@...อุ่นไอรักเพื่อนนักกลอน...@

เอ่อ..เกรงว่า ท่าจะเจอ เกลอชาละวัน
ว่ายเลียบฝั่ง ยังสายชล วนมาต้อน
สอนจระเข้ ให้ว่ายน้ำ Oh My God
หนาวๆร้อนๆ โฉมบังอร เผ่นก่อนใคร...55555

 

แหมท่านจริง จังนะ ช่างขี้เล่น
ท่านนั้นต่าง จากผม เคยเล่นขี้
เมื่อครั้งยัง เป็นเด็กนะ ไม่ใช่ตอนนี้
คุณแม่บอก ยังดีไม่กิน....ด้วยเลย

จารีบไปไหนครับ มาสอนผมก่อน

 

ไม่แซวเจ้าแล้วใคร
คนอื่นไม่กล้ากลัวโกรธ
แต่ยัยจังกระชากโลด
ต้องให้โหดถึงสะใจ.....55555

 

โห่ที่นี้โห่ไล่
ไยเข้าใจโห่งานแต่ง
น้องเอยพี่มันแร่ง
ถ้อยแถลงแกล้งหยอกเอย...เอิ้ก....เมาอ่ะ..55555

 

อ๊ะ..มีลุ้น รู้สึกคุ้น สำเนียงนี้
เคยเล่นขี้ นึกอีกที นี่ใครหว่า
รักอิสระ โผผินบิน ถิ่นเมฆา
ช่ายป่าวน๊า ร่ายกลอนมา แนวเดียวกัน...

นึกอยู่นานว่าสำนวนเหมือนใครน๊า... อิอิ

 

ชมพูช่างอ่อนหวาน
แสนชื่นบานมองใจดี
พิจารณาลอยนี่
ได้แค่นี้ถอยห่างไป...555

 

กินครูเป็นอาหารวันละบท
เล่นล้ออรรถรสวันละหน
อ่านเขียนวันละครั้งอย่างแยบยล
ผลิดอกออกผลจากต้นรัก...
.....ศิวกานท์ ปทุมสูติ ผู้แต่ง...

 

"ช่องว่างระหว่างกาล"
กลอน กลอน กลอน ไม่มีกลอน เหมือนก่อนหน้า
เหมือนดังว่า อนาคต นั้นลื่นไหล
หลอมรวมกับ ปัจจุบัน ผันผ่านไป
กลายเป็นอดีต ใช่ไหม อนิจจัง
หาคำตอบในช่องว่างกาลเวลา
ใจล้าล้า ลาก่อน เลยเลิกหวัง
สำคัญหรือ "เวลานี้" มิจีรัง
อยากลบจัง ยัง "ว่าง" อยู่ ไม่รู้เลย

บัวมรกต
๒ ก.ค. ๕๖

 

วันนี้ขอ ยกกลอน แต่ก่อนเก่า
ครั้งเมื่อเรา แอบอู้ ดูลมไหว
ปฏิบัติ ดูจิต คิดไปไกล
เขียนกลอนไว้ ตามใบ ไม้โอนเอน
*******************
ยอดไม้เอนล่องต้องลมไหว ทิศหมุนส่ายย้ายเอียงเฉียงหักเห
ดุจดังใจไร้ทิศจิตลังเล ถูกกระทบโยเยเฉไปมา
ดูใบไม้ต้องลมประสมคิด ดุจดั่งดูชีวิตห้วงสงสาร
ต้องหมุนวนปนไปร่วงหล่นลาน จุกสะท้านชีวิตเราเท่านั้นเอง
หากบรรเลงตามลมลู่อยู่อย่างนี้ ก็คงมีแต่หล่นไปไร้ความหมาย
ตื่นเถิดหนาจิตดวงน้อยร้อยเร่งไป สู่ดินแดนภายในไร้ทุกข์ตรม
ไม่มีเขาไม่มีใครดั่งที่เห็น ทุกอย่างเป็นสิ่งสมมุติสุดขื่นขม
ที่ดึงรั้งล้อมเราไว้ใจระทม เพราะสั่งสมตามที่คิดจิตปรุงเอง
เลิกลืมตามองหาสิ่งภายนอก ที่กลับกลอกหลอกเราเศร้าฉิบเป๋ง
เร่งมองหาภายในไม่วังเวง ไม่ต้องเซงหงอยเหงาเมื่อเข้าธรรมrat_wting

 

เล่นมั่ง..

