วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

บรรยากาสที่สนามบิน ปีนี้ท่านเจ้าอาวาส มีของขวัญพิเศษ สองอย่างให้จับสลากกัน เป็นพระคำข้าวหนึ่งองค์ พระสมเด็จองค์ปฐมรุ่นสามหนึ่งองค์ คนที่จับสลากได้เป็นผู้หญิงทั้งสองคน นี่ก็เป็นการยืนยันได้อีกเป็นอย่างดีว่า ผู้หญิงเขามักจะทำบุญทานกองการกุศลมามากกว่าผู้ชาย

 

คนที่จับสลากไม่ได้ท่านเจ้าอาวาสก็ได้มีพระสมเด็จองค์ปฐม องค์เล็กๆ แจกให้ทุกๆคน

 

14.43 คณะพระสุปฏปันโนของวัดท่าซุงเดินทางกลับ พวกเราก็ส่งท่านกันถึงประตูสุดท้าย นาทีสุดท้าย ก็ถือเป็นบุญเป็นวาสนาที่ได้มีโอกาสสั่งสมบุญทานกองการกุศลทั้งปวง ทั้งทาน ศีล สมาธิ และปัญญา อย่างน้อยปัญญาของแต่ละคนก็พอจะรู้แล้วว่า ตายแล้วจะตั้งใจไปที่ใหน ก็กราบขอบพระคุณส่งท้ายคณะพระที่ท่านมาสงเคราะห์พวกเราถึงที่ สมัยพระเดชพระคุณหลวงพ่อพวกเราถือว่ายังเด็กไม่มีโอกาสได้รับใช้ใกล้ชิดกันแบบนี้ เมื่อตอนนี้หลายคนมีโอกาสก็นับว่าเป็นวาสนากันอย่างยิ่ง เกิดมาเที่ยวนี้ช่วงท้ายช่วงปลายได้มีโอกาสมีวาสนาได้สั่งสมบุญทานกองการกุศลกับแบบเต็มที่ของทุกคนที่รู้

สำหรับผมเองชาตินี้ถือว่าไม่เสียทีที่เกิด ได้มาพบเนื้อนาบุญ ได้มีโอกาสทำบุญหลายต่อหลายอย่าง เป็นอะไรที่ล้ำค่าเกินประมาณ

สิ่งหนึ่งที่มีโอกาสที่นี่คือคำจาลึกอธิฐานการปรารถนาพระโพธิญาณได้จาลึกไว้เป็นลายลักษ์อักษรใต้ฐานพระพุทธรูปสมเด็จองค์ปฐมในห้องพระกรรมฐาน และแม้ในงานประจำปีนี้ก็เขียนส่งมอบถวายให้หลวงพี่ชัยวัฒน ท่านก็เก็บเอาไป ก็ถือว่าฝากไว้ในพระพุทธศาสนา แม้จะไม่ได้เอ่ยตรงต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่ก็ถือได้เอ่ยไว้กับคณะสงฆ์สาวกพระสุปะฏิปันโนของพระองค์ท่าน สักวันในอนาคตกาล เมื่อวาระโอกาสมาถึงคงได้มีโอกาสทุกอย่าง อย่างที่ทำในชาตินี้ถวายตรงต่อองค์พระประทีปแก้วบ้าง

 

สวัสดีท่านทั้งหลาย

ขออนุโมทนา ในกุศลเจตนาที่่ท่านทั้งหลาย ได้กระทำแล้วด้วยดี สาธุ

ท่านผู้ที่ปรารถนาในพุทธภูมิ ก็ด้วยเพราะความมีเมตตา กรุณา ต่อบรรดาสรรพสัตว์น้อยใหญ่ทั้งหลาย

ท่านผู้ที่ปรารถนาในพุทธภูมิ แล้วมีการลาจากพุทธภูมิ เข้าสู่สาวกภูมิ ก็ด้วย ความมีเมตตา กรุณา ต่อบริวาร และสรรพสัตว์น้อยใหญ่ เช่นเดียวกัน

ทุกดวงจิตที่ถือกำเนิดขึ้นมา (ดวงจิต เกิดมาจากอนูเล็ก ๆที่เป็นตัวรู้ รวมตัวกันตามธรรมชาติ รวมตัวแล้ว ไม่มีการสลายตัวอีก) เมื่อเป็นดวงจิตแล้ว ซึ่งก็คือเราท่านทั้งหลายนั่นเอง

