รวมเรื่องเล่าทะลุมิติจากยายผีป่่าจอมโม้(ตำนานรักสามเส้าเจ้านางแห่งขอม)

นานเพียงใดก็ยังจะรอจ้า

 

<TABLE id=table1 borderColor=#b8ff71 cellSpacing=0 cellPadding=7 width=250 bgColor=#dfffbf border=1><TBODY><TR><TD>จากผู้รอ....น๊าน+นาน-*-

สวัสดีงับ สมาชิกทุกๆคน

ตอนนี้ ยายผีป่า เริ่มอืดต่อไป
คาดว่า จะอืดกว่านี้ ....--*
ขอเชิญสมาชิกร่วมใจสามัคคีคนละนิดละหน่อย ช่วยกัน รออ่านโพสท์ ตัวใหม่เพื่อให้ ยายผีป่าโหลดได้เร็วและไม่ติดขัดก็เพื่อพวกเราเองและสมาชิกที่จะเข้ามาใหม่ -*-

ยายผีป่า คือ ...........................................มากมายมหาศาล เป็นสุดยอด ไอดอล เว็บพลังจิต-*-
เป็นสิ่งสำคัญที่เว็บขาดไม่ได้
สมมุติว่า
ถ้าเราเอามือกดปุ่มปิด ยายผีป่า เว็บพลังจิตก็จะไม่มีใครเข้าได้เลย -*- กิจกรรมทุกอย่างบนเว็บก็จะไปไม่เกิดขึ้น

ใครที่สนใจร่วมกันอ่าน+เผยแผ่และร่วมสนับสนุนยายผีป่า

เชิญอ่านตรงนี้เลยงับ^^


ผู้รออ่าน......-*-
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

บอสภัทรนะลงมันทุกฉบับที่มีในพัทยาเลยเจ้าค่ะ แต่ Pattaya People ไม่ยักกะลงหรือไม่เคยมีใครมาเสนอก็ไม่รู้ ขนาดตอนนี้หนังสือ Russia เล่มเล็กๆยังไปลงกับเขาเลยอ่ะ

ก็นี่ไงค่ะ กำลังจะเริ่มขยัน เอาขนมภรรยานาย ไปทำการตลาดแถวชายทะเล แต่กลัวไม่คุ้มเหนื่อยสิเจ้าค่ะยายผีป่า ส่วนเรื่องงานแปลเจอมาแล้วค่ะ หลายครั้งบางทีให้เราแปลแล้วก็ไม่จ่ายตังค์เพราะเราใจดีไม่เก็บเขาก่อน มีหนังสือ Pattaya........ นี่แหละไม่เอาเขามาขายดีกว่านะยาย เขามาให้แปลเนื้อเรื่องไม่รู้กี่เนื้อเรื่องตกเป็นหมื่น ไม่ได้รับตังค์เลย ต้องไปทะยอยเก็บหืดขึ้นคอ ตอนนี้ภัทรก็รับแต่งจดหมายทวงเงินให้สาวบาร์ เวลาเขาจะขอเงินฝรั่งเราก็แต่งจดหมายให้เขาแต่มันก็เป็นอาชีพที่ไม่ดีอีกเนาะ ผิดศีล เขาให้เขียนแบบไหนก็ต้องเขียน

ส่วนเรื่องทำเลที่ทำงานไม่เคยรู้มาก่อน แต่ที่รู้มีผู้ทรงญานบอกภัทรว่ามีแม่ย่านางจากเรืออยู่กับภัทรตลอด แล้วจะเล่ารายละเอียดให้คุณยายผีป่าฟังหากมาเจอกัน ส่วนบอส ข้าพเจ้าไม่เคยไหว้เจ้าที่เจ้าทางเลย แล้วภัทรก็ไม่รู้จะไหว้ตรงไหนสถานที่ไม่อำนวย หิ้งพระ หรือศาลอะไรก็ไม่มี มีแต่ศาลพระพรหม ตามที่ยายผีป่าเห็นแหละจร้า ส่วนพญานาคนี่เป็นอะไรที่เชื่อมากเลยนะค่ะ

