อาการ 28 อย่างที่บ่งบอกว่าคุณกำลังเลื่อนระดับขึ้น (Ascending) หรือวิวัฒน์ขึ้น สู่ปี 2012

ขอบคุณค่ะคุณ Chayutt และทีมงานแปลทุกท่านค่ะ
จะติดตามอ่านผลงานต่อไปนะคะ

 

อันที่จริงผมไม่อยากให้ลบทิ้งไปเลยครับ
เพราะว่า..ลองคิดดูสิ..ขนาดตัวเราเอง
ในตอนที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย เรายังรู้สึกแย่ขนาดนี้
เรายังต้องงมโข่งหาทางเองตั้งนาน

เพราะคิดว่าไม่มีใครเหมือนเรา เพราะคิดว่าเราเสียสติ ฯลฯ
ไม่มีใครจะมารับฟัง หรือ ให้คำปรึกษา หรือ ชี้แนะได้อย่างตรงใจเลย

นี่ก็ดีแล้ว พอมีกระทู้นี้ พอมีคนมาแบ่งปันประสบการณ์ให้อ่านบ้าง
ผมเชื่อว่าหลายๆคนที่แอบอ่านอยู่ ก็พลอยจะได้เทียบเคียงกับของตัวเอง
แล้วก็พลอยจะได้รู้จักตัวเองมากขึ้น ค้นหาตัวเองได้ถูกทางมากขึ้น
และเบาใจมากขึ้น คิดบวกมากขึ้น และเดินไปตามทางแห่งภารกิจของตนเองได้ในไม่ช้า

เพราะฉะนั้น อุทิศตัวเถอะนะครับ อุทิศเรื่องราวส่วนตัวของเราไว้ให้คนอื่นได้ศึกษาบ้าง
แม้ว่ามันอาจจะน่าอายสำหรับเราอยู่เล็กน้อยก็ตาม

ถ้าตามความคิดเห็นของผมนะ..

ก็อีแค่เรื่องน่าอายเล็กๆน้อยๆแค่นี้ เราก็ยังทนไม่ได้..
เราก็ยังยอมเสียสละทิ้งเอาไว้ให้เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นไม่ได้เลย
แล้วเราจะไปคิดทำประโยชน์อะไร ที่มันใหญ่โตยิ่งกว่านี้ได้หละครับ??

ดูอย่างพวกผมสิครับ..ถูกด่ามาไม่รู้เท่าไหร่แล้ว

อันนี้ผมชี้จุดให้คิดหนะนะครับ..แต่สุดท้ายก็แล้วแต่ท่านครับ

............................................

 

อ่านข้อความของคุณ Iosis แล้วทำให้คิดได้เลยนะครับ วิธีใช้พลังด้านสว่างนี้มันก็เหมือนกับวิธีใช้คาถาผู้พิทักษ์ในเรื่องแฮรี่ พอตเตอร์นั่นแหละครับ ผมใช้อยู่บ่อยๆ(จริงๆ มันก็เป็นการแผ่เมตตานั่นแหละครับ) แผ่ความสุขของเราออกไปรอบๆ ระยะทางและความเข้มข้นของพลังขึ้นอยู่กับระดับความสุขในขณะนั้นครับ

พอดีผมศึกษาสายบู๊มาเยอะหน่อยน่ะครับ ต้องสู้รบกับพวกชุดดำบ่อยๆ แต่ก็อย่าให้ถึงกับต้องใช้พลังหักหาญกันเลยนะครับ เราควรเหลือที่ให้พวกเขาอยู่ไว้บ้าง ไม่ใช่แผ่พลังใส่จนเค้าอยู่ไม่ได้ ไม่เหลือที่ได้บำเพ็ญบารมีกัน

 

เดินทางคนเดียว บางครั้งก็เหงา หลายครั้งก็หลง ล้มลุกคลุกคลาน ก็หาทางกันไป มีผู้ร่วมเดินทางไปด้วยบ้าง บางครั้งก็ดีเหมือนกัน แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องเดินกันไปเอง จะให้คนอื่นมาแบกหามอยู่ตลอดไป มันก็ไม่ไหวเหมือนกัน แผนที่มีอยู่ ต้องหัดที่จะอ่าน ไฟฉายต้องใช้ เพื่อส่องนำทาง ขอบคุณที่อ่าน และ ขอบคุณที่ไม่อ่าน

 