ดวงจิตทั้งหลาย ก็มีกรรม หมายถึง การกระทำ ทั้งทางด้าน กาย วาจา และใจ เป็นแรงผลักดัน เป็นพลัง ทำให้ดวงจิตนั้น ๆ ไปถือบังเกิดใน ภพภูมิต่าง ๆ ทั้งทุกข์คติภูมิ และสุขคติภูมิ

อบายภูมิทั้งสี่ ก็ดี เทวโลก และพรหมโลก ก็ดี ต่างล้วนแต่เกิดขึ้นมาจาก ความอยากของดวงจิตทั้งหลาย เป็นมูลเหตุนั้นเอง พลังอำนาจแห่งกรรม ก่อกำเนิดสรรพสิ่งนะ

ดวงจิตทั้งหลาย สรรพสัตว์น้อยใหญ่ทั้งหลาย เราท่านทั้งหลาย ต่างก็ ต้องเวียน ว่าย ตาย เกิด กันใน มนุษย์โลก เทวโลก พรหมโลก คือในโลกทั้งสาม รวมเรียกกันว่า วัฏฏะสงสาร กันมาอย่างยาวนาน และจะเป็นเช่นนี้ต่อไป อย่างไม่มีที่สิ้นสุดได้เลยนะ

หากมิใช่เพราะความเสียสละ อุทิศตน และทุ่้มเท อย่างหาที่สุดมิได้ ของบรรดาพระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย ในอดีตมา จนท่านได้ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาน นำพระธรรมอันประเสริฐที่ได้ทรงตรัสรู้ แล้วโดยชอบ

มาอบรมสั่งสอน บรรดาเวนัยสัตว์ทั้งหลาย ให้สละแล้วซึ่งกิเลส และตัญหา อันนำพาสรรพสัตว์น้อยใหญ่ทั้งหลาย ให้ก้าวพ้นไปเสียจากกองทุกข์ พ้นไปเสียจากวัฏฏะสงสารได้ในที่สุด

ความดี ความเสียสละ ความทุ่มเท ทุกสิ่งทุกอย่าง ที่พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลายได้กระทำมา มีคุณค่าเป็นเอนก อนันต์

ท่านทั้งหลาย ถ้าหากว่าท่านสามารถ มองเห็นอดีต ได้ยาวนาน มาจนถึงปัจจุบัน ท่านจะทราบได้ว่า กว่าที่พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย แต่ละพระองค์ จะทรงได้ตรัสรู้ เป็นองค์สมเด็จพระชินศรี ต้องใช้ระยะเวลาในการทรงบำเพ็ญบารมี มาอย่างยาวนาน และยากลำบากเพียงไร

ท่านจะจินตนาการ ระยะเวลา แห่งความยาวนาน และความยากลำบาก ไม่ได้เลย พูดง่าย ๆ ก็คือ มันยาวนาน และยากลำบาก จนอยู่เหนือจิตนาการทั้งหลายทั้งปวงเลยนะ

แล้วด้วยเหตุผลอันใดเล่า ที่บรรดาพระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย ถึงได้ทรงอดทน อดกลั้น ยอมทนทุกข์ยาก ทุกสิ่งอย่าง เพียงเพื่อที่จะได้นำพาสรรพสัตว์ทั้งหลายให้พ้นทุกข์ หากมิใช่ความมีเมตตา กรุณา ของพระองค์ท่านทั้งหลาย

เราเพียงอยากจะบอกกับท่านทั้งหลายว่า กว่าที่โลกใบนี้ จะได้มีพระพุทธศาสนาสถิตย์อยู่ มันใช้ระยะเวลายาวนานมากนะ ในเวลานี้ ท่านทั้งหลายถือได้ว่า มีบุญวาสนา ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ และได้พบพระพุทธศาสนา ของพระสมณะโคดมเจ้าท่าน

ถือได้ว่า เป็นที่สุดแล้วนะ ถ้าท่านผู้ใดปล่อยให้เวลาศูนย์เปล่าไปโดยไม่มีประโยชน์ หมายถึง ไม่เร่งรัดในการปฏิบัติธรรม เพื่อให้เข้าถึงที่สุดแห่งทุกข์แต่โดยเร็ว เราคิดว่า ท่านก็เสียชาติเกิดนะ (สำหรับท่านที่มุ่งสาวกภูมิ)

ท่านทั้งหลายเอ๋ย เราอยากจะบอกอีกว่า ในทุกย่างก้าวแห่งองค์สมเด็จพระบรมศาสดา สัมมาสัมพุทธเจ้า สมเด็จองค์ปัจจุบันท่าน ที่ได้ประทับลงไปบนพื้นโลกใบนี้ ยังคงกล่ินหอม แห่งความดี ยังคงมีพระบารมีแห่งพระองค์ สถิตย์อยู่นะ

