เราไม่พัก ไม่เพียร ข้ามโอฆะได้แล้วอย่างนี้แลฯ

ประเด็นเรื่อง"ไม่พัก ไม่เพียร" มีเหตุเพราะ ในพระสูตรก็ยังมีที่ขัดแย้งกันเองอยู่

"เมื่อใดเรายังเพียรอยู่ เมื่อนั้น เรายังลอยอยู่โดยแท้"

จากประโยคนี้ มีการพยายามตีความกันเอง โดยไม่ตรวจสอบกับพระสูตรอื่นๆ

เพียงเพื่อให้ลงกันได้กับคำว่า "ไม่เพียร"ในตอนต้น

โดยให้ความหมายของคำว่า"เรายังลอย"(เพียร) คือลอยไปติดอยู่แค่ภพภูมิ ของมนุษย์ เทวดา พรหมเท่านั้น

โดยอ้างว่า ความเพียรในพระสูตรนั้น เป็น"อัตตกิลมถานุโยค"

คือทำให้นิ่งๆ แข็งๆ ทื่อๆ ที่เกิดจากการเพียรนั่งสมาธิภาวนา เพียรเดินจงกรม

เมื่อเรานำพระสูตรนั้นมา ตรวจสอบ สอบสวน เทียบเคียงกับอีกหลายๆพระสูตร

จะเห็นว่าจะลงกันไม่ได้เลยในเรื่อง"ไม่เพียร"

เพราะไม่มีปรากฎในพระสูตรใดๆว่า พระพุทธองค์ทรงปรารภ"ไม่ให้เพียร"

เพราะในทุกๆพระสูตรพระพุทธองค์ให้ปรารภในเรื่อง"ความเพียร"ทั้งนั้น

และยังสอดคล้องกับประโยคข้างต้นคือ "เมื่อเพียรอยู่ก็ยังลอยอยู่โดยแท้"(ข้ามโอฆะ)

เมื่อพิจารณาตรวจสอบ สอบสวน เทียบเคียงแล้ว "ไม่พัก"

ความหมาย มาจากคำว่า"วิตก" ตรึกถึงการงานที่ทำอยู่(ไม่พัก)

ส่วนคำว่า"ไม่พัก ไม่เพียร"นั้น ไม่น่าจะเป็นประโยคเต็มสมบูรณ์

ซึ่งมีความขัดแย้งกันเองในประโยค กับคำว่า"ไม่พัก"

ถ้าเป็นประโยคว่า "ไม่พัก ที่เราจะไม่เพียร"แล้ว จะลงกันได้พอดีหมด

เมื่อพิจารณาตรวจสอบ สอบสวน เทียบเคียง พระพุทธองค์ทรงเน้นเรื่อง"การงานทางจิต"

คำว่า"ไม่พัก" คือ ให้ระวังรักษาจิตของตนให้ตรึกในทางกุศล

และเพียรประคองจิตของตน ให้ทรงอารมณ์ฌานให้ได้ตลอดเวลาจึงข้ามโอฆะได้

เจริญในธรรมทุกๆท่าน