เชิญช่วยกันระดมความคิดเห็นเรื่อง"จิต" เพื่อสัจธรรมความจริง

อิอิอิ ก็คุยกันเรื่องจิต จะให้ไปรู้ทุกข์ อีกแระ

มายพูดตรงประเด็นที่สุดแล้วนะคะเนี่ย อิอิอิ

 

แล้วเหตุไฉนอรูปพรหมซึ่งเหลือแต่จิตล้วนๆ ถึงต้องมาเกิดอีก

 

การอยู่กับรู้ ไม่ใช่การเลือกที่รู้ ธรรมภูตไม่เข้าใจ เพราะไม่เคยเจอสภาวะนั้น ก็เลยถามเช่นนี้
ธรรมภูตอยู่กับสภาวะแห่งการนึกคิดจินตนาการ แต่ไม่เคยสัมผัสสภาวะที่รู้เพราะพ้นการนึกคิดจินตนาการ

มันเกิดเหตุปัจจัยที่ธรรมภูตสะสมมา พูดคุยต่อไปมันก็ไม่สามารถเข้าใจกันได้หรอก

ปลามันก็ถือตามความจริงที่มันใต้น้ำของมัน
นกก็ถือตามความจริงที่มันเห็นเหนือน้ำของมัน

จะอธิบายอย่างไร ธรรมภูตก็ไม่มีวันเข้าใจ และไม่มีวันยอมรับ เพราะสิ่งที่ธรรมภูตรับรู้ได้ มันมีแค่นั้น ด้วยเหตุปัจจัย

 

^
^
ลองนำไปใครครวญในสมาธิสิ สิ่งที่เรียกว่า จิตเป็นต้น เรายึดถือมาตลอดจริงมั้ย พระองค์พูดถึงเรารึเปล่า
ตัวที่คิดว่าเป็นจิตเรานั้นแหละ ของเรานั้นหน่ะ เอามันมารู้ลมหายใจสัก 5นาทีสิ
ผมขอไม่มากหรอก. ถ้ามันไม่หลุดจากลมหายใจ ผมขอซูฮกว่าเป็นจิตของคุณแน่เเท้

 

เพราะจิตนั้นยังเป็นจิตที่มีอวิชชาอยู่ค่ะ

 

อรูปภพ มีกายสำเร็จด้วยสัญญา.
อันนี้ผมไม่รู้เป็นอย่างไร พระตถาคตอาจจะเห็นว่ามีกายที่อยู่ในสัญญา
เเละ สัญญา ก็ต้องมีอยู่ในอรูปภพ อย่างเเน่นอน

 

ด้วยอำนาจฌาณ ข่มกิเลส นิวรณ์ก็ไม่เกิด ทำให้รู้อยู่ที่อารมณ์เดียว

แล้วเพิกบัญญัติในรูปฌาณ หันไปกำหนดรู้อรูปฌาณ

เพ่ง วิญญาณไม่สิ้นสุด จนถึงระดับเนวสัญญา

เรียกว่า มหัคคตจิต หมายถึงจิตที่เป็นใหญ่

เมื่อตายไปก็ปฏิสนธิจิต ในอรูปภูมิ

พวกนี้ เวลาภาวนาสมาธิดับเป็นชั้นๆ ละขันธ์ได้หมด และเห็นวิญญาณ หรือตัวผู้รู้เที่ยงขึ้นมา

เป็นภาวะ รู้ เฉยๆ ไม่มีกิเลสจรเข้ามา จึงสำคัญผิดว่าเราเป็นอรหันต์ก็มี

สังเกตุ ชลิลสามพี่น้องในแค้วนอุรุ เป็นตัวอย่าง

หรื อกรณีพระธรรมทินนะ นิมนต์พระผู้เฒ่าที่สำคัญผิดว่าไม่มีกิเลสหลายปี ให้เนรมิตรช้าง

เมื่อช้างวิ่งเข้ามาหาพระผู้เฒ่าก็ตกใจ จีวรบิน จึงสำนึกว่าตนไม่ได้สางกิเลสอะไรเลย


ทีนี้เมื่อแตกกาย แต่กายดับ ไปปฏิสนธิเสวยอารมณ์เดียวตามอำนาจที่เคยข่มไว้ หลายกัลปป์

เมื่อหมดเหตุ หมดบุญก็กลับมาเกิดต่อ กิเลสก็ปรากฏเช่นเดิม


บางทีอาจมีของแถมมาอีก คือทิฏฐิ เห็นว่าโลกเที่่ยงขึ้นมา

เพราะระลึกชาติได้ในขณะที่เป็นพรหม หาที่สุดมิได้ จึงสำตัญผิด พูดผิด ก็มี

นี่ก็ว่ากันใน อรูปพรหมบุคคล

 

