รักษาโรคด้วยตนเอง โดยใช้พลังแสง(โพสต์แรกนะคะ)

อาหารเหล่านี้ฟังดูแล้วบ้านๆ ได้ยินได้รู้จักมานาน
แต่รู้กันจริงๆ ไหมว่าสารอาหารเขาน่ะมีเพียบ

แห้ว
ร่างกายเราต้องการโพแทสเซียมประมาณ 4.7 กรัมต่อวัน
แต่แห้วแค่ครึ่งถ้วยตวงก็ให้โพแทสเซียมสูงถึง 360 มิลลิกรัมแล้ว
กินให้ได้วันละหนึ่งถ้วยตวง กล้ามเนื้อและระบบประสาทของคุณจะทำงานเป็นปกติ แต่ถ้าขาดโพแทสเซียม คุณจะหงุดหงิด สมองฝืด แถมซุ่มซ่าม

มันฝรั่ง
การกินมันฝรั่งเป็นประจำจะช่วยให้คุณสื่อสารกับเพื่อนฝูงได้คล่อง
เพราะร่างกายผลิตสารอารมณ์ดีที่ชื่อเซโรโทนินอย่างสม่ำเสมอ
บวกกับอะดรีนาลีนที่ช่วยให้กระฉับกระเฉง ไม่เป็นโรคซึมเศร้า

** มันฝรั่งมีกรดแอล-แอสคอร์บิกจำนวนมาก
ถ้าไม่อยากท้องอืดไม่ควรกินเกินวันละหนึ่งถ้วยตวง

มันแกว
จะไม่ให้หัวใจงาม แข็งแรง ฟิตเปรี๊ยะได้ยังไง
ในเมื่อมันแกวอุดมไปด้วยกรดโฟลิก
ที่จะไปควบคุมไม่ให้หลอดเลือดหัวใจตีบ
เลือดเลยไหลเวียนไปเลี้ยงกล้ามเนื้อหัวใจได้ฉลุย

เผือก
ไม่ใช่แต่นมที่มีแคลเซียมสูง เผือกก็มีไม่น้อยหน้าเหมือนกัน
คนที่ดื่มนมแล้วท้องอืด ถ้าหันมากินเผือก กระดูกและฟันจะแข็งแรง
ไม่ต้องห่วงเรื่องกระดูกพรุน ข้อเข่าเสื่อม

** เผือกดิบอาจทำให้คุณเป็นนิ่ว แต่จะปลอดภัยถ้าผ่านการต้ม อบ หรือทอดก่อน

ขอบคุณข้อมูลดีๆจากwomenthaiza

 

ว่าด้วยการบริหารความโกรธ

1) ระดับต่ำ: โกรธแล้วยังไม่รู้ตัว สร้างความเสียหายให้กับทั้งตัวเองและคนรอบข้าง (ทั้งทางจิตใจและสิ่งของ) แถมยังจำฝังใจ ไม่ให้อภัย ... ผลคือ ตัวเองต้องอับอายไปเรื่อย และตัวเองก็คับแค้นใจอยู่เสมอ

2) ระดับทั่วไป: โกรธ แล้วยังไม่รู้ตัว แต่พอเวลาผ่านไปบ้าง ก็ลืมได้เอง ... ผลคือ ตัวเองก็ได้รับความอับอาย คับแค้นใจไประยะนึง จนลืมไปเอง

3) ระดับกลาง: โกรธ แต่ชั่วอึดใจก็ได้สติ ระงับความโกรธได้ จิตใจเข้าสู่ภาวะปกติอย่างเร็ว ... ผลคือ ไม่ต้องอายมาก ไม่เสียหายมาก แต่ขณะที่ยังโกรธชั่วแว๊บ ก็ยังต้องร้อนใจ ต้องทุกข์อยู่

