เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

คุณ zip คุณ mead ตอบมาโอเคแล้วครับ
ขอเสริมเพิ่มเติมนิดนึงนะครับ โลกทั้งหลายเกิดจากจิต รับรู้โดยจิต
อุปมาอุปมัยเหมือนเราคือกระดาษวาดเขียนสีขาว และนั่งวาดรูปจากจินตนาการเป็นคน สัตว์ สิ่งของ ธรรมชาติ แล้วคุณก็แบ่งความสนใจลงมาที่รูปภาพที่คุณวาดขึ้นมา และกลายเป็นรูปภาพตามจินตนาการนั้น และสนุกสนานกับการเรียนรู้ให้เจนจบในสิ่งที่คุณสร้างขึ้นมา
ส่วนกระบวนการรับรู้ของจิต คุณ mead และคุณ zip ได้ตอบต่อมาแล้วครับ

 

ตามความเข้าใจผมตอนนี้คิดว่า จิตสามารถรับรู้โลกกายภาพโดยตรงได้ และก็รับรู้ผ่านทางร่างกายได้

เพราะจิตวิญญาณที่จะมารับรู้สิ่งต่างๆ ในโลกใบนี้ก็ต้องอาศัยเครื่องพรางในการรับรู้ความรู้สึก เครื่องพรางนั้นอาจจะเป็น คน เป็น สัตว์ เป็นต้นไม้ ใบหญ้าก็ได้

 

วันนี้ได้ประสบการณ์ที่สำคัญในการเยียวยารักษาอีกเรื่องหนึ่งมาเล่าให้ฟังครับ..

แม้จะดูเหมือนเรื่องเล็กๆของสุนัขตัวหนึ่งที่เลี้ยงไว้ ที่อยู่ระหว่างความเป็นความตายของจิตวิญญาณและร่างกายเนื้อหนังเลยล่ะครับ ในที่สุดก็รอดผ่านกลับมาได้จากการผ่าตัดมดลูกอักเสบ..

ที่แรกที่บ้านไม่มีใครเห็นด้วยจะเอาไปผ่าตัดเพราะรักเค้ามาก..เค้ายังดูแข็งแรงเพียงแต่อายุมากไปหน่อยซึ่ง มีความเสี่ยงสูงมาก แต่ยังเชื่อมั่นว่าหมอทำได้แน่นอน..และมั่นใจว่าเค้ายังมีสุขภาพที่ดีและยังต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกหลายๆปี..จินตนาการไว้ในหัวแบบนั้น

ผมเข้าไปดูข้างเตียงด้วย ขอเล่าบรรยากาศขณะผ่าตัดเล็กน้อย...(ใครใจอ่อนอ่านข้ามไปนะ อิอิ)
ตอนเช้าๆหลักจากเค้าอดอาหารและน้ำ 8 ชั่วโมง ก็ส่งพลังบอกให้ให้จิตวิญญาณของเค้าแข็มแข็งที่สุด ลูบศรีษะเบาๆ พอได้เวลาเคารพธงชาติก็พาเค้าขึ้นรถไปหาหมอ..หมดฉีดยาสลบให้ (เป็นยา Kทำให้ไม่รู้สึกตัว-หมดสติได้ราวๆ 45 นาที) ผมยืนข้างๆประคองเค้าเอาไว้ ขาเค้าเริ่มอ่อนลง..คอตก..เปลือกตาหรี่ลง..จนหลับภายใน 15 นาที..หมอเช็คอาการหยิกแรงๆที่เท้าจนมั่นใจว่าหลับแน่..ก็เริ่มการผ่าตัด..ลงมีด..กรีดเปิดผิวตรงสีข้างด้านซ้าย..กว้างราวๆ 2 นิ้ว..เค้าสะดุ้งตื่น..ลุกขึ้นมาทำท่าจะอาเจียร (เล่นเอาตกใจเหมือนกันครับ อิอิ) สักพักก็ไม่มีอะไรเค้าลงไปนอนต่อ หมอก็เอานิ้วล้วงหามดลูกดึงออกมาไว้ข้างนอกแล้วค่อยๆตัดเย็บแผลทั้งสามจุด แล้วเอามาวางข้างนอก จากนั้นปิดแผลภายนอกแล้วเย็บกล้ามเนื้ออีก 4-5 ชั้น

