เรื่องราวหลวงพ่อพิเชฐ วัดโคกหม้อ

ท่านว่าเสาหลักเมืองของทุกจังหวัดครับ เพราะจัมีเทพเทวดาคุ้มครองครับ ท่านว่าคนโดนของจะไม่ยอมไปหรอก ต้องหลอกกันหน่อย เราก็อธิฐานให้เขาครับผม แค่เอามือไปแตะให้ได้แค่นั้นครับ ถอนของได้ ท่านบอกว่าไม่จำเป็นต้องพามาหาท่าน ทำแบบนี้ก็ได้แต่ถ้าไม่หายท่านก็จะช่วยให้ครับ

 

มาดูเพชรหน้าทั่งกันครับ บดแล้วนำมาหล่อเป็นรูปหลวงปู่ทวดครับ พอจะรู้จักเพชรหน้าทั่งหรือป่าว ลองหาดูในกูเกิ้ลครับ อานุภาพแรงน่ะครับ

 

ลองไปดูกันในนี้ครับ ขออนุญาติลิ้งเวปให้อ่านกันครับ เพชรหน้าทั่ง ธาตุกายสิทธิ์มีฤทธิ์เป็นรองเฉพาะเหล็กไหล

เข้าไปอ่านกันได้เลยครับ

 

พรุ่งนี้จะมาเล่าเรื่องหลวงพ่อปราบ ปอบ ครับ แล้วเข้ามาอ่านกันน่ะครับวันพรุ่งนี้ครับ วันนี้นำเสนอหลวงปู่ทวด เพชรหน้าทั่ง กันไปก่อน ทำความรู้จักกับแร่กายสิทธ์กันไปพลางๆครับ

 

มาแล้วครับ เรื่อง ปอบ อันนี้ใช้วิจารณญาณในการอ่านหน่อยน่ะครับ ไม่ได้ให้งมงายน่ะครับ แต่ก็ฟังไว้ครับ เวลาเจออะไรแปลกๆก็อาจจะนำไปใช้ได้ครับ ไม่ต้องเชื่อก็ได้ครับ แต่อยากให้อ่านแล้วเสนอความเห็นกันครับผม

เรื่องก็มีอยู่ว่า มีอยู่วันหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งมาหาหลวงพ่อครับ แล้วก็บอกกับท่านว่า หลวงพ่อครับ แม่ผมเป็นปอบ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล อยากให้หลวงพ่อช่วยหน่อยครับ ท่านทราบอยู่ในใจแล้วว่า ถ้าจะให้ช่วยนั้น แม่ของผู้ชายคนนี้ก็จะตายเลย เพราะว่าข้างในหรืออวัยว่ะภายในนั้น ไม่เหลือแล้ว ปอบมันกินหมด แล้วจะช่วยยังไงได้บ้าง ท่านก็เลยบอกว่า ให้เอาปลัดขิก กันภัย ให้ลาภ และก็ท้าวเวสสุวรรณของท่าน ไปไว้ที่ใต้หมอนที่แม่ของผู้ชายนั้นนอนอยู่ ท่านก็ให้ไปด้วยความเมตาอนุเคราะห์ แล้วชายคนนั้นก็เอาไปไว้ที่ใต้หมอนของแม่ที่นอนอยู่ที่โรงพยาบาล ปรากฏว่า พอรุ่งเช้า ปอบก็ออกจากแม่ของผู้ชายคนนั้นพร้อมกับชีวิตของแม่เพราะว่าอวัยวะไม่เอื้ออำนวยต่อการดำรงชีพต่อไปเลยต้องเสียชีวิต และปอบก็ออกไปจากร่างเพราะทนแรงของปลัดขิก และเท้าเวศสุวรรณไม่ไหว หลวงพ่อท่านก็เลยเมตตาเล่าว่า ถ้าเจอปอบนั้นน่ะ มันไม่กลัวพระเครื่องใดๆหรอก มันกลัวไอ้ขิกนี่แหละ และก็ท้าวเวศสุวรรณ ที่ให้ท้าวเวศสุวรรณไปนั้นท่านเล่าต่ออีกว่าท่านจะได้มาสงเคราะห์วิญญาณให้ด้วย เพราะท่านดูแลทั้งหมด