4) ระดับสูง: มีสติอยู่เสมอ เรื่องอะไรผ่านเข้ามา จึงไม่รู้สึกโกรธแต่แรก ไม่เห็นว่ามีเรื่องใดควรที่ค่าแก่การโกรธ ... ผลคือ ไม่เคยต้องอาย จิตใจมีความสุขสงบอยู่ตลอดเวลา

ซึ่งเรื่องการบริหารความโกรธนี้ เป็นคุณสมบัติส่วนตัว ... ต่อให้เราเป็นฝ่ายถูก และต่อให้อ้างกับตัวเองว่าเรื่องแบบนี้ยังไงก็ต้องโกรธ แต่ถ้าเราโกรธ เราก็ "ร้อนที่ใจเราเอง" อยู่ดี (แล้วจะอ้างทำไม ?!?) ... ซึ่งใครบริหารใจตัวเองได้ขั้นสูงแค่ไหน ก็ได้ผลดีกับตัวเองแค่นั้น

https://www.facebook.com/

 

ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณที่ติดตามอ่านกระทู้นะคะ

 

กะหล่ำปลี ภัยร้ายต่อสุขภาพจากการกินดิบ...

ก่อนอื่นมาดูประโยชน์ของผักกะหล่ำปลี

กะหล่ำปลีเป็นผักที่มีวิตามินซีสูงมาก การรับประทานกะหล่ำปลีฝอย 1 ถ้วย เท่ากับการรับประทานส้มเขียวหวาน 1 ผล และกะหล่ำปลี ยังประกอบไปด้วย วิตามินเอ วิตามินบี 2 วิตามินอี โฟเลต เบต้าแคโรทีน และแร่ธาตุต่างๆ เช่น เหล็ก โพแทสเซียม และแมกนีเซียม อีกด้วย

สรรพคุณทางยาของกะหล่ำปลี

กะหล่ำปลีมีสรรพคุณในการต้านมะเร็ง และบรรเทาโรคกระเพาะอาหารอักเสบ จากผลงานวิจัยเกี่ยวกับสารกลูตามีนในกะหล่ำปลีพบว่าช่วยเคลือบกระเพาะอาหาร ได้ และในกะหล่ำปลี ยังมีสารซัลเฟอร์ช่วยกระตุ้นการทำงานของลำใส้ใหญ่ ทำให้ระบบการขับถ่ายดี อีกทั้งยังช่วยลดคอเลสเตอรอล ระงับประสารทำให้นอนหลับได้ง่ายขึ้น สารอื่นในกะหล่ำปลี เช่น อินโดลฟลาโวนอยด์ คาร์บินอล ซัลฟาราเฟน กลูโคซิโนเลต เบต้าแคโรทีน กรดโฟลิก ซึ่งสารเหล่านี้มีผลช่วยต้านการก่อตัวของโรคมะเร็ง บำรุงระบบไต ชะล้างสารพิษ ทำความสะอาดลำไส้ บรรเทาอาการอักเสบจากแผลในสำไส้ บรรเทาอาการแน่นหน้าอก แก้ท้องผูก และเจ็บคอจุกเสียดแน่นท้องได้เป็นอย่างดี

สรรพคุณทางด้านความสวยความงามของกะหล่ำปลี

เนื่องจากกะหล่ำปลีสามารถช่วยเพิ่มสารกลูตาไทโอน ซึ่งมีผลต่อการล้างพิษจากควันไอเสียและยา ส่งผลทำให้ตับพิการได้ และผลข้างเคียงของสารกลูตาไทโอน คือทำให้ผิวขาวขึ้นอีกด้วย

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผักยอดนิยมอย่างกะหล่ำปลีหากรับประทานดิบจะส่งผลร้ายต่อสุขภาพในระยะยาวได้อย่างไร….