เราสัมผัสได้ ต้องกล่าวว่า นับเป็นบุญวาสนา ของโลกใบนี้ ที่มีองค์สมเด็จพระพิชิตมาร ได้ทรงอุบัติขึ้นมา

เราเข้าใจความรู้สึกของ พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลายได้ดีว่า ด้วยแรงบันดาลใจอะไร และด้วยความตื้นตันใจ ความทราบซึ่งอันใด ที่มีต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ถึงขั้นที่พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย สละได้แม้ชีวิตของตนเอง เพื่อเป็นพุทธบูชา เราเข้าใจแล้ว แม้ชีวิตก็สละได้เพื่อเป็นพุทธบูชา นั้นเป็นอย่างไร

 

ก็จริงอย่างที่คุณน้อง03ว่ามาทั้งหมด การที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ในอดีต อุบัติขึ้น ทรงอยู่ระยะหนึ่ง และดับไปจากวัฏสงสาร และนำพาหมู่สัตว์ทั้งหลายในช่วงนั้นๆ ขนย้ายจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่งก็เพราะพระเมตตาปราณี พาไปก็ด้วยเมตตาสงสาร

หากเปรียบเทียบรถไฟหนึ่งขบวน ก็มีตารางเวลาออกจากสถานีที่แน่นอนคลาดเคลื่อนบ้างก็ไม่มาก บรรทุกไปได้ ฉุดลากไปเต็มขบวน จนล้นอย่างไรก็ได้แค่จำนวนเล็กน้อย หากเทียบกับจำนวนที่เหลือ เพราะอนูเล็กๆที่เป็นธาตุพิเศษ รวมตัวกันก่อเกิดเป็นดวงจิตขึ้นมามันไม่วันสิ้นสุด ไม่มีใครไปคลุมกำเหนิดได้ หากทำได้ ต้องมีองค์สมเด็จพระประทีปแก้วในอดีตพระองค์หนึ่งพระองค์ใด ต้องไปดับที่ต้นเหตุแล้ว คงไม่มีดวงจิตใดๆเหลืออยู่มาจนถึงปัจจุบัน พวกเราเองคงจะพากันเข้าถึงซึ่งพระนิพพานไปนานแล้ว

รถไฟทุกขบวน ก็ออกตามเวลาของแต่ละประเภท ฉันใด ระยะเวลาขององค์สมเด็จก็มีระยะเวลาฉันนั้น

คิดสร้างขบวนรถขึ้นมา สร้างทาง สร้างทุกอย่าง เสร็จแล้ว จอดเทียบชานชาลารอรับอยู่ก็เพราะสงสาร

ออกจากสถานีไปก่อนเวลาก็เพราะสงสารเช่นกันที่ผู้โดยสารต้องแออัดยัดเยียด ทนรออยู่บนขบวน แม้สงสารคนที่ยังมาไม่ถึง แต่ก็สงสารคนที่มาถึงและต้องรออยู่ก่อนแล้ว

รถไฟหนึ่งขบวน ต้องมีระยะเวลาในการสร้าง กว่าจะสร้างเป็นรถหนึ่งขบวนใช้เวลาเท่าไร เมื่อสร้างเสร็จคณะที่สร้างขบวนรถจะต้องรอไปพร้อมขบวน และพนักงานประจำขบวนรถทั้งหมดที่เขาต้องทนรอ

หากเทียบกันในเรื่องของคนสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งช่วยสร้างช่วยประคับประคองทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนอวสานต์ เช่นนางแก้วประจำขบวน กับอีกกลุ่มที่ไม่ช่วยสร้างไม่ได้สนับสนุนอะไรมากแค่รอเวลาขบวนรถออกจากสถานีก็อาจจะไปด้วย บางกลุ่มอาจไม่ต้องการไปด้วย

สงสารทุกคนอย่างไร ก็ต้องสงสารคนที่เขาเฝ้ารอมานานหนักหนา มันก็จำต้องไป ต้องพาเขาเหล่านั้นไปก่อน

เพราะรู้ว่ายังมีอีกนับไม่ถ้วนขบวนรถไฟ ที่จะรับผู้โดยสารที่เหลือเหล่านี้ไปให้พ้นจากสงสารวัฏอันเต็มไปด้วยอันตราย และความทุกข์อันสาหัสนี้

ก็ขอย้อนขบวนรถไฟอีกสักครั้งนะครับ คนที่อยู่ข้างล่างขบวนรถ กับคนที่อยู่บนขบวนรถแล้ว ใครน่า ที่จะช่วยพาไปส่งปลายทางมากกว่ากัน

