เพ้อ

อารมณ์เศร้าในบางคราวก็ถูกจริต
เหมือนดั่งคิดมีจินตนาการที่ล้ำเหลือ
คละเคล้ารักคลุกเคล้าเกลียดหวานเค็มเกลือ
ช่างล้ำเหลือเลิศรส รักสลักใจ

 

นอนฝันคิดจิตแอบแนบสนิท
เหมือนจุมพิตเหมือนลูบไล้ใจวาบหวาม
เหมือนอยู่ในภูมิภพแห่งวังกาม
สุขเมื่อยามเสพสมพรมสุขเอย

ตื่นจากฝันพลันรู้ตัวเมื่อยามดึก
ที่เคยคึกเคยเริงร่ามาจางหาย
ก็แค่ฝันผ่านคืนวันให้เลยไป
นี่หรือใจของคน อับจนจริง

 

รุ้งกินน้ำสีสดใสเมื่อได้เห็น
หรือแค่เป็นอุปทานตาเมื่อมีฝน
มีแสงส่องกระทบน้ำจากเบื้องบน
เพื่อให้คนรู้ว่า มาอย่างไร

แสงของรุ้งงามตามาเจ็ดสี
ความจริงมีมากมายหลายสีสรร
แค่ตาเห็นเจ็ดสีนี้ก็เหลือพรรณ(เหลือจะกล่าว บทใด ถึง) พันนะนา
หรือว่ามันแค่อุปทาน ชื่นบานใจ

 

อันความรักก็เหมือนรุ้งพุ่งจากฟ้า
โลกสดใสงามตาพาใจฝัน
เมื่อหมดรักหมดรุ้งหมดอุปทานพลัน
ความจริงนั้นก็เหมือนเรา แค่ลืมตัว ชั่วครู่ยาม

 

ความรักนั้นยังเหมือนดั่งกาแฟ .. กลิ่นนั้นแสนหอมกรุ่นชวนให้ลอง
เมื่อได้ลิ้มยังทำให้ใจคะนอง .. แม้ยามสองก็ไม่หลับพักไม่ลง

 

ความรักคือความร้าย
ถ้าไม่รักเค้าคงจะไม่ร้ายยย
ความรักมักมากับความหลง
เค้าถึงปล่อยไม่ลงปลงไม่เป็น
ปล.ทั้งรักทั้งแค้น มันแน่นอกประมาณนั้นมังครับ
(ว่าเข้าไปนั่น อ่าๆ)

 

หากรักด้วยเมตตาน่าสุขยิ่ง
ใจแอบอิงรักแท้ไม่แปรผัน
คนส่วนใหญ่ปรารถนาความรักกัน
น่าขบขันซ่ะจริงทั้งหญิงชาย

รักรักรักใครรู้จักเจ้ารักนี่
ดูให้ดีเพื่อนเอ๋ยเฉลยไข
รักไม่มีดอกเจ้าอย่าเศร้าไป
ที่เห็นอยู่และเป็นไปใจมโนฯ
ปล.ลองแต่งดูอ่ะคับ อิ..

 

จขกท.อยู่ไหนเวลานี้
เธอคนดีคนนี้มีรักอยู่
ผมสัมผัสใจเธอก็พอรู้
แม่โฉมตรูคนนี้มีรักจริง

 

ไม่รู้เป็นไร ชอบคำว่าใจมโน
โถโถโถ ใจมโนพาจิตฝัน
ยังปรุงแต่งตามไปได้ไงนั่น
มีครบครัน รักเศร้าเหงาทุกข์สุขสดใสใจเกินร้อยโลกสวยงามสีชมพูดอกไม้บานซาบซ่านเกินจะบรรระยาย อุ๊ฮู้ ใจมโน

 

ถ้าแบบนี้เห็นท่าไม่ดีแล้ว
แม่น้องแก้วรักจริงใครทิ้งต้องดับ
ใครเผลอเล่นกับไฟคงใหม้ยับ
ขอไม่ติดกับ กลัวโดนเผา เราขอถอนตรัววววววว

 