เนื่องจากในกะหล่ำปลีดิบ มีสาร Goitrogen ซึ่งมีผลทำให้ต่อมไทรอยด์ไม่จับกับไอโอดีน ส่งผลให้ไม่เกิดการสร้าง Thyroscine เป็นบ่อเกิดของโรคคอหอยพอก แต่สารพิษชนิดนี้จะถูกทำลายได้โดยการทำให้เมนูอาหารกะหล่ำปีให้สุกเสียก่อน

ดังนั้นการรับประทานกะหล่ำปลีพบว่ามีคุณประโยชน์อยู่มาก แต่หากรับประทานดิบ จะส่งผลเสียต่อสุขภาพในระยะยาวได้ เพื่อเป็นการป้องกันและดูแลสุขภาพจึงควรเลือกรับประทานกะหล่ำปลี ที่ได้ทำให้สุกเสียก่อน

 

ช่วยตับขับพิษด้วยการเลือกอาหาร

ตับ เป็นอวัยวะที่ทำหน้าที่ขับสารพิษออกจากร่างกาย ดังนั้น การทานอาหารที่ดีต่อสุขภาพตับเป็นประจำจะช่วยแบ่งเบาภาระให้ตับได้ ซึ่งการที่ตับทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพย่อมส่งผลให้ร่างกายมีพลังมากขึ้น

นอกจากหน้าที่ในการขับสารพิษแล้ว ตับยังช่วยในกระบวนการย่อยอาหารและเปลี่ยนสารอาหารให้เป็นพลังงาน เมื่อร่างกายต้องการ ตับช่วยลดการติดเชื้อ โดยช่วยขจัดของเสียออกจากร่างกาย หากมีตัวช่วยที่เราสามารถนำเข้าไปช่วยแบ่งเบาภาระของตับได้น่าจะเป็นการดี และอาหารนี่แหละที่จะช่วยการทำงานของตับได้

อาหารอันดับต้น ๆ ที่ช่วยตับในการล้างพิษได้แก่ กระเทียม หัวหอม มะนาว ผักใบเขียว ดอกกะหล่ำ และกะหล่ำปลี เพราะจะทำให้สารพิษที่เจือปนมากับอาหารอื่นนั้นมีสภาพเป็นกลาง นอกจากนี้ยังช่วยเพิ่มการผลิตน้ำดีซึ่งช่วยทำความสะอาดกระเพาะอาหารและลำไส้ รวมถึงช่วยกระตุ้นให้ลำไส้มีการขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว

ผลไม้ที่มีสารต้านอนุมูลอิสระสูง ได้แก่ องุ่น ส้ม แคนตาลูป มะละกอ พรุน ลูกเกด ผลไม้ตระกูลเบอร์รี่ จะช่วยปกป้องตับจากสารอนุมูลอิสระที่จะมีปริมาณสูงขึ้นในกระบวนการขับสารพิษออกจากร่างกาย

นอกจากนี้อาหารที่มีวิตามินบีสูง อย่างธัญพืชที่ไม่ขัดสีต่าง ๆ และผักผลไม้ที่อุดมไปด้วยวิตามินซี อย่างพืชที่มีรสเปรี้ยวและผักใบเขียวทั้งหลายจะช่วยในกระบวนการล้างพิษของตับ

ส่วนอาหารที่มีสารเลซิติน ก็จะช่วยเสริมการทำงานของตับด้วย ซึ่งมีมากในไข่แดง ถั่วเหลือง ข้าวโอ๊ต กะหล่ำปลี กะหล่ำดอก เนื้อปลา

ส่วนธาตุสังกะสี ที่มีมากในเนื้อสับ ถั่วขาว เนื้อไก่และหอยนางรมก็ช่วยให้ตับทำหน้าที่ได้ดีขึ้น และไม่ควรทานอาหารที่มีไขมันสูง เพราะตับสามารถผลิตคลอเลสเตอรอลได้เพียงพอต่อความต้องการของร่างกายอยู่แล้ว

