อยู่อย่างเบิกบานด้วยตนเอง

สวัสดีครับท่านธรรมชาติ
เช้านี้ตื่นมาเริ่มทำการ รู้กายเวทนา+กายสัมปชัญญะ% พยายามดำเนินต่อเนื่องถึงช่วงออกกำลังกาย พยายามปฏิบัติให้ได้ต่อเนื่องขณะออกกำลังกาย ออกกำลังกายเสร็จก็เข้าใจว่าทำไมถึงเรียกว่ากายเวทนา-กายสัมปชัญญะ เพราะสัมปชัญญะไปเกาะที่เวทนา ซึ่งเป็นรูปกาย ต้องออกกำลังกายจนปวดเกิดเวทนาทั่วทั้งตัวซึ่ง การฝึกวิธีนี้รียกว่าการยิงตัวกู+สร้างกายสัมปชัญญะหรือเปล่าครับ
ดำเนินการฝึกต่อไป เห็นรถยางแบนขับไปเปลี่ยนยางต่อด้วยไปตัดผม เข้าร้านตัดผมเปิดเปิดเพลงของลาบานูน เสียงดัง ชอบ เริ่มตัดผมขณะรู้กายใจ+กายสัมปชัญญะแบบเปอเซนต์ เวทนาคือความรู้สึก รู้สึกเริ่มต้นมาจากใจ (วงลาบานูน ตะโกนใครบ้างที่ไม่ลืม ลาบานูน ตลอด 18 ปีนี้เย้ๆๆ) กลับมาต่อ อ่อเข้าใจละเป็นอย่างนี้นี่เอง
เมื่อความเมตตาก่อเกิดที่ใจ แผ่เมตตาให้ทั่วกาย สัมปชัญญะประกบที่เมตตาเต็มกาย ก่อเป็นรูปกายที่เมตตาละเอียดอ่อน ความเมตตาเนื้อจะใกล้เคียงกับความนอบน้อม ถ่อมตนครับ
เมื่อความไม่พอใจเกิดขึ้นที่ที่ใจ แผ่ความโกรธ ไปทั่วกายสัมปชัญญะประกบที่ความโกรธ ก่อเป็นรูปกายที่พลุ่งพล่านรุนแรงเนื้อจะไม่ละเอียดเหมือนเนื้อเมตตา
และทุกขั้นตอนสามารถเร่งได้ไม่มีขีดจำกัดอยู่ที่ใจของเรามีมากแค่ไหน
ทุกอารมณ์ความรู้สึก ก่อเป็นกายสัมปชัญญะได้ใช่หรือไม่ครับท่านธรรม-ชาติ
และทุกอารมณ์ความรู้สึก ก่อเป็นกาย อะไรก็ได้ ลึกแค่ไหนก็ได้เบาแค่ไหนก็ได้ตามที่กรรมพาไปเพราะไม่มีสติ และสัมปชัญญะ คอยประกบ
หลังจากพอเข้าใจ จึงระลึกรู้ว่า เมื่อรู้สึกถึงความว่าง สัมปชัญญะอยู่ที่ว่าง ก่อว่างเป็นรูปกาย ได้หรือไม่ ต้องลองปฏิบัติก่อนครับ
เป็นขั้นตอนระหว่างวันที่บันทึกไว้ครับท่านธรรม-ชาติ

 

สวัสดีครับท่านธรรมชาติ

ครับผม ค่อยๆเริ่มใหม่ครับ

ครับผม ผมอาจจะเข้าใจผิดไปเองครับ
ชุดประดาน้ำที่ท่านกล่าวมันคือความรู้สึก ขอบรอบตัวชัดเจน เป็นออร่าหรือเปล่าครับ
ก็รู้สึกถึงมันตลอดเวลานะครับ แต่ผมไม่รู้มันคืออะไรเลยไม่เคยกล่าวถึง

ผมคงคิดไปเองละครับว่าทำได้แล้ว
ส่วนการอึดอัดคงผิดที่ผมเองไม่เป็นกลางไม่ได้รู้ทั้งหมดไปพยายามรู้กาย โดยวางรู้สึกกายไว้ครับ
ส่วนการทำให้ สุข เมตตา ไม่พอใจ(ตรงโทสะต้องหาเหตุกระทบก่อนถึงขยายได้) ผมสร้างให้เกิดได้ตลอดเวลานะครับเพราะมันอยู่ในใจเรานี่เอง และทำให้มันคงสภาพอยู่ในรูปกายได้ ส่วนความเข้มข้นแล้วแต่ใจเราครับว่าสุดได้แค่ไหน
ผมคงทำผิดทางแน่เลย
เอาเป็นว่าผมกลับมาที่ฐานก่อนดีกว่าครับ รู้กายเวทนาครับ

