เลี้ยงกุมารทอง ให้คุณให้โทษอย่างไร ( พระภาสกร ภาวิไล ,แจ๊ค -จิลล์ )

เมือตอนไม่เป็นกุมารทอง เขาก็เป็นเพียง วิญญาณ ไม่มีใครสนใจ แม้แต่อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้ จะมีใครบ้างมั้ยที่นึกนึกดวงวิญญาณเด็กเหล่านี้ อยู่อย่างหิวโหย อยู่อย่างเร่ร่อน ไม่มีใครดูแล อย่าคิดว่าเขาตายไปแล้ว เขาก็สบาย ไม่ใช่เลย อย่าลือมซิว่าพวกเขาคือเด็กที่แม้แต่บางคนไม่เพียงแต่ต้อง ตายตอนเด็ก บางคนไม่ทันได้ลืมตาด้วยซ้ำไป พวกเขาน่าสงสารมาก การที่เรานำเขามาเข้าพิธี หาหุ่นให้อยู่ เพื่อให้เขาได้มีที่อยู่ที่เป็นหลักแหล่ง ได้อยู่กิน สบายขึ้น ได้ร่วมบุญกุศลกับคนที่เลี้ยงเขา เรียกว่าเป็นลูกดีกว่าเพียงแต่ไม่มีเนื้อหนังมักสาเท่านั้น แต่มีตัวตนค่ะ สัมผัสได้ เขาทำสิ่งที่ตอบแทนและเกื้อกูลเราคือ เรื่องการงาน ปกปักรักษาคุ้มครองเรา และเป็นสิ่งดึงดูดให้เข้าวัดวา ทำบุญทำกุศล อย่าเรียกว่าเป็นการเบียดเบียน สร้างกรรมเวรกัน แต่ให้คิดว่าเป็นการเกื้อกูลกันจะดีกว่า

หนูเลี้ยงอยู่ค่ะ 12 คนโดยประมาณ แต่ตอนนี้ต้องเอาไปฝากไว้ที่ตำหนักครูบาอาจารย์ค่ะ เพราะที่บ้านมีปัญหานิดหน่อยค่ะ ตอนนำไปฝาก ทุกคนร้องไห้เสียใจกันหมด เพราะกลัวหนูทิ้งพวกเขา คิดว่าหนูไม่รัก และก็ได้มีโอกาสไปที่ 1 เขามีองค์กุมารทอง ท่านบอกว่า กุมารลูกหนูเขาเสียใจที่ต้องออกจากบ้าน กลัวหนูทิ้ง ไม่รัก หากหนูไล่เขาไป พวกเขาต้องกลายไปเป็นวิญาณเด็กเร่ร่อนเหมือนเดิมค่ะ ไม่มีแม้คนอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้ แต่หนูบอกลูกหนูทุกคนว่า ไม่ต้องกลัวว่าแม่ไม่รัก แม่ไม่ทิ้งหนูรักหนูเหมือนเดิมทุกคน ส่วนบุญกุศลก็อุทิศอยู่เสมอ และพวกเขาก็ยังอยู่กับหนู ช่วยหนูขายของ ปกป้องคุ้มครองหนู เห็นมั้ย ว่าเกื้อกูลกัน ไม่ใช่เวรกรรมค่ะ

มีคนบอกว่า การเลี้ยงเขา เหมือนให้ชีวิตใหม่แก่เขา เพราะ บุญกุศลที่เราอุทิศให้เขานั้น เมือถึงเวลาที่เขาสะสมบุญบารมีมากพอ ที่จะไปเกิดใหม่ได้ เขาก็จะได้ไปเกิด แทนการเป็นวิญาณเด็กเร่ร่อนไม่มีใครสนใจค่ะ ทุกคนทำสิ่งใดย่อมใช้เวลา เหมือนกันค่ะกุมารทองเมื่อถึงเวลาของเขา ที่เขาสะสมบุญกุศลได้มากพอ ก็ย่อมถึงเวลาที่เขาต้องไปใช้ชีวิตอีกโลกหนึ่ง ซึ่งขึ้นอยู่กับการตัดสินใจ ว่าจะสะสมบุญ บารมี เพื่อให้หลุดพ้น หรือต้องการไปเกิด ส่วนตัวหนูบอกลูกทุกคนไว้เลยค่ะว่า เมื่อถึงเวลาที่บุญบารมีที่สะสมนั้นมีมากพอ ถ้าลูกแม่ทุกคนต้องการไปเกิดใหม่ ไปได้เลย แม่ไม่ห้ามและไม่โกรธ เพราะมันถึงเวลาของหนูแล้ว นั้นคือทางเดินของหนู คือชีวิตของหนูแล้ว


