รวบรวมภาพเมฆ, ท้องฟ้า, ดาว, เดือน, พระอาทิตย์ เพือเก็บตัวอย่างไว้ศึกษา

ม่าน "ออโรร่า" <table align="center" border="0" cellpadding="3" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr bgcolor="#cccccc"><td valign="center"> </td></tr> <tr><td align="center" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="95%"><tbody><tr><td valign="top"> <table align="center" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td></td></tr><tr><td align="center">
</td></tr></tbody></table>
</td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td align="center" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="95%"><tbody><tr><td valign="top"> <table align="center" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td></td></tr><tr><td align="center">
</td></tr></tbody></table>
</td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td align="center" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="95%"><tbody><tr><td valign="top"> <table align="center" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td></td></tr><tr><td align="center">
</td></tr></tbody></table>
</td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td align="center" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="95%"><tbody><tr><td valign="top"> <table align="center" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td></td></tr><tr><td align="center">
</td></tr></tbody></table>
</td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td align="center" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="95%"><tbody><tr><td valign="top"> <table align="center" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td></td></tr><tr><td align="center">
</td></tr></tbody></table>
</td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td align="center" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="95%"><tbody><tr><td valign="top"> <table align="center" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td></td></tr><tr><td align="center">
</td></tr></tbody></table>
</td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td align="center" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="95%"><tbody><tr><td valign="top"> <table align="center" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td></td></tr><tr><td align="center">
</td></tr></tbody></table>
</td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td align="center" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="95%"><tbody><tr><td valign="top"> <table align="center" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td></td></tr><tr><td align="center">
</td></tr></tbody></table>
</td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td align="center" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="95%"><tbody><tr><td valign="top"> <table align="center" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td></td></tr><tr><td align="center">
</td></tr></tbody></table>
</td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td align="center" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="95%"><tbody><tr><td valign="top"> <table align="center" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td></td></tr><tr><td align="center">
</td></tr></tbody></table>
</td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td align="center" valign="top"><table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="95%"><tbody><tr><td valign="top">

​

</td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table>

 

ออโรร่า เกิดขึ้นได้อย่างไร
ออโรร่า (Aurora) เกิดขึ้นเมื่อ อนุภาคประจุ (อิเลคตรอน, อะตอม หรือ โมเลกุล ที่สูญเสียอิเลคตรอน) พลังงานสูง ชนกับอนุภาคต่างๆ ในชั้นบรรยากาศที่อยู่สูงขึ้นไป อนุภาคเหล่านั้นได้รับพลังงานและกลายเป็นอนุภาคที่ไม่เสถียร (excited) เพื่อกลับมาสู่ภาวะสมดุล อนุภาคจึงปลดปล่อยพลังงานออกมาในลักษณะของแสง ซึ่งจะเป็นสีอะไรนั้นขึ้นอยู่กลับชนิดและโครงสร้างของอนุภาค รูปที่ 1 หรือที่เราเรียกว่าแถบสีสเปกตรัม (spectrum) เช่น สีเหลืองจากโซเดียม (Na เราพบในเกลือ) สีส้มจากนีออน (Neon ก็าซที่อยู่ในหลอดไฟนีออน) ไฮโดรเจนและฮีเลียม ให้สีฟ้าและม่วง ก็าซต่างๆ เหล่านี้อยู่ที่ความสูงในชั้นบรรยากาศต่างกัน สีที่เรามองเห็นสามารถบอกได้ถึงแหล่งกำเนิดของออโรร่าอีกด้วย เช่นสีแดงจากออกซิเจนบอกได้ถึงแหล่งกำเนิดที่ ความสูงประมาณ 300 กม. ณ ชั้นบรรยากาศที่เรียกว่า ไอไอโนสเฟียร์ (ionosphere), โมเลกุลออกซิเจนที่หนักขึ้น ให้แสงสีเหลืองเขียว ที่ 100-300 กม.