 

ขอโทษนะคะ ตรง ๆ ใครคะ

 

การใช้อารมณ์รู้สึกจากจิตหยาบ กระทำการใด ๆ เพื่อสนองตอบความอยากหรือความต้องการของตนเองอย่างเพลิดเพลินหรือเมามัน โดยการกระทำของตนเองนั่นไปเบียดเบียนผู้อื่นเข้า หรือเป็นการก้าวล่วงผู้อื่นไปทั้ง ๆ เจตนาหรือไม่เจตนา นี่คือที่มาของคำว่า "สอบตก" หรือคำว่า "ล้มเหลว" ของมนุษย์

 

1.มนุษย์ต้องสามารถควบคุมอารมณ์ของตนเองให้พร้อมต่อการใช้ปัญญาอยู่ตลอดเวลา

2.มนุษย์ต้องกล้าหาญที่จะเผชิญหน้า

3.มนุษย์ต้องควานหาความมุ่งมั่นในจิตใจตนให้พบ

4.มนุษย์ต้องสยบความหวั่นไหวต่อสิ่งเร้าใด ๆ ให้หมดสิ้น

5.มนุษย์ต้องคิดตัดสินคนและตัดสินใจได้อย่างถูกต้อง

6.มนุษย์ต้องไม่ละทิ้งความเป็นตัวของตัวเองทุกกรณี

ทั้ง 6 อย่าง คือ โครงสร้างพฤติกรรมหลักของมนุษย์ผู้ถึงพร้อมด้วยพลังอำนาจสูงสุดในตนเองเสมอ

 

อนุภาคของคลื่นแสง ที่มนุษย์ตั้งขื่อให้ว่า "โฟตอน" มนุษย์เองก็ยังมองไม่เห็นเลย นับประสาอะไรจะมองรูปธรรมของจิตวิญญาณตนเองได้เล่า

 

รหัสบุรพกรรม

มนุษย์จะต้องเรียนรู้เพิ่มเติมไว้ด้วยว่า ในความเป็นจริงแล้วกระบวนการสั่นสะเทือนทางจิตที่เป็นแก่นแท้ของมนุษย์นั้น มันมิได้มีการสั่นสะเทือนทางอารมณ์รู้สึกอย่างเดียว แต่ยังมีการสั่นสะเทือนทางการนึกคิดของจิตผสมผสานกับการเกิดอารมณ์รู้สึกอยู่อีกด้วย

 

อารมณ์รู้สึกด้านลบที่มีต่อสิ่งเร้าที่เป็นเงื่อนไขใด ย่อมนำไปสู่การนึกคิดด้านลบต่อสิ่งเร้าที่เป็นเงื่อนไขนั้นเสมอ ในทางกลับกันอารมณ์รู้สึกด้านบวกที่มีต่อสิ่งเร้าที่เป็นเงื่อนไขใด ย่อมนำไปสู่การนึกคิดด้านบวกต่อสิ่งเร้าที่เป็นเงื่อนไขเช่นเดียวกัน

 

อารมณ์รู้สึกด้านลบที่มีต่อสิ่งเร้าที่เป็นเงื่อนไขใด ย่อมนำไปสู่การนึกคิดด้านลบต่อสิ่งเร้าที่เป็นเงื่อนไขนั้นเสมอ ในทางกลับกันอารมณ์รู้สึกด้านบวกที่มีต่อสิ่งเร้าที่เป็นเงื่อนไขใด ย่อมนำไปสู่การนึกคิดด้านบวกต่อสิ่งเร้าที่เป็นเงื่อนไขเช่นเดียวกัน

 

ผลกรรมแรกเริ่มที่เกิดขึ้นจากการสั่นสะเทือนของจิตมนุษย์ก็คือ "คลื่นจิต" ซึ่งเป็นคลื่นไฟฟ้าทางไฟฟ้าแม่เหล็กด้านบวกหรือด้านลบอย่างใดอย่างหนึ่ง โดยอนุภาคของคลื่นจะมีคุณสมบัติทางพลังงานไฟฟ้าเป็นชนิดบวกหรืลบไปตามคุณสมบัติของคลื่นพลังงานนั้นเสมอ