 

ฉะเพาะรถไฟด่วนขบวนพิเศษมีหลายขบวน ก็สุดแต่ผู้โดยสาร

ยืมรูปชาวบ้านเขามาเป็นตัวอย่าง

<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>

</FIELDSET>

 

ย้อนเอามาดูอีกครั้งขบวนรถไฟของผม หากเป็นไปได้ผมต้องการอย่างนี้

ถ้าสร้างเสร็จขบวนรถผมก็คงจะคล้ายแบบนี้ครับ ไม่รู้ว่าจะมีผู้โดยสารสักเท่าไร ไม่เน้นปริมาณมากผู้โดยสารมากได้แค่ใหนเอาแค่นั้น ความเป็นพิเศษคือหนักไปทางความสุขสะดวกสะบายของผู้โดยสาร เอาตั้งแต่เริ่มสร้าง จนถึงจุดหมายปลายทาง




<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>

</FIELDSET>

 

ของเดิมที่เคยโพสไว้ ผมต้องการให้ผู้โดยสารมีความสุขสะดวกสบาย ปลอดภัยตั้งแต่ต้นทางยันปลายทาง

ดีที่สุดของไทย ดีที่สุดสำหรับประชาชนชาวไทยทั่วไป ดีที่สุดของผม เท่าที่จะพาหมู่คณะไปได้ มันได้เท่านี้ ทั้งที่ผมก็พยายามทำงานเรียกว่าหามรุ่งหามค่ำ เกินกว่านี้มันเกินคนมากไป ฉะเพาะที่อยู่กับแม่ใหญ่มายี่สิบปีเศษ กลับถึงบ้านก่อนสี่ทุ่มนี่นับวันได้ นอกนั้นเกินเที่ยงคืนถึงจะได้นอนหลับกับเขา ก่อนหน้านั้นสาหัสกว่านี้ ยิ่งสมัยเป็นช่างซ่อมรถยนต์ อันนั้นถึงสว่างนี่เป็นปกติสำหรับช่างข้างถนนสมัยก่อน วิริยาธิกะพิเศษนี่ค่าแรงมันน้อย ทำงานมากอย่างไรก็แค่พอมีพอกิน ก็ไม่เป็นไรตัวเองแค่มีกินไปวันๆ แต่คนบนขบวนนี้ทั้งหมดขอให้เขามั่งคั่งสมบูรณ์บริบูรณ์ไปด้วยประการทั้งปวงเป็นพอ นี่ว่าจะเปลี่ยนเป็นแบบความเร็วสูงให้ทันสมัยกับเขามั่ง ไม่รู้ว่าจะต้องทำงานหนักขึ้นอีกสักเท่าไร

<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>













</FIELDSET>

 

ถ้าได้ไปญี่ปุน จะทราบครับ .. เพราะที่นั้นมีรถไฟชินกันเซ็นความเร็วสูงวิ่งระหว่างเมือง
และก็มีรถไฟความเร็วธรรมดาวิ่งวนให้บริการคนภายในเมือง
(ที่ญี่ปุ่นเขาดี เขาเน้นระบบขนส่งมวลชน ต่อให้รถไฟต้องวิ่งซ้อนกันสูง 4 ชั้น เขาก็ทำครับ)
(ส่วนคนไทย ถ้าจะซื้อหมูปิ้ง ก็ยอมจอดรถกลางถนนรอซื้อหมูปิ้ง แม้
จะทำให้รถติดทั้งซอยก็ยอม )

ปัจจัยที่พบคือ ค่าโดยสารแพงสมความเร็วล่ะครับ

อย่าไปคิดว่ารถไฟบ้านเราที่ถูกๆ หลายกรณีให้ขึ้นฟรี โดย รฟท ขาดทุนปีๆหนึ่งหลายหมืนล้าน
หากเปลี่ยนเป็นรถไฟความเร็วสูงแล้วจะราคาเดิมหรือฟรีแบบเดิมนะครับ

 

ลักษณะนิสัยคนเมือง กับชนบท เรื่องนี้หากจะพูดก็ยาวมาก มันถูกสิ่งแวดล้อมบีบบังคับให้กลายเป็นการแข่งขันสูงมากจนกลายเป็นนิสัยค่อนข้างเห็นแก่ตัว ไม่งั้นอยู่สังคมเมืองยากลำบาก ผมเองสัมผัสโดยตรงกับเรื่องเหล่านี้มาแต่เด็กเล็กๆ สังเกตุมาตลอด การอบรมบ่มนิสัยลูกหลานไทย มันคนละเรื่อง เหมือนคนละยุคสมัย

