฉัน)
สรุป ท่านห้ามพระกิน(ฉัน)เนื้อสัตว์ที่เรา รับทราบมาว่าเขาฆ่าเพื่อให้เราบริโภคโดยเฉพาะ
กระทั่งรู้สึกสงสัยหรือระแวงว่าเขาจะฆ่าเพื่อเราโดยเฉพาะก็ห้ามด้วย(คือแค่สงสัยระแวงก็ไม่ได้แล้ว)
............................................................................

 

แหม ว่าจะตื่นแต่เช้าตรู่หมองใสๆมาตอบน้องรุ่งที่ถามมาเรื่องคำสั่งพระพุทธเจ้าในการฉันเนื้อต่างๆ แต่คุณโกลสฯผู้เก่งทุกทาง(อีกคนของชาวเวป)มาช่วยตอบ อิอิ อนุโมทนาจ๊ะ

คือว่าพระพุทธเจ้าท่านจะบัญญัติกฎต่างๆของสงฆ์ตามเหตุที่เกิดค่ะ จะไม่บัญญัติทันทีที่เป็นศาสดา

คือมีศีลข้อปาณาฯ การฆ่าสัตว์ตัดชีวิต พรากชีวิตสรรพสัตว์(รวมทั้งคน ก็สัตว์เหมือนกัน) ถือเป็นบาปกรรมที่ผิดศีล ดังนั้นเมื่อเป็นสงฆ์ผู้สำรวมและมีวัตรบริสุทธิ์ เป็นผู้รับที่ไม่เอ๋ยขอและเป็นผู้ให้ที่เลิศ ไม่มีความอยากต่างๆมานำพา(ละ ลด เลิก ให้เหลือเพียงความว่างต่อโลภ โกรธ หลง ยึดมั่น ถือมั่น)

สมณะในศาสนาพุทธจึงมิควรเป็นผู้ผิดศีลด้วยการอยาก จนเป็นเหตุแห่งการฆ่า การพราก การเบียดเบียน การหามาด้วยความลำบากต่อผู้ถวาย การถือโอการแห่งศรัทธานำมาซึ่งการถวาย(อย่างเช่นหากคุณกอปวารณษตัวขออุปถากยายผีป่าเพราะหาใครงามเลิศบรรเจิดศรีเกินยายผีป่าพร้อมความดี(ในสายตาเขาตอนนั้นเพี๊ยบ) ก็บอกยายผีป่าว่า กาพ๊มขอรับใช้คุณยายผีป่าครับ มีอะไรกระดิกนิ้วเรียกนาคร๊าบ ยายผีป่าก็โห...เป็นปลื้ม เลยกระดิกนิ้วเรียกนายกอมาทำสารพัดให้อย่างไม่คิดเลยว่านายกอก็ต้องมีกิจส่วนตัว ภาระที่ต้องทำส่วนตัวมากมาย อยากกินปลา ก็พูดว่า เออปลามันมีวิตามินโอเมก้ารุงสมองเหี่ยวๆของยายผีป่าใช่ไหม นี่ยายสมองเริ่มเลอะเลือนแล้ว นายกอคิดว่ามันช่วยได้ไหม(ไม่ได้บอกให้ไปฆ่าหรือซื้อปลามาทำนะจ๊ะ แค่อยากสมองดีเท่านั้นเอง) นายกอก็รีบวิ่งหางชี้ด้วยความกลัวว่าจะเสียคำน่ะสิที่บอกว่า ยินดีรับใช้คร๊าบพ๊ม ใจไม่อยากเลยที่จะฆ่าสัตว์ ไม่มีเงินไปซื้อ(คนขายต้องฆ่าให้) แต่กลัวผิดสัจจะและคิดว่ายายผีป่าเนี่ยบารมีสู๊งสูง ทำบุญกับยายผีป่าไม่ตกนารกแน่น๊อน (เหอๆๆๆ)