 

คลื่นจิตหรือพลังจิต ซึ่งเป็นคลื่นทางไฟฟ้าแม่เหล็กระบบหนึ่ง จะเป็นคลื่นพลังงานด้านบวกหรือด้านลบนั้น มนุษย์จะใช้อารมณ์รู้สึกของตนเป็นตัวกำหนด ถ้าอารมณ์ด้านบวกก็ให้คลื่นพลังงานด้านบวก ถ้าอารมณ์ด้านลบก็เช่นเดียวกัน กิเลสตัณหาทั้งหลายก็ให้คลื่นพลังงานด้านลบ

 

ใช่ ถ้าอย่างนี้ก็แสดงว่าเราเป็นคนชั่วไประรานคนดีเขานะซิ ถ้าเราต้องการถามสิ่งที่ค้างคาใจ เมื่อไม่ใช่เราก็อภัยให้กัน และมีอีกคนที่ว่าเราแบบตรง ๆ ถ้าเราไปสอบหาความจริงแล้วเราผิดตรงไหน ok เราอาจใช้อารมณ์ แต่นั่นมันเป็นนิสัยเดิมที่เราเห็นโทษมันแล้ว ทำไมหรือ !!! มันเลวมากนักหรือในสายตาทุก ๆ คน แล้วคนที่ถูกเหยียดหยามอย่างเราบ้างล่ะ ทำไมไม่คิด!!!!

 

ข้อ 6
มนุษย์ต้องไม่ยึดเอาขันธ์ 5 มาเป็นตัวเป็นตน
แล้วคอยปกป้องตนเองด้วยทิษฐิมานะ
เพราะมองไม่เห็นความจริงของธาตุขันธ์
ด้วยโมหะมานะครอบงำ

 

อย่าเพิ่งด่วนละขันธ์ 5 เพราะมันคือสำนักปฏิยัติ
ธรรมส่วนตัวที่วิเศษที่สุด
ถ้าทำความรู้จักกับขันธ์ 5 ได้ถูกตรงฮับ
เป็นสำนักฯ ที่พึ่งพาอาศัยได้จริงๆ
พึ่งได้แต่ยึดไม่ได้

 

เห็นยังฮับ
โผล่มาแล้วสัมภเวสีหน้าแดงตัวแม่
ไม่มียืนในกระทู้ต้อง
สื่อสารด้วย ID ทั้งวันเหนื่อยจน
น่าจ๋งฉาน

 

Ok ค่ะ ผิดและยอมรับผิด เข้าใจท่านผิดขอขมาและขออโหสิกรรมค่ะ ลบข้อความที่ไม่สมควรบางส่วนออกแล้ว ยอมรับค่ะ แต่กรรมนั้นได้เกิดขึ้นแล้วจิตยิ้มก็ต้องยอมรับไปตามระเบียบ

 

+++ คนละเรื่อง ไม่เกี่ยวกันเลย
+++ รู้สึกว่าคุณ คนโง่โง่ จะพยายาม "ให้เหตุ/ผล (สมมุติฐาน)" มากเกินไป และ "ไม่เกี่ยวกับ การใช้ภาษา ด้วยวิธี เดินจิต" อีกไม่นาน อาการ "หลงภาษา" จะเกิดขึ้น
+++ อาการของ "ณ ขณะที่ สัมปชัญญะ ปรากฏ และ ตั้งอยู่" จะเป็นดังโพสท์ ตามลิ้งค์ข้างล่างนี้

https://palungjit.org/threads/เทคนิ...่สงบมีแต่ความคิด.611413/page-10#post-10396124

+++ และเมื่อ "สัมปชัญญะ" ตั้งอยู่ ณ ขณะนั้น ๆ จะมีอาการ หลัก ๆ 4 ประเภทเกิดขึ้นมา คือ

