เวลาเจอผีจะทำยังไง

ถ้ามีสติ อยู่ ลอง ภาวนา พุทธโธ แล้วเป่าเข้าไปเลย ต่อให้เป็นเทวดาต้องกระเด็น
ยังไม่เคยลอง เขาว่ากันอย่างงั้นนะ บลาๆๆๆ

 

นี่เป็นคาถาง่าย ๆของผู้บรรลุโสดาบันท่านบอกกับผมไว้ ง่ายนิดเดียว ให้ท่องนะโม 3 จบแล้วกล่าวคำว่า เกิดมาข้าพเจ้าต้องตาย ท่านบอกว่า เขาจะหนีกระเจิงไปเลย ท่านนอนป่านอนเขา เข้าถ้ำคนเดียว โชคดีที่ผม ได้สนทาธรรมกับท่านครับ สาธุ ทุกวันนี้ผมจึงถือเอาเป็นอารมณ์ ก่อนนอนก็ท่อง ตื่นนอนก็ท่อง จนเป็นนิสัยแล้วครับ ก็เราต้องตายทุกคนอยู่แล้ว ท่องเตรียมตัวไว้เลย สบายใจดีครับ

 

เคยเจอผีอำ สวดอะไรก็ไม่ได้ คือจำไม่ได้ แต่ก็พยายาม ท่องสัพเพ อำนานมากเหนื่อยพยายามดิ้นให้หลุดแต่ไม่ยอมหลุด ในใจคิดว่า ถ้าจะเอาชีวิตเราเราไม่เคยกลัวตาย แต่เสียดายที่ยังไม่ได้ทดแทนบุญคุณที่ย่าและพ่อแม่เลี้ยงดูมาจนโต เพราะท่านรักเรามากเหลือเกินและทุมเท่ให้โดยไม่ได้ต้องการอะไรจากเราเลย เท่านั้นหลุดคลายหมดและไม่โดนอำอีกเลยเป็นสิบๆปีแล้ว อยากบอกว่าความรักที่ย่าและพ่อแม่มีให้เราเป็นเกาะคุ้มครองได้ทุกอย่างจริงๆไม่ว่าเราจะอยู่ไกลแค่ไหน

 

ถูกกกก....ต้องงงงง !!!! *0*

 

ไม่เคยเห็นค่ะ (ไม่อยากด้วย) แต่เคยถูกผีอำ โดนตั้งแต่เด็ก ตอนแรกก็กลัวเรียกยายมาช่วยแต่เรียกไม่มีเสียงออกมาเลย พอโดนอำบ่อยเข้าก็สวดมนต์ หนักๆเข้า สวดมนต์ก็ไม่หาย ก็เลยบอกเป็นภาษาไทยค่ะ ว่า เดี่ยวพรุ่งนี้จะทำบุญไปให้นะคะ มีหนักกว่านั้นอีก อำมันอยู่นั่นแหละ สองรอบสามรอบ ไม่ต้องนอนกันพอดี ก็เลยของขึ้น นึกในใจว่า "เอาดิ เป็นไงเป็นกัน จะรอดูว่าเอ็งจะทำอะไรต่อ ตายเป็นตายวะให้มันรู้ไป ทำบุญมาซะขนาดนี้ จะตายเพราะผีอำ เอ็งอยากบาป อยากตกนรกก็เอาดิ" ได้ผลแฮะ หายไปเลย พอต่อมาก็รู้แล้วว่าต้องทำใจรับรู้มันไปเลย ไม่ต้องกลัว คอยดูอาการว่าอาการทางกายเป็นยังไง อาการทางใจกลัวแค่ไหน กลัวมากขึ้น หรือกลัวน้อยลง แล้วผีก็ไม่เคยมาอำอีกเลย จบข่าว (เรื่องจริงนะ ไม่ได้อำ !!!)

