เว็บพลังจิตหายไป 2 สัปดาห์กว่า สมาชิกมีความรู้สึกอย่างไรบ้าง

๑.ตกใจนิดหน่อยครับท่านพี่ คิดถึงมากมายเลยครับผม(แต่ก็คิดว่า น่าจะมีอะไรผิดพลาดทางเทคนิคนะครับ)
๒.สิ่งที่เปลี่ยนแปลง ก็เตรียมหนังสือที่จะส่งไปทำบุญ ตกเย็นมาเข้าเว็ปไม่ได้ เลยส่งหนังสือไปช้านิดหน่อย อิอิ แต่ก็ดีใจมากครับที่เห็นเว็ปกลับมา

แต่ช่วงเวลาตั้งแต่ตี ๒ ไปถึงช่วง ๖ โมงเช้าของแต่ละวัน แต่ละห้องของเว็ปจะประมวลผลช้ามาก หรือเข้าไม่ได้เลย ท่านพี่วีระชัย พอจะทราบไหม? ครับ ว่าเกิดจากสาเหตุไรนะครับ

ขอบคุณมากๆๆครับ
ต้นละ

 

รู้สึกคิดถึงเวปนี้มาก เสมือนขาดการรับรู้ข่าวสารและข้อมูลดีๆไป ดีใจมากที่สุดที่เวปพลังจิตกลับคืนสู่หน้าจออีกครั้ง และขอขอบคุณทุกท่านที่ทำหน้าที่แก้ไขและกู้ข้อมูลกลับคืนมาค่ะ

 

ใจหายครับ เหมือนสิ่งหนึ่งในชีวิตขาดหายไป

 

คิดถึงค่ะ

 

เหงาครับ เหมือนชีวิตที่ส่วนเติมเต็มเราหายไป
ดีใจมากมายครับที่กลับมาใช้ได้เหมือนเดิม

 

ใจหายครับ แต่ดีใจที่เห็นเว๊บพลังจิตได้กลับมาใช้ได้เหมือนเดิม ได้อยู่เป็นที่พึ่งพิงของชาวพุทธตลอดไปนะครับ

 

ตอนเช้าเข้ามา ยัง Page 1
ไปไหว้พระกลับมา..ยาวไป Page 15
ทุก comment อ่านแล้วชื่นใจหายเหนื่อยแทนพี่ WebSnow

--------

 

เหมือนขาดเพี่อนที่รู้ใจครับ

ขอบคุณคณะทำงานกู้ระบบ ทุกท่าน

อนุโมทนาสาธุ

 

ใจจะขาดแล้วเอ้ย ใจจะขาดดดด.....ดีนะคะที่กลับมาแล้ว เดี๋ยวต้องรีบไปแก้บนก่อน ชะแว้บ.......

 

รู้สึกหงุดหงิด คิดถึงใจจะขาด แอบแวะเข้ามาดูทุกวันเผื่อจะใช้ได้แล้ว แต่ก็ผิดหวังทุกวัน ได้แต่กำหนดสติ ว่า รอหนอ คิดถึงหนอ และแอบส่งกำลังใจมาให้ทีมงาน เพิ่งรู้ว่า บางสิ่งบางอย่างอยู่กับเราเหมือนเป็นของตาย แต่พอขาดหายไป กลับทำให้รู้สึกว่าสิ่งนั้นมีค่าต่อจิตใจมากเหลือเกิน ไม่ต้องบอกก็รู้นะว่าสิ่งนั้นหมายถึงอะไร

 

ล้อเล่นหรือเปล่า
ไปดู wepไหนก็ไม่ใช่
ที่นี่คือ ที่ที่ใช่จะ

 

คิดถึงงงงงที่สุดเลยคะ เปิดดูทุกวัน ทั้งๆที่ทางเวปก็โพสว่า มันจะใช้ได้วันที่ 5
หนูแอ้ก็รอออออ ..​จนมันเที่ยงคืนของวันที่ 5 ก็แล้ว ...​ก็ยังเปิดดูไม่ได้ >,<!!
...​
วันนี้ได้เล่นคอมปุ๊บ รีบเปิดมาเวปนี้เป็นเวปแรกเลยคะ ดีใจนะคะที่ได้กลับมาอ่าน
มาแชร์เรื่องราวต่างๆ ขอบคุณนะคะ ^__^ ที่ทำให้หนูแอ้รู้สึกอบอุ่นอีกครั้ง

 

ชีวิตขาดไปจริงๆครับ คิดถึงสุดๆ

 

รู้สึกดีใจที่กลับมา อย่าล่มอีกล่ะ ขอร้อง

 

เว็บขุมพลังทางพระพุทธศาสนา ต้องยั่งยืนตลอดครับ

 

ก็งั้นๆอ่ะ ผมไม่แคร์ เพราะผมเข้าใจในความเป็นธรรมชาติ

 

เหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง แล้วก็ตั้งตารอว่าเมื่อไหร่จะได้เข้ามาอีกครับ เพราะรู้ว่าที่แห่งนี้มีแต่การให้ และการทำบุญ ดีใจมากครับที่ได้เข้า Internet มาแล้วเห็น palungjit.org อีกครั้ง

 

คิดถึงจัง

ฟ้าเปลี่ยนไปน่ากัวขึ้นเรื่อยๆๆๆ

 

คิดถึงมากมายเลยครับ ขอขอบคุณพี่ Web snow มากเลยนะครับ สาธุ สาธุ