​

รูปที่ 1​

ออโรร่าเกื่ยวอะไรกับสภาวะอวกาศ (space weather)
เรารู้แล้วว่าออโรร่าเกิดจากการชนกันของอนุภาคพลังงานสูงกับอนุภาคในบรรยากาศ อนุภาคพลังงานสูงขนาดนั้นไม่สามารถกำเนิดได้ในโลก แหล่งพลังงานที่ใกล้ที่สุดคือ ดวงอาทิตย์
อนุภาคพลังงานสูงได้เดินทางจากดวงอาทิตย์ในภาวะที่เราเรียกว่า ลมสุริยะ (solar wind) ผิวชั้นนอกของดวงอาทิตย์มีอุณหภูมิที่สูง (100000 เซลเซียส ) และประกอบด้วยก็าซที่มีความหนาแน่นสูง เป็นแหล่งกำเนิดที่สมบูรณ์ของอนุภาคพลังงานสูง

ทำไมออโรร่าถึงเกิดในบริเวณที่ใกล้กับขั้วโลก ? คำตอบก็คือสนามแม่เหล็กของโลก รูปที่ 2 สนามแม่เหล็กของโลกมีบทบาทสำคัญในการป้องกันเราจากอนุภาคพลังงานสูงปริมาณมาก อย่างไรก็ตามอนุภาคส่วนหนึ่งยังคงสามารถเดินทางเข้ามาในโลก ด้วยคุณสมบัติของสนามแม่เหล็ก อนุภาคที่ถูกขังในสนามแม่แหล็กชั้นนอก หรือเรียกว่า แมกเนโตสเฟียร์ (magnetosphere) สามารถผ่านเข้ามาในบริเวณของขั้วโลก จะมีปริมาณมากน้อยขนาดไหน ขึ้นอยู่กับสภาวะของลมสุริยะ (พลังงานและความหนาแน่น)

​

รูปที่ 2​

ออโรร่าที่โลกกับดาวเสาร์ต่างกันอย่างไร
ถึงแม้เราจะมีสนามแม่เหล็กโลกป้องกันการชนโดยตรงจากลมสุริยะ อย่างไรก็ตามสนามแม่เหล็กโลกมิได้แข็งแรงมากพอที่จะป้องกันทุกๆ อนุภาค ขั้วโลกจึงเหมือนเป็นประตูทางเข้าที่อนุภาคพลังงานสูงสามารถ แทรกผ่านเข้ามาได้ ด้วยเหตุนี้เมื่อสภาวะของลมสุริยะต่างๆกัน พลังงานของออโรร่า (ซึ่งแปรผันตามความสว่าง) ก็จะเปลี่ยนตามสภาวะของลมสุริยะ
ตรงกันข้ามกับดาวพฤหัส ซึ่งเป็นดาวเคราะห์ขนาดใหญ่ บรรจุด้วยก็าซความหนาแน่นสูง และร้อนมาก ก็าซบางส่วนจึงสูญเสียอิเลคตรอนโดยง่ายกลายเป็นอนุภาคไอออน สภาวะผสมระหว่างไอออนและอิเล็คตรอน อาจเรียกได้ว่าเป็นสภาวะที่สี่ของอนุภาคหรือเรียกว่าพลาสมา (plasma) สนามแม่เหล็กที่เกิดจากการหมุนของดาวเคราะห์ก็าซขนาดใหญ่จึงมีปริมาณสูงมาก และออโรร่าสามารถเกิดได้ด้วยอนุภาคพลังงานสูงจากพลาสมาในชั้นบรรยากาศของดาวเคราะห์เอง พลังงานของออโรร่ามีปริมาณสูงมากจะเทียบได้กับออโรร่าที่เกิดจากลมสุริยะ สนามแม่เหล็กที่แข็งแรงก็เปรียบเสมือนกำแพงที่แข็งแกร่งจากอนุภาคภายนอก

ดาวพฤหัสที่มีขนาดใหญ่กว่าดาวเสาร์ มีออโรร่าที่ค่อนข้างเสถียร ไม่ค่อยจะเปลี่ยนมากนักเมื่อสภาวะของลมสุริยะเปลี่ยนไป นักวิทยาศาสตร์จึงได้ทำนายว่าออโรร่าของดาวเสาร์ควรจะมีสถานะที่เสถียรน้อยกว่าออโรร่าที่ดาวพฤหัส แต่ควรจะเสถียร์มากกว่าออโรร่าที่เกิดบนโลกของเรา