แต่พระพุทธเจ้าท่านไม่สั่งสอนให้เป็นคนเรื่องมาก โดยเฉพาะสมณะ เขาถวายอะไรมาอย่าคิดโน่นคิดนี่ จงรับด้วยอนุโมทนาและอวยพรมงคล เขาไม่ถวายไม่ว่าเหตุใด ก็จงวางเฉย อย่าคิดจนเกินเหตุ อย่าหาสาเหตุ ยกเว้นว่า เออ ทำไมหนอ เราผู้เป็นสมณะสาวกแห่งองค์ศาสดา จึงหาฆารวาสมาน้อมถวายปัจจัยมิได้ แม้เดินปผ่านยังไม่ไหว้ไม่กราบ แล้วเราจะอยู่เยี่ยงสมณะต่อไปได้ฤๅฯ (สมณะที่ชาวบ้านไม่นับถือไม่ทำบุญด้วเหล่านี้มีเหตุ ถือเป็นวิบัติ อันนี้ได้ยินมานานแล้วจากหลวงปู่ที่เคยกราบไหว้ เคยถามท่านว่า ทำไมหลวงปู่แก่มากแล้วถึงยังออกบิณฑบาตร ท่านตอบว่า เป็นกิจที่ควรทำ ไปขอเขา ต้องออกไปหาเขา เราไม่ใช่ผู้วิเศษเสกของกินเองได้) หลวงปู่มั่นท่านก็ออกบิณฑบาตรทุกวันมิขาด ไปทุกทิศเลย โปรดครบแล้วค่อยกลับวัด ลูกศิษย์สายหลวงปู่มั่นจึงเคร่งมากเรื่องวัตรของสงฆ์ หลวงปู่องค์ที่ท่านสอน ท่านตอบว่า หากเราไปขอ เขาไม่ให้ เราจะเห็นถึงเหตุว่าเพราะอะไร เขาจึงไม่ให้เรา

หนึ่งเขาไม่พร้อมที่จะให้ เพราะไม่มีสิ่งที่จะให้(อาจป่วย อาจไม่มีเงินหามาซื้อมาให้ อาจตื่นสาย)
หนึ่งเขาไม่พร้อมที่จะให้เพราะเขาไม่ประสงค์จะให้(เพราะขาดศรัธาในสมณะ เพราะไม่ใช่คนในศาสนานี้ อันนี้สมณะพึงคิดย้อนมองมาที่ตนว่า เหตุไรเขาจึงขาดศรัทธาต่อสมณะเยี่ยงเรา เราควรเป็นสมณะเยี่ยงนี้ต่อไปฤๅไม่)

แค่นี้ก่อน กลัวจะส่งไม่ผ่านอีกง่ะ
หนึ่งเขาไม่พร้อมที่จะให้เพราะเขา

 

สรุปข้างต้น

พระพุทธเจ้าท่านให้สมณะ เป็นผู้ง่าย ไม่ใช่ผู้มากเรื่อง

ท่านไม่ได้ห้ามไม่ให้ฉันเนื้อสัตว์ แต่ให้ฉันเนื้อสัตว์ที่เกิดมาเพื่อเป็นอาหารคน

ที่ห้ามเท่าที่จำได้นะคะ (ยายผีป่าอาศัยการจำมากกว่า)

เนื้อคน เนื้อช้าง เนื้อราชสีห์ งู หมา แมว เสือ กวาง(ทุกประเภท) ลิง(รวมถึงสัตว์ประเภทนี้ด้วย) เต่า (ก็มีสิบเนื้อต้องห้าม) หากจำคลาดเคลื่อนขอให้ผู้รู้ดีแม่นยำกว่ามาตอบหน่อนเน้อ เพราะยายผีป่าตอบแบบเท่าที่สมองจำได้ แหะๆ เนื้องูนี่รวมในสัตว์ประเภทเลื้อคลานขนาดใหญ่ด้วย อาทิ เหี้ย ตะกวด จระเข้

และโดยเฉพาะห้าม ฉันดิบๆ หรือกึ่งสุกกึ่งดิบ ถืออาบัติ

 

เช้าๆ เวปไม่ค่อยเดี๊ยง คลื่นรับส่งไร้สายของยายมันเดี๊ยงประจำ เฮ้อ!!!

