เพ้อ

"เมื่อตัวตน หายไป ก็ไร้ทุกข์"

...อย่าไปกลัว กรรมเก่า เราจะเถียง
ส่งสำเนียง เสียงขู่ สู้ไม่ถอย
เฝ้าฝึกจิต บากบั่น ปั้นใจคอย
เราจะสู้ ไม่ถอย ต่อยกับกรรม

...ถึงรำคาญ พานอยู่ สู้ปักหลัก
ไม่เคยผลัก หรือไส ไยต้องหนี
ฝึกสติ ปัญญา มาอย่างดี
ทุ่มชีวี ตีกรรม ให้จำยอม

...กรรมจะทำ อย่างไร ใจก็เฉย
แม้ทุกข์เคย รุกไล่ ในวิถี
แต่สติ ปัญญา ที่ข้ามี
รับวิถี ทุกข์ได้ ไม่จำนน

...แม้ตัวตน ทนรับ กับกรรมเก่า
แต่ใจเรา ล่องหน ตนก็หาย
อนัตตา ฝึกไว้ ใช้สบาย
ทุกข์ต้องคลาย แรงรัด สบัดปลิว ๕๕๕


นาคราข้างวัด / เขี้ยวแก้ว
.

 

อ่าา..คือว่า ถ้ายังไม่รู้ก็หลบๆไว้ก่อน
แต่ถ้ารู้ไรเป็นไรแล้ว ไม่หนีหรอกครับ ฮ่าาา

 

พรหมลิขิต ก็คือกรรม กระหนำ่ซัด
กรรมขาว วัด ดูตรงที่ วิบากขาว
ส่วนกรรมดำ วิบากดำ ย้ำเรื่องราว
กรรมไม่ดำไม่ขาว ทำเพื่อลด เพื่อหมดกรรม
......กรรมไม่ดำไม่ขาวเป็นไปเพื่อสิ้นกรรม มีวิปัสนากัมมัฏฐานเป็นอาทิ..ไม่อิ(เพราะว่ากล่าวธรรม)

 

ใครจักเพ้อถึงกรรมตามสบาย
เพ้ออะไรก็ได้มิว่ากัน
เพ้อแล้วสบายใจไปโดยพลัน
เพ้อคำนั้นเพ้อได้แทบทุกคน

 

กรรมก็คือการกระทำที่เราสร้าง
ทุกคนต่างมีกรรมกระทำไว้
แก้มิได้หรอกท่านไร้แก้ไข
ทำกรรมไว้ก็ต้องเป็นไปตามกรรม

 

สติย้ำกระหน่ำคิดจิตเตือนอยู่
ใจก็รู้ว่าเราทำกรรมสิ่งไหน
หากสร้างกรรมจิตได้รู้อยู่เต็มใจ
เพราะเราใช้สมาธิสติเตือน

 

สวรรค์อยู่อกนรกอยู่ใจใช่ที่อื่น
ใช้จะคืนความรู้สึกตรึงตรองได้
เรารู้บาปรู้บุญรู้ถึงใจ
ละเลิกได้ซึ่งกิเลสวิเศษดี

 

อากาศเปลี่ยนร่างกายเปลี่ยนหมุนเวียนป่วย
หมอคงช่วยรักษาให้พลันหาย
อีกไม่นานร่ายกายคงสบาย
คงจะได้ร่ายกลอนศิลป์ร้องครวญเพลง

 

ขอให้หาย ไวไว เอาใจช่วย
คลายหายป่วย ทันที ฤดีเหมาะเหม็ง
กลับสดใส ฤทัยรื่น ได้ครื้นเครง
คนกันเอง ขอร้อง อย่าป่วยนาน..อิอิ อิอิและอิอิ

 

พารา2คลอเฟน1ตรึงไม่อยู่
ไข้มาคู่กับหวัดมิพลันหาย
กำลังใจจากคุณบัวฯพาผ่อนคลาย
คงจะหายโดยไวในเร็วพลัน

ขอบคุณนะคะคุณบัวตูมน้อย
ที่คุณคอยส่งกำลังใจมาให้
รู้สึกดีซาบซึ้งในฤทัย
(งั้น)ขอตัวไปพากายพักจักหายเร็ว

ราตรีสวัสดิ์นะคะ

 

เพียงครั้งหนึ่งเมื่อโลกหยุดหมุน
ใจวุ่นวุ่นเคยทรมานได้จางหาย
หยุดเพ้อพร่ำรำพันรักมากมาย
ที่ไหนได้กลายเป็นคิดคำนึง ^____^

 

เพ้อเลมอ

ถ้ามีสติจะไม่เพ้อ

 

เฝ้าพร่ำเพ้อระเมอเพ้อพร่ำหา
ทุกเพลาพาใจให้สั่นไหว
ล่องลอยเรื่อยหารักตลอดไป
หากหมดใจชีวิตนี้คงหมดลม

 

ดูmvแล้วเหตุใดไฉนหนอ
น้ำตาคลออกสั่นใจหวั่นไหว
ซึ้งในเพลงซึ้งเรื่องราวหรือเหตุใด
น้ำตาไหลแน่นในวิตกอกสะเทือน

 

มีสมาธิสติสตางค์ก็ยังเพ้อ
คอยละเมอถึงเธอแม้ในฝัน
ใจคะนึงคิดถึงเธอเพ้อรำพัน
ทุกคืนวันเฝ้าฝันอยากพบเธอ

 

เพ้อละเมอไม่มีที่สิ้นสุด

เรื่องนี้ไม่ยากพอตื่นขึ้นมาก็ลืมไปเอง

 

ลงเพลงรักเจ้าเอยไว้ให้ฟัง
ขอเชิญนั่งเชิญรับฟังห้องโอเกะ
ชอบมิชอบอย่างไรช่วยเม้มเมะ
ห้องโอเกะเงียบเหงาเข้าไปที

 

คิดถึงเธอพร่ำเพ้อออกเป็นเสียง
เป็นสำเนียงเสียงรักที่ปักจิต
เธอจะรู้บ้างไหมใจฉันคิด
แนบสนิทคิดถึงเธอมืเสื่อมคลาย

 

แม้เวลาผ่านไปใจยังคอย
ใจล่องลอยคอยเธออยู่เสมอ
เฝ้าฝันถึงใจคำนึงถึงแต่เธอ
อยากพบเจออยากเห็นเธอคนของใจ

 

รักมิคลายมิหน่ายแหนงมิแคลงคลอน
ยังอาวรณ์ใจอ่อนอ้วนวอนหา
ความคิดถึงยังติดตรึงอยู่ทุกครา
ตลอดเวลาใจพร่ำหาคราคะนึง