งั้นผมขอถามชัดๆ เลยนะครับ ว่าพระพุทธเจ้าหรือพระอรหันต์ที่ดับขันธ์ไปแล้ว ยังเหลือจิตเข้านิพานใช่หรือไม่

 

จริมจิต หมายถึง จิตดวงสุดท้าย


ตรงนี้เป็นทัศนะส่วนตัวนะ

เมื่อเหตุมี ปัจจัยนำเกิดย่อมมี ชาติ ภพ ย่อมมี

เมื่อหมดเหตุ ย่อมหมดการเกิด หมดการดับ

หรืออีกนัยนึง

ที่ใดมีสิ่งที่ถูกรู้ ที่นั้นย่อมมีรู้

เมื่อสิ่งที่รู้ไม่มี สิ่งที่ถูกรู้ก็พลอยไม่มีไปด้วย ฉันใดฉันนั้น

 

มีอีกอย่างนึงครับ ในคิริมานนทสูตร ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้าหรือไม่ เพราะเมื่อก่อนผมก็เคยคิดว่าพระอรหันต์และพระพุทธเจ้าหลังดับขันธ์แล้วยังจิตอยู่

 

สภาวะนี้ ไม่เห็นการเคลื่อนใดๆ ของจิต จิตนั้นนิ่งสนิท ไม่มีการขยับไหวใดๆ ไม่มีการปรุงแต่ง ไม่มีความคิด แต่ทุกสิ่งนั้นถูกรู้เฉยๆ สิ่งใดอยู่ในข่ายการรับรู้ ก็รู้ทุกสิ่งในขอบข่ายนั้น หรือเปล่าครับ

 

ขอความคิดเห็นจากท่านอินทรบุตรครับ จิตมีหรือไม่มีในนิพพาน หลังจากดับขันธ์ปรินิพพานของพระพุทธเจ้า

 

ไม่ทราบครับผม เกินวิสัยของผมที่จะรู้ได้

ไม่สามารถตอบได้ ถ้าตอบไป ก็อุปมาเหมือนคนตาบอดยืนมองดูช้าง(แค่ดูอย่างเดียว ไม่ได้คลำซะด้วย) แล้วพยายามอธิบายว่า ช้างรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร ครับ

 

ขอบคุณครับ แต่ผมรู้ว่าคุณมีภูมิรู้เยอะแต่ถ่อมตน ไม่เหมือนใครหลายๆ คนที่ผมเห็นในบอร์ดครับ

 

อยู่ๆตัดดับ เหลือแต่รู้เฉยๆ

ไม่มีความรู้รับรู้ทางกาย หรือรูป

คล้ายๆรู้ลอยๆค้างๆ สงบ สงัด เวทนาก็ไม่ปรากฏ มีแต่รู้อยู่พักนึงรึเปล่า

ได้กำหนดรู้รึเปล่า ถ้าไม่ได้กำหนดก็ไม่ได้เป็นกุศลจิต หรือปัญญาอะไร

เป็นแต่สภาวะของสมาธิมาก ทางสมถะเขาก็มีศัพท์เรียกของเขาอยู่



ถ้าเป็นทางวิปัสสนานา จะมีประสพการณ์ โพล่ง สว่างรู้ ในสภาวะที่เกิดขณะนั้น

และความเบากาย เบาใจ และปิติ เกิดจากปัญญาที่ประจักษ์สภาวะธรรม

พอเห็นเนืองๆ เห็นบ่อยๆจนเป็นอารมณ์ เวทนาจะเป็นอุเปกขาแบบเข้าใจสภาวะ


ที่จริงคำถามนี้เคยถามมาก่อน ^^

 

สภาวะนี้ ถ้าหากกำหนดรู้ตลอดหลังรบกับเวทนามา อันนี้น่าสนใจ ^^

 

^
^
อยากจะโม้อะไรคงไม่มีใครว่า...จริงๆ แต่อย่าอวดเกินกว่าสิ่งที่ตนเองรู้

การอยู่กับรู้ ถ้าไม่เลือกมาอยู่กับรู้ มันมาได้เองหรือ?