ใช้เวลาไป 40 นาทีได้..หลังผ่าตัดผมเฝ้าดูอย่างใกล้ชิด..ใช้มือจับจักระ 7 และบริเวณจักระ 2 ส่งพลังรักษาขอห้ามเลือดให้บาดแผลผ่าตัดให้สมานกันโดยเร็วขึ้นและลดอาการเจ็บให้น้อยที่สุด ดูอาการอยู่สัก 20 นาทีเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี แล้วเอาเค้าใส่ลงกล่องพากลับบ้าน..

ตอนนี้กำลังพักฟื้นครับ อาการดู OK ปกติหมอบอกว่าสุนัขจะร้องส่งเสียงดังเวลาฟื้นใหม่ๆ ..แต่เจ้านี่นอนเงียบๆแถมจะกัดมือหมออีก..ไม่รู้เอาแรงมาจากไหน..ตอนที่หลับอยู่ก็เข้าไปทัก เค้าได้ยินเสียงก็ลุกขึ้นมายืนเฉยเลยครับ..ต้องค่อยๆประคองให้ลงไปนอน แล้วจับพลังรักษาอีกครั้ง ตอนนี้จะส่งพลังจากจักระ 6 รักษาให้เรื่อยๆครับ..

จริงๆแล้วเราต้องมีศรัทธาและความเชื่อมั่นมาก่อน พร้อมด้วยสติสัมปชัญญะที่ฝึกฝนมาด้วยด้วยนะครับ จดจ่อกับเค้าด้วยความรัก ในที่สุดเหตุการณ์เล็กๆนี้ก็ผ่านไปด้วยดีจากความเชื่อมั่นและศรัทธาจากตัวเรานั่นเองครับ

แต่กำลังสงสัยว่ายาสลบมีผลกับร่างกายให้ง่วงซึมแบบนี้ (ยา-K)
จิตเค้าก็เหมือนขาดสติดูเลื่อนลอยไปด้วยเลยนะครับ..
คงต้องรอจนกว่าร่างกายและสมองจะฟื้นตัวเต็ม 100 นะครับ ร่างกายต้องพักผ่อนเยอะๆ
กำลังของจิตวิญญาณจะเข้ามาเสริม..หลังจากที่ร่ายกายเค้าฟึ้นตัว
ขอบคุณพี่เม้าที่แนะนำการดูแลก่อนและหลังผ่าตัดครับ
งานนี้แทบจะไม่เสียเลือดเลยครับแถมยังดูสดใสขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยครับ

 

ตามความเข้าใจของเดรด(ขออนุญาติเลียนแบบ คุณZipp)
จิตวิญญาณ มีข้อมูล ความรู้ ความทรงจำ ทุกอย่าง อยู่แล้ว แต่การที่จิตวิญญาณรับรู้ โลกทางกายภาพ จากผัสสะทั้ง5 น่าจะเป็นการไปดึงชุดข้อมูลเหล่านี้ ออกมาใช้โดยมีผัสสะทั้ง 5 เป็นตัวกระตุ้น หรือพูดง่ายๆ ว่า เป็นอุปกรณ์ ในการหยิบจับข้อมูล แล้วผ่านไปที่สมอง เพื่อสั่งการต่อ...เพราะโลกกายภาพเกิดขึ้นจากการจดจ่อโดยผัสสะทั้ง5 นี่เอง เหมือนกับการส่ง และ รับ สัญญาณกันไปมานะค่ะ


และจิตวิญญาณก็สามารถรับรู้ ได้อีก นอกเหนือผัสสะทั้ง 5 จากสัมผัสที่6 ซึ่งมาอย่างไม่เป็นกายภาพอีกด้วย...เพราะฉะนั้น จิตวิญญาณเป็นตัวรู้อยู่แล้ว อยู่ที่ว่า จะถูกกระตุ้นให้ทำงาน จากแหล่งใด และ เมื่อใด....เดรดว่างั้นนะ ไม่ทราบว่าจะเข้าใจถูกหรือเปล่า....