หากเลี้ยงเขา ให้คิดว่า คือลูก ไม่ใช่ตุ๊กตาหรือวิญาณค่ะ

 

ผมว่าแต่ละท่านมีความคิดที่แตกต่างกัน เพราะทัศนคติของแต่ละท่านที่มุี่งปฏิบัติต่างกัน ท่านที่มุ่งทางธรรมอย่างเดียวมักจะมองว่าไม่ใช่แนวทางของพระพุทธองค์ ท่านที่มีความอยากรู้อยากเห็นก็มักหาวัตถุมงคลมาช่วยยึดเหนี่ยว แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเหล่านี้ล้วนเป็นแนวทาง เพื่อมุ่งสู่การปฏิบัติต่างกัน บางท่านที่ไม่เคยทำบุญ เมื่อเลี้ยงกุมารก็ย่อมทำให้ต้องทำบุญ ดูแลกุมารที่เลี้ยงไว้ ก็ก่อให้เกิดเมตตา และเป็นการขลัดเกลาจิตใจไปในทางโอนอ่อน แต่บางท่านที่มีบารมีสูง มียึดแนวปฏิบัติที่เคร่งครัดก็ได้ทำบุญอยู่แล้วแม้ไม่เลี้ยงกุมาร

พระพุทธองค์ท่านไม่หวงห้ามในวิธีการที่จะปฏิบัติเพื่อมุ่งสู่นิพพาน แต่หากให้ยึดแนวทางสายกลาง ที่เหมาะกับจริตของแต่ละคน ไม่ตึงหรือหย่อนจนเกินไป

ท่านที่เลี้ยงก็มองว่าดี ท่านที่ไม่เห็นด้วยก็มองว่าไม่ใช่แนวทางที่ถูก แต่หากพิจารณาดีๆ แล้วแต่ละคนมีจริตที่แตกต่างกัน มีบารมีธรรมที่แตกต่างกัน หากเป็นทางที่ได้ทำบุญกุศลย่อมเป็นทางที่ดีทั้งนั้น สิ่งอื่นเป็นเพียงอุบาย วิธีการเท่านั้น

 

ลองแยกนับถือ ศรัทธา กับเลี้ยงดูให้ดีว่า เราเลี้ยงกุมาร เพราะศรัทธา นับถือ หรือเลี้ยงดู ถ้าเอาทุกอย่างมารวมกันก็จะมีความเห้นต่างไม่จบ

 