ไม่มีทางเป็นไปได้ มันก็รู้อยู่กับอวิชชา ตัณหา อุปาทานนั่น

เป็นธรรมดาของปุถุชนคนขี้เหม็นทั่วไป อย่าบอกนะฉันขี้ไม่เหม็น55+

ปุถุชนคนหนาด้วยกิเลส มักรู้อยู่ที่เรื่องราวอารมณ์กิเลสความรู้สึกนึกคิดของตน

อยู่กับรู้นั้น มันภูมิรู้ภูมิธรรมของท่านพระอาจารย์หลวงปู่ดูลย์นั่น (หมดสงสัย)

ถามตรงๆเถอะ ไปเอานิสัยชอบแอบอ้างเรียนแบบใคร สงสัยคนที่คุณก็รู้ว่าใคร

อย่ามาเป็นพยาธิในลำไส้ธรมภูตหน่อยเลย รู้ดีไปหมด (แต่ไม่ตอบคำถามอยู่ดี)

มาตะเภาเดียวกันจริงๆ อธิบายแบบรู้เองเออเองคนเดียว

แต่ชอบเที่ยวโทษคนอื่นว่า ไม่เข้าใจ จะเข้าใจได้อย่างไร?

ก็ไม่มีหลัก แถมยังขาดเหตุผลที่จะให้ตริตรองตามความเป็นจริงได้

พูดมาได้"อยู่กับรู้" แล้วมันมาอยู่กับรู้ได้อย่างไร? ต้องรู้ที่ไหนจึงอยู่กับรู้ได้?

เฮ้อ!!!....ขอให้ได้โชว์จริงๆ

เอาง่ายๆตอบด้วยนะ รู้อยู่ที่ลมหายใจเข้าออกต้องจินตนาการมั้ย?

อย่าบอกนะว่าต้องจินตนาการ ถ้าไม่จินฯเดี๋ยวมันจะไม่หายใจเอางั้นหรือ?

เจริญในธรรมทุกๆท่าน

 

ระบบประสาท เป็นเรื่องของกายวิภาคศาสตร์
กายวิภาค เป็นเรื่องของ กายในกาย
ไม่ใช่จิต มันคนละเรื่องกัน

 

^
^
เชื่อมั้ยสนทนามาก็เยอะ ไม่เคยเจอใครที่มีความสับสนทางการสื่อสารได้ขนาดนี้เลย

พูดเองเออเอง รู้อยู่คนเดียวได้ โดยไม่เคยเอาหลักเหตุผลที่ตริตรองตามความเป็นจริงได้มาใช้เลย

จะเอาอย่างเดียว ฉันคือความถูกต้อง ทั้งที่พูดมาขาดเหตุผล ขาดความน่าเชื่อถือ

แต่ฉันจะดันให้ชนะให้ได้ ไม่แปลกใจจริงๆว่า

ทำไมไอ้พวกอริยตราตั้งถึงมีปรากฎออกมาเพ่นพ่านในบอร์ดมากมาย

อ้อ... ที่แท้พวกติดดีในดีนี่เอง จึงได้ดันจนตายก็ไม่ยอมรับเหตุผลความจริง

ฉะนั้น ก็รีบๆมาซูฮกได้เลย ไม่ต้องรีรอ แค่เด็กฝึกภาวนามันยังทำได้เลย.

เจริญในธรรมทุกๆท่าน

;aa24

 

เพราะนั่นสื่อว่าอย่างไรเสียจิตเมื่อยังมีความยึดมั่นถือมั่นอยู่ว่าเป็นดังนี้หรือเป็นดังนั้นย่อมไม่มีความเที่ยงแท้แน่นอน เพราะแม้จะเป็นอรูปพรหมก็ใช่ว่าจะไม่มีกิเลสที่จรมาที่คลุกอยู่ในจิตยังติดอยู่แต่เพียงถูกกดทับมองไม่เห็นหรือเห็นได้ยาก จึงควรจะอาศัยการพิจารณาปัญญาและอีกนัยหนึ่งเพื่อจะกล่าวว่าความไม่ยึดถือเป็นที่ตั้งย่อมบังเกิดอานิสงค์สูงสุดและเหลือประมาณจะหาที่ตั้งได้ สรุปจิตอรูปพรหมไม่ใช่การที่เป็นจิตที่ไม่ได้อาศัยสิ่งใดจึงเกิดได้ต้องมีอะไรบางอย่างเช่นกัน แต่อาจจะเล็กน้อยจนไม่อาจจะมองเห็นเพราะเหตุด้วยการใช้บางสิ่งระงับดับไว้แต่มันก็ไม่ได้หายไปไหน....ประมาณนี้
สาธุคั๊บ