แอบเอาของเขามา..นะจ๊ะ

เริ่มนะ..

โอ้..นักกลอนนอนดึก นึกแล้วเชียว
เพราะต้องเที่ยวคอยแล ชะแง้หา
เห็นบ้านไหนนอนหลับ จับเวลา

พอได้ท่าพอได้ที... ก็งัดกลอน

 

ให้ยินดีปรีดาท่านมาเยี่ยม
น้ำล้นเปี่ยมน้ำใจถวิลหา
ช่างอบอุ่นชื่นใจเหลือคณนา
มีเพื่อนมาร่วมแนวเขียนบทกลอน.....

;k06

 

เรื่องอดีต บางครั้ง รั้งในจิต
แนบสนิท ติดใจ ไม่เลือนหาย
ยังวนเวียน เปลี่ยนผ่าน ด้านหัวใจ
หยุดไม่ได้ ใจยังคิด จิตยังจำ

ปัจจุบัน ฉันใด ใจใฝ่รู้
สติอยู่ คู่กาย ไม่หน่ายหนี
จ้องมองจิต คิดอะไร ใจรู้ดี
พาใจนี้ ถึงฝั่ง ดั่งองค์ศาสดา

อนาคต ยังไม่เกิด กำเนิดผล
ถึงรวยจน ก็ชั่ง มันเถิดหนา
คิดทำไม ให้เมื่อย เสียเวลา
อย่ารอช้า หันมา มองปัจจุบัน

 

ไม่ใช่แล้ว ท่านจริง จริงจังนะ
รักอิสระ นั่นใช่ คือใจผม
ตัวบุคคล เป็นใคร ใจลุกลน
คนละคน กันแล้ว แคล้วกันไป

555+ ไม่ใช่เบยยย มาใหม่เจงๆนะ

 

สวัสดิ์ดี วันพุธ ดุจสวรรค์
เพราะเป็นวัน ฉันคอย ใจลอยหา
ชั่งสุขสันต์ ดั่งสวรรค์ ของฉันนะ
ใจเพ้อหา วันนี้ แสนดีใจ

ไม่ใช่ไร ใคร่บอก ตอบเฉลย
วันฉันเคย เลยหยุด ทุกพุธหนา
เหนื่อยจากงาน วันนี้ สุขอุรา
อีกไม่ช้า กลับมาเหนื่อย เมื่อยตามเดิม

วันนี้เป็นวันหยุดของผมทั้งวันเลย

 

โทนสีเขียวนั้นชอบ
มองแล้วบอกสบายตา
วันหยุดsuradนา
คงนอนมาทั้งวันเอย...555

 

ไม่ได้นอน ทั้งวัน ตื่นนานแล้ว
พ่อนกแก้ว ทำมาแซว ฉันนั่นหนา
ตื่นนานแล้ว ก็นอนเล่น แต่เพิ่งมา
ถึงมาช้า ก็อย่าว่า ด่ามาเลย


****เล่นล้อ นะ ท่าน ล้อเล่น อิอิ

 

ถ้างัดกลอนถอนไม่ออกจะบอกให้
สวดเข้าไปทันทีอิติปิโส
สวดถอยหลังทั้ง ๙ จบแล้วนะโมฯ
กลอนร้องโอ้  หลุดหมด  จรดทั้งกลอน