สิ่งสำคัญในการป้องกันอันตรายให้แก่ตับ และเพื่อหลีกเลี่ยงโรคตับแข็ง คือควรหลีกเลี่ยงการดื่มแอลกอฮอล์ เพื่อให้อวัยวะหนึ่งเดียวนี้ช่วยขับพิษให้ร่างกายได้อีกนาน รวมถึงการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอด้วย

ขอขอบคุณข้อมูลจาก คู่หูเดินทาง

 

นิทานสีขาว
ความทะนงตัวของแมลงวัน

แมลงวันตัวหนึ่งไม่มีที่อยู่อาศัยเป็นหลักแหล่ง มันเที่ยวบินเร่ร่อนหาของกินไปทั่ว และไม่ได้คิดถึงอะไรมากนัก นอกจากคิดว่า ตนเองมีความสุขสบายดีแล้วที่มีชีวิตแบบนี้ เพราะเป็นผู้ไม่มีภาระและไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเลย

วันหนึ่งในฤดูร้อน แมลงวันตัวนี้บินเตร็ดเตร่ไปหาของกินทางทิศเหนือพบฝูงมดง่ามฝูงหนึ่งกำลังขนอาหารไปสู่รังอย่างขะมักเขม้น แมลงวันเฝ้าสังเกตเหล่ามดง่ามอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน มดง่ามตัวหนึ่งได้ยินดังนั้น จึงเงยหน้าขึ้นมองแล้วถามแมลงวันว่า

"มีใครในหมู่พวกเรา ทำให้ท่านขบขันถึงปานนั้นหรือ"

"อ้อ...หามิได้หรอกท่าน" แมลงวันร้องบอก "ข้ามิได้ขบขันผู้ใดผู้หนึ่งในหมู่ท่าน แต่ข้าพเจ้ารู้สึกเวทนาในชะตาชีวิตของพวกเจ้ามากกว่า"

"เวทนาเพราะสิ่งใดเล่า" มดง่ามถาม

"เวทนา เพราะพวกท่านต้องทำงานอยู่ตลอดเวลาจึงจะมีอาหารประทังชีวิต ผิดกับตัวข้าพเจ้าที่ไม่ต้องทำอะไรเลย แต่สามารถหาอาหารมาปรนเปรอกระเพาะได้ตลอดเวลา" แมลงวันตอบอย่างเยาะหยัน

"ชะตาชีวิตของพวกเราทำให้ท่านรู้สึกอย่างนั้นหรือ...ผิดแล้วล่ะ ท่านต้องคิดกลับกันต่างหาก เพราะการทำงานอย่างขยันขันแข็ง ทำให้ชีวิตของพวกเรามีคุณค่าเป็นที่ประจักษ์ทั้งตัวเราเองและผู้อื่น แต่ข้าพเจ้าก็พอเข้าใจอยู่หรอกว่า สำหรับท่านซึ่งทำตนเสมือนอยู่ไปวันๆ นั้นคงไม่รู้จักคุณค่าที่แท้จริงของผู้อื่นหรอก เพราะแม้แต่ตัวท่านเอง ยังทำตนให้เกิดคุณค่าใดๆ มิได้เลย" มดง่ามพูด

แมลงวันเมื่อได้ยินมดง่ามกล่าวดังนั้น ก็รู้สึกขุ่นเคืองใจเป็นอย่างมาก ด้วยคิดว่ามดง่ามนั้นช่างไม่รู้สำนึกตน จึงได้พูดจากลบเกลื่อนความต่ำต้อยของตนเอง และกล่าวแดกดันแมลงวันออกมาเช่นนั้น มันจึงชูคอขึ้นด้วยความหยิ่งผยองราวกับว่าตนคือพญาอินทรี แล้วกล่าวต่อไปว่า