อันความรักมันมีค่าตรงได้รัก
คุณค่ารักมักทำใจให้สุขสม
รักให้เป็นคือการให้ไม่ตรอมตรม
ใครรักขม เพราะ ไส่ช็อคโกแล๊ตมากเกินไป อิอิ อะอะ

 

รักมีอยู่ ก็รู้ พูดว่ารัก
ส่วนพิษรัก ที่มันมี ดีมั้ยหนา
อยากลองรัก อยากเรียนรัก ตามตำรา
นั่นแหล่ะหนา มนต์ขลัง ใจมโน

 

รักรักรัก ยากยิ่งนัก จะเข้าใจ
รักเป็นไร รักยังไง ไม่ควรถาม
ลองรักเถิด รักดุู ชั่วครู่ยาม
ไม่ต้องถาม ยามรัก ไม่รู้ตัว

ไม่รู้ตัว ว่ารัก รักตอนไหน
ไม่รู้ตัว ว่ามีใจ เหมือนใครเขา
แค่เวิ้งว้าง วาบหวาม ในใจเรา
เหมือนว่าเขา เอาใจเรา ไปด้วย ไง (ใครฟะ ขโมยใจฉันไป:'()

 

ใจมโน โถโถ ใจเราแป้ว
มโนแล้ว ใจไม่อยู่ กับตัวนี่
ใจวิ่งปื๊ด ไปเคียงข้าง ยัยตัวดี(นายตัวดี)
เป็นแบบนี้ เรียกว่ารักหรือมโน

 

ดึกๆดื่นๆค่อนคืนนอนไม่หลับ
จิตกระสับใจกระส่ายไม่หายเหงา
ยังพร่ำเพ้อถึงเธอละเมออย่างปวดร้าว
โอ้หนอเราโดนพิษรักปัก เมื่อไร

โอ้พิษรักร้อนแรงดุจนรก
เหมือนเราตกสู่ห้วงอเวจีมีไฟเผา
อยู่ไม่ได้นอนไม่หลับทุกข์ใจเรา
รักคือเศร้าคือโหยหาไร้ปราณี

รักแบบไหนคือรักดีที่รักถูก
รักเพื่อผูกพันแน่นหนาพาหลงไหล
หรือรักเพื่อรู้ใจกันร่วมทางไป
สู่เส้นชัยอาศัยรักเป็นพลัง

 

วิญญาณใครเข้ามาสิงใจเรานี่
อยู่ดีดีกวีศิลป์แตกแจกความหมาย
เล่นภาษาเล่นคำไม่วางวาย
วิญญาณใครเล่นพิเรนท์เป็นไม่นอน

แต่งบทกลอนร่อนเจรจาพาใจสุข
พาพ้นทุกข์ด้วยกลอนสอนใจฉัน
นักกลอนเอกเริงร่าอารมณ์นั้น
ทำให้ฉันเลื่อนไหลในบทกลอน

 

อันหลุมดำคือหลุมขาวซ้อนกันอยู่
เหมือนเป็นคู่ชู้ชื่นในตัวฉัน
ใจเหมือนขาวกายเหมือนดำรวมกันพลัน
ที่เห็นนั้นคือรูปนามขาวดำเอย

 

ความเป็นจริงใครว่าแสงมีแต่ขาว
แสงสีดำก็แสงยาวเหมือนแม่นมั่น
ดำกับขาวต่างปรากฏเพื่อกันและกัน
สิ่งหล่านั้นเป็นเหมือนเงาของกันเอย

 

ถ้าพินิจคิดหาเหตุเพื่อรู้ผล
เหมือนเล่นกลถ้าเอาแสงหาค่าหมาย
ไม่มีดำแสงสีขาวจะอยู่อย่างไร
ก่อนมีขาว มีดำไงเป็นพื้นรอง

ใครว่าดำ คือสีดำไม่ไช่แสง
เมื่อขาวแสดงว่าเป็นแสงสาดดำหาย
เมื่อขาวหมดดำมาทดแทนได้ไง
ความมืดไซร้ก็คือแสงเป็นสีดำ

 

สวัสดีเพื่อนรักนักกวี
มาวันนี้เราแสนดีใจหลาย
มาพบเพื่อนกวีศิลป์มิตรมากมาย
มาบรรยายกระจายรักกำลังใจ