+++ 1 สาตกสัมปชัญญะ = รู้การกำหนดของจิต (การกำหนด ถูกรู้)
+++ 2 โคจรสัมปชัญญะ = รู้ในปัจจุบันแห่งขณะจิต (รู้ เนื้อสภาวะ ณ ขณะนั้น ๆ)
+++ 3 สัมปายสัมปชัญญะ = ไม่มีทุกข์สามารถอยู่เช่นนั้น ก็อยู่ได้ (ไม่มีทุกข์ใด ๆ และ อยู่ได้ ไม่มีปัญหา)
+++ 4 อสัมโมหสัมปชัญญะ = รู้วาระจิตที่ผ่านมาแล้ว และสามารถดึงกลับมา (ระลึก-ตรึง-ปรากฏ) เพื่อ ธัมมะวิจัยยะ ได้

+++ คุณ คนโง่โง่ "ไม่ต้องให้เหตุ/ผล ใด ๆ ในการอธิบาย อีกนะ" หากมัน "ไม่ตรง" กับอาการทั้ง 4 ที่ระบุ "อาการของสัมปชัญญะ" ตามนี้
+++ หากคุณ คนโง่โง่ พยายาม "ใช้เหตุ/ผล มากเกินไป" นั่นเป็นการระบุชี้ว่า "กำลังฟุ้งซ่าน" อย่างหนัก ระวัง "วิกลจริต" จะถามหานะ

+++ ที่คุณ คนโง่โง่ กล่าวมานี้ "ไม่ใช่" ลักษณะที่ผมให้ฝึก แม้แต่นิดเดียวนะ ไปกันคนละทางแล้ว
+++ ความ "เมตตา" ที่กล่าวมาก็ "ไม่ใช่เมตตาเลย" มันเป็นการ "หลงเพลิดเพลิย กับเพลง" มากกว่า

+++ ความ "เมตตา" ที่แท้จริง คุณ คนโง่โง่ ไม่น่าจะถึงได้ ในชาตินี้นะ ถ้ายัง "มัวอธิบาย" อะไรจน "รก" ไปหมดแบบนี้
+++ ความ "เมตตา" ที่ทางโลกเข้าใจ จริง ๆ มันมาจาก "ความสมเพชเวทนา น่าสงสาร" มากกว่า และเป็น "กามาวจร" อารมณ์
+++ กามาวจร คือ "เสพอารมณ์ ที่ได้มาจาก โลกภายนอก" ไม่ใช่ อารมณ์ ที่เกิดจากจิตตน (ฌานสมาบัติ) ให้เข้าใจแค่นี้ก่อน

+++ ความ "เมตตา" ที่เกิดจาก "การฝ่าด่าน สมาบัติ" นั้น มันเป็น "คนละเรื่อง กับใน กามาวจร" ต่างกันแบบ "สุดฟ้า/ก้นเหว" ทีเดียว
+++ ความ "เมตตา (รูปา+อรูปา)" ที่เกิดจากสมาบัติ นั้นจะผ่านมาทาง "สัมปชัญญะ สัมโภชฌงค์" ตามระดับ วิวัฒนาการของจิต ดังนี้

+++ เริ่มจาก กาย100 - เป็นกาย100++
+++ เนื้อสัมปชัญญะแผ่ออกนอก "รูปกาย" - เนื้อสัมปชัญญะแปรเป็น "ตบะเดชะ" - แปรรูปกายเป็นทรงกลม สนามพลัง (Force Field/Shield)
+++ มีอาการ "ห้าวหาญ กระหึ่มคำราม" แข็งแกร่งตั้งมั่น - นอก Shield จะแตกประจุ ประกายสายฟ้า เปรี้ยงปร้าง ไปใน "ความว่าง"
+++ มีอาการ "กระแทก คลื่น shock waves" ออกเป็นจังหวะที่ มั่นคง แน่นอน
+++ ณ บริเวณ ระหว่าง คลื่น shock waves + ประกายสายฟ้า จะเป็นอาการแบบ "ภัยพิบัติล้างฟ้าดิน โลกแตกดับ" (พระป่าบางองค์ เคยผ่านด่านนี้มาแล้ว)
+++ แล้วมันจะมีอาการแบบ "นิ่ง ไม่สะทกสท้าน แม้อาการ โลกถล่มทลาย ปรากฏต่อหน้า" (อาการนี้ จะตรงกันกับ พระป่าสาย หลวงปู่มั่น รูปนั้น)
+++ มันจะพัฒนา ไปต่อจน "ภัยพิบัติ-ว่าง" แล้ว "เนื้อว่าง จึงเปลี่ยนเป็น เนื้อเมตตา" ตรงนี้เท่านั้น ที่เป็น "เนื้อเมตตา จาก สมาบัติ" ไม่เกี่ยวกับ "กามาวจร"

