เจโตวิมุตติ และปัญญาวิมุตติ : หลวงพ่อพุธ ฐานิโย

พี่ๆ ผมเห็นหลวงพ่อราชรี น่ะครับ

 

ฮั่นแน่ ดอดมาดูสาวบ้านโป่ง เหรอ ถึงมาเห็น

 

งั้นคุณนิวรณ์ช่วยตอบมาหน่อยว่า เหตุใดหมากัดข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงไม่เจ็บ..
...มันมีชื่อเรียกว่าอาการอย่างไร... ถ้าไม่ใช่วิปัสนูกิเลส...


ไม่ต้องเปลี่ยนประเด็นไปสอนธรรมอื่น ....

 

เท่าที่ข้าพเจ้าสังเกต ฆราวาสหลายท่าน.. ไม่ได้ปฏิบัติธรรมแบบจริงจัง แต่กลับมีธรรม
...แต่นักปฏิบัติธรรมหลายท่าน ที่ปฏิบัติธรรมจริงจัง... แต่ห่างไกลธรรม
...เพราะเหตุใดถึงเป็นเช่นนั้น....
..ความเพียร มันแปลว่าอะไรกันแน่....

...ข้าพเจ้าก็เช่นกัน พอตั้งใจปฏิบัติ กลับห่างธรรมไปทุกขณะ..
...พอปฏิบัติแบบผ่อนคลาย ไม่คาดหวัง...ธรรม มันก็มาให้เห็น...

 

สติปฐานสี่
กาย
เวทนา
จิต
ธรรม

พอจิตปภัสรแล้วคือ ความว่างที่รออยู่
รออะไรรอเต็มไปหมดหรือไม่

เพราะหากท่านทำจิตว่างได้รอสภาวะแห่งจิต
พอจิตที่ว่างคือผ่านการพิจารณาจากสิบมาหาศูนย์หรือสุญแล้ว
ย่อมเกิดปัญญาแน่นอน
ปัญญาอย่างไร
ปัญญาที่สามารถแยกแยะดีชั่วถูกผิด
หนึ่งสองสามสี่จนสิบได้

แล้วไปพิจารณาธรรมได้โดยไม่เอียงไม่ตลกหรือไม่อย่างไร
และอีกทางหนึ่งทำไมถึงบอกว่าเนวสัญญามิใช่หนทางแห่งที่สุด
แต่เป็นหนทางที่ทำให้เกิดความว่างก่อนที่จะไปพิจารณาธรรม

จึงนำมาสู่ธรรมมานุสติ หรือไม่อย่างไร

บางท่านกล่าวว่าการทำปฎิบัติชนิดใดก็ตามที่แบ่งแยกกันอยู่ไม่ก่อให้เกิดปัญญา

หากท่านพิจารณาธรรมตอนที่ออกจากที่ไหนมาก็ตาม
ตรงนั้นมีปัญญาขณะนั้นอยู่หรือไม่

แล้วหากเราคิดว่าปัญญาของเราเกิดตอนนั้นขณะนั้นเป็นที่สุดแล้ว
เป็นกลางหรือไม่
เป็นธรรมที่แท้จริงหรือไม่

หากเป็นธรรมที่แท้จริงแล้วย่อมเป็นแนวทางที่เราเอาไปพิจารณาธรรมอื่นโดยวิธีเดียวกันนี้ทะลุปรุโปร่งแล้วบรรลุธรรมหรือไม่

ใช่แล้ว...........แต่มันยังไม่แน่

แล้วเราก็วาง

เมื่อมาอีกไม่ใช่อีกก็พิจารณาใหม่อีกดีที่สุดแล้ววาง

ผมไปหาผู้เฒ่าผู้แก่ถามเรื่องง่ายๆปรึกษาท่าน
คำตอบที่ได้คือ
ที่พูดมานั้นถูกหมด
แม่นแล้ว........แต่ยังไม่ใช่

ผมมาเจอคำเทศนาหลวงปู่ชา
มันไม่แน่

ปัจจุบันคือความจริงหรือไม่
ไม่ว่าจะเป็น
กายที่เรามี
เวทนาที่เราเป็น
จิตที่เราครอง
และเป็นปัจจุบันธรรมหรือไม่

หายใจเข้านี้ฝืนไหม
หายใจออกต้องบังคับไหม
เราลืมไปหรือไม่ครับ

ขอทุกท่านเจริญในธรรมครับ

 

เอ้า คุณ ก็ถ้า คุณระบุว่า มันเป็นวิปัสสนูกิเลสเนี่ยะ แปลว่า

คุณได้วางมันไปแล้ว เพราะ ทราบชัดแล้วว่า มันเหมือนอาการเห็นขี้
ซึ่งหากภาวนาถูกต้อง ก็ต้อง ละ วาง ไปแล้ว