ผมอยากเห็นเมืองไทยเป็นเหมือนที่ผมเคยเห็นที่บ้านนอก แต่ผมก็รู้ว่า ลึกๆเราต้องแข็งแกร่งเข้มแข็งทรงพลังมีอานุภาพมาก เราจึงจะเป็นแบบนั้นได้ ไม่อย่างนั้นมันก็ถูกสังคมรอบด้านบีบบังคับให้เป็นไปตามกระแส ไม่งั้นก็ถูกเขาเอารัดเอาเปรียบเรื่อยไป หากเรามาดูย้อนลึกกลับไปในอดีตคนไทยไม่ใช่นิสัยเห็นแก่ได้เห็นแก่ตัวมากอย่างทุกวันนี้เรื่องนี้ยาวมากเหนื่อยใจที่จะพูดถึง

รถไฟด่วนขบวนพิเศษของผม ราคาค่าโดยสารนั้นแพงแน่ สมความพิเศษของมัน
ค่าตั๋ว คือ ต้องมีนิสัยชอบที่จะบูรณะปฏิสังขรถาวรวัสถุในพระพุทธศาสนา ซ่อมแซมพระพุทธรูปที่ชำรุดแตกหักเสียหาย อันจะทำให้เกิดเมื่อไรก็เป็นคนสวยรูปร่างทรวดทรงผิวพรรณดีเมื่อนั้น ไม่ต้องมีสตางค์แค่มีใจใฝ่ที่จะทำทันทีที่มีโอกาส อย่างนี้ไปกับขบวนนี้ได้

สองรักในการให้ทานแก่คน แก่สัตว์ ชอบในการให้ทานที่เป็นสังฆทาน ทานที่เป็นสาธารณะประโยชน์ เข้าใจในคำว่าสาธารณะ เช่นถนนหนทาง ลำคลอง หนอง บึง สระน้ำ บ่อน้ำที่ใช้ประโยชน์ร่วมกัน ศาลา สวนสนามต่างๆ อย่างนี้ อานิสงค์คือทุกคนเป็นมหาเศรษฐี มากกว่าทานที่เป็นปฏิบุคลิกทาน ที่แม้ให้มากแต่ก็ไม่มีอนิสงค์ มีใจใฝ่ที่จะมีเมตตาปราณีตลอดเวลา อันนี้ไปด้วยกันได้

ย่อๆแค่นี้ก่อน ขบวนรถเป็นแบบนี้หากคนไม่อาบน้ำ ไม่สะอาดพอ ไม่มีความพร้อมนี่ คงจะไปกับเขาได้ยาก เพราะคนบนขบวนก็คงไม่คบด้วย เพราะขืนคบไปก็มีแต่จะไปสร้างความเดือดร้อนรำคารให้เขา

ขบวนนี้ปลายทางคือพระนิพพาน ระหว่างทางหากจะจอดแวะรับส่งก็จะให้แวะตามสถานีที่ปลอดภัย ก็จะพยายามประคับประคองระหว่างทางที่เต็มไปด้วยพยัญอันตราย ฝ่าฟัน ผ่านสถานีต่างๆ หากเป็นไปได้ไม่หยุดตามสถานีที่จะเป็นอันตรายอีกต่อไป จะพยายามหลีกเลี่ยงทางที่มันทุระกันดาร หาทางที่มันปลอดภัยที่มันอุดมสมบูรณ์ไปด้วยประการทั้งปวง เท่าที่จะทำได้ เท่าที่จะพาญาติมิตรหมู่คณะไปได้

 

ผมสนใจงานบุญสาธารณะประโยชน์มากครับ .. ช่วงนี้กำลังมองหางานบุญ สร้างสะพาน อยู่ครับ

อย่างตอนนี้ ก็ได้ข่าวสะพานไม้ที่สังขละยังใช้งานไม่ได้ .. ซึ่งถ้ามีใครสนใจลุย ผมก็ยินดีขอมีส่วนร่วมครับ

 

... ช่วยจ้าง รปภ. เฝ้าแต่ละโบกี้ให้เยอะๆ หน่อยนะครับพี่ กลัวโดนฆ่าโยนลงรถไฟครับ

 

อืม .. อยากจะคุยต่อนะครับ แต่คิดว่าคุยเรื่องนี้ที่กระทู้นี้ไม่น่าจะเหมาะสมครับ

 