ขอร่วมด้วยนิสนึงละกานครับ

ส่วนตัวผมนั้นเลี้ยงกุมารทองมาหลายปี โดยเฉพาะกุมารหลวงปู่แย้ม วัดสามง่าม แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่ศัทธาในพระพุทธศาสนาเลยนะครับ ผมก้อผ่านการบวชมาก้อ 3 พรรษา แต่เรื่องกุมารทองก้อศัทธาอีกอย่างหนึ่ง หลายเหตุผลที่มีผู้นิยมเลี้ยงต่างกันออกไป ซึ่งทุกคนย่อมรู้กันดี เลี้ยงเพื่อขอหวย นี่อันดับ 1 รองลงมา เรื่องค้าขายบ้าง เฝ้าบ้านบ้าง นี่ก้อหลักๆรวมกัน
แต่ผมศัทธาในเครื่องรางประเภทนี้ เพราะเคยเจอของจริงก้อแล้วก้อสมัยยังบวช (เอาเปนว่าผ่านนะมันยาว) ผมเลี้ยงเพราะศัทธา+อยากมีลูก และเชื่อมั่นเกินร้อยว่าเขามีดวงจิตจริง ตั้งแต่นำเข้าบ้าน ชีวิตก้อดีขึ้น แทบจะทุกด้าน สิ่งเหล่านี้จะไม่เกิดหลอกครับถ้าขาดศัทธา และไม่รักเขาจริงๆ
หลายท่านเลี้ยง เพื่อขอหวย ขอโชคลาภ ดีแต่จะเอาจากเขา แบบนั้นผมกล้าฟันธงเลยว่าคุณไม่มีวันที่จะสัมผัสได้แน่ ศัทธา+ความรัก+การเลี้ยงดูที่ดี 3อย่างหลักๆ แค่นี้เอง เชื่อเถอะครับว่า คุณจะสัมผัสถึงเขาได้ ความเจริญก้อจะตามมาเองโดยไม่ต้องขอ แบบผม
หลายคนอคติกับตุ๊กตาทองพวกนี้ เพราะว่าเปนผีบ้าง เดรฉานวิชาบ้าง ผมคิดว่าก้อเปนสิทธิส่วนบุคคลครับ คุณไม่มีกรรมร่วมกันก้อมีส่วน กลัวผีบ้างก้อมีส่วน(เขาไม่ใช่ผีหลอกครับ)
การเลี้ยงกุมารทอง ได้บุญุศลอย่างหนึ่ง เลี้ยงดูเขาเหมือนให้ชึวิตใหม่เขา หมั่นทำบุญให้เขาบ่อยๆ ส่วนบุญที่เราทำจะนำพาให้เขาไปเกิดใหม่ได้ เราน่าจะดีใจ เพราะมีผลบุญที่ยิ่งใหญ่นัก ผมเลี้ยงมาก้อเกิน10องค์แล้ว แต่ดวงจิตจิงๆอาจไม่ถึง ผมทำบุญให้บ่อย ถ้าไปเกิดได้ก้อดีใจกับเขา เหลือไว้เพียงแต่รูปปั่นผมก้อยังรักและเอ็นดูเช่นเดิม ด้วยความผูกพัน...อยากพูดต่อแต่เวลาน้อยครับ ถ้าผิดพลาดประการใด หรือทำให้ท่านใดไม่พอใจ ขอต้องขออภัยด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่งครับ...

 

แล้วที่มีข่าว คนรับซื้อศพทารกจากการทำแท้งเพื่อนำไปดองทำส่งขายพิธี สร้างลูกกรอก ที่ถูกตำรวจตามจับ ล่ะคะ อันน้น เรียกในกลุ่มกุมารทองด้วยไหม

 

เท่าที่ดูในคลิป
เขาบอกว่าคนละพวกกันครับ

 

ผมขออธิบายตรงส่วนนี้หน่อยนะครับ เกรงว่าจะเข้าใจผิดกันบ้าง

ข่าวที่ออกมาไม่นานมากนัก เรื่องของการนำศพเด็กดองใส่ขวด 14 โหลไรนี่ ในความเห็นผม อย่างที่กล่าวผม ผมพอจะมีความรู้เรื่องนี้อยู่บ้าง ขอออกความเห็นบ้างนะครับ