กลุ่มวิจัยซึ่งนำโดยศาสตราจารย์ จอห์น คลาร์ก (Prof. John Clarke) ณ มหาวิทยาลัย บอสตัน (Boston University) ได้มีโอกาสพิสูจน์ข้อสมมุติฐานนี้ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2547 ด้วยการให้ยานอวกาศฮับเบิล (Hubble Space Telescope) ถ่ายภาพออโรร่าของดาวเสาร์ (ขั้วใต้) ในช่วงความถี่อัลตราไวโอเลต (EUV) รูปที่ 3 จากการคำนวณเราได้พบว่าออโรร่าของดาวเสาร์มีลักษณะที่เปลี่ยนไปตามสภาวะของลมสุริยะ (ดูได้จากรูป j และ k ซึ่งเราได้รับข้อมูลจากยานอวกาศ Casini ว่าลมสุริยะมีพลังงานสูงในช่วงนั้น) แต่ออโรร่าของดาวเสาร์มีลักษณะเสถียรมากขึ้นเมือลมสุริยะมิได้มีพลังงานสูงนัก (รูป b และ c ) ข้อสมมุติฐานที่ตั้งไว้จึงได้รับการพิสูจน์ว่าค่อนข้างเป็นไปได้

​

รูปที่ 3​

ยังมีความรู้เกี่ยวกับออโรร่าอีกมากมายที่รอการพิสูจน์ เราได้แต่เพียงหวังว่าจะเข้าใจคุณสมบัติของแสงอันสวยงามนี้มากขึ้นในอนาคต

สุวิชา วรรณวิเชียร​

reference:


http://www.exploratorium.edu/learning_studio/auroras/auroraslook.html

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>ภาพจริงจากดวงจันทร์ ชมโลก “ขึ้น-ตก” ที่ขอบฟ้าดาวบริวารกันบ้าง</TD><TD vAlign=baseline align=right width=85></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>14 พฤศจิกายน 2550 15:16 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left> ชมภาพดวงจันทร์ขึ้นและลับขอบฟ้าในยามค่ำคืนมานานแสนนาน คราวนี้องค์การอวกาศญี่ปุ่นนำภาพดาวเคราะห์สีน้ำเงินสวยที่กำลังขึ้นและตกจากขอบฟ้าของดวงจันทร์ จากกล้องโทรทัศน์ความละเอียดสูงบนยานสำรวจเซลีนมาอวดกันบ้าง นับเป็นภาพเคลื่อนไหวภาพแรกที่บันทึก “โลก” จากห้วงอวกาศ

<IFRAME name=video src="http://www.jaxa.jp/press/2007/11/20071107_kaguya.swf" frameBorder=0 width=480 scrolling=no height=315></IFRAME>​

องค์การสำรวจอวกาศญี่ปุ่น (แจกซา) เผยภาพพื้นผิวของดวงจันทร์ พร้อมทั้งดาวโลกขณะขึ้นและลับจากขอบฟ้าซึ่งบันทึกด้วยกล้องวิดีโอความละเอียดสูง (HDTV) ที่ติดตั้งบนยานอวกาศ “เซลีน” (Selene) หรือในชื่อญี่ปุ่นว่า “คางูยะ” (Kaguya) ยานสำรวจดวงจันทร์ยานแรกของญี่ปุ่นที่ส่งขึ้นไปเมื่อวันที่ 14 ก.ย.ที่ผ่านมา

นับเป็นภาพความละเอียดสูงของโลกภาพแรกซึ่งบันทึกในอวกาศไกลจากโลกออกไป 380,000 กิโลเมตร และสำหรับกล้องดังกล่าวนั้นพัฒนาขึ้นโดยสถานีโทรทัศน์เอ็นเอชเค (NHK) ของญี่ปุ่น

</TD></TR><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=640 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=640> </TD></TR><TR><TD class=Image vAlign=baseline align=left>ภาพโลกขณะขึ้นจากขอบฟ้าดวงจันทร์ซึ่งบันทึกเมื่อวันที่ 7 พ.ย.ที่ผ่านมา เวลา 12.52 น. ตามประเทศไทย ซึ่งภาพนี้บันทึกที่ขั้วเหนือของดวงจันทร์และสังเกตเห็นมหาสมุทรอินเดียได้จากภาพนี้</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE>