บ้านยายผีป่าที่เมืองกาญจน์ เหมือนเป็นสถาณที่สำหรับผจญภัย และพิสูจน์สิ่งเล้นลับจริงๆๆ วันไหนจะมีโอกาสไปดูบ้างหนอ ว่าแต่ว่ายายผีป่ามาพัทยาคราวหน้าพาภัทรไปที่ๆเคยบอกด้วยนะค่ะ อยากรู้ว่าในเมืองวุ่นๆแบบพัทยาจะมีของดีอยู่อีกจริงหรือไม่ วันนี้รถติดจากออฟฟิส ถึงปากทางพัทยาใต้เป็นชั่วโมงเลยนะค่ะยาย ไม่ไหวๆ

 

รอจ๊ะรอ ขอนั่งหน้านะคะ ^__^

 

กู๊ดมอร์นิ่งๆ นะจ๊ะทุ๊กคน...โอ๊ย...นี่กลัวผู้รออ่านสาปแช่งให้อืดกว่าเก่า (ม่ายไหวแย้ว เคยอืดตอนผัวไปบวชน้ำหนักขึ้นสิบกว่ากิโล นี่พอผัวสึกออกมาเร่งทำการปรับน้ำหนักใหญ่เลย กลัวผัวรักมากขึ้นอะ แล้วจะไม่รีบไปบวชใหม่ อิอิ)

เอาเป็นว่าใครที่อยากอ่าน ก็ขอให้ช่วยแผ่กุศลให้ยายผีป่าเยอะๆ นะจ๊ะ จะได้มีแรงแหกขี้หูขี้ตา แคะขี้มูกที่เกรอะแน่นรูจมูกสามารถมีช่องให้ลมหายใจเข้าออกได้บ้าง ขืนให้มานั่งเจ่อหน้าคม หายใจทางปากเรื่อยๆ ตายเร็วแน่เรยเนาะ

ยายผีป่าไม่กินข้าวกินน้ำก็ได้จ๊ะ เพราะทุกวันนี้อยู่ได้ด้วยการอิ่มบุญเจงๆ ฮ่าๆ

..............................................................................

เมื่อหลับไปในใกล้สางของวันนั้น ไก่บ้านป่าเริ่มขันสายกว่าเดิม อาจเป็นเพราะอุณหภูมิที่เย็นจัด ไก่มันขยับปีกโก่งคอไม่ไหว ปล่อยให้คนตื่นสายกันตามระเบียบ

แต่แล้ว...การหลับนอนกินบ้านกินเมืองจนผัวเริ่มระอาครั้งที่ล้านห้าก็ถูกทำลายบรยากาศลง

"มีใครอยู่บ้านนี้ไหม!!!" เสียงร้องเรียกเจ้าบ้านโหวกเหวกที่โรงรถหน้าบ้าน เป็ฯเสียงผู้ชายที่คุ้นหู อ๋อ..ไอ้คนนี้มาเมื่อไร...นำเรื่องวอดวายมาให้ฉั้นทุ๊กทีแหละ...งานนี้มันมาเรื่องอะไรอีกหนอ

ยายผีป่าเลยเอาเท้าสะกิดขาผัวที่กำลังนอนอ่านหนังสือพระอยู่(เขาเอามาอ่านก่อนนอน พอตื่นมาก็คว้ามาอ่านต่อ ไม่ใช่ซึ้งอะไรร๊อก...กลัวเมียใช้ต่างหากเล่า เลยเอาพระมาบังหน้า)

"เธอไปดูซิว่างานนี้มากันกี่คน สงสัยจะมาเรื่องงานบวช ถ้ามาบวช ฉันจะไม่ด่า แต่ถ้ามาเมา จะไล่กระทืบมัน!"

ผัวอิดออดที่จะออกไป ยายผีป่าจึงเหลือกตาใส่เป็นคำสั่งสุดท้าย!