"มดง่ามเอ๋ย...ตัวท่านนั้นหาได้มีดีดังว่าไม่ และตัวข้าพเจ้าก็ไม่ได้เป็นดังเช่นคำพูดท่านด้วย ลองคิดดูสิ ระหว่างท่านกับข้าพเจ้านั้น ใครเล่าคือผู้ยิ่งใหญ่และถือครองบุญวาสนากว่ากัน ข้าพเจ้าจะบอกอะไรบางอย่างแก่ท่าน ซึ่งท่านอาจจะไม่เคยรู้เลยว่า ตัวข้าพเจ้าสามารถบินวนไปรอบๆ ที่บูชา และข้าพเจ้าก็เที่ยวดั้นด้นไปทั่วทุกวิหารของเทพเจ้ามาแล้ว นอกจากนั้น ข้าพเจ้ายังเป็นผู้แรก ที่ได้มีโอกาสลิ้มรสเครื่องในตับไตไส้พุงของเครื่องเซ่นสรวงในวิหารเหล่านั้น...

"ท่านรู้หรือไม่ เมื่อข้าพเจ้ามองเห็นเศียรของกษัตริย์ ซึ่งเป็นเจ้าเหนือหัวของผู้คนทั่วแผ่นดินนั้น ข้าพเจ้าสามารถบินร่อนลงไปเกาะได้ในไม่ช้า...

"นอกจากนั้น ข้าพเจ้ายังทำในเรื่องที่บุรุษทุกคนต้องอิจฉา เพราะข้าพเจ้าสามารถจุมพิตริมฝีปากสาวบริสุทธิ์ทุกคนได้ตามที่ต้องการ ซึ่งเป็นสิ่งที่บุรุษทั่วไปไม่อาจกระทำได้ตามอำเภอใจ...

"และสุดท้าย ข้าพเจ้าขอย้ำให้ท่านฟังอีกครั้งหนึ่งว่า ข้าพเจ้านั้น ไม่ต้องดิ้นรนทำงาน แต่ก็มีชีวิตที่โอ่อ่าหรูหราได้อย่างง่ายดาย ซึ่งหากเปรียบกับตัวท่าน ผู้ที่ฟันยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแล้ว ข้าพเจ้าก็คิดว่าไม่มีสิ่งใดหรอกที่จะนำมาเทียบกันได้"

มดง่ามนิ่งฟังอย่างสงบ แล้วตอบว่า

"แน่ทีเดียว ท่านแมลงวัน...เราต้องภาคภูมิใจเมื่อได้รับประทานอาหารกับเทพเจ้า แต่ก็ต่อเมื่อได้รับการเชื้อเชิญอย่างยินดี ไม่ใช่ถือตนเข้าไปเองโดยไม่มีการต้อนรับ แล้วท่านเล่า เคยได้รับการเชื้อเชิญแบบนั้นหรือไม่..."

"ท่านเคยได้ไปเยือนสถานที่บูชาอย่างนั้นหรือ? อาจเป็นเช่นนั้นได้ แต่ท่านก็ถูกขับไล่ออกมาอย่างรวดเร็ว มิใช่หรือ..."

"ท่านพูดถึงพระเศียรของกษัตริย์ และริมฝีปากของหญิงสาว แต่ทั้งสองเป็นสิ่งที่ควรปกปิดจากการสัมผัส และแม้แต่เด็กยังรู้ว่าต้องให้ความเคารพ และปฏิบัติกับสิ่งเหล่านั้นอย่างให้เกียรติ แต่ท่านเล่า เหตุใดจึงทำการล่วงละเมิดเช่นนั้นอยู่เป็นนิจ หรือในชีวิตของท่าน ไม่เคยรู้จักกับกาลเทศะและความสงบเสงี่ยมเลย..."