ก็เอาแบบนี้ หากเป็นขบวนผม ทุกอย่างมีแค่ตามปรกติที่สมควรจะมี รปภ.ไม่ต้องมาก จัดการเรื่องระบบให้ดี รักษาระบบแบบแผนให้เป็นไปตามนั้น แล้วก็ยืนระยะพัฒนาให้ต่อเนื่องทันกับยุคสมัยได้ตลอด ทันกับความจำเป็นในการใช้งาน นั่นก็คือเจ้าหน้าที่ ที่ดูแลรับผิดชอบต้องเอาใจไปใส่กับมัน แล้วก็ต้องมีใจใฝ่ดี ใฝ่ไปในทางที่เป็นสัมมาทิฐิ เมื่อทำหน้าที่ใดๆต้องมีใจคิดถึงประโยชน์โดยรวมโดยสาธารณะประโยชน์ ต้องคิดว่าเมื่อส่วนรวมอยู่ได้ เราเองก็อยู่ได้อย่างสง่าผ่าเผย สง่างาม สมศักดิ์ศรี มีความทรนงองอาจสมเครื่องแบบแต่ละสาขาอาชีพแต่ละภาระหน้าที่ เครื่องหมายเครื่องแบบที่สวมใส่แม้แต่พนักงานทำความสะอาดปัดกวาดเช็ดถูก็สง่างาม

เราก็ได้เคยเห็นมามากประเภทเห็นแก่ตัวมากกว่าส่วนรวม คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่อย่างไรก็อยู่ไม่ได้ หากส่วนรวมเขาอยู่กันลำบาก ไม่มีใครเขาเอาไว้ เพราะฉะนั้นใครที่คิดว่าจะเป็นเจ้าหน้าก็จงคิดให้ดี

ส่วนผู้โดยสารเองต้องปฏิบัติตามระเบียบเขา เมื่อมีการเดินทางก็ต้องมีการเตรียมความพร้อมทุกอย่าง ศึกษาเส้นทาง เพราะเส้นทางที่ผ่านไปเต็มไปด้วยพยัญอันตราย ทุกคนรู้ ก็ต้องพร้อมทุกอย่างที่จะต้องเผชิญกับอันตรายนั้น แต่งตัวให้รัดกุมให้คล่องต่อ อะไรที่จะเสี่ยงที่ล่อแหลมจะเป็นชนวนให้เกิดอันตรายต้องหลีกเลียงหลบหลีก

แล้วอีกอย่างหากจะได้ม้าพันธุ์ดีเพื่องานหรือเพื่อการแข่งขันก็ตาม คนที่มีอำนาจหน้าที่ ที่เป็นผู้ใหญ่ ก็หาม้าพันธุ์ดีมาทำม้าแข่ง อย่าไปเอาลามาแข่ง อย่าไปเอาม้าแกลบ ม้าขี้โรคไปลงสนาม ผมเองมันอายชาวบ้านเขา เพราะเสือกอยู่ฝ่ายข้างม้าแกลบ เขาต่อให้ครึ่งสนามมันก็ยังวิ่งแพ้เขา นั่นก็คือคนที่เป็นเจ้าหน้าที่รัฐหากเอาม้าแกลบมาเป็นประเทศชาติมันแพ้เขา มันไม่ยอมวิ่ง ขุนให้ตายมันก็ได้แต่อ้วนแล้วขี้เกียจหนักเข้าไปอีก เพราะฉะนั้นอย่าเอาลาไปทำเป็นม้าแข่งมันอายเขา

ที่นี้ก็กลับมาที่ขบวนพิเศษหากไม่อยากให้สัตว์นรกที่แฝงตัวขึ้นมาบนขบวนรถแล้วมันโยนลงมา (ความจริงแล้วเราต้องเป็นฝ่ายกระทีบโจรก่อนแล้วโยนมันลงมา)

เมื่อเรารู้แล้วประสาคนที่เข้าวัดฟังเทศฟังธรรม เราก็ยับยั้งมันที่ต้นเหตุ การที่อายุสั้นพลันตาย มีคนถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยานผมเองได้ฟังต่อหน้ามาก็นับจำนวนครั้งไม่ได้ เยอะมาก ท่านก็เมตตาบอกคนที่ถามว่าเพราะโทษของเศษกรรมปาณาติบาท กรรมปาณาในอดีตมันตามมาสนองเอา ชาวพุทธทั่วไปนั้นรู้เป็นสาธ่ารณะ บอกไม่รู้ไม่ได้ หากว่านับถือพระพุทธศาสนาไม่มีใครไม่รู้พระท่านสอนทั้งประเทศ เมื่อเรารู้ เราก็หยุดมันซะเดี๋ยวนี้ ที่ผ่านมาแล้วช่างมัน เราก็โมเมว่าไม่รู้นี่หว่า แต่ตอนนี้พระท่านบอกแล้ว เราก็หยุดยั้งในการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตซะ ไปกับขบวนนี้ไม่จำเป็นต้องทอดแหหาปลาหาเวรภัยใส่ตัว ไม่ต้องลำบากต้องไปตกปลา งมหากุ้ง หาปู หาหอยเอามาทำกับข้าวเอามาประกอบอาหารเอง แล้วเราก็ไม่ใช้คนอื่นไปหา ไม่ใช้คนให้คนอื่นฆ่าให้เรากิน มันจะตายคาขบวนรถเพราะไม่ได้ฆ่าสัตว์กินสดๆก็ให้มันรู้กันไป

หากจะมีการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเกิดขึ้นของขบวนนี้ก็ขอจงเป็นการป้องกัน
ตัว ญาติมิตรหมู่คณะ จากโจรร้ายที่มันจะมาข่มเหงรังแกปล้นชิง ก่อความเดือดร้อนต่างๆให้ อย่างนี้หัวหน้าขบวนอย่างผมจะหยุดขบวนพร้อมด้วยสรรพาวุธครบถ้วนอย่างที่โจรมันมี มันมีอย่างไรเราเตรียมของเราอย่างนั้น แต่ของเราขอแถมธงมหาพิชัยสงครามของหลวงพ่อสักคนละหนึ่งผืน ขอหยุดรถตลุมบอน นำด้วยตัวเอง ขอลองกำลังกับโจรมันหน่อย อย่างนี้เอา

แต่หากภาวะปรกติเราเลี้ยงสัตว์อย่างเดียวไม่มีการฆ่า การทรมาน การกักการขังเอาแบบว่าแม้แต่หมาของเรายังอารมณ์ดี หากไม่รังแกมัน

เพราะฉะนั้นหากว่าทุกคนอยู่ในขอบเขตของศีลห้าก็ชื่อว่าพยายามรักษาตัว ไม่ก่อเหตุที่จะเป็นเวรภัยต่อไปในภายภาคหน้า หากจะไปให้ถึงปลายทางอย่างมีความสุขเดินทางอย่างเป็นสุข ก็ศึกษาปฏิบัติตามพระศรัทธรรมคำสั่งสอน ขององค์สมเด็จพระชินสีห์จอมไตรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ ที่ครูบาอาจารย์ของแต่ละคนน้อมนำมาบอกล่าวต่อสั่งสอน

ขอให้ทุกๆคนที่โดยสารไปกับขบวนนี้จงสั่งสมบุญทานกองการกุศลทั้งปวงเท่าที่ทำได้ บุญกุศลจะได้ช่วยประคับประคองรักษาให้เป็นสุข ให้ปลอดภัย ตลอดเส้นทาง ดีหรือชั่วเราเลือกได้ เราเป็นคนเลือกของเราเอง แล้วที่นั่งที่นอนบนขบวนรถ เราเองเป็นคนเลือก จะเอาชิดหน้าต่าง ชิดทางเดิน เตียงนอนเดี่ยว เตียงนอนคู่ ชั้นล่างชั้นบน ห้องเดี่ยวห้องคู่ นี่เราเลือกเองทั้งหมด

นั่นก็หมายความว่าบุญทานกองการกุศลทั้งปวงเราเลือกเราเตรียมของเราเอง

อยากเป็นคนสวยก็รักษาศีล ถวายผ้าผ่อนท่อนสไบรักษาศีล งดการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ปัดกวาดทำความสะอาดเสนาอาสนะของสงฆ์ ทั้งปวง บูรณะปฏิสังขรซ่อมแซมพระพุทธรูปที่ชำรุด เก่าเศร้าหมอง ให้ดีขึ้น แม้รูปพระต่างๆที่ตกเรี่ยรายอยู่ตามพี้นก็จงยกขึันจัดวางบนที่สูง อานิสงค์ก็จะทำให้ทั้งเป็นคนสวยจัดเป็นเลิศ ทั้งยังไม่มีวันตกต่ำอีกต่อไป เราเอามันจนกว่าจะเข้าถึงซึ่งพระนิพพาน


หากต้องการเป็นคนรวยก็หมั่นถวายสังฆทาน ทำตามแบบอย่างท่านพระโชติกะมหาเถระ ท่านรวยแบบใหนเราเอาแบบนั้น เบื่อความรวยเมื่อไรเข้าพระนิพพานเมื่อนั้นเราเอาแบบนี้