 

แขกของยายผีป่ากลุ่มนี้เป็นเพื่อบ้านอีกตำบล แต่ชอบมาสิงแถวหมู่บ้านเรา เขาไปทำมาหากินเมืองใหญ่ กลับบ้านที ที่ดินก็ขายไปนานแระ บ้านญาติก็ไม่รับ ประเภทญาติระอาทำนองนั้นแหละ บ้านยายผีป่าจึงเหมาะเจาะทีเดียว สำหรับการรองรับผู้มาเยือนทุกประเภท

"สวัสดีครับพี่เอื้อม ผมพาหลานกับผัวของเพื่อนของเมียพ่อหลานผมมาบวชวันพ่อครับ ว่าจะไปพักวัด แต่ขอมาบ้านพี่ก่อนนะครับ" (ยายผีป่ายกมือรับไหว้ทุกคน และหวังว่าคงๆ สภาพไม่เมาได้จนกว่าจะบวชและน๊า)

"มาถึงตะกี้เหรอ" ยายผีป่าถามเพราะเห็นสภาพแต่ละคนเหมือนพึ่งหนีผีมา หัวกระเชิง หน้าตายู่ยี่

"มาถึงตั้งแต่ตีหนึ่งแล้วหละพี่ ติดรถไอ้โต้มาลงบ้านเล็กนั่นแล้วกะจะเดินมาหาทิดเก๋ แต่เจอผีหลอกหน่ะพี่" คนเล่าทำเสียงเหมือนขวัญยังกระเจิงอยู่

"เฮ้ย!..ผีที่ไหนจะกล้าหลอกคนอย่างเอ็งวะ..." ยายผีป่าถามเชิงสรรพยอก เพราะไอ้คนนี้มันคนหลอกคนชั้นมารทีเดียว

"ผีบ้านพี่นี่แหละ!"

 

ยายผีป่าเริ่มระทึกใจใคร่อยากรู้ข้อเท็จจริง จึงเชิญพวกเขาทานกาแฟ น้ำชาสมุนไพร(ที่ขายไม่ออก) อุ่นกระเพาะก่อนเข้าส้วม

"ไหนลองเล่าสิว่าโดนหลอกยังไงฮึ?"

"ก้อ...พอผมเดินมาใกล้ถึงต้นปาล์มทางเข้าหน้าบ้านพี่ต้นนั้นหน่ะ (เขาชี้มือออกไป) ผมได้กลิ่นเหมือนกำยาน ก้อบอกไอ้พวกนี้ว่า บ้านพี่เอื้อมเขาธัมมะ ธัมโม สงสัยยังนั่งสมาธิกันอยู่ คงจุดธูปโว้ย...(เขาบอกเพื่อไม่ให้เพื่อนที่มาด้วยผวา) แต่ทีนี้ไอ้เป้งหลานผมมันสะกิดว่า...มีคนนั่งที่ซุ้มไม้หน้าบ้าน(ที่บ้านมีซุ้มไม้ทรงไทยประยุกต์สองหลัง หลังหน้าบ้าน กะข้างบ้าน เอาตั้งไว้ให้เห็ดรามันขึ้น!)

"เหรอ...เห็นชัดไหม" ยายผีป่าหันไปถามไอ้เป้งหลานชายคนเล่า

"ผมเห็นคนแรก เป็นเงาดำๆ แต่เป็นร่างคนเหมือนนั่งชันเข่าข้างหนึ่ง อีกข้างห้อยลง สูบยามวนโต ผมคิดว่าเป็นพ่อของพี่มานั่งสูบยารับลม"

"พ่อพี่ตายไปจนเกิดใหม่แล้ว...พ่อทิดเก๋ก็ตายไปเหมือนกัน ที่บ้านไม่มีใครมาหรอก มีแต่พี่กับผัว ไม่มีใครสูบยา อ้าว...แกว่าผี เล่าต่อๆ.."

"ผมก็บอกให้น้าเขาพาเข้าไปหา กะว่าจะไปนั่งคคุยขอสูบยาด้วย" (หลานหยุดเล่า หันมาโบ้ยให้น้าเล่าต่อ)

"พอเข้าไปจะไปยกมือไหว้ เงานั้นก็หายวับไปเลย"

"เอ...ตาฝาดเห็นเงาไม้เงาเสาโรงรถมั้ง..." ยายผีป่าต้องการความแน่ชัดจึงย้ำถาม "เมาไหมล่ะเมื่อคืน"

"ไม่ได้เมาครับ เบียร์ป๋องเดียวเองพี่ จะเมาอะไร" (เขายืนยัน...แสดงว่มันคอกระทะทองแดง)

"แล้วทำไมทำให้คิดว่า เป็นผี?"