กุมารทองของทุกวัด รวมถึงลูกกรอก ไม่มีวัดไหนหลอกนะครับ ที่จะใช้ศพเด็กจริงๆ พระที่สร้าง ท่านทั้งหลายเป็นถึงพระเถระ ระดับครูบาอาจารย์ ท่านปฏิบัติดีทุกประการครับ ท่านไม่ทำเรื่องอะไรพันนั้นแน่นอนครับ การสร้างกุมารนั้น จะมีส่วนประกอบหลักๆอยู่แล้วคือ ดิน 7 ป่า 7 โป่ง ตะปูผาโลง เศษผ้าห่อศพ เป็นต้น เพื่อเพิ่มความขลัง เท่านั้นเอง แล้วก้อทำพิธีสร้างอาการ 32 เรียกออกมาเป็นดวงจิตของเด็ก (นี่คราวๆครับ) ไม่จำเป็นเลยต้องใช้ศพเด็ก มันบาป ขนาดไม่ใช้ศพเด็ก กุมารทองทั้งหลายก็เข้มขลังอยู่ในตัวได้ แบบนี้ก็อีกละครับ ขึ้นอยู่กับพระเกจิที่สร้างต้องปฏิบัติดีอยู่แล้วครับ ถึงปลุกกุมารทองให้เข้มขลังได้ขนาดนี้

อีกอย่างนะครับ เรื่องศพที่ไปทำกุมาร ลูกกรอกนั้น ผมกล้าพูดได้ครับว่า เฉพาะ ครูบาอาจารย์สายฆารวาสเท่านั้นครับที่ทำ (บางอาจารย์นะครับ ผมไม่เหมารวมทุกคน) บารมีมันต่างกันครับ พระเกจิ กับ อาจารย์สายฆารวาส

การใช้ศพจริงๆมาทำจะแรงกว่า และง่ายกว่า ผู้ที่มีบารมีน้อยกว่าพระ ย่อมใช้วิธีนำศพจริงๆมากกว่า (ประมาณว่าบารมีน้อยสู้พระไม่ได้ ไม่เก่งจริง แต่อยากได้ชื่อเสียงทางด้านนี้)

ปล.ขออภัยทุกท่าน ณ ที่นี้ครับ ถ้าผมพูดอะไรเสียดสีมากไป

 

ดีจังครับ ว่างๆขอดูรูปลุกชายบ้างน่ะครับ

 

ขอแสดงความคิดเห็นหน่อยนะครับ ตั้งแต่อ่านมาแต่ละคนแต่ละฝ่ายก็มีเหตุผลของการกระทำ ของตัวเอง ผมว่าจะทำแบบไหนหรือแบบใคร ถ้าทำแล้วไม่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ผู้อื่นและตัวเองแล้ว ผมว่าก็ไม่เห็นจะต้องเถียงกัน ไม่เห็นต้องบอกกับคนอื่นให้ทำเหมือนตัวเองเพราะตัวเองคิดว่าทำแบบนี้ดีที่สุดแล้ว ไม่มีอะไรที่ประเสริฐยิ่งกว่านี้อีกแล้ว ถ้าคนอื่นเขาทำแล้วมีความสุขและไม่เบียดเบียนคนอื่น ก็ปล่อยเขาทำต่อไปเถอะมันเรื่องของเขา กรรมของใครก็กรรมของมัน กรรมคุณแบบนี้กรรมคนอื่นแบบนั้น ทางใครทางมัน เท่านี้ละครับ ขออภัยหากอ่านแล้วไม่พอใจ

 

นานาจิตตังครับ....ทำอย่างไรก็ได้แต่อย่าให้เดือดร้อนผู้อื่นไม่ว่าจะเป็นกายวาจาจิต

 

แม้ไม่ได้สนใจเลี้ยงกุมารทอง แต่ที่บ้านก็มีเจ้าที่วัยเด็กแสนซนอยู่

 

คนเรานานาจิตตัง อย่าเห็นแต่ว่าความคิดของตัวเองคือสิ่งที่ถูกต้อง คนอื่นผิดหมด
คนที่เลี้ยงกุมารทอง ถ้ารู้จักให้ทาน ก็เป็นการลดความตระหนี่ได้
ไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใคร ไม่ได้ไปเที่ยวโพนทนาว่ากุมารของฉัน
ดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ ก็ไม่เห็นจะเป็นไร
คนที่เข้าวัดประจำ ทำบุญใส่บาตรประจำ แต่มักจะสร้างความเดือดร้อนให้สังคม
เราก็เห็นกันบ่อย
คนเรามีอิสระในการคิดและการกระทำ เพียงแต่อย่าให้คนอื่นเดือดร้อนก็พอ