หากต้องการเป็นคนมีปฏิภาณปัญญาดีก็พากันสร้างพระไตรปิฎก หนังสือธัมมะ ถวายไว้ในพระพุทธศาสนา หนังสือเรียน ตำหรับตำราวิชาการที่เป็นสาธารณะประโยชน์ แนะนำให้ความรู้ที่เป็นประโยชน์ทั่วไปตามกาลตามสมัย ทำทันทีเมื่อมีโอกาส

มีความเคารพในพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เคารพในพ่อ แม่ ครูบาอาจารย์โดยจริงใจเป็นนิสัย มีความกตัญญูรู้คุณ อันจะมีอานิสงค์ให้มีเดชอำนาจมาก มีสเน่เป็นที่เมตตาปราณีของมหาชนทั่วไป

หากเราไปด้วยระบบของการจัดการที่ไม่ประมาท
มีการเตรียมความพร้อมของผู้โดยสารทุกรูปแบบ
ก็พอจะมั่นใจว่าหากไม่สุดวิสัย โจรภัยต่างๆทำอะไรคนบนขบวนรถยากหน่อย

เราก็ไม่มีความประมาท เราจะสวยกันแบบไม่เกรงใจร้านเสริมสวยทุกคน

เราจะมั่งคั่งล้นเปรี่ยมสมบูรณ์บริบูรณ์ไปด้วยประการทั้งปวง
มีปฏิฏาณปัญญาดีเป็นเลิศไม่เป็นสองรองใครทุกที่ทุกสถาน
คนบนรถทั้งขบวน มีเดชอำนาจมากเอาแค่เส้นทางที่เราผ่าน ไม่มีโจรร้ายไม่กล้ามาปล้นเรา ขบวนรถก็ไม่กล้าขึ้นไป ข้างรถก็ไม่กล้าเข้าใกล้ เราจะสั่งสมบุญทานกองการกุศลทุกรูปแบบ เราเอาของเราแบบนี้

ขบวนรถแบบนี้มันก็ต้องมีเดชเดชาศักดานุภาพมาก อาวุธยุทโธปกรณ์ครบถ้วนสมบูรณ์แบบ ไม่งั้นมันโดนปล้นโดนข่มเหงรังแก

และนี่เราก็เห็นแล้วว่าการที่ไม่เลือกคบคน ดันไปเอาวิสัยสัตว์นรก มาบนขบวนมันก็เป็นแบบนี้ แถมยังเอามาเป็นเจ้าหน้าที่พนักงาน มันก็เดือดร้อนวุ่นวายกันไปทั้งเมือง ทั้งอับอายขายหน้าชาวบ้านเขาอีก

ด่วนขบวนพิเศษไม่ต้องการปริมาณ หากมีวิสัยสัตว์ในอบายภูมิ มันจะไปกับขบวนที่ปลายทางพระนิพพานอย่างไร ขบวนนี้จะพยายามจอดแวะมันแค่มนุษย์โลก บางคราวจอดแวะเทวโลก บางคราวแวะพรหมโลก ส่วนอบายภูมิมันคนละทาง พวกเราจะพยายามไม่หันหัวไป

 

อีกสักครั้งที่ไม่เคยประมาทลูกสาวนี้แม้จะมีวัตถุมงคลของพระเดชพระคุณหลวงพ่อครบถ้วน เดินทางกับพ่อกับแม่ก็ต้องแต่งตัวรัดกุมทะมัดทะแมงเตรียมเผชิญเหตุไม่คาดฝันทุกรูปแบบ นี่แม้จะเป็นตู้โดยสารชั้นหนึ่งที่ปลอดภัยสูงไว้วางใจได้ แต่ทุกคนไม่มีความประมาท

เข้าห้องน้ำแม่ต้องไปด้วย

ขึ้นรถพ่อยังต้องเดินตามหลังคุ้มกัน

 

ลงจากรถที่ปลายทางบางซื่อ มีพวกพี่ๆมารับทันทีเราไม่มีคำว่าประมาท ต่อรถไฟใต้ดินไปโผล่จตุจักรพี่ๆก็รออยู่ก่อนแล้ว

 

ระหว่างทางที่ต่อไปปลายทางต่างจังหวัดหากเราต้องการสะดวกปลอดภัยเราก็เลือกสถานที่ข้างทางกันแบบนีั

เป็นจุดพักรถปั๊มน้ำมัน ปตท ที่ดีที่สุดอีกแห่งหนึ่งช่วงกรุงเทพ นครสวรรค

 

เมื่อถึงปลายทางหมู่ญาติก็ต้อนรับกันแบบนี้ เด็กเส้นนี่คุณตาปูที่นอนให้ด้วยตัวเอง

 

เคยลองฝึกนั่งสมาธิจริงๆจังใหมอ่ะครับ