 

เคยเห็น แต่รู้สึกว่าเค้ามาดี ตอนนั้นอนอยู่ มาให้เห็นเฉยๆ เป็นคนแก่นุ่งขาว มานั่งอยู่ปลายเท้า ก็มองเขาอยู่ครู่หนึ่ง ตอนนั้นงัวเงียอยู่ยังไม่คิดอะไร แต่พอคิดได้ว่า บ้านเราไม่มีคนแก่ขนาดนี้นี่หน่า พอกระพริบตา ก็หายไปเลย.....

เคยได้ยินเสียงเรียกชื่อด้วย ...เสียงวังเวงน่าดูเลยหล่ะ.... ตั้งใจฟังอยู่ตั้งนานว่าคนมาแกล้งหรือเปล่า แต่ตอนนั้นดึกสงัด แล้วบ้านก็เป็น ๒ ชั้น เสียงเรียกมาทางปลายเท้านอกบ้านตรงชั้นสอง จึงรู้ว่าไม่ใช่คนแน่ เลยท่องคาถาไปบทหนึ่งในใจ เสียงเงียบไปเลยหล่ะ.....

 

เคยเจอค่ะ..ตอนเรียนมัทธยมต้น
มีงานศพญาติที่วัด ไฟดับทั้งหมู่บ้าน ผู้ใหญ่ในงานใช้เรากับเพื่อนเดินกลับไปซื้อ
ของที่ร้านขายของในหมูบ้าน เดินจูงมือมากับเพื่อน เขาเดินผ่านแทรกกลางระหว่าง
มือที่จับของเรากะเพื่อนไป เป็นแสงสีขาวจางๆ เรากับเพื่อนตกใจวิ่งกันคนละทางเลย
หุหุ...ไปเล่าให้ผู้ใหญ่ฟังเขาบอกว่า อาจเป็นวิญญาณญาตินั่นแหละ เขาคงกำลังไปที่
วัดที่มีงานศพของเขา..เราอ่ะเป็นไข้เลย หยุดเรียนด้วยตอนนั้น

 

อย่าไปไม่สนใจครับ ทำไม่รู้ไม่ชี้ มองเห็นเหมือนไม่เห็น ได้ยินก็ทำเป็นไม่สน เดินชนได้ชนเลยครับ ถ้าเขารู้ว่าเห็นก็โดนเขาตามไปโดยปริยายนั้นล่ะครับ ส่วนใหญ่มักจะขอให้ช่วย คือมาขอส่วนบุญนั้นแระ พอไม่ให้อาจโดนทำร้ายได้ ฉะนั้น รู้แต่ไม่สน พอครับ แต่ถ้าพลาดทำตัวให้เขารู้ว่าเราเห็น เราได้ยินก็ทำใจละครับ ทำบุญไว้เยอะๆ คนไม่มีบุญพระก็จนใจช่วยเหมือนกันนะครับ ต้องมีเป็นของตัวเองเป็นทุนก่อน บุญง่ายๆที่ทำที่บ้านก็ได้ ล้างห้องน้ำนั้นล่ะ ทำแล้วคิดด้วยว่า เราทำความสะอาดผู้อื่นมาใช้เขาจะได้มีสุขภาพที่แข็งแรงมีอนามัยที่ดีไม่เป็นโรคเป็นภัย นี่ก็บุญแล้วเน้อ ขอให้คิดให้เป็น(ถึงเราจะใช้ส้วมคนเดียวก็เหอะนะ) กวาดบ้านก็ได้ ไหนๆก็ต้องทำอยู่แล้วเอาบุญมันด้วยสะเลยไง

 

แผ่เมตตาครับ ดีที่สุด ถ้าเป็นคริสต์ก็สวดสายประคำ ทำมิสซาให้
แต่ผมว่าแผ่เมตตา อุทิศบุญกุศลไปให้ดีที่สุดครับ
ถ้ายังไม่เลิกรังควานก็ต้องใช้ไม้แข็ง