</TD></TR><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=640 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=640> </TD></TR><TR><TD class=Image vAlign=baseline align=left>ภาพขณะโลกกำลังจะลับขอบฟ้าดวงจันทร์เมื่อวันที่ 7 พ.ย.นี้ เวลา 10.07 น. ตามประเทศไทย ทั้งนี้เป็นภาพที่บันทึกจากทางขั้วใต้ของดวงจันทร์ ภาพของโลกที่เห็นจึงเป็นลักษณะกลับหัว โดยภาพโลกด้านบนคือซีกโลกใต้ ส่วนภาพของโลกด้านใต้คือซีกโลกเหนือ </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE>

</TD></TR><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=640 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=640> </TD></TR><TR><TD class=Image vAlign=baseline align=left>ภาพต่อเนื่องขณะโลกกำลังลับขอบดวงจันทร์ซึ่งใช้เวลาทั้งสิ้นประมาณ 70 วินาที</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE>
<CENTER>
คลิกที่ไอคอน Manager Multimedia
เพื่อรับชมภาพโลกขึ้น-ตกขอบดวงจันทร์เพิ่มเติม


</CENTER></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr><td><b>สัญญาณที่อ่านได้จาก..<blink>"เมฆ"</blink></b><blink></blink></td> </tr> <tr> <td>

​

</td> </tr> <tr> <td>

เมฆ เป็นไอน้ำและเกล็ดน้ำแข็งที่เกิดการควบแน่นรวมกันเป็นกลุ่มก้อน และลอยอยู่บนท้องฟ้า ปกคลุกอยู่ในชั้นบรรยากาศของโลกอยที่ระยะไม่เกิน 5 กิโลเมตร นอกเหนือจากเมฆจะแสดงปรากฏการณ์ให้เห็นถึง การเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ เช่น เกิดพายุฝน แล้ว เมื่อใดก็ตามที่เกิดการเปลี่ยนแปลงของเปลือกโลก เช่น แผ่นดินไหว การเกิดความร้อนผุดจากใต้พิภพ ฯลฯ การเกิดและการเปลี่ยนแปลงของเมฆ ก็สามารถสื่อสารให้เห็นถึงปรากฏการณ์เหล่านั้นได้เช่นกัน ต่อไปนี้คือตัวอย่างเมฆที่ได้รับอิทธิพลจากปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้น ​

</td> </tr> <tr> <td> </td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td>
</td> </tr> <tr> <td>

การเกิดพายุหมุน ที่ จ.นครปฐม ​

</td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td colspan="2">

​

</td> </tr> <tr> <td width="91%">

ปรากฏการณ์เกิดฝนที่มีลักษณะไม่ปกติ​

</td> <td width="9%"> </td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td>
</td> </tr> <tr> <td>

เมฆเกิดการกจะจายจากอิทธิพลความร้อนที่ผุดขึ้น ​

</td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td width="34%">
</td> <td width="36%">
</td> <td width="30%"> </td> </tr> <tr> <td colspan="3">
</td> </tr> <tr> <td colspan="3">

เมฆที่เกิดความร้อนผุดขึ้นจากใต้พิภพ (1) ​

</td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td>

</td> </tr> <tr> <td>

เมฆที่เกิดความร้อนผุดขึ้นจากใต้พิภพ (2)​

</td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td>
</td> </tr> <tr> <td>

เมฆที่เกิดความร้อนผุดขึ้นจากใต้พิภพ (3)​

</td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr> <td>
</td> </tr> <tr> <td>

เมฆที่เกิดความร้อนผุดขึ้นจากใต้พิภพ (4) ​

</td></tr></tbody></table>

 

