รัก

ด้วยเกิดมา บนโลกนี้ ยินดีนัก
ด้วยความรัก พ่อและแม่ อุ้มชูลูก
ด้วยพันผูก ร้อยดวงใจ รัดรักเรา
อยู่เพื่อรัก อยู่เพื่อเรา โลกเดียวกัน

 

บุพการี บิดา แลมารดา.....เรื่องหนักหนา ด้วยว่า เป็นผู้ให้
ให้ความรัก ความรู้ อุ้มชูใจ.....หน้าที่ใหญ่ ควรดูรู้ พิจารณา

เป็นพ่อแม่ ใช่เพียง ให้กำเนิด.....ทำให้เกิด ต้องสร้าง ต้องสรรหา
ทั้งเป็นครู ต้นแบบ ให้ลูกยา.....ให้วิชชา ครองตรง คงชีวัน

หน้าที่ลูก ตอบแทน พระคุณขอบ.....ที่คุ้มครอบ อุ้มชู เลี้ยงอาหาร
เลี้ยงหัวใจ ด้วยรัก เกินเปรียบปาน.....ปฎิบัติท่าน ให้สม กับความงาม

 

การฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต เป็นอาหาร
หมูร้องกรี๊ด คนร้องอู๊ด เลือดกระจาย
บาปหนักหนา เชือดคอหมู โหดร้ายจัง
คนกินหมู กลายเป็นหมู กันทุกคน

 

ที่เมืองกรุง เต็มไปด้วย เหล่าจอมปาด
หาไม่ยาก ตำรวจดัก ตามเส้นวาด
ขับแซงปาด แซงชาวบ้าน คาดเส้นทึบ
ให้สำนึก หากถูกจับ ปรับหนึ่งพัน

 

ทำความผิด ตำรวจจับ อย่าขัดขืน
กล้าจับหรือ เส้นกูใหญ่ สูงส่งนัก
พ่นหยาบคาย พ่นสุรา เหม็นขี้ฟัน
สาปกลิ่นตัว สกปรก รกรุงรัง

 

รักสะอาด รักเรียบร้อย อยู่อย่างง่าย
ชำระกาย หอมเครื่องปรุง กลิ่นบุหงา
เป็นที่รัก ของเพื่อนฝูง หอมลอยไกล
ชื่อเสียงดี มิด่างพร้อย โลกร่ำลือ

 

ประเมินดู ขำขำ มองชีวิต.....ครวญพินิจ เวลา ก็คงเหลือ
สี่ถึงห้า สิบปี ให้เอื้อเฟื้อ.....เราคงเบื่ิอ จากไป ไม่กลับมา

จึงใช้ช่วง เวลา ที่ยังเหลือ.....กระทำเจือ ประโยชน์ คืนโลกหล้า
ตอบแทนคุณ สิ่งดี เคยรับมา.....เศษชีวา อาจมีค่า ก่อนลาไกล

 

ประโยชน์เจือ คืนโลกหล้า มหาศาล
ทำคนเดียว คงได้น้อย กระจ้อยร่อย
หากร่วมแรง ร่วมใจกัน ร่วมมวลชน
ผนึกแก้ว ผนึกเพชร สู้ฝ่าฟัน

ต้องสำเร็จ เข้าสักวัน พลันรวดเร็ว
สามัคคี เห็นพ้องกัน ยิ้มอวยชัย
สัมฤทธิ์ผล ทันตาเห็น กำลังใจ
เต็มเปี่ยมล้น ด้วยรักกัน ยิ้มร่าเริง

 

เพียงเดินไป เรื่อยเรื่อย เมื่อยก็พัก.....ร่ายโปรยรัก เพื่อคน ไม่สับสน
แยกแยะได้ รัก-หลง ไม่หลงกล.....สังคมคน สุขนัก รักนำพา

เพียงเดินไป ตามทางที่ สุขสงบ.....ถ้าจักรบ ก็เพื่อ ป้องรักษา
อาณาจักร ความสงบ ในอุรา.....แล้วตั้งหน้า เดินตรง คงในทาง

 

ดูใบหน้า ให้รู้ ถึงจิตใจ
หน้าตาดี สะอาด เป็นระเบียบ
นิสัยย่อม ชัดเจน ที่ใบหน้า
ผู้คนปะ มักชอบใจ ติดใจจัง

บางคนโบ๊ะ หน้าหนา น่าเกลียดนัก
ศัลยกรรม มีดหมอ ผิดเพี้ยนไป
ฉีดโบท็อกซ์ แข็งเป๊ะ ไร้ยางอาย
แค่อยากสวย หน้าพัง ยับเยินแย่