"ก้อ...เงานั้นเขาหันหน้ามากวักมือเรียกพวกผมเข้าไปนี่ครับ...พอเข้าไปใกล้ๆ กลับหายแว๊บไป พวกผมสามคนหกตานะพี่ "

 

เบรคพักลงไปดูแลลูกก่อนจ้า ...เดี๋ยวลูกผัวระอา...ใครจะแผ่อกมารับเลี้ยงยายผีป่าละทีนี้

ซียูซูนจ้า...

คนมาก่อนอย่าบังคนมาทีหลังนะจ๊ะ แบ่งๆ ที่นั่งกันหน่อย เบียดกันก็ดี อากาศหนาวๆ แบ่งออุ่นกันเนาะ ข้าวเหนียว ส้มตำ ไก่ย่าง เตรียมมากินรอเลย งานนี้...โม้ได้อีกนานนนนน...

 

"ผัวของเพื่อนของเมียพ่อหลานผม" คือใครเหรอคะ หมายถึงตกอยู่ตำแหน่งไหน ของผังญาติพี่น้อง อ่ะ อ่านแล้ว งง งง

มาต่อให้อ่านกันแต่เช้าเรย คุณยายน่ารักจัง

 

เอ้า...กลับมาเล่าต่อ...ยายผีป่าลงไปล้างก้นลูกสาวมาหน่ะ ส่วนตัวเองรอแดดจ้ากว่านี้ถึงจะล้างหน้าแปรงฟัน...(นโยบายของยายผีป่า คือ ช่วยลดโลกร้อน การอาบน้ำจึงไม่จำเป็นนัก หากจำเป็นจึงจะทำการผ่านน้ำเป็นเรื่องเป็นราวกะเค้าสักสี่ขันก็พอ กรุณาเอาไปเป็นเยี่ยงอย่าง คุณจะเจริญฯ)

.....................................................................


ยายผีป่าปล่อยให้พวกแขกพักการเล่าโดยทำทีไปเดินดูต้นไม้ใบหญ้าหน้าบ้าน พวกเขาก็คงอยากเล่าต่อ หรือกลัวการอยู่ในบ้านยายผีป่าทุกบริเวณเพียงลำพัง(ต้องเกาะติดเจ้าของบ้านจึงจะปลอดภัยว่างั้นเถอะ) เขาทั้งสามเลยเดินตามออกมา ยายผีป่ามองไปที่ซุ้มต้นเรื่อง

ก็ไม่เห็นมีร่องรอยว่า...จะมีคนมานั่ง ไม่มีร่องรอยยามวนโต

เท่านั้นแหละถามต่อทันทีว่า

"เมื่อคืนเห็นแสงอะไรไหม เหมือนพลุหน่ะ..."

"แสงอะไรพี่...บ้านพี่มืดยังกะอะไร ไฟหน้าบ้านตั้งหลายดวง ติดไม่กี่ดวง ไอ้ที่ติดต้นไม้ยังมาบังอีก พี่นี่เงินทองก็มี(น้าน...มันยกหางเรา หวังว่าถ้าขอยืมเงินเราต่อไป เราไม่กล้าบอกว่าจน!) ไม่มีปัญญาซ่อมไฟเร๊อะ"(ไอ้ห่ะ...มันชมหรือด่าเนี่ย)

"เออ...แล้วแกเห็นอะไรที่ห้องโถงใหญ่นี่ไหม..."