ชมดาวหาง "8 พี/ทัตเติล" เหนือฟ้าเมืองกรุงตลอดมกราฯ นี้ <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td bgcolor="#cccccc" height="1"></td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="4" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td class="body" align="left" valign="baseline">โดย ผู้จัดการออนไลน์</td> <td class="date" align="left" valign="baseline">22 มกราคม 2551 16:37 น.</td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="4" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="middle"></td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="middle">
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td align="right" height="1" valign="bottom" width="1"></td> <td align="center" background="/images/linedot_hori.gif" height="1" valign="bottom"></td> <td align="left" height="1" valign="bottom" width="1"></td> </tr> <tr> <td align="center" background="/images/linedot_vert.gif" valign="middle" width="1"></td> <td> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="5" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="middle"></td> </tr> </tbody></table> </td> <td align="center" background="/images/linedot_vert.gif" valign="middle" width="1"></td> </tr> <tr> <td align="right" height="1" valign="top" width="1"></td> <td align="center" background="/images/linedot_hori.gif" height="1" valign="top"></td> <td align="left" height="1" valign="top" width="1"></td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="4" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="body" align="center" valign="baseline">ดาวหาง 8P/ Tuttle บันทึกภาพด้วยกล้องสะท้อนแสงแบบ ชมิดท์ แคสซิเกรนขนาดหน้ากล้อง 11 นิ้ว f /6.3 ฐานตั้งกล้องแบบเยอรมัน อิเควทอเรียล Losmandy G 11 กล้อง DSLR แคนนอน 400 D เปิดหน้ากล้องนาน 40 วินาที ISO 1600 ดาวหางมีความสว่าง 6.2 อยู่ในกลุ่มดาว เตาหลอม (FORNAX) สถานที่บันทึกภาพคือหอดูดาวบัณฑิต อ.แปลงยาว จ.ฉะเชิงเทรา เวลา 22.06 น. วันที่ 17มกราคม พ.ศ. 2551 ถ่ายภาพโดย วรวิทย์ ตันวุฒิบัณฑิต </td> </tr> </tbody></table> </td> </tr> </tbody></table>
</td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr> <td align="left" height="12" valign="bottom"></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#cccccc"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="1" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" bgcolor="#ffffff" valign="top"> <table cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top" width="160"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="4" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="body" align="center" valign="baseline">คลิกที่ภาพเพื่อดูขนาดใหญ่ขึ้น</td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="middle"></td> </tr> <tr> <td align="center" valign="baseline">แผนภาพวิถีการโคจรของดาวหาง 8พี /ทัตเติล (ภาพจากนายวรวิทย์ ตันวุฒิบัณฑิต)</td> </tr> </tbody></table>
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" height="1" valign="middle" width="165"></td> </tr> </tbody></table> </td> </tr> </tbody></table></td> </tr> </tbody></table></td> <td background="/images/linedot_vert3.gif" width="4"></td> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellspacing="7" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="body" align="left" valign="baseline"> ปราชญ์ดาวหางเมืองแปดริ้ว ชวนนักดูดาวชมดาวหาง 8 พี/ทัตเติล ผ่านกรุงเทพฯ ตลอด ม.ค.นี้ ระบุ 27 ม.ค.จะเป็นช่วงที่ดาวหางมีความสว่างไสวมากที่สุด พร้อมเรียงภาพนิ่งจัดทำคลิปวิดีโอเก็บไว้เป็นอนุสรณ์

นายวรวิทย์ ตันวุฒิบัณฑิต กรรมการบริหารสมาคมดาราศาสตร์ไทย และครูภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านดาราศาสตร์จังหวัดฉะเชิงเทรา จากหอดูดาวบัณฑิต ต.แปลงยาว จ.ฉะเชิงเทรา กล่าวว่า ขณะนี้ดาวหาง 8 พี/ทัตเติล (8 P/Tuttle) กำลังโคจรผ่านฟากฟ้าทางทิศใต้ของกรุงเทพฯ

ก่อนหน้านี้ในช่วงวันที่ 4 -5 ม.ค.51 ดาวหางดวงนี้ได้โคจรผ่านมาตรงกับละติจูดที่ 13.5 องศาเหนือ ซึ่งตรงกับกึ่งกลางท้องฟ้ากรุงเทพฯ พอดี โดยในเวลาดังกล่าวดาวหางได้โคจรผ่านกลุ่มดาวปลา (Pisces) และกลุ่มดาวแกะ (Aries) ตามลำดับ