 

เป็นประสบการณ์ ที่ควรค่าสำหรับความทรงจำ เลยนะคะ
เพราะทำให้เรา ได้เรียนรู้ ถึงความรัก ความผูกพันที่อยากจะมอบให้อย่างเดียว กับอะไรซักอย่าง โดยไม่ต้องการอะไรตอบแทนกลับมา หวังเพียงแค่ ให้น้องอ้วนที่น่ารัก กลับมามีความสุข และสนุกสนาน เช่นเดิม

ขอเป็นกำลังใจให้น้องอ้วน อีกคนค่ะ...สู้ เค้าน้องอ้วน

 

หมอเค้าผ่าเอามดลูกออกมาผ่าตัดข้างนอก แล้วค่อยจับเย็บกลับเข้าที่เดิมเหรอครับคุณ Mead
หมามันคงตัวเล็กกว่าคนมาก คงผ่าตัดกันข้างในเลยไม่สะดวก

 

หุหุหุ หมดคิวน้องหมา ต่อไปเป็นคิวของศรีรัตนาบ้างนะคะ จะตามไปติดๆ เออ ช่วงนี้รู้สึก เดรดชอบไปเข้าฝันใครต่อใครอยู่บ่อยๆ อิอิอิ
หรือจิตที่คิดถึงก็ไม่รู้นะ....

 

นั่นซิค่ะ...แล้ว คุณ srirattana ฝันถึงกันบ้างเปล่าเอ่ย..อิอิ
เด๋วเดรด ว่าจะตั้งชมรม คนฝันเดรด ซะเรย ท่าจะดี...อิอิ

แล้วถ้าถึงคิวของคุณปุ๋ม จริงๆ มาโพสบอกด้วยนา เพื่อนๆจะได้ส่งกำลังใจให้...ไม่ปล่อยให้คุณปุ๋มอยู่คนเดียวหรอก...นะค่ะ

 

หมอเค้าเปิดรูเล็กๆแต่ดึงออกมาเป็นเส้นยาวๆแบบไส้กรอกอีสานน่ะครับแล้วเอามดลูกออกไปทั้งชิ้นเลยครับ เค้าใช้กรรไกรสอดเข้าไปไม่ให้มดลูกมันตกลงไปน่ะครับ พอจะตัดเห็นเอากรรไกรเล็กๆสองอันหนีบห้ามเลือดไว้ทั้งสองด้าน แล้วเอามีดมากรีดตรงกลางให้แยกออกจากกัน เสียวไส้ดีครับ อิอิ ตอนเย็บแผลเห็นมีใช้ลวดโค้งๆกับด้ายสีดำๆเย็บแผล คุณเซลล์บอกว่าเคยเห็นหมอเค้าเย็บแผลเค้าไม่ใช้ด้ายเย็บ แต่ใช้แม๊คตัวใหญ่ๆเย็บเข้าไป เห็นแล้วรู้สึกเจ็บแทนมันไปด้วยเลยครับ..

 

ที่บอกว่าต่อไปเป็นคิวศรีรัตนา นี่จะไปผ่าตัดอะไรรึเปล่าครับ../

 

ขอให้เจ้าอ้วนแข็งแรง และออกมาโลดแล่นได้เหมือนเดิมนะครับ (||)(||)(||)

ไหนๆก็พูดเรื่องเครื่องยนต์แห่งกรรมแล้ว ขอแจมนิดนึงนะครับ เพื่อนๆ เป็นเรื่องพลังใจของลุงคนนึง