โดยเรื่องนี้นั้นแสดงว่าหลวงพ่อท่านเป็นพระที่เมตตาต่อทุกคน ไม่มีเรื่องชั้นวรรณะ คนรวย คนจน คนตกทุกข์ได้ยาก ส่วนเรื่องปลัดขิกท่านนั้นประสบการณ์อื้อครับ ทั้งเรื่อง งูจงอางกัด แต่อ้าปากไม่ขึ้นมันฉกแต่หุบปาก แล้วเราจะเป็นอะไรได้จะไม่มีเขี้ยว 555+ จนเค้าเรียกกันว่าปลัดสยบงูเห่าครับ ชื่อเท่ดีครับ บ้านใครงูเยอะก็บูชาติดตัวไว้ครับ ไม่ได้กินเราหรอกครับ และยังได้เรื่องค้าขายด้วยครับ ท่องคาถาแล้วอธิฐานครับ จิ้มลงไปในของที่จะขายรับรองได้ ขายดีครับ หลายคนเห็นผลครับ ท่านทำไว้ให้เอาไปใช้ครับ ท่านบอกว่าเวลาบูชาไปแล้วอย่าเอาไปไว้บนหิ้งอย่างเดียว มันก็เหมือนตุ๊กตาติดบ้าน ให้เอาไปติดตัวจะได้ผลดีครับ ปลัดสยบงูเห่านั้น เป็นปลัดขิกอันเล็ก ทำด้วยทองเหลือง มีงูพันรอบ ตอกโค๊ด พ ครับ ถ้าเจอให้เก็บมาครับ ของดี ท่านเคยไปเรียนกับหลวงพ่อยิดด้วยน่ะ (อันนี้คนรู้น้อยครับ)ท่านเป็นพระที่ค่อนข้างเก็บตัวครับ และก็ไม่ชอบเปิดเผยประวัติครับ(แต่ที่ผมนำมาเล่านั้นก็อยากให้พี่น้องในเวปได้ใช้ของดี และก็ไม่แพง แถมยังได้ทำบุญกับวัดด้วย) ไม่ต้องดันโดยศูนย์พระ ท่านบอกว่าของดีนั้นเด๋วเค้าก็บอกต่อกันเอง ไม่ต้องให้พวกศูนย์พระมันมายุ่ง พอมันยุ่งแล้วมีแต่เรื่องเงิน และผลประโยชน์ วัดไม่ค่อยได้อะไร จะสร้างอะไรก็ลำบาก ติดพวกศูนย์พระไปหมด พระบางรูปยังโดนมันด่าเอาเลย มันหวังแต่เงินไม่ได้ศรัทธากันด้วยใจจริง เด๋วก็รับกรรมของมันเอง

 

อยากขอความคิดเห็นจากผู้ที่เข้ามาอ่านกระทู้ครับ

เรื่องมีอยู่ว่า ผมไปที่วัดแห่งหนึ่งในจังหวัดอยุธยา ทีหลวงพ่อเขาเป็นเจ้าของตะกรุด 30 ทัด ทางก็ทุระกันดารครับ พอไปถึง ผมก็ทำบุญหยอดตู้ แทบทุกตู้ เข้าใจว่ากำลังสร้างวัด และน้องก็บูชาวัตถุมงคลไปสองพันกว่าบาท แล้วก็นำไปให้ท่านเป่าครับ เรื่องเกิดตอนนี้ คือพอเป่าเสร็จแล้ว ก็ถอยออกมา คนต่อไปก็เข้าไปหา แล้วก็ได้ตะกรุดชิ้นที่ว่านี้ไป ผมก็เลยให้น้องไปถามกับหลวงพ่อว่า จะขอบูชาตะกรุดที่ว่านี้หน่อยครับ ปรากฏว่ามีเงื่อนไขดังนี้ 1.ต้องสมัครเป็นกรรมการวัด ลงชื่อไว้ด้วยมีบัญชีอยู่ 2.ต้องนำซองไปแจกอีกด้วย 3.ต้องถวายตัวเป็นศิษย์ ผมเลยตั้งข้อสังเกตุไว้ดังนี้ครับ
1.ทำไมต้องสมัครเป็นกรรมการวัด แล้วนำซองไปแจก ถึงจะได้ตะกรุดนี้มาครอบครอง (มันเหมือนธุรกิจขายตรง) แล้วก็ต้องถวายตัวเป็นศิษย์ แล้วก็แจกสติ๊กเกอร์แปะหน้ารถ ว่าศิษย์หลวงพ่อองค์นี้
2.ในเมื่อเรามีศรัทธาที่จะบูชาตะกรุดนี้ มีเงินที่จะบูชา แต่ก็บูชาไม่ได้ต้องสร้างเครือข่ายให้วุ่นวาย จะให้เราบูชาด้วยเงินก็ได้น่ะ เพราะว่าท่านสร้างวัด
3.เป็นพระต้องดำรงไว้ซึ่งพรหมวิหาร4 มีผุ้มาขออะไรถ้ามีก็ต้องช่วยเหลือตามกำลัง ในเมื่อมีสิ่งที่จะสงเคราะห์ได้อยู่ในมือทำไมไม่สงเคราะห์ มีเงื่อนไขต่างๆนาๆ

