รัก

"เล็บมือนาง" กางกิ่ง ก้านช่อดอก.....ส่งกลิ่นออก ยั่วยื่น ชื่นใจฉัน
ดอกตูมขาว ครั้นบาน ชมพูพลัน.....ระย้อยพัน เลื้อยเลี้ยว เกี่ยวกันไป

ดู"ดอกแก้ว" สีขาว ส่งกลิ่นอ่อน.....จึงเมียงย้อน ดอมดม สมสดใส
อันชื่อ"แก้ว" คงหมาย ถึงแก้วใจ.....ที่สดใส บริสุทธิ์ พุทธครรลอง

ต้นข้างข้าง ตัดแต่ง แล้วผลิออก.....แตกช่อดอก ออกกลิ่น มิเป็นสอง
ชื่อว่า"โมก" "โมกษะ" นัยพ้องจอง.....ให้หมายต้อง "ชินะ" มารมายา

 

แปดสิงหา วิฬา "วันแมวโลก".....ช่างอุปโลกน์ กันได้ ให้เราขำ
แต่ก็ช่าง ยินดี ที่เขาทำ.....เรื่องขำขำ ให้งาม ประดับใจ

 

"แมลงภู่" เข้าสู่ดม สมดอกไม้.....ตัว"ต่อ"ว่าย บินวนเวียน ฉวัดเฉวียน
คอยตอดไล่ เจ้าภู่ ตัวใหญ่เกรียน.....เห็นตัว"เบียน" ซุ่มส่อง มองสงคราม

เจ้าตัวต่อ คงหวง ห่วงดอกไม้.....กลัวภู่ไต่ ไล่กิน จนเหี้ยนหาม
จึงคอยโฉบ เฉียดบิน ก่อกวนตาม.....เป็นสงคราม ขำขำของ เหล่าแมลง

 

ปลูกไม้หอม หวังหอม ดอมดมกลิ่น.....ก็หอมกลิ่น สมฤทัย ตั่งใจหมาย
แต่มีเรื่อง ที่เกิน คะเนใจ.....พระเจ้าไซร้ มอบให้เรา เหล่าแมลง... 55555

 

"สมัน"น้อยน้อย ลอยใจ ในเชิงเหลืี่ยม.....มุดซุ่มเสี้ยม ในพง หลังพฤกษา
"ราชสีห์" แอบหัวร่อ ก้องอุรา......"สมัน"น้อยจ๋า สิงห์ลอบ หมอบใต้ลม... 55 ครับ

 

ศิษย์ไร้ครู เดินไพร ไร้เข็มทิศ.....ฟ้ามืดมิด เดือนแรม มองไม่เห็น
มีต้นไม้ ดวงดาว ที่คอยเป็น.....เหมือนดั่งเช่น เพื่อนเรา เฝ้าคอยเคียง

เคียงคอยอยู่ ดูรอ อาทิตย์ส่อง.....ให้แสงล่อง นำไป ไม่ฟังเสียง
ไม่ต้องใช้ เข็มทิศ ขอแค่เพียง.....ตะวันเปรี้ยง ปราดปราย ฉายแสงมา

ในยามที่ มิอาจ พึ่งแสงจันทร์.....จงรอวัน อรุณแจ้ง แทงขอบฟ้า
ให้แสงทอง ชี้วาง สร้างปัญญา.....ทางเปิดอ้า ด้วยสีแสง อุษณกร

 

โปรดสัตว์ด้วย เมตตา ปรารถนาสุข.....ให้พ้นทุกข์ บ่วงมาร รังควาญเข็ญ
หวังชุบกลับ จากตาย ให้กลายเป็น.....หวังให้เย็น เป็นสุข ทุกคืนวัน

แต่กลับกลาย ได้บาป ย้อนยอกกลับ.....ให้เจ็บขับ ปลาบแปลบ แสบโศกศัลย์
โชคชะตา ตลกร้าย คล้ายแกล้งกัน.....ให้ป่วนปั่น ปวดเขื่อง เคืองทรมาน