"ท่านไม่ทำงานเลยหรือ? ใช่แล้ว เพราะเช่นนี้อย่างไรเล่า ท่านจึงต้องขาดแคลนบ่อยๆ ด้วยเหตุนี้เอง ขณะเมื่อข้าพเจ้าทำงานเก็บไว้กินในฤดูหนาว ข้าพเจ้าเคยแลเห็นท่านเที่ยวหากินตามกองขยะ และสิ่งปฏิกูลใกล้ๆ กำแพงเมือง ซึ่งต้องเสี่ยงเผชิญกับความหนาวเย็นที่อาจจะทำให้ท่านตายได้ทุกเมื่อ..."

"และนั่นคือเหตุผลที่ว่า เหตุใดข้าพเจ้าและเพื่อนๆ จึงต้องทำงานกันอย่างหนักในตอนนี้ เพราะอาหารที่พวกเรากำลังขนเข้าไปในรัง จะกลายเป็นเสบียงอาหารชั้นดี ที่ช่วยให้พวกเราอยู่รอดตลอดหน้าหนาวนั้น โดยที่ไม่ต้องออกไปเสี่ยงภัยหนาวอยู่ข้างนอก..."

"แล้วตัวท่านเล่า ในเมื่อฤดูหนาวไม่ทำงาน เที่ยวมาคอยรบกวนการทำงานของข้าพเจ้า ฤดูหนาวท่านก็ต้องทนจับเจ่าหลบลมหนาว หาความปลอดภัยให้แก่ชีวิตไม่ได้เป็นธรรมดา ข้าพเจ้าคิดว่า เท่าที่ข้าพเจ้าพูดมานี้ ก็พอจะลดความหยิ่งผยองของท่านได้มากแล้ว"

กล่าวจบมดง่ามก็ละความสนใจจากแมลงวันแล้วกลับเข้ากลุ่มมด เพื่อทำงานตามหน้าที่ตนเองอย่างแข็งขันต่อไป

ส่วนแมลงวันนั้นรู้สึกเสียหน้าอย่างมาก มันรีบบินออกไปไกลจากฝูงมด และไม่เคยกลับมาทางนี้อีกเลย

........................... เธอทั้งหลาย .............................

จงอย่าดูแคลนว่าผู้อื่นต้อยต่ำ แล้วทะนงตนเองว่าสูง เพียงเพราะเห็นว่า ตัวเองมั่งมีสุขสบายกว่าเขา เพราะนั่นเป็นเพียงเปลือกนอกที่ฉาบฉวยเกินกว่าจะเอามาตัดสินคุณค่าชีวิตของใครคนใดคนหนึ่งได้

รู้ไว้เถิดว่า สำหรับคนที่สูงส่งจริงๆ แล้ว เขามักจะอยู่อย่างเจียมตน และไม่อวดอ้างหรอกว่าตนเองอยู่เหนือกว่าผู้อื่น เนื่องจากคนที่สูงส่งที่แท้จริงย่อมทำตนเองให้มีคุณค่ามากพอ จนเกิดความรู้สึกอิ่มเอมในชีวิต และไม่จำเป็นต้องยกตนเพื่อไปเปรียบเทียบ หรือคุกคาม ข่มเหงใครๆ เพียงเพราะต้องการให้ตนเองดูยิ่งใหญ่กว่าผู้อื่น เพราะผู้ที่ทำเช่นนี้ไม่ใช่คนที่สูงส่งอะไร...แต่เป็นคนต่ำต้อยที่อยากให้ใครๆ รู้ว่าตนเองสูงส่งเท่านั้น

ที่มา Multiply.com

 

^^

 

What's the dog thinking?
ภาพนี้น่ารักนะคะ ช่วยผ่อนคลายในวันหยุด

 

ขำหรือสงสารหรือหมั่นไส้คะ ^^

 

รูปล่างสุดนี่ท่าทางดื้อทั้งคู่ฮะ...

 

พี่ติงดูแล้วทั้งขำ ทั้งสงสาร ทั้งรู้สึกว่าดื้อค่ะ ^^

 

ที่มา:https://www.facebook.com/photo.php?...781.1073741825.265463766838026&type=1&theater