เป็นเรื่องเล่าจากพี่สาวผมครับ
เค้าเล่าว่า มีลุงคนนึงเค้าขี่รถจักรยานมาหา มือข้างนึงจับแฮนด์จักรยาน อีกข้างนึงพยุงลำไส้ที่ออกมาข้างนอกเอาไว้
พี่สาวผมเห็นแล้วตกใจเลยครับ ถามว่าลุงไปทำอะไรมา
เค้าบอกว่าเมื่อ 4-5 วันก่อน เค้ากำลังทำนา แล้วล้มไปโดนตอไม้ แล้วไส้มันก็ไหลออกมา
เค้ากลัวว่าไม่มีเงินมาหาหมอ เค้าก็เลยทำนาต่อเพื่อจะเก็บเงินไปรักษา
พอได้เงินมา เค้าก็ปั่นจักรยานมาหาหมอนี่แหละ
พี่ผมก็ถามว่า ใช้บัตรทองก็ได้ลุง เอาบัตรทองมารึเปล่า
ลุงบอกว่า อยู่ที่บ้าน เดี๋ยวลุงปั่นจักรยานไปเอาให้ บ้านลุงอยู่ไม่ไกลหรอก แค่ 3 กิโลเอง
พี่ผมบอกว่า งั้นไม่เป็นไรลุง เดี๋ยวให้รถพยาบาลเค้าขับรถไปเอามาให้ และก็รีบพาลุงไปรักษา
ผมฟังแล้ว อึ้งถึงพลังใจของลุงท่านนี้จริงๆครับ

คุณศรีรัตนาครับ มีอะไรมาเล่าให้เพื่อนๆฟังได้นะครับ ความฝัน หรือ ความทรงจำ ที่ฝังใจเรา เราสามารถแก้ไขได้ทุกอย่างนะครับ ;k05

 

หลังผ่าตัด 6 ชั่งโมงผ่านไปลุกขึ้นมายืน 4 ขา และออกมาเดินได้เลยครับ
ขอบคุณที่เอาใจช่วยครับ กำลังใจลุงเค้าสุดยอดเกิน 100 เลยนะครับคุณเซลล์..

 

กำลังใจจากครอบครัวเต็มเปี่ยม เพื่อนๆในห้องนี้ และกำลังใจของเจ้าอ้วนเองอีก ถึงแข็งแรงได้ขนาดนี้ สุดยอด(||)
เห็นสัตว์ที่เราเลี้ยง เวลาเค้าไม่สบาย สังเกตดูว่าเค้าไม่เคยรู้สึกว่าเค้าไม่สบายเลยนะครับ
สัตว์เลี้ยงไม่ว่าอายุขนาดไหน ก็ยังฟิตเหมือนเดิมจนวินาทีสุดท้ายเลยครับ
นึกถึงหมาที่บ้านตัวนั้น แล้วเศร้า
วันสุดท้ายเค้ายังไม่ยอมไปโดยไม่ลาเลย ทั้งๆที่โดนมอเตอร์ไซต์ทับ แล้วกระดูกคอด้านในหัก ก็วิ่งมารออยู่หน้าบ้าน พอเราเลี้ยวรถกลับเข้าบ้าน ถึงรู้ และเค้าถึงจากเราไป :'(

 

คุณศรีรัตนาครับ มีอะไรมาเล่าให้เพื่อนๆฟังได้นะครับ ความฝัน หรือ ความทรงจำ ที่ฝังใจเรา เราสามารถแก้ไขได้ทุกอย่างนะครับ ;k05[/quote]
ช่วงนี้ที่ไม่ค่อยได้เข้ามาคุยกับเพื่อนๆ เพราะกลัวว่าจะเอาเรื่องไม่ค่อยสบายใจมาให้คนอื่นน่ะค่ะ...และช่วงนี้ ในหัวมันดูกลวงๆยังไงไม่ทราบ แบบ เหมือนไม่รู้สึกอะไรไม่รู้จะคุยอะไร
มันว่างเปล่าน่ะค่ะ เหมือนลูกโป่งเลย .... ขอบคุณคุณ mead ด้วยนะคะ ที่ถามถึง เป็นเหมือนน้องหมานี่แหละค่ะ แต่ไม่มีอะไรนะคะ จิตใจยังแข็งแรงดีค่ะ เอ้อ คิดถึงเดรดด้วยนะจ้ะ พอดีช่วงนี้ร่างกายอ่อนแอ ต้องนอนมากๆ

 

Take Care นะจ๊ะ
คิดถึงเช่นกัน...