 

ส่งดวงแก้ว ให้ลิง มันทิ้งขว้าง.....อัญมณีวาง ตั้งไว้ ไก่ไม่สน
ปรุงน้ำทิพย์ ให้พาล มันร้อนรน.....ทั้งไม่สน ขว้างทิ้ง ยิ่งเคืองใจ

ระลึกไว้ ใส่ใจ พินิจเถิด.....สิ่งประเสริฐ เลิศคุณ สักเพียงไหน
หากให้กับ คนพาล ผู้หยาบคาย.....ย่อมต้องได้ โทษตอบ มอบกลับมา

 

เห็นคนต้อง พิษงู ในรูเขี้ยว.....จึงเร่งเลี้ยว ลัดไป ให้ช่วยเหลือ
แล้วดูดฤทธิ์ พิษงู ช่วยจุนเจือ.....จากรูเนื้อ เรื่อหลาก ในปากพลัน

เพียงไม่นาน ร้อนร้อง ด้วยต้องพิษ.....ที่ดูดปลิด ซึมวาบ ซาบทรางฉัน
ช่วยปลิดพิษ แต่พิษ กลับรุกราน.....แผ่เผาผลาญ พาลเบียด เสียดดวงใจ

 

Currently Active Users Viewing This Thread: 2 (1 members and 1 guests)
พรานพิเศษ*


มาเดินเล่น ริมบึง จึงมองเห็น.....มีแขกเร้น นั่งแฝง แผงพฤกษา
จึงเอื้อนเอ่ย ทักทาย ผู้ที่มา.....แขกไทยพม่า หรือฝรั่ง เรายินดี... จุ๊ฟฟฟ

 

เดินที่ไหนๆ ก็คือ เดินบนโลกมนุษย์ ทุกที่

 

Glad to see you... my old friend.

stefa stefa stefa...



คนสำคัญ... หึๆ เกรียนตัวแม่เลยนะเนี่ย 55555

นานๆเจอกัน จักมิแต่งกลอนให้เราได้ชื่นใจบ้างฤาเจ้า

 

Currently Active Users Viewing This Thread: 2 (2 members and 0 guests)
พรานพิเศษ*, Stefa Stefa



คิดถึงนะ... เธอมักทำเรื่องให้เราประหลาดใจ 55555

 

อยากจะเข้า พลังจิต คิดนานเน
เข้าแล้วติด หลงวน เวียนวกวน
วนไปทั่ว เจอแต่เพ้อ เจ้องมงาย
จิตลึกลับ น่าประหลาด รัก นี่เอง

 

ไปทอดปลาเปร๊บนึงนะ เด๋วมาตอบ... ถ้าไม่บอก จะหาว่าทอดทิ้งกัน คริๆ

 

ใครทิ้งใคร หา จำบ่ได้แระ กิ๊ว กิ๊ว

 

สุดแปลกใจ วันนี้ ที่ได้เห็น.....เพื่อนเคยเล่น เคยล้อกัน สนุกสนาน
เคยหัวเราะ กัดจิก กันมานาน.....ใจเบิกบาน วันนี้ ที่ได้เจอ

 

จะกัด จะจิก จะงับ
พร้อมรับ พร้อมตอบ พร้อมลุย
กัดเจ็บ จิกแรง งับลึก
ยังสู้ ต่อกร สู้ สู้

 

แม่จอมดื้อ มาเยือน ถึงบึงถิ่น.....คงได้กลิ่น ความรัก ที่่โชยหา
โชยไปไกล ทวนลม ด้วยมนตรา.....ไปชวนพา เพื่อนรัก เข้าทักทาย

 

เธอห่างหาย ไปนาน ทอดทิ้งฉัน.....ไม่ขำขัน ขันขำ ทำใจหาย
ฉันก็เลย ต้องเหงา เพราะเธอไกล.....จะกัดใคร ไม่มันส์ เหมือนกัดเธอววว์