 

หน้าตาคน ตัดต่อ ตัดแต่งได้.....รูปร่างกาย ก็ปรุง ก็แต่งเสริม
แต่ถ้าใจ กระด้าง หยาบเหิมเกริม.....ปรับแต่งเติม อาจสวย แต่ไม่งาม

จักเปลี่ยนปรับ ผ่าแปลง ส่วนไหนไหน.....ดัดแปลงได้ ดั่งใจ ไร้กฏห้าม
แต่แววตา ที่ส่อง ออกแวววาม.....จักผ่าตาม แต่ใจ ไม่ได้เลย

อัน"ดวงตา" หน้าต่าง ของดวงใจ.....มองเข้าไป นัยน์ตา นั้นจักเผย
ความรู้สึก ความคิด วิสัยเคย.....เพียงมองเชย ชิดสู่ ดูแววตา

 

ชายอยากหล่อ หญิงอยากสวย เพราะเปรียบเทียบ
คนนั้นหล่อ คนนี้สวย อยากเป็นมั่ง
หล่อธรรมชาติ สวยกำเนิด นี่สิดี
สร้างสมมา ชาติภพเรา ผลิดอกบาน

 

ตาแวววาว ใสปิ๊ง ประกายวาบ
ต้องแสงส่อง กระจายแจ่ม สว่างล้ำ
ใจกระจ่าง ตาส่องใจ เฉกเช่นกัน
คิดเช่นไร รักอย่างไร มองตากัน

 

มีร่างกาย ได้ครบ ทุกชิ้นส่วน.....ตาหูล้วน ใช้ดี มีแขนขา
ปอดหัวใจ ตับไต ก็ได้มา.....แล้วจักหา สิ่งเพิ่ม เติมไปใย

ด้วยสันดาน มิรู้ จักพอใจ.....ออกแบบไว้ ให้ใช้ เรียนรู้ได้
แต่กลับหลง มายา รูปร่างกาย.....ปรุงแต่งไป ตามแต่ กระแสพา

เรื่องของเขา เรียนรู้ ความเหมาะสม.....บนโลกกลม มีบท ให้ศึกษา
เมื่อพวกเขา ตรมตรอม เต็มอัตรา.....ทางปัญญา จักเกิด เปิดให้พลัน

เรื่องของเรา เรียนค้น จนเหมาะสม.....จึงน้อมก้ม เพาะบ่ม เพ่งกรองกลั่น
ควบกระบวน คุมชิด ความสามานย์.....แล้วประหาร บั่นลง ตรงทางเรา

ใครจักดี ดีไป ช่างเขาเถิด.....ใครจักชั่ว ชั่วเถิด เรื่องของเขา
ถึงเพลา คราไป ทางของเรา.....หรือทางเขา ทางใคร ก็ทางมัน

 

ชายหล่อชอบ หญิงสาวสวย เหมาะสมกัน
ความใกล้เคียง ความเท่ากัน ช่างเหมาะสม
หญิงสวยน้อย ชอบชายหล่อ ไม่เข้ากัน
ชายขี้เหล่ จีบสาวสวย ไม่เข้าที

 

หากสบตา เจรจา "พรานพิเศษ".....อาจเกิดเหตุ อาเพศ สิเน่หา
ใจของเธอ อาจข้อง ต้องมนตรา.....วนเวียนพา วกวน จนละลาย 55555

 

555 ตาพราน เป็นเช่นไร
ช่วยเล่าแจ้ง ไขข้อ ข้องใจสาว
ตาแวววาว ตาต๊กโต ตาต๊กใจ
ไม่เห็นภาพ ไม่เห็นตัว ไม่เห็นใจ

 

แววตาพราน มันจริง มันคมรัก.....มองแล้วจัก ระทวย ระทดหา
เหมือนมีแรง ดึงดูด เหนี่ยวนำพา.....ให้เข้าหา แววตา ของพรานไพร

 

จักเล่นกลอน เยี่ยงใด ไม่มันส์เท่า.....กลอนเกี้ยวสาว ใจเรา มันเหิมหาญ
ร่ายรำพัน บันเทิงเริง ใจสราญ.....กลอนเกี้ยวกัน พริ้วพัด สะบัดลาย 55555

 

พรานหน้าตา ขี้เหร่ ขี้ริ้วมาก.....แต่ยังมัก พักตร์สู่ ดูสาวสวย
ด้วยสันดาน ราคะจริต จรุงด้วย.....จึงฉาบฉวย มองไป ให้เพลินตา