วันเกิดของคุณแม่ศิริวรรณ วันนี้ 6 มิถุึนายน

อ้าวพี่ คิดจะดับรัศมีความตะลึ่งของนู๋รึนี่ นู๋ไหวตัวแว้วนา นู๋เคยได้ยินเรื่องพระ หรือปรอท หรือพระปรอทอะไรเนี่ยแหละ อย่างอื่นไม่รู้เรื่องเลยพี่ เข้าใจว่าเป็นองค์เดียวกับที่พี่ว่า จำได้ว่าพี่ก็ไปฝังมาหรืออะไรแบบนี้ด้วย ชิมิ

 

ช่ายจะดับรัศมีหนูไง ไหวตัวทันแล้วไงจ๊ะ คิดว่าจะดับไม่ได้หร๋อ ใช่คตปรอทของหลวงปู่พี่ไปฝังมาไงอยู่กับตัวพี่นี่แหละที่ต้นแขนไว้วันหลังจะเอาให้ดูนะ มองไม่เห็นจากภายนอกแล้วแต่เวลาคลำจะรู้สึกอ่ะ เที่ยวหน้าเขาจะฝังคตปรอทเพชรมั้ง แต่แพงมากพี่ไม่สู้หรอก อิอิอิ

 

ขอให้คุณแม่ศิริวรรณ เจริญด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ ในทางโลกและในทางธรรม เป็นร่มโพธิร่มไทรของลูกๆและคนที่ใกล้เคียง

 

ขอบพระคุณมากนะค่ะที่เข้ามาอวยพร พรใดอันประเสริฐ พรใดอันล้ำเลิศ ขอให้คืนสนอง คุณแม่ของคุณ chayann และตัวคุณร้อยเท่าพันทวีค่ะ ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงและสมบูรณ์ทั้งครอบครัวค่ะ

 

ฝังไม่เจ็บรึน่ะ น่ากลัวออก แงๆ นู๋กลัว

 

5555 ดึงหนังใต้ท้องแขนออกมา แล้วก็เอาสิ่วตอกโป๊ก เป็นไงละ สำหรับพี่ชิวๆๆมะมีเจ็บเลย อิอิอิ ถือเป็นการทดสอบความอึด บางคนหน้าซีดเผือดเลยจะเป็นลม

 

โอ้ก นู๋ไม่เอาคนแหละพี่ แล้วคดเพชรอะไรที่ว่าเขาฝังกันเท่าไร

 

ฺฮาฮาฮา กลัวหร๋อ ไม่เจ็บเท่าไหร่หรอกแค่จี๊ดๆ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่้าคตเพชรเขาตอกกัเท่าไหร่ แต่เห็นเพื่อนบอกว่าคราวที่แล้วหลวงปู่ท่านก็เมตตาให้ในราคา คตปกติ คือ สามพันกว่าบาท แต่เที่ยวนี้ไม่รู้ราคาหรอกจ๊ะ

 

เจ็บน่ะ คงพอไหว อันนี้พอทำใจ เพราะทำบ่อย หึหึ แค่ความรู้สึกหวาดเสียวอะพี่ มันกินใจ พอเข้าใจไหม คนที่กล้าเอามีดเฉือนตัวเอง แล้วเอาเกลือทา แต่ไม่กล้าฉีดยา ฮิฮิ

 

ลูกกตัญญู
ทำให้บุพการีมีความสุข

ขอให้คุณแม่ และ คุณภัทร
ญาติธรรมที่เข้ามาพบกัน
ประสบแต่ความสุข สำเร็จทุกอย่าง
คิดดี พูดดี ทำดี ด้วยกัน
เจริญธรรมะจ้ะ

 

เนื่องในวันคล้ายวันเกิด(๑๙ มิถุนายน)
ขอคุณพระประทานพรอันเป็นมงคลยิ่งแด่คุณอุ้มนะคะ
บุญกุศลใด ที่ติงได้ตั้งใจทำโดยประณีตแล้ว ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน
และจะทำต่อไปในอนาคต
ขอให้บุญกุศลนั้นถึงพร้อมแด่คุณ
ขอให้คุณเจริญสูงสุดทั้งทางโลกและทางธรรม
นึกคิดสิ่งใดที่ดี ที่งาม ที่เป็นบุญเป็นกุศล
ขอให้สมประสงค์จงทุกประการเทอญ
สาธุ สาธุ สาธุค่ะ
​

 

จ้าเข้าใจความรู้สึกดีจ้า แต่พี่ก็ไม่กล้าเฉือนตัวเองเหมือนหนูดอกนะ สยองฟระ ทำไปได้ ที่กรีดไม่กลัว กลัวเข็มระวังเน้อจะเอาเข็มไปทิ่มแทง อิอิอิอิ

 

อ่านสองคนนี้คุยกันแล้ว จาเป็นลมมมมมม...........