ในประเทศไทยสามารถชมดาวหาง 8 พี/ทัตเติลผ่านกล้องโทรทรรศน์มาตั้งแต่ปลาย ธ.ค.50 เรื่อยไปจนถึง มิ.ย.51 โดยนายวรวิทย์ยังได้บันทึกภาพนิ่งดาวหาง 8 พี/ทัตเติลด้วยกล้องดูดาวไว้ในคืนวันที่ 17 ม.ค.51 กว่า 30 รูปเพื่อจัดทำคลิปวิดีโอ

แต่เนื่องจากคืนดังกล่าวมีเมฆมาบดบังระหว่างถ่ายภาพทำให้ต้องรอถ่ายภาพซ่อมอีกครั้งในคืนข้างแรม 7-8 ค่ำ หรืออีก 5 -6 วันข้างหน้าเพื่อเลี่ยงแสงรบกวนจากดวงจันทร์ คาดว่าจะสามารถนำมาจัดทำคลิปวิดีโอได้นานราว 5 วินาที

สำหรับดาวหาง 8 พี/ทัตเติลในวันที่ 22 ม.ค.51 นี้มีตำแหน่งปรากฏในกลุ่มดาวเตาหลอม (Fornax) มีความสว่างระดับ 6.2 ไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าหรือด้วยกล้องสองตา โดยกำลังเคลื่อนตัวผ่านโลกในทิศมุ่งเข้าหาโลกทำให้ดูเหมือนว่าดาวหางดังกล่าวเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงกว่าค่าเฉลี่ยของดาวหางทั่วๆ ไปที่ 70 กม./วินาที

ทั้งนี้ ตำแหน่งของ 8 พี/ทัตเติลบนท้องฟ้าจะขยับไปเฉลี่ยวันละ 4 องศา จึงเหมาะแก่การถ่ายภาพทำคลิปวิดีโอ ซึ่งดาวหางจะเคลื่อนที่ใกล้ดวงอาทิตย์มากที่สุดในวันที่ 27 ม.ค.51 คาดว่าจะเป็นช่วงเวลาที่ดาวหาง 8 พี/ทัตเติลมีความสว่างไสวมากที่สุด</td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table>

 

เมฆอวกาศขนาดยักษ์มุ่งหน้าระเบิดทางช้างเผือก <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td bgcolor="#cccccc" height="1"></td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="4" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td class="body" align="left" valign="baseline">โดย ผู้จัดการออนไลน์</td> <td class="date" align="left" valign="baseline">24 มกราคม 2551 17:31 น.</td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="4" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="middle"></td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="middle">
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td align="right" height="1" valign="bottom" width="1"></td> <td align="center" background="/images/linedot_hori.gif" height="1" valign="bottom"></td> <td align="left" height="1" valign="bottom" width="1"></td> </tr> <tr> <td align="center" background="/images/linedot_vert.gif" valign="middle" width="1"></td> <td> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="5" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="middle"></td> </tr> </tbody></table> </td> <td align="center" background="/images/linedot_vert.gif" valign="middle" width="1"></td> </tr> <tr> <td align="right" height="1" valign="top" width="1"></td> <td align="center" background="/images/linedot_hori.gif" height="1" valign="top"></td> <td align="left" height="1" valign="top" width="1"></td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="4" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="body" align="center" valign="baseline">ภาพจำลองแสดงเมฆแห่งสมิธซึ่งเคลื่อนที่ด้วยความเร็ววินาทีละ 240 กิโลเมตรพุ่งตรงมายังทางช้างเผือก โดยจุดกากบาทสีแดงคือตำแหน่งที่คาดว่าจะเกิดการปะทะดังกล่าว ขณะที่ตำแหน่งของดวงอาทิตย์ของเราคือจุดสีเหลืองที่มีชื่อกำกับไว้</td> </tr> </tbody></table> </td> </tr> </tbody></table>
</td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr> <td align="left" height="12" valign="bottom"></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#cccccc"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="1" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" bgcolor="#ffffff" valign="top"> <table cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top" width="160"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="4" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="body" align="center" valign="baseline">คลิกที่ภาพเพื่อดูขนาดใหญ่ขึ้น</td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="middle"></td> </tr> <tr> <td align="center" valign="baseline">คาดว่าการพุ่งชนของก๊าซยักษ์ครั้งนี้จะทำเกิดการก่อตัวของดาวใหม่ๆ</td> </tr> </tbody></table>
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="middle"></td> </tr> <tr> <td align="center" valign="baseline">กลุ่มก๊าซไฮโดรเจนขนาดใหญ่ที่รวมตัวกันเป็นเมฆแห่งสมิธ</td> </tr> </tbody></table>
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" height="1" valign="middle" width="165"></td> </tr> </tbody></table> </td> </tr> </tbody></table></td> </tr> </tbody></table></td> <td background="/images/linedot_vert3.gif" width="4"></td> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellspacing="7" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="body" align="left" valign="baseline"> บีบีซีนิวส์ - นักดาราศาสตร์สหรัฐฯ เผยก๊าซไฮโดรเจนที่รวมกันเป็นกลุ่มเมฆขนาดยักษ์กำลังมุ่งหน้าเตรียมชนกาแลกซีทางช้างเผือก ในอีก 20-40 ล้านปีข้างหน้า จะก่อให้เกิดดาวฤกษ์ใหม่ โดยกำแพงก๊าซได้ผ่านขอบกาแลกซีเราเข้ามาแล้ว