 

คุณศรีรัตนาจิตใจดีและกำลังใจดีอยู่มากนะครับ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงครับมาพูดคุยกันจะได้เป็นกำลังใจให้ครับ มีกระทู้นึงที่กำลังช่วยเรื่องการรักษาอยู่ครับ เดี๋ยวจะเอาชื่อไปลงไว้และช่วยกันรักษา คุณศรีรัตนาไปแจ้งจุดหรืออาการที่เป็นไว้ก็ดีครับ เพื่อนๆที่นั่นจะได้ช่วยกันส่งพลังทางไกลให้ จะได้ยิ่งรู้สึกดีๆขึ้นอีกหลายเท่าเลยครับ

(||)http://palungjit.org/showthread.php?t=104085&page=88 (||)

 

สวัสดีเพื่อนๆ ทุกท่านครับ

ขออนุญาติใช้พื้นที่กระทู้ ขอบคุณคุณขจรวรรณครับ เข้ามาแวะเวียนอ่านบ้าง แต่ไม่ค่อยโพส
เพราะอ่านอย่างเดียวก็ไม่ทันแล้ว อาศัยเครื่องที่ทำงานครับเวลาเล่นเน็ทน้อยมาก ตอนนี้รักษา
ตัวเองทุกวันครับ ยังไม่อยากรบกวนรุ่นพี่ๆ เพราะให้คนป่วยหนักๆ ได้รักษาก่อน ของผมช่วย
ตัวเองไปก่อนได้ครับ ผมสังเกตตัวเองแล้ว สุขภาพด้านอื่นๆดีขึ้นมาก ติดแต่เรื่องเลือดที่ยัง
ไม่สามารถสร้างเองได้ ตอนนี้ผมต้องให้เลือดเฉลี่ยเดือนละครั้ง อย่างเก่ง 2 เดือนครั้ง เพราะ
โรคนี้เป็นเพราะเซลล์กำเนิดเลือด(ไขกระดูก)สร้างเลือดที่ไม่แข็งแรงผิดปรกติ ทำให้เลือด
แตกเร็ว คนปรกติเลือดมีอายุ 4 เดือน คนที่เป็นธาลัสซีเมียเลือดจะแตกตัวเร็วมากขึ้นอยู่กับ
ความรุนแรงของโรค จริงๆ ไม่ค่อยอยากพูดเรื่องตัวเองเท่าไหรครับ แต่ตอนหลังคิดว่าเผื่อ
เป็นประโยชน์กับคนอื่นได้ ก็เลยอยากเล่าครับ โรคนี้เป็นโรคกรรมพันธุ์ คนไทยตอนนี้
เป็นโรคนี้หลายแสนคน เป็นพาหะก็ยิ่งมากกว่าหลายเท่า คนที่เป็นพาหะนี้บางทีไม่รู้ตัว
เมื่อแต่งงานกับคนที่เป็นพาหะด้วย โอกาสที่ลูกจะเกิดเป็นโรคนี้ก็มากครับ ตอนนี้ทางราชการ
ก็เริ่มประชาสัมพันธ์ให้ประชาชนรู้เรื่องมากขึ้นครับ เพราะคนเป็นโรคนี้ต้องเสียค่าใช้จ่าย
ในการดูแลรักษาสุขภาพเยอะมากๆ ส่วนตัวผมเองนั้นไม่ค่อยกังวลครับเพราะรู้แล้วว่า
ไม่หายขาด เพียงแต่อยากแข็งแรงกว่านี้ เพราะตอนนี้กำลังรู้สึกถึงหน้าที่ของตัวเองแล้วครับ
และก็กำลังสนุกกับการได้ช่วยเหลือรักษาโรคให้คนอื่นครับ