ธรรม คือ อะไร ยายผีป่าถามหนุ่มคนหนึ่ง เขาก็จะตอบแบบหลักการ

ยายผีป่าเลยร้องเป็นบทเพลงสรรเสริญพุทธคุณ ว่า

ธรรม คือ คุณากร ......เขาก็เลยขำมุขยายผีป่า อิอิ

อันที่จริงคนมีธรรมนี่ไม่ยากเลย ไม่ต้องซีเรียสเลยว่าต้องนุ่งขาวห่มขาว นั่งนิ่งๆนานๆ ไม่พูดไม่จา (สำรวมมั๊กๆ)

พระพุทธเจ้าท่านนำทางให้ทีธรรมในใจคือ รักษษความดี ทั้งกาย วาจา ใจ ให้ระวังว่าจะทำให้ตัวเราเดือดร้อน(ทุกข์เพราะกายเรา ใจเรา คำพูดความนึกคิดของเรา) แถมมันทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนกับเราด้วยทั้งทางตรงและทางอ้อม ท่านจึงสอนให้ทำชีวิตให้เกรงกลัว และละอายต่อบาป(ตัวก่อทุกข์)

อย่างเช่น ท่านบอก สุราเมรัยนี่ไม่สมควรกิน มันเป็นตัวก่อบาป

กินแล้วขาดสติ ทำบาปเชื่อมโยงได้ทั้งทางตรงและทางอ้อม หากไม่ขาดสติ ก็เป็นพิษร้ายต่อร่างกาย เป็นตัวก่อโรค ทำให้เสียทรัพย์ ทำให้เราทรมาน ทำให้ผู้คนที่รักและห่วงเราทุกข์ตามไปด้วย หากกินสรา เสพเมรัยแล้วไม่เป็นอาการเหล่านี้ ย่อมดี ท่านจักไม่ห้าม แต่ทุกราย เป็นหมด!!!

 

ว่าเรื่องที่มีหนุ่มน้อยชาวศรีลังกา(ใช่ป๊ะ หมองยายผีป่าเนี่ยไม่ค่อยจำอะไรยุคนี้ได้เลย) นั่งบริกรรมโดยไม่กินอะไรนานหลายเดือน ชาวบ้านนับถือเป็นลิตเติลบุดดา

อันนี้พระอริยะท่านหนึ่งชี้ว่า

การนั่งนานๆแบบนั้นหาได้กุศลไม่ ไม่กินข้าวกินอาหารนำไม่แตะนั้นเป็นกรรม ยกตัวอย่างพวกโยคีที่นั่งทรมานกายตนบำเพ็ญตะบะว่าจะทนได้เพียงไร คืออาศัยแค่ทนให้นานๆให้ทรมานสังขารแบบไม่ก่อให้เกิด สติ ปัญญา มันไม่ดีหรอก เพราะพวกโยคีเหล่านั้นมีกรรมหนุนมาให้เป็นผู้ปฏิบัติผิดแผกเช่นนี้ อาจเคยทรมานสัตว์เล็กสัตว์น้อยชาติก่อนๆ มาชาตินี้เลยชอบทรมานตนเอง โดยหลงผิดไปว่า นี่คือแนวทางของการพ้นทุกข์ อย่างยายผีป่าชอบทรมานตัวเอง(มีกรรมเก่าหนุนมา) โดยการตื่นมาก็จ่อมแบะหน้าคอม ข้าวปลาไม่หากินรองท้องก่อน กินแป๊บๆก็ห่วงจะไม่ได้ตอบไม่ได้ช่วยผู้อื่นให้คลายทุกข์ นี่เรียกว่าไม่ดีนักหรอก คือทำให้ตนเองป่วย แม้ใจเราไม่ป่วยก็ถือว่าผิด ก็เป็นคนไม่ชอบทานอาหารเช้า เคยอ้วนมากๆ โดนเรียกสปุ๊คนิคบ้าง กระปุกกลิ้งบ้าง พอผอมได้ โหย ชินเลย อาหารไม่แตะทั้งวันก็ได้ เคยไม่แตะเลยเกือบอาทิตยื ดื่มแต่น้ำ ก็ไม่เพลีย เพราะใจเราวางเฉย ตั้งมั่นในเรื่องอื่น แต่วังขารมันแย่หากเราไม่มีสมาธิยึดไว้น่ะ เหมือนเราฉีดยาอึดนั่นล่ะ หมดฤทธิ์ยาก็เดี้ยงทุกราย