ซึ่งเมื่อวางแล้ว ... ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไป หาว่า...มันคืออะไร

เราเอาที่ ละ วาง ลงไป เป็นใหญ่ ข้อเท็จจริง ไม่สน

ถือว่า เป็น อุบายธรรม ที่ทำให้ละวาง

ก็เลย ไม่ต้องไปรู้มันหรอกว่าเป็นอะไร เนี่ยะ คนที่เขาเน้นการภาวนา
เป็นหลัก ไม่เอามาอวดโก้ๆ ก็จะเน้นแบบนี้ ไม่สนใจหรอกว่าเรียกถูก
เรียกผิด เรียกอาการนี้ว่า ธรรมภาษาลูกกุ้ง ลูกทุ้ง ยัดปริยัติเข้าตู้
ซึ่งไม่ผิด เพราะ เอาการปฏิบัติเป็นใหญ่

ดังนั้น วางเนาะ

**********

แต่จริงๆ มันมีหลายเคสมากที่ หมากัดไม่เจ็บ เช่น หมากัดตัดเส้นประสาท
พอดี หรือ เจ็บแต่เอาสาระอื่นมายก หรือ เจ็บน้ำตาเล็ดแต่ไม่มีใครเห็นก็
เลยกล่าวทับว่าไม่เจ็บไปเสียเลย ก็กลายเป็นว่า เป็นเรื่องขันธ์ที่แตกทำลาย
หรือ โกหกหน้าด้านๆ ก็ได้ หมากัดจึงไม่เจ็บ

 

ผมเข้าใจว่า
เนวสัญญายังไม่สิบหรอกครับ
ปรมัติแปดเท่านั้น
จิตว่างดังที่เราเข้าใจยังไม่หนาวหรือไม่อย่างไร
บัวหิมะมาก่อนไหมฟ้า
หรือไหมฟ้ามาก่อนบัวหิมะ
แต่ตอนนี้หิมะเมืองไทยยังไม่ร่วงครับ

 

อันนี้ก็ง่ายๆ หากกล่าวมาแบบนี้ ก็แปลว่า ยังปฏิบัติ ไม่เป็นนั่นเอง

เพราะ คนที่ปฏิบัติเป็นเนี่ยะ ไอ้ที่ว่า ปฏิบัติให้สบายๆ ง่ายๆ เนี่ยะ
ลาภเลือดเลยนะคุณ ไม่มีทางหรอกที่จะทำถูก มีแต่ ผิด

เช่น ให้ตามรู้ลมหายใจเนี่ยะ เอาทั้งวันเลยนะ ส่วนใหญ่เราจะแทรกแซง
การตามรู้ลมหายใจทั้งนั้น ส่วนการตามรู้ลมหายใจอันเกิดจากมีสัมมาสมาธิ
เนี่ยะ วันหนึ่งเกิดขึ้นได้ไม่กีครั้ง ชำนาญจริงๆ ถึงจะ ทำได้บ่อยๆ เนืองๆ
หาก ดำริว่าทำได้ทั้งวัน หรือ ทำได้ตั้งแต่เกิด หรือ ทำได้ตั้งแต่ตื่นนอน
อันนี้ ส่วนใหญ่ เข้าใจผิด ปฏิบัติยังไม่เป็น ....ถ้าเป็นสุดๆนะ เดินทะลุ
กำแพงไปเลย ถ้ายังเดินทะลุกำแพงไม่ได้ ก็ให้ทราบไว้เลยว่า ยังปฏิบัติ
ตามรู้ลมหายใจไม่ถูกหรอก มีแต่ ส่งออก ปลิ้นออก 100ละ100

เนี่ยะ ทำให้ เราสามารถ เสวนากันแล้ว เห็นได้ว่า โกหกกันอยู่แค่ไหน
มันจะละเอียดไปเรื่อยๆ หากสิ้นโกหกเนี่ยะ ส่วนใหญ่ จะไม่พูด เพราะ
มันรู้ยากมาก

ธรรมะนั้นฟังยาก เห็นยาก หากบอกว่า ง่าย ยังโม้อยู่แน่นอน

ซึ่ง จะอนุโลมโม้ไปตามกลุ่มของธาตุ ธาตุเดียวกันมันจะโม้ไปทางเดียวกัน
เลยทำให้ คุยได้ไม่ขัด แต่ ถ้าคนละธาตุนะ มาโม้นิดเดียวจะขัดแย้งกันทันที

มันเป็นเรื่องของโลกไง โลกเนี่ยะ ต้องพร่องเสมอ

******

อ้อ แม้จะเดินทะลุกำแพงได้ มันก็ไม่สิ้นความโกหก หลอกลวงนะ
เพราะ ยังไม่เกี่ยวอะไรกับ การเห็น ธรรม เลยแม้แต่นิดเดียว

 

แล้วเราจะมุติกันตรงไหนครับ