"ไม่เห็นครับ...เพราะยังไม่ทันมาถึงประตูบ้าน ก็เจอผีที่ซุ้มแล้ว พวกผมก็เปิดกลับไปบ้านเล็กสิครับ"(หมายถึงบ้านเก่าของพ่อแม่ผัวยายผีป่า ยายว่าบ้านหลังนั้นวังเวงยิ่งกว่าบ้านยายเสียอีกง่ะ)

ที่ยายผีป่าถามพวกเขาเพราะอยากรู้ว่าเขามาช่วงที่ยายผีป่านั่งชันเข่าที่ห้องตอไม้ไหม ถ้าเขาบอกว่าเห็นเเหมือนเงาตะคุ่มๆ นั่งที่โต๊ะห้องนี้นะจ๊ะ จะได้รู้ว่าพวกมันปอดแหก เห็นยายผีป่าเป็นผีอะซี๊ เอ...แล้วเงาที่เราเห็นยืนตระหง่านหน้าห้องนอนเราล่ะ...คิดได้เท่านั้น ยายผีป่าก็เลยเดินไปหาข้อพิสูจน์ถึงความเป็นไปได้ เป็นไปไม่ได้ตอนกลางวัน ดูเงาของต้นไม้ที่ตกตามลำแสง มันก็แตกต่างจากเงาเมื่อคืนนะคะ

เอ...สงสัยเงาที่พวกสามคนเห็น พอท่านไม่มีเพื่อนสูบยา ท่านก็เลยยืนยืดแข้งยืดขา กะจะมาบอกว่า

"ข้ากลับแล้วนะนังหนู"

 

สายของวันเดียวกัน...มีแขกพ่อหนึ่ง ลูกสาวหนึ่งมาจากจันทบุรีมาขอค้างที่บ้านสักสองสามวัน(เขารู้จักยายผีป่าตอนไปเข้าค่ายดัดสันดานพ่อแม่ แหะๆ)


เขาไม่เคยเจอผีหรือเห็นอะไรแปลกๆ ที่บ้านยายผีป่าเลย นอกจากความเพี้ยนแปลกๆ ของยายผีป่าง่ะ เขาบอกพวกสามคนว่า...ตาฝาดไปเองต่างหากเล่า

.........................................................................................

ทีนี้ยายยืนดูดงไผ่ไม้รวกที่มันขึ้นหนาเป็นแนวกั้นระหว่างกระท่อมลายตะกวดกะป่าช้า ดูแล้วมันรกหูรกตา จึงพูดว่า เจ้าป่าเข้าเขาเจ้าขา ขอตัดกอไผ่ออกหน่อยนะเจ้าคะ (ดูเหมือนว่าจะรับรู้ สังเกตุได้จากการไหวสะบัดของใบไผ่ทั้งกอเจ้าค๊า อิอิ)

ยายผีป่าเลยตัดสินใจหลังได้รับการส่งสัญญาณจากผีป่าแล้วว่า อนุญาตจ้า เลยสั่งการพวกสามคนนี่แหละไปหาพวกมาเพิ่ม มาตัดมาทอนแบบไม่ต้องซุ่มเหมือนทีมอื่น เพราะเราได้รับอนุญาตแย้วงั้ย

เราตัดไปสองกอ พอๆ กับแรงงานที่เติมเชื้อด้วยเหล้าขาว ขวดแล้วขวดเล่า ยายผีป่าด่าว่า

"กินให้พอ บวชแล้วอย่าแด๊กนะ นรกถามหาแน่...อีกอย่างบ้านนี้ไม่ค่อยอนุญาตให้มากินจนเมามายนะ ผีบ้านผีเรือนไม่ชอบโว้ย..."

พวกเขาเมาจนไม่กลัวอะไรแล้ว ไอ้คนนำทัพบอกว่า "ผมไม่ได้กินในบ้านพี่เอื้อมนี่ นี่มันเขตป่าช้าแล้ว ผีบ้านผีเรือนพี่เอื้อมไม่ว่าหรอก" (ดู๊มันเถียงข้างๆ คูๆ อยากเตะวะ)

"เอ็งล้อเล่นไม่ได้นา..บ้านพี่เอื้อมผีแทคทีมกันประจำ ผีป่านี่เพื่อนพี่เอื้อมเขาล่ะ มึงอยากล้อเล่นกับผีป่าไหมวะ" ลูกผู้ใหญ่บ้านอีกหมู่แวะมาส่องพระกะทิดเก๋ เขาเคยเจอจังๆ หลายหน ร้องทักก่อนที่จะเจออย่างที่เขาเคยเจอ

"เออ...กูโตที่นี่ ป่านนี่กูวิ่งเข้าไปเล่น ไปขี้จนหมดป่าแล้ว ยังไม่เคยเจอ มาสิ...กูยิ่งอยากเจอ ไหนมึงเคยว่าเจอผีนางไม้มาร้องเพลงข้างบ้านพี่เอื้อมล่ะ สวยไหม อยากเจอก่อนบวชโว้ย!"(นี่แหละหนาเขาว่า...ไม่เจอผี ไม่วิ่งหางจุกตูด มันท้าทาย ยายผีป่าคิดในใจ หากผีป่าไม่จัดให้ ข้านี่แหละจะจัดให้มันเอง...ฮึ!)