+++ ที่กล่าวมาเป็นเพียง "ตัวอย่างขั้นตอน ที่จิตเดินผ่าน" เท่านั้น และนี่ "ไม่ใช่คำอธิบาย" แต่เป็น "วิวัฒนาการจาก เหตุสู่ผล"

+++ ผมว่า คุณ คนโง่โง่ เดิน "ผิดทาง" จากที่ผมวางเอาไว้ เรียบร้อยแล้วนะ
+++ สิ่งที่ผมให้คุณฝึก คือ "สติ+สัมปชัญญะ" แต่คุณ คนโง่โง่ พยายามที่จะ "ฝึกอะไรกันแน่"
+++ คุณ คนโง่โง่ "อย่าเพิ่ง" พยายามที่จะ "เล่น" กับปรากฏการณ์อื่น ๆ นอกเหนือจากที่ให้ฝึกนะ
+++ คุณ คนโง่โง่ ยังไม่มีประสพการณ์พอในสถานการณ์ต่าง ๆ "อย่าพยายาม ออกนอกแนว" นะ
+++ ให้อ่านทวน "วิวัฒนาการของจิต" ใหม่อีกที่ แล้วจะ รู้ เองว่า
+++ ทำไม "ธรรมะ จึงชนะ อธรรม" อยู่ดี ตัว "เนื้อเมตตา" นั้นอยู่เหนือกว่า พลัง "โลกาวินาศ" มากนัก
+++ อย่าเพิ่งทำอะไร "ออกนอกลู่นอกทาง" ก็แล้วกันนะ

 

สวัสดีครับท่านธรรม-ชาติ

ขอบคุณที่ท่านเมตตาตอบอีกครั้งครับท่านธรรม-ชาติ (ผมเข้าใจครับว่าท่านเป็นห่วงและกลัวผมจะเดินผิดทางไปไกล)
ผมขออธิบายความรู้สึกสงสัยของผมอีกครั้งเดียวครับ และหลังจากนี้ไม่ว่าคำตอบจะเป็นเช่นไร ผมก็จะเดิน สติ + สัมปชัญญะ ไปเรื่อยๆส่วนจะได้หรือไม่ได้อะไรผมไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้น(แต่ที่ผ่านมาคิดไปไหนแล้ว เหมือนสติหายไปเหมือนคนเพิ่งรู้สึกตัวเลยครับแปลกดี ) เพียงใช้ธรรมที่ท่านกล่าวมาเป็นเครื่องอยู่ เพื่อการไม่เบียดเบียน ไม่ออกไปนอกกายใจครับ
เมื่อใจระลึกถึงธรรมชาติ (เข้าใจถึงสิ่งที่ธรรมชาติมอบให้เรา)ความนอบน้อมบังเกิดขึ้นในใจ แผ่ซ่านไปทั่วกาย (เป็นเนื้อเดียวกันทั้งหมด) อยู่ได้ตลอดเวลาโดยไม่ทุกข์อันใด ทำให้เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ไม่มีตัวตนบุคคลเราเขา มีแค่เรากับธรรมชาติเท่านั้นก็อยู่ได้ครับ

 

ตอนนี้ไม่สงสัยอะไรละครับ ไม่ต้องตอบก็ได้ครับท่านธรรม-ชาติ ไม่มีมือ เท้า แค่คันยังเกาไม่ได้ เลยครับ มันเป็นแค่สิ่งที่ตัวกู ยึดเหนี่ยวไว้ว่ากูทำโน่น นี่ นั่นได้ เป็นนิสัยของเด็กอวดเก่งซึ่งผมสรา้งไว้เองครับ
ตอนนนี้กลับมารู้สัมปชัญญะกายทั่วตัว เป็นปกติละครับ รู้สึกตอนไหนทำตอนนั้น แต่ตอนเดินจะปฏิบัติได้ดีกว่า ทำได้แค่ปิติ ขนลุกซู่ทั่วกาย สลับมา สลับไป ตอนทำธุระรหว่างวันเท่านั้นครับ ค่อยๆเดินครับจะไม่พยายามออกนอกทางละครับท่านธรรม- ชาติ

 

ขอบคุณในความหวังดีครับผม