ได้26ข้อ เมื่อก่อนเครียดกับงานมาก ตอนนี้ไม่คิดอะไรแล้ว อะไรทำได้ก็จะทำ
สิ่งไหนที่ทำไม่ได้ก็เว้นไว้ก่อน ตอนนี้จะมีความรู้สึกว่าตัวเองจะสบายใจขึ้นเยอะ

 

ขอบคุณสำหรับคำเตือนสติดีๆจากคุณ Chayutt ค่ะ งั้นก็จะไม่ลบเรื่องที่แชร์ไปนะคะ ทุกคนจะได้ลองอ่านเผื่อใครมีประสบการณ์คล้ายๆกันจะได้ทราบว่าควรจะทำตัวอย่างไรต่อไป
ถ้าเรื่องของเราพอจะเป็นประโยชน์บ้างก็ดีใจและยินดีค่ะ

ปกติเป็นคนฟังและให้คำแนะนำคนอื่นมาตลอด พอจะแชร์เรื่องตัวเองมักจะขาดความมั่นใจเพราะไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง หรืออะไรควรพูดไม่ควรพูด ขอบคุณนะคะที่ช่วยให้รู้สึกมั่นใจมากขึ้น และมองในมุมมองอื่นๆด้วย ^ ^

 

เราคิดว่าจะช้าจะเร็ว ทุกคนสามารถเปลี่ยนจากขาวเป็นดำได้นะคะ
พออ่านเม้นท์ของคุณก็เพิ่งทราบว่า สิ่งที่เราทำอยู่เป็นประจำเค้าเรียกว่าแผ่เมตตา
ท่องแผ่เมตตาก่อนนอนอยู่ทุกวี่วัน นี่แท้ก็หลักการเดียวกันนี่เอง
ขอบคุณค่ะสำหรับความรู้ใหม่

ปล. เราก็ชอบแฮรรี่พอตเตอร์เหมือนกันค่ะ รู้สึกว่าเป็นเรื่องราวที่มีความเป็นsymbolic อยู่มากพอสมควร เสียดาย จบซะแล้ว

 

บางทีที่เราว่าอุปทาน อาจจะเป็นสัญชาตญาณของเราก็ได้นะคะ
อันนี้ขอพูดตามประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ แต่ละคนอาจจะไม่เหมือนกันก็ได้

ตัวเองก็เคยเป็นคนหนึ่งที่ชอบบอกตัวเองว่าอุปทานหรือเปล่า
และไม่ค่อยจะได้ฟังเสียงเล็กๆในใจตัวเองเท่าไหร่ สมัยก่อนนะคะ
เพราะเรามักใช้สมองคิดตามความเป็นเหตเป็นผล
ไม่ว่าจะเป็นเหตผลที่ตัวเองตั้งวางไว้หรือที่สังคมวางไว้
สิ่งที่ควรจะเป็นหรืออะไรก็แล้วแต่ บางทีมันก็บดบังความสามารถอื่นๆของเรา
เราอาจจะเบื่อที่คนมองว่าแปลก เลยพยายามจะไม่แปลก หรือเปล่า
อันนี้เราเคยเป็นนะคะ ตอนหลังปล่อยวางทั้งหมด ถอดชุดเกราะทั้งหมดออก อย่าได้แคร์คำครหา คำสบประมาทจากใครๆ
ใครมีเท่าไหร่ จัดมา รับได้หมด เพราะเรารู้ตัวเราก่อนว่าเราทำดีแล้วหรือยัง

เราเริ่มจากภายในตัวเรา ฟังเสียงในตัวเรา จับความรู้สึกในตัวเรา
หลังๆเราพบว่าเรามักจะไม่พลาด เมื่อต้องตัดสินใจ ไม่ว่าเล็กใหญ่
เหมือนเราเปิดรับสัญชาติญาณในตัวเรา แล้วมันก็จะทำทางเราไปในทางที่ถูกเองค่ะ
ไม่รู้คุณจะเป็นเหมือนกันไหม แต่ว่าหวังว่าจะไปได้ถูกทางอย่างปลอดภัยนะคะ

 

คิดดี ทำดี ละเว้นความชั่ว อนุโมทนา สาธุ กับทุกท่าน ครับ

 

ความหดหู่ในหัวใจชักนำให้เข้ามาพบกระทู้นี้ค่ะ...
...เหมือนอยู่ในที่ที่ไม่ใช่...เหมือนคนแปลกแยกแตกต่าง...และำกำลังทำสิ่งไร้สาระอยู่ทุกวี่วัน
เราเร่งทำเร่งหาทุกๆ อย่างในชีวิต...แต่ก็ไม่ได้ทำให้อะไรมันดีขึ้นมาเลย...
ดูเหมือนจะแย่ลงซะด้วยซ้ำ...