ทำตัวให้เป็นกลางทั้งด้านความคิดและการกระทำครับ

 

<TABLE class=tborder id=post3571571 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->คนศรีสะเกษ<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3571571", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Feb 2010
ข้อความ: 108
Groans: 0
Groaned at 8 Times in 1 Post
ได้ให้อนุโมทนา: 405
ได้รับอนุโมทนา 592 ครั้ง ใน 108 โพส
พลังการให้คะแนน: 46


</TD><TD class=alt1 id=td_post_3571571 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->คนเรานานาจิตตัง อย่าเห็นแต่ว่าความคิดของตัวเองคือสิ่งที่ถูกต้อง คนอื่นผิดหมด
คนที่เลี้ยงกุมารทอง ถ้ารู้จักให้ทาน ก็เป็นการลดความตระหนี่ได้
ไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใคร ไม่ได้ไปเที่ยวโพนทนาว่ากุมารของฉัน
ดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ ก็ไม่เห็นจะเป็นไร
คนที่เข้าวัดประจำ ทำบุญใส่บาตรประจำ แต่มักจะสร้างความเดือดร้อนให้สังคม
เราก็เห็นกันบ่อย
คนเรามีอิสระในการคิดและการกระทำ เพียงแต่อย่าให้คนอื่นเดือดร้อนก็พอ

ทำตัวให้เป็นกลางทั้งด้านความคิดและการกระทำครับ<!-- google_ad_section_end -->
</TD></TR></TBODY></TABLE>
เห็นด้วยครับ สุดท้ายถ้าเราปฏิบัติเพื่อสิ่งดีดีเพื่อศาสนาพุทธมันก็ดีไม่ใช่หรือครับ

 

การให้ทานกระทำได้ตลอดในชีวิตประจำวัน สุนัขจรจัด สงเคราะห์ผู้ที่เดือดร้อนในปัจจัยสี่

ประเด็นอยู่ที่ว่า สิ่งที่ปฏิบัตินั้นใช่แนวทางในการพ้นทุกข์ที่แท้จริงไหม เป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านเคยกล่าวถึงหรือไม่ต่างหาก นั่นมองในมุมของพุทธศาสนิกชน

 

อนุโมทนา สาธุ
พุทธัง สรนังคัจฉามิ
ธรรมมัง สรนังคัจฉามิ
สังคัง สรนังคัจฉามิ
พึงนำพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่งทางใจนะครับ

 

เคยถามพระท่านว่า กุมารทองก็คือเทพ แต่เป็นเทพเด็ก เหมือนกับเวลาเขาปลุกเสกองค์เทพต่างๆ ทีเป็นองค์ให้บูชา ก็เหมือนกัน (อันนี้ถ้ากุมารอีกสาย ไม่ทราบคะ) แต่พระอาจารย์ที่หนูได้ถามท่านมิได้ปลุกเสกของมาขายหรือจำหน่ายแต่อย่างได้แค่สงสัยเลยถามท่าน

ที่บ้านหนูก็มีกุมารทองคะ ป้าสะใภ้เขาเลี้ยงไว้นานแล้วพอเขาเสียก็เลยตกทอดมาไม่มีคนดูแล เมื่อมีอยู่แล้วจึงได้ทำการบูชาตามกำลังสมควรแก่เทพน้อยๆ องค์นั้น กุมารก็เป็นเทพมาช่วยมนุษย์เหมือนกัน แล้วก็ยังสั่งสอนให้ทำบุญทำทานด้วย แถมยังเป็นเครื่องเตือนใจให้กระทำความดีอีกด้วย ถ้าเราทำทุกอย่างด้วยใจบริสุทธแล้ว ทุกอย่างมันก็ขึ้นอยู่กับเราทั้งนั้นไม่มีสิ่งไหนจะให้โทษแก่เราได้ นอกจากการกระทำของเราเอง

 

ของแบบนี้มันขึ้นอยู่ที่ตัวบุคคลค่ะ ห้ามกันอยาก ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ

^_________^~