 

ภิกษุไม่ควรฉันเนื้อ ๑๐ อย่างอันได้แก่

<TABLE cellSpacing=0 cols=2 cellPadding=0 width="40%" border=0><TBODY><TR><TD>๑.เนื้อมนุษย์</TD><TD>๖.เนื้อราชสีห์</TD></TR><TR><TD>๒.เนื้อช้าง</TD><TD>๗.เนื้อหมี</TD></TR><TR><TD>๓.เนื้อม้า</TD><TD>๘.เนื้อเสือโคร่ง</TD></TR><TR><TD>๔.เนื้อสุนัข</TD><TD>๙.เนื้อเสือดาว</TD></TR><TR><TD>๕.เนื้องู</TD><TD>๑๐.เนื้อเสือหลือง</TD></TR></TBODY></TABLE>

http://www.salatham.com/ordane/donts.htm

 

สวัสดีค่ะ..เข้ามาทักทายจ๊ะ..ไม่เจอคุณยายหลายวันละนะเนี่ยยย...คืดถึงค่ะๆ

 

สบายดีค่ะ

 

แงๆๆๆๆๆ ไม่เข้าใจอีกแล้วค่ะ ช่วยอธิบายด้วยนะคะ แบบนี้ค่ะ
159 กรรมเก่าทั้งนั้นหรือ

ปัญหา ตอบหลักกรรมในทางพระพุทธศาสนานั้นเราจะถือว่าความสุขก็ดี ความทุกข์ก็ดี ที่เราได้รับอยู่ในบัดนี้ เป็นผลของกรรมเก่าที่เราได้ทำไว้แล้วในชาติก่อน ดังนี้ได้หรือไม่ ?

พุทธดำรัส ตอบ “.....เวทนาอันบุคคลเสวยในโลกนี้ บางเหล่าเกิดขึ้นมีดีเป็นสมุฏฐานก็มี มีสวนต่าง ๆ เหล่านั้นรวมกันเป็นสมุฏฐานก็มี เกิดแต่ความแปรแห่งฤดูก็มี เกิดแต่การบริหารร่างกายไม่สม่ำเสมอก็มี เกิดแต่ความพยายาม (ของตน) ก็มี เกิดแต่วิบากแห่งกรรมก็มี..... ข้อนี้อันเจ้าตัวเองก็รู้เช่นนั้น อันโลกก็สมมติว่าเป็นจริง สมณะพราหมณ์ทั้งหลายเหล่าใด มักกล่าวและมีความเห็นในข้อนั้นอย่างนี้ว่า “บุคคล... เสวยเวทนาทั้งปวง (สุข ทุกข์ ไม่สุข ไม่ทุกข์) เพราะเหตุแห่งกรรมที่ตนทำแล้วในก่อน เขาย่อมเพิกเฉยข้อที่ตนเองก็รู้ดี ย่อมเพิกเฉยต่อข้อที่โลกสมมติว่าเป็นจริง เพราะฉะนั้นเรากล่าวว่า การกล่าวแลความเห็นอย่างนี้ของสมณะพราหมณ์เหล่านั้น เป็นการกล่าวผิดและเห็นผิด” ดังนี้
สิวกสูตร สฬ. สํ. (๔๒๗)
ตบ. ๑๘ : ๒๘๕-๒๘๖ ตท. ๑๖ : ๒๖๔
ตอ. K.S. IV : ๑๕๕-๑๕๖
หมายความว่ายังไงค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าทุกท่านนะคะ

 

ขอบคุณ คุณยายที่รัก cขอบคุณคุณhexidecimal ขอบคุณ คุณpaang ขอบคุณ คุณghostlinux ขอบคุณที่กรุณาอธิบายให้เข้าใจคะ ขอบคุณมากคะ

 

เด่วมากำลังติดสายกับน้องหล๋าน ใครเป็นทนายความ ขอให้เข้ามาช่วยตอบน้องหล๋านหน่อย

 

ตอบน้องรุ่งตั้งสองหน ม่ายผ่านง่ะ เซ็งจังเรย