-------------------------------------------------------------------

แต่กระทู้นี้ก็สร้างกำลังใจได้ดีค่ะ...น่าจะทำให้เราพบหนทางอะไรได้

 

อยากให้กำลังใจค่ะ
ค่อยๆวางสิ่งที่หนักอื้งลง สักชั่วขณะก็ดี
อาจพบว่า ช่องทางเล็กๆ กลายเป็นถนนที่ทอดยาวไปสู่แสงสว่าง

เราอาจไม่จำเป็นต้องทำอะไรที่ยิ่งใหญ่เสมอไป
แต่เราสามารถทำ "สิ่งเล็กๆ ด้วยหัวใจที่ยิ่งใหญ่" ได้เสมอ

 

28/28 ครับ ไม่สงสัยอะไรอีกเลย

 

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่อยากให้ค่ะ...เราก็ขอรับกำลังใจอันนั้นมาด้วยความยินดี และขอบคุณอย่างที่สุดค่ะ...

อาการหดหู่มันหายไปตั้งแต่อ่านกระทู้นี้ และอีกสองสามกระทู้ที่เกี่ยวๆ กัน...
ยังไม่ได้ตอบตัวเองกับเรื่องการยกระดับอะไรเหล่านี้...
เพียงแค่รู้สึกว่า "อือ...มันก็เท่านี้เอง มันก็เป็นอย่างนี้นี่เอง"
"มันมีผลอย่างนี้ที่เราเป็น..มันย่อมมีเหตุอย่างใดอย่างหนึ่งเอื้อให้มันเกิด"
"ผลอย่างไรที่เราต้องการ...เราควรสร้างเหตุให้เอื้อเพื่อผลอย่างนั้น"

รู้อยู่แล้วว่าความบังเอิญมันไม่มี...เพียงแค่สติเท่านั้นที่มันตามไม่ทัน

 

ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะครับ
ไม่ช้าก็จะรู้สึกโปร่ง โล่ง และเบาสบายครับ

แต่พักนี้ต้องเจอแรงกระตุ้น และบททดสอบไปก่อน
เพื่อให้สะกิดใจ และตื่นขึ้นมาก่อน...

แต่ถ้าใครตื่นยากนัก..ก็อาจจะโดนพวกเอาน้ำสาดก็ได้นะครับ
อันนี้ผมเปรียบเทียบเฉยๆนะ..แต่คำว่า "พวก" นี่มีจริงครับ
แต่เรามองไม่เห็นพวกเขาหรอก..
แต่พวกเขา หรือ พวกท่าน นี้ ก็อยู่ไม่ห่างเรานักหรอกครับ

ส่วนที่ว่าเอาน้ำสาดนี่..ก้คงโดนกันมาคนละหลายรอบแล้วกระมัง
กว่าจะตื่นกันมาได้..บางคนก็คงสะบักสะบอม
สำลักน้ำ ไอค๊อก ไอแค๊ก กันมาบ้างแล้วกระมัง

มันคล้ายๆกับว่า..ก้าวแรก..หยุด แล้วมาฉุกคิดถึงชีวิตของเราเองก่อน
ว่าเราเกิดมาทำไม..แค่นี้เองหรือเปล่า? และอื่นๆ ฯลฯ

ก้าวที่สอง ก็จะประมาณว่า รู้จักหัดที่จะ "รัก" และ "อภัยให้ตัวเอง" ก่อน
จากนั้น เมื่อทำได้ระดับหนึ่งแล้ว ความรัก แด่ผู้อื่น
และการอภัย ให้แก่ผู้อื่น มันก็จะค่อยๆง่ายขึ้นๆ
และเป็นธรรมชาติมากขึ้นๆด้วย..

จากนั้น ความดีงามต่างๆ ทั้งหลายแหล่ ก็จะถูกดึงดูดเข้ามาหาเรา
หมายถึง ทั้งที่เราเป็นผู้ทำความดีเอง และ
ยังหมายถึง สิ่งดีๆที่จะเกิดขึ้นกับเราด้วยนะครับ

เพราะเมื่อตัวเราตั้งอยู่ในระดับความสั่นสะเทือนของความรัก และความเมตตา
..ซึ่งเป็นระดับพลังงานที่มีพลังอำนาจมากที่สุดในจักรวาลแล้ว
อะไรที่มันมีระดับความสั่นสะเทือนในแนวเดียวกัน ระดับเดียวกัน
และเข้ากันได้ มันก็จะหลั่งไหลมาเอง..ท่านว่าอย่างนั้นหนะนะครับ..