ซึ่งสำหรับผมนั้น วัดนี้ผมขอไปแค่ครั้งเดียวในชีวิตครับ เพราะว่าไม่ถูกจริตกับผม

ขอความเห็นด้วยน่ะครับ ว่าท่านคิดกันอย่างไร

 

มาดูภาพข้าวสารหินกันครับ ถ้ายังไม่เคยเห็น

 

สิ่งนี้เป็นข้าวสารที่ฝังอยู่ในหินน่ะครับ เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีอาถรรพ์ในตัวเอง ลองเปิดดูภาพขยายได้ จะเห็นเป็นเม็ดข้าวสารอยู่ครับ

 

พระหนุ่มๆอยู่ ต้องดูให้ละเอียดถ้วน วัตรปฏิบัติดีแค่ไหน การสงเคราะห์โยมเป็นไปด้วยความเมตตาขนาดไหน

 

เข้ามาเป็นกำลังใจครับ....ฮ่าๆๆๆๆ เพิ่งดันกระทู้เก่าของตัวเองขึ้นมาด้วย

 

ผมว่าท่านก็ไม่ค่อยหนุ่มแล้วน่ะครับหรือจะเป็นส่วนอีกท่านหนึ่งผมพูดถึง (ท่านศรศิลป์อาจจะทราบว่าเป็นใคร) จะ50แล้วครับ ส่วนเรื่องการสงเคราะห์โยม ต้องแนะนำว่าไปสัมผัสด้วยตัวเองจะดีกว่าครับ ท่านจะแนะนำให้ไปทำด้วยตัวเองซะส่วนมาก(หมายถึงหลวงพ่อพิเชษฐ์น่ะครับ) ไม่ได้แนะนำให้บูชาวัตถุมงคลท่าน ส่วนวัดที่เหมือนขายตรงท่านศรศิลป์อาจจะทราบแล้วก็ได้ว่าใครแน่ๆเลย ก็ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ดีกว่าเน้อ

 

ขอบคุณมากครับพี่เกรียง กำลังใจเพิ่มขึ้นอีกหน่อย

 

ทราบครับว่าที่ไหน ออกของย้อนเกจิรุ่นเก่า จะไปหาพระเราต้องสอบถามคนพื้นที่ว่าพระวัดนั้นวัตรปฏิบัติดีไหม หรือต้องพิจารณาถี่ถ้วนมากๆ หาข้อมูลพอสมควร จะได้ไม่ผิดหวังและเสียใจ

 

หลวงพ่อพิเชษฐ์ ผมมีปลัดขิก พระสมเด็จ แม่กาหลงรัง

 

ใครมีแผนที่วัด ช่วยลงให้หน่อยครับ
อนุโมทนาสาธุครับ

 

ปลัดขิกตัวไหนครับ กันภัย ให้ลาภ (ทองเหลือง) หรือ ไม่อ่ะครับ
แม่กาหลงองค์ใหญ่ใช่ไหมครับ ไม้แกะใช่มั๊ย แหล่มเลย ผมก็อยากได้ แต่ทุนไม่พอ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ ผมก็แค่อ่านจากหนังสือพระ แล้วก็ไป สุดท้ายก็ ใสเจีย - เสียใจ เรียบร้อยโรงเรียนไทย

 

จัดให้เลยครับ แผนที่วัดโคกหม้อ ไปแล้วอย่าลืม ติดพระหูยานท่านกลับบ้าน ปลัดขิก และก็ เบี้ยแก้ เอาเป็นว่า ไปดูก่อนดีกว่า ขลังทุกอย่างเรย ร่วมทำบุญกฐินกับท่านด้วยน่ะครับ

 

ถ้าไปไหว้มาแล้ว ก็เล่าสู่กันฟังบ้างน่ะครับ ขอบคุณครับ

 

เวลานี้ขอนำเสนอเรื่องการหากินของหนังสือพระ และศูนย์พระ

เรื่องมีอยู่ว่า แต่ก่อนอื่นขออภัยศิษย์หรือหลวงพ่อต่างๆที่จะกล่าวถึงน่ะครับ อาจพาดพิงบ้างต้องขออภัยอย่างสูงครับ