 

ทิดเก๋เขาเบื่อพวกขี้โวเวลาเมา เขาเลี่ยงไปนั่งกะลูกผู้ใหญ่ที่ซุ้ม ส่องพระเงียบๆ คนมาจากจันทร์เอาปืนอัดลมมา ทีนี้ไอ้ขี้โวมันเริ่มแผลง

"พี่ๆ ...ขอลูกมันด้วย ผมจะสอยนางไม้มาเป็นเมีย"

ยายผีป่าบอกว่า"เล่นดีๆ ...อย่างี่เง่า เดี๋ยวแม่ไล่ลงหลุมก่อนได้บวชนะโว้ย"

เจ้าคนซ่ามันซ่าได้กะคนอื่น แต่กะยายผีป่ามันรู้ว่า นังนี่ปากมันร้าย ใจมันก็ร้ายพอๆ กัน เลยได้แต่หัวเราะแหะๆ แก้ลำไป แตพอยายผีป่าพาลูกเข้าไปนอนหม่ำนมในห้อง ก็ได้ยินเสียง ปังๆ หลายนัดติดๆ กันที่ข้างบ้าน มันคงสอยนาไม้มาเป็นเมียอย่างที่พล่ามไว้กระมัง

 

เดี๋ยวจะมาเล่าต่อพรุ่งนี้(ถ้ามีคนรออ่านง่ะ) เตรียมตัวจะไปเที่ยวงานสะพานข้ามแม่น้ำแคว...ไปหาซื้อเสื้อกันหนาวหน่อย มันหนาวมากๆ ที่บ้านป่าเนี่ย

 

สวัสดีอีกเพลาเจ้าค่ะพ่อแม่พี่น้อง

เมื่อคืนปเที่ยวงานสัปดาห์แม่น้ำแควมา ไม่ได้ไปชมการแสดงแสงสีเสียงหรอกจ๊ะ บึ่งไปโลตัสเพื่อหวังจะได้น้ำมันพืชราคาประหยัดมาใช้ แต่โชคร้ายเสมอ เพราะว่า ไปปั๊บหมดปุ๊บ

แต่ทีนี้มีคนหนึ่งเขาคงเห็นยายผีป่าน่าสงสารเลยยอมแบ่งน้ำมันพืชราคาประหยัดให้สามขวด

อย่าคิดว่ายายผีป่าขยันทำการบ้านการครัวนะเจ้าคะ

เครื่องครัวต่างๆ บ้านยายผีป่าตุนไว้หมด

แต่พอจะใช้

แหะๆ....

อยู่บ้านชาวบ้านหมด

ข้าวของบ้านยายผีป่า ตั้งแต่สากกระเบือ(เจงๆ ไม่ได้โม้)


จนถึงของใหญ่ๆ อย่างตู้เตียง (นี่ยังไม่รวมผัวของตัวเองที่อาจไปอยู่บ้านคนอื่นบ้างแบบชั่วคราว)

บางทียายผีป่าไม่อยู่บ้านเป็นนานสองนาน คิดว่า บ้านมีของครบแล้วข้าวสารอาหารสำรองเพียบ กลับมาดึกๆ จะทำกินรองท้องได้

แต่พอมาถึง

ไปเปิดถังข้าวสาร

อ้าว...หายสนิทศิษย์ส่ายหน้าเจงๆ

เมื่อวันหนึ่งจะเด็ดผักที่ปลูกไว้ (ปลอดภัยจากสารพิษและปลอดการดูแล ฉหะๆ)