แต่ในระหว่างที่เกิดกระบวนการเหล่านี้ขึ้น
กระบวนการ "ชำระล้าง" ตัวเราเอง ก็จะเกิดขึ้นควบคู่ไปด้วย
ช่วงนี้เราจะถูกกระทบกระเทือนจากทุกๆด้าน
ทั้งทางด้านร่างกาย อารมณ์ จิตใจ และอื่นๆ
เพราะความชั่วร้ายหลายๆอย่างที่แอบแฝง
ซ่อนเร้นอยู่ในจิตใต้สำนึกของเราจะถูกเขย่าให้โผล่ขึ้นมา
เพื่อให้เราได้กำจัดมันออกไป..

อ่านวิธีการกำจัดสิ่งเหล่านี้ เช่น "ความกลัว" ได้จาก
กระทู้ Inelia นะครับ ลองค้นหาดูในเวปนี้ ในชื่อผมนะครับ

อ๋อ..อยู่นี่เอง..

Inelia ผู้มาจากต่างมิติ - บทสัมภาษณ์ และบทความจากเธอ เกี่ยวกับปี 2012 และการ Ascension ของโลก

http://palungjit.org/threads/inelia...่ยวกับปี-2012-และการ-ascension-ของโลก.293099/

และข้อมูลอื่นๆ เพื่อความเข้าใจชีวิตที่มากขึ้น ที่เข้ากับเราได้
ที่เราอ่านแล้ว เราชอบใจ ที่เรารู้สึกว่ามันใช่ ก็ต้องหาอ่าน
และ หารู้ เพิ่มเติมด้วยนะครับ แนวไหนก็ได้..
ผมไม่อาจชี้จำเพาะเจาะจงให้ได้..
มันเป็นของเฉพาะตัวใครตัวมันครับ..

ด้วยความปราถนาดีครับ
............................................

 

กระผมได้26ครับอ่านเหนื่อยเลยแต่ก็ขอบคุณมากๆนะครับผม

 

โดนใจจังเลยครับ เพราะผมกำลังโดนน้ำสาดอยู่เต็มเหนี่ยว

 

17). คุณเริ่มพบว่ากระแสชีวิตของคุณมันดำเนินไปอย่างสบายๆไม่เร่งรีบ
แบบที่คุณไม่จำเป็นต้องฝืนใจทำในสิ่งที่คุณไม่อยากทำจริงๆเลย
ทุกๆอย่างมันเหมือนกับว่าตกลงมาวางไว้ให้แทบบนหน้าตักของคุณเลยทีเดียว
และคุณก็รู้สึกพึงพอใจ, มีชีวิตชีวา และสึกซาบซึ้งใจอย่างมาก กับสิ่งพื้นๆ ธรรมดาๆที่เกิดขึ้นในชีวิตของคุณ

ชอบข้อนี้จังค่ะ ตรงที่สุดของที่สุด

 

รู้สึกได้เช่นนั้นจริงๆ...

 

catt3catt3catt3catt3 หนทางไม่ได้โดดเดี่ยวจนเดียวดาย อย่างน้อยก็มีเพื่อนอีกมากมายที่ก็ยังเดินอยู่ ณ ขระนี้ หรือคนละทวิภพกับเราหว่า??! ฮ่ะฮ่า ล้อลเ่ร้นนน ... ;k02...

 

โดนทุกข้อเลยก็ว่าได้ค่ะ เราชอบอ่านข้อความจากต่างมิติมาก ได้รับรู้ ได้สัมผัสแบบบังเอิญ ตลอดเลย เหมือนมีอะไรพามาให้ได้อ่านเสมอๆ ทุกครั้งที่ได้เข้ามา ก็ยัง งง เลยว่า ได้มาเจอ ทุกที สรุปแล้ว โดนเกือบทุกข้อเลย ตรงเปะ กับใจค่ะ เปะ แล้วเป๊ะอีก ถึงไม่ชอบที่จะพูด หรือสนใจเรื่องของใคร แต่เราชอบที่จะสอบถามคนทุกๆประเภท ที่จริงเรารู้ แต่เราไม่พูด เพราะเราพูดไม่เก่ง แต่เราสัมผัสได้ทั้งหมดเลย เอาเป็นว่า รู้ได้ด้วยใจ สัมผัสได้ด้วยใจ นี่เราเริ่มอยู่ในโลกส่วนตัวสูงขึ้น แต่เรามีความสุขเสียอีกนะ คริๆ