 

กราบขอบพระคุณมากนะค่ะ ที่เข้ามาโพสให้ ภัทรก็ทำทั้งดีและไม่ดีหรอกค่ะ ภัทรไม่ใช่คนดีเด่อะไรมากมาย ทำทั้งดีและชั่ว แต่เรื่องบุพการีภัทรก็เต็มที่ทั้งๆที่รู้ว่าเราเป็นเจ้ากรรมนายเวรกัน ทะเลาะกันประจำแหละค่ะแต่ก็รู้ว่ารักกัน ภัทรก็ก้มหน้าก้มตาดูแลท่านเป็นอย่างดีเพราะถือซะว่าเราตอบแทนบุญคุณท่าน ไม่ว่าท่านจะเป็นอะไรท่านก็คือมารดาผู้ให้กำเนิดทำทุกอย่างให้เรามาตลอดตั้งแต่เล็กจนโต เมื่อถึงเวลาเราก็ต้องแทนบุญคุณท่านให้ถึงที่สุดถึงแม้บางครั้งมันไม่ใช่เรื่องง่ายและกดดันมากพอดูสำหรับผู้หญิงตัวคนเดียวที่เป็นหัวหน้าครอบครัว


ขอบคุณสำหรับพรอันประเสริฐ นะค่ะ ขอให้พรนั้นคืนสนองญาติธรรมอย่างคุณร้อยเท่าพันทวีไม่เคยคุยกันแต่ก็ยังมาอวยพรให้ได้ ขอบคุณจากใจจริงๆค่ะ เจริญธรรมเช่นกันนะจ๊ะ ขอให้เข้าถึงนิพพานในชาตินี้นะค่ะ

 

ขอบพระคุณครูติงมากเลยนะเจ้าค่ะ พรใดอันประเสริฐ พรใดอันล้ำเลิศขอให้ครูติงได้รับไปเต็มๆเช่นกันนะจ้า ขอบคุณที่เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับอุ้ม อุ้มภูมิใจมากเลยค่ะ

 

อิอิอิอิ แม่สร้อยไม่ต้องตกใจดอกหนา ไอ้เจ้าน้องมันซาดิสนิดๆๆ เค้าก็เลยต้องซาดิสตามมาง 55555

 

คุงสร้อยมิต้องต๊กกะใจดอกค่า มันเป็นชีวิต เป็นของมันอย่างนั้นเอง อิอิ

อาเจ๊ขายนู๋เสียแล้ว นู๋แค่เป็นนิดๆหน่อยๆ เห็นเลือดแล้วมันของขึ้น ก๊ากๆ

 

วันนี้แวะเข้ามา จะมาบอกข่าวที่เป็นเรื่องต้องเตรียมตัวเตรียมใจ หลังจากคุณลูกหายป่วยจากไข้ไหว้ใหญ่ คุณแม่ของอุ้มก็เริ่มมีอาการโรคคนแก่ เมื่อวันที่ 18 กลางคืนท่านถ่ายไว้เละเทะหมดอุ้มก็หลับไม่รู้ตัว เช้ามาเราก็ว่าเหม็นอะไร พอเดินสำรวจทั่วห้องก็พบต้นตอ เป็นอันว่าคุณแม่ท่านลุกขึ้นมาถ่ายตอนไหนก็ไม่รู้เต็มไปหมด อุ้มก็รีบจัดการทำความสะอาดบ้าน ห้องน้ำ อย่างเป็นการใหญ่ แล้วก็ซักเสื้อผ้าคุณแม่ แต่มันไม่หายเหม็นเลยโกยทั้งหมดไปทิ้ง แล้วหลังจากนั้น คุณแม่ก็เริ่มเหม่อลอยพูดอะไรไม่รู้เรื่อง ให้หยิบจับอะไรแม้แต่ช้อนตักข้าวใส่ปากยังทำไม่ได้แล้ว อุ้มต้องป้อนอาหารแกทุกมื้อแล้วตอนนี้ พออุ้มเห็นแบบนี้อุ้มก็เริ่มรู้สัจธรรมว่า ทุกสิ่งอย่างไม่เที่ยง ท่านแค่ถ่ายท้องหนเดียวในคืนนั้นพอรุ่งเช้ามาก็เป็นอาการหลงลืมเลย ถามทักอะไรแกก็ไม่รู้ เมื่อวานตอนทานข้าวเย็นแกจะไปเอาระฆังที่แกใช้สวดมนต์มาเป็นชามข้าว อุ้มปลงอนิจจัง แล้วก็เริ่มทำใจยอมรับว่าคงอีกไม่นาน ถามว่าใจหายไหมก็ใจหายค่ะ แต่มันเป็นอะไรที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ มีเกิด มีแก่ ก็ต้องมีตาย ตอนนี้อุ้มก็แค่ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดเท่านั้น