ส่วนเรื่องหนังสือ ตอนนี้ผมมีอยู่เล่มเดียวครับ พอจะพิมพ์เกิดนึกชื่อหนังสือไม่ออกอีกซะงั้น

ดูเวลาไม่ทันแล้วครับ จะปิด เซอร์เวอร์แล้ว ไว้มีโอกาสจะมาต่อครับ

 

สวัสดีค่ะ ^^

พอดีช่วงนี้ว่างๆอ่ะค่ะ

อยากจะอ่านหนังสือของ อ.โนวา นาลัย ให้ครบ 10 เล่มอ่ะค่ะ

ตอนนี้มีแค่ 4 เล่ม อยากได้อีก 6 เล่มอ่ะค่ะ

ตอนนี้อยู่ ขอนแก่น ไม่รู้จะไปหาซื้อที่ไหน

ถ้าใครอยากจะแบ่งปัน จะให้ยืม หรือขายต่อก็ได้นะคะ

จะซื้อต่อ

ถ้าไงติดต่อมาหน่อยนะคะ mamboosha@hotmail.com

หรือ 086 636 8500 ค่ะ ^^

ขอบคุณค่ะ ชื่อ mamboo นะคะ ^^

 

อยากถามเพื่อนๆในเวบนี้ว่า

เพราะอะไร เพื่อนๆถึงได้มารวมตัวกันที่นี่ O_O??

เราสงสัยมากๆเลยอ่ะ

เราอ่านหนังสือของ อ.โนวา อนาลัย ไป แต่ว่าแค่ 4 เล่ม

แต่เราไม่เชื่อหนังสือเลย(ในตอนนั้น)

เรากลับไปกลับมาหลายครั้ง

เราไปมาหลายสำนัก

เราครุ่นคิด และตรึกตรอง ลองผิดลองถูกมาหลายครั้ง

สุดท้าย เราก็ได้รู้ว่า ของ อ.อนาลัย นี่แหละ ที่ถูกที่สุด

.......... แต่นั่นเป็นเรื่องของเรา ..........

แต่เราสงสัยว่า...

เพื่อนๆในห้องนี้ ประทับใจตรงไหนของหนังสือ และ อ.อนาลัย

อยากรู้ความคิดของเพื่อนๆบ้าง เพราะเราเอง เราใช้เวลานานมาก กว่าเราจะเชื่อ อ.อนาลัย

แล้วเพื่อนๆล่ะ มีประสบการณ์จากหนังสือชุดนี้อย่างไรบ้าง

เพราะบางคน เค้าก็ไม่เห็นด้วยกับหนังสือชุดนี้

แล้วเพื่อนๆคิดยังไงกับหนังสือชุดนี้

มีความรู้สึกอย่างไร ถึงได้มารวมตัวกันที่นี่ ^^

 

***ยินดีต้อนรับคุณลูกเป็ดน้อย และคุณ mamboo นะครับ***
(||)(||)(||)(||)

ฝันถึงคุณลูกเป็ดน้อยมาหลายวันแล้ว เพิ่งจะรู้สึกแรงๆก็วันนี้หละครับ และก็เข้ามาห้องนี้จริงๆ
จริงๆแล้วคุณลูกเป็ดน้อย แวะมาเยี่ยมชมห้องพี่นักเขียนอยู่ซักพักแล้วใช่มั๊ยครับ ;8
คุณ mamboo อ่านจบแล้วตั้ง 4 เล่มแหนะ
อ่านแล้วอย่าเชื่อ เด็กห้องวิทย์ ต้องลองพิสูจน์ดูครับ แล้วลองดูความเปลี่ยนแปลงภายในของเรา อิอิ

เป็นกำลังใจให้คุณ srirattana เสมอนะครับ หากคุณ srirattana เข้ามาอ่าน คงได้รับรู้ถึงความปราถนาดีของพวกเรานะครับ ;39