เอาเรื่องศูนย์พระก่อนเลยครับ วิธีการในการหาเกจิที่จะมาปั้นน่ะครับ
1. หาวัดที่โทรมๆ
2. มีเจ้าอาวาส หรือหลวงพ่อที่ดูน่านับถือ มีคาถาอาคมหรือไม่ก็ไม่เป็นไร
3. นำข้อเสนอดีๆ(ดีหรือป่าวไม่แน่ใจ)เข้าไปเสนอให้กับทางวัด
3.1 เด๋วสร้างพระจะนำรายได้มาทะนุบำรุงวัด
3.2 ถ้าได้กำไร หรือเป็นที่นิยม ก็จะผูกขาด ห้ามสร้างเอง
4. โฆษณาสร้างกระแส บอกเล่าประสบการณื สร้างตัวเป็นลูกศิษย์ พระองค์ที่ดังๆเป็นที่นิยมโดยสากล (เพื่อมาแหกตาพวกเรา)
5. มันจะใช้การหว่านแหครับ คือ ทุ่มไปซัก 10 รูป 10 วัด ดังมาซัก 1 วัด มันก็จะกำไร อย่างต่ำๆ 4-5 ล้านบาท ต่อ 1 รุ่น (น่าสนใจมั๊ยครับ)
6. ถ้าวัดนั้นสร้างเองโดยที่มันไม่รับรู้ หลวงพ่อองค์นั้น โดนมันด่าเช็ดเม็ดเลย มันเอาเรื่อง ถึงขั้นฟ้องร้องกันเลยทีเดียว (มันเอากันขนาดนั้น) ในกรณีนี้นั้นเกิดขึ้นแล้วน่ะครับ แถบอ่างทอง สุพรรณบุรี และท่านก็เป็นพระดีด้วย แต่ศูนย์พระมันทำท่านเสียเลย บางคนอาจทราบแล้วก็ได้

ส่วนเรื่องหนังสือพระนั้นน่ะครับ

มันมีวิธีการที่เอื้อกันกับศูนย์พระครับ

1. เอื้ออำนวยช่วยกันประโคมข่าว ให้พระที่ท่านพวกนี้กำลังจะปั้น สร้างประสบการณ์ที่อาจไม่ได้เกิดขึ้นจริง นำเสนอประวัติเกินจริง เวอร์ให้มากๆไว้ครับ นี่คือวิธีการของมันครับ

2. หนังสือมีไว้เพื่อเรียกเก็บเงินจากวัดที่จะจำหน่ายวัตถุมงคล และวัดที่จะทำให้เกจิในวัดดัง ลงอย่างต่อเนื่อง สร้างข่าวเรื่อยๆ เพื่อดึงคนเข้าวัด เหมือนการตลาดอย่างนึง คือจ้างลงโฆษณาให้กับทางวัด (เป็นแบบนี้) แต่พระบางรูปนั้น ไม่ได้จ้างลงน่ะครับ อย่าเหมารวมน่ะครับ ของจริงก็ยังเป็นของจริงอยู่วันยังค่ำ

3. มันมีไว้เพื่อจำหน่ายวัตถุมงคล สร้างเครือข่ายสมาชิก และแนะนำศูนย์พระในจุดต่างๆ บางทีมันจะเชื่อมโยงกันน่ะครับ (ลองสังเกตุดูดีๆละกัน)

4. ออกแบบพิธีกรรม ในวัดต่างๆ ไม่ให้ซ้ำกัน หลากหลายรูปแบบ สรรหากันเข้ามา เป่าเทียนบ้าง นอนตรงนั้นตรงนี้ ลอยนั่น ลอยนี่ แล้วก็ถูกหวยรวยเบอร์ โห.......แล้วทำไมไม่ถูกทุกคนอ่ะครับ แล้วเราลองเข้าไปจริงๆแล้ว ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น นี่ไงการหาคนเข้าวัด

5. บางรูปยังหนุ่มอยู่มาก ตั้งตัวเป็นเกจิอาจารย์ เข้านิโรธ ก็ต้องโฆษณาก่อน ผมว่าการเข้านิโรธนี่จะต้องทำไปเงียบๆ แล้วก็ใช้ข่ายฌาณดูว่าใครถึงเวลาที่จะไปโปรดน่ะ เด๋วนี้เข้าทีไรอึกทึกครึกโครม ด้วยไอ้หนังสือพวกนี้