จะทำการผัด

เปิดตู้ดูน้ำมันพืช ....ม่ายมี

ดูน้ำมันหอย...ม่ายมี


ดูหลายๆ อย่าง....เหลือแต่ที่มันจะหมดแล้ว

อ้าว...นี่เกิดอะไรขึ้น ฉันจำได้ว่าฉันเตรียมของไว้ แทบไม่เคยแตะต้องมันเลย ตุนทุกอย่าง อย่างน้อยก็สองขวด (ป้องกันการเกิดภัยพิบัติฉุกเฉิน)

นี่ฉันคงตายไปแล้ว...แล้ววิญญาณย้อนมาที่บ้าน...ของในบ้านเลยโดนเอาไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้จนไม่เหลือ

มองดูผัว...เออ....เขาคงตายพร้อมๆ กะฉัน ...แต่เขาคงบุญน้อย เพราะบ่นหิวๆ ...ไม่มีใครทำทำบุญส่งมาให้..เขาเลยมาพาลฉันซึ่ง...อิ่มทิพย์(เพราะขี้เกียจทำเอง)

แต่พอมีพวกว่าที่พระและแก๊งสนิทมิตรสหายมาเจอเงาตะคุ่ม เจอเรื่องให้ปอดแหก

ไม่มีใครกล้ามาหยิบข้าวของบ้านยายผีป่าไปอีกเลย จะแวะมาทักทายก็ดูเหมือนต้องเอาเหล้ามาล่อ แต่บังเอิญมันไม่จำเป็นเนาะ

ตอนแรกก็คิดว่า เราคงได้แบบปล่อยเกาะทั้งครอบครัว

เพราะขนาดเด็กๆ ที่เคยมาเพ่นพ่านที่บ้านยามไม่ไปโรงเรียน มันก็เงียบสนิท



........................เพราะเขากลัวผีป่า....

จะกลับมาเล่าเรื่องต่อว่าทำไม "ผีป่า" ที่ข้างบ้านยายผีป่า จึงทำให้ใครต่อใครบอยคอตการคบหา(มาหยิบยืมข้าวของ) กะครอบครัวยายผีป่า


.....................................


สเตย์ ทูน!

ด๊อน โก อะเวย์ เด้อนางเด๋อ...


(โปรดติชมด้วย...อย่าแอบอ่านเฉยๆ )

 

ซาหนุก ครับ
สวัสดีตอนสาย เกือบเที่ยง ครับ

 

นี่ยายผีป่าจะมาเล่าเรื่องผี(เพื่อให้ดูน่ากลัว ขนหัวลุก จนไม่กล้าลุกไปฉี่ )

ไม่ได้มาเล่าให้ขำน๊า...ยายผีป่าเล่าอย่างมีหลักการ ซีเครียดๆ นะจ๊ะ

ไม่ได้ให้มาอ่านขายขำ...

ทามมายมีแต่คนว่ายายผีป่าเล่าเรื่อง ขำๆ อ่านแล้วซาหนุกเล่าเนี่ย...

ตกลงชอบอ่านเรื่องผีเพราะอยากขนสยองพองเกล้า หรืออ่านเรื่องขายหัวเราะกันแน่ จะได้วางพล๊อตเรื่องถูก

อิอิ

 

^0^ มารออ่านด้วยคนค่า

 

.... กำลังขำ....ฮ่าๆๆๆๆ....





อ่านแล้วยิ้มตาม... เอ๊ะ ..เรื่องผีรึป่าวเนี่ย...

อ่ะรออ่าน ตอนระทึก... บรึ๋ยๆ

 

วันนี้อาจขาดตอน เพราะท้องเสีย ไปหลวมตัวทานปลาหมึกไข่ย่างที่งานเมื่อคืน

ถ้าท้องเสียจนโคม่า ไม่สามารถมาเล่าเรื่องต่อได้ ตายไปเสียก่อน

ขอให้ท่านที่ต้องการทราบเรื่องตอนต่อๆ ไป จุดธูปเชิญวิญญาณยายผีป่าไปเข้าฝันเพื่อให้เล่าเรื่องต่อจนจบนะจ๊ะ

(กลัวตายก่อนเรื่องจบ คนที่รออ่านจะลงแดงตาย เหอๆ)