ตอนนี้อุ้มเริ่มเบื่อหน่ายความเกิด แก่ เจ็บ ตาย สังขาร ร่างกาย เบื่อโลก เบื่อผู้คนไปหมด เห็นความอยุติธรรม คนจิตใจต่ำทราม อุ้มเบื่อแล้วอยากจะหนีโลกใบนี้ไปพร้อมๆกับคุณแม่เลย ไม่อยากอยู่จนแก่เหมือนท่านให้คนอื่นต้องมาคอยดูแลอุ้ม อยากจะให้ชีวิตสั้นๆจริงๆเลยค่ะ อุ้มไม่รู้ว่าแม่จะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหนจะกลับมาดีเหมือนเดิมได้หรือป่าว แต่อุ้มก็จะทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดค่ะ อุ้มขอแค่กำลังใจจากเพื่อนๆ ให้อุ้มทำได้สำเร็จและส่งคุณแม่ให้ถึงฝั่ง ส่วนตอนนี้คุณแม่เป็นแบบนี้อุ้มก็ไม่รู้นะว่าอุ้มยังจะกลับไปทำงานได้อีกไหม ไม่งั้นอุ้มก็ต้องเปลี่ยนจากงานกลางวันเป็นทำงานกลางคืน เพื่อที่จะเอาเวลาในช่วงกลางวันดูแลแม่ค่ะ

 

ฟังคุณภัทรฯ แล้วทำให้ใจหายในความจริงที่เรียกว่า สัจจธรรม
เป็นสมบัติที่มีอยู่ในสังขารของเราทุกคน

เป็นกำลัใจให้ คุณภัทรฯ เป็นลูกที่ดี ดีใจกับคุณแม่ที่มีคุณภัทรฯคอยดูแลอยู่เคียงข้าง
เหมือนตอนที่เรายังเป็นเด็กแบเบาะ แม่ก็คอยโอบอุ้ม คอยดูแลเรา
มาตอนนี้ ถึงเวลาที่เราจะให้ความรักที่แม่ให้มา ตอบแทนพระคุณของท่านเท่าที่เวลาทั้งหมดของเรายังมีให้แก่กัน...

 

อ่านที่คุณภัทรอังคารเล่าเรื่องคุณแม่ที่แก่ชราจนหลงลืมแล้ว ทำให้คิดถึงคุณแม่ตัวเองขึ้นมาอีกมากมายเลยค่ะ เพราะตอนนี้ท่านก็อายุมากแล้วแถมอยู่บ้านคนเดียวอีก ดีหน่อยที่ท่านยังแข็งแรง จากที่แต่ก่อนท่านเดินไม่ได้ ต้องให้นั่งรถเข็น ให้ลูกๆหลานๆ ช่วยเข็น ช่วยพยุง เวลาจะเข้าห้องน้ำที อาบน้ำที ก็ต้องให้ลูกหลานมาช่วย ทำให้ท่านค่อยๆ
ฝึกเดิน ฝึกลุกด้วยตัวเอง จนเดี๋ยวนี้ท่านเดินเหิน ไปไหนมาไหนได้เอง พอคุณภัทรอังคารเล่าเรื่องนี้ เกี่ยวกับการดูแลคุณแม่มาแบบนี้ ทำให้รู้สึกเห็นใจ และเข้าใจความรู้สึกนี้ค่ะ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะดูแลท่านให้ดี แม้เราจะเหน็ดเหนื่อย และท้อแค่ไหนก็ตามค่ะ ก็คงมีช่วงเวลานี้เท่านั้นหละนะคะที่เราจะได้ทดแทน ดูแลท่าน ส่งกำลังใจมาให้เต็มที่นะคะ...