กลุ่มเมฆในอวกาศขนาดใหญ่ที่ชื่อว่า "เมฆแห่งสมิธ" (Smith's Cloud) อาจสร้างปรากฏการณ์จุดพลุอันน่าตื่นเต้นเมื่อพุ่งชนกาแลกซีทางช้างเผือก (Milky Way) ของเราในอีก 20-40 ล้านปีข้างหน้า ซึ่งนักดาราศาสตร์เชื่อว่ากลุ่มเมฆดังกล่าวมีไฮโดรเจนมากพอที่จะผลิตดาวฤกษ์ลักษณะเช่นเดียวกับดวงอาทิตย์ของเราได้นับล้านดวง เมื่อทำอันตรกริยากันอย่างสมบูรณ์แล้วเมฆดังกล่าวอาจทำให้เกิดการระเบิดเพื่อสร้างดาวใหม่ในกาแลกซีของเราด้วย

ทั้งนี้ในรายละเอียดของงานวิจัยซึ่งนำโดยทีมวิจัยจากหอดูดาวดาราศาสตร์วิทยุแห่งสหรัฐฯ (US National Radio Astronomy Observatory) และมหาวิทยาลัยวิสคันซิน-ไวต์วอเตอร์ (University of Wisconsin-Whitewater) ได้เปิดเผยภายในงานประชุมวิชาการของสมาคมดาราศาสตร์อเมริกันครั้งที่ 211 ในเมืองออสติน มลรัฐเท็กซัส สหรัฐฯ

สำหรับเมฆแห่งสมิธนั้นตั้งตามชื่อ เกล สมิธ (Gail Smith) นักดาราศาสตร์อเมริกันหญิงจากมหาวิทยาลัยไลเดน (Leiden University) เนเธอร์แลนด์ ผู้ค้นพบเมื่อปี 2506

แต่จนถึงทุกวันนี้นักดาราศาสตร์ก็ยังไม่เข้าใจว่า แท้จริงแล้วกลุ่มเมฆอวกาศนี้เคลื่อนที่ออกจากกาแลกซีทางช้างเผือก หรือว่ากำลังเคลื่อนที่เข้าหากันแน่

กระทั่งงานวิจัยล่าสุดซึ่งอาศัยกล้องโทรทัศน์กรีนแบงค์ (Green Bank telescope: GBT) ในเวสต์เวอร์จิเนียสำรวจเมฆดังกล่าวซึ่งแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเป็นกรณีหลังอย่างแน่นอน

เครื่องมือใหม่ของทีมวิจัยยังแสดงให้เห็นขนาดของเมฆหมอกปีศาจในอวกาศนี้ว่ามีความยาว 11,000 ปีแสงและกว้าง 2,500 ปีแสง อีกทั้งยังเคลื่อนที่ตรงมายังกาแลกซีของเราด้วยความเร็วมากกว่า 240 กิโลเมตรต่อวินาทีหรือ 864,000 กิโลเมตรต่อชัวโมง และตั้งมุมกระแทกกาแลกซีทางช้างเผือกที่ 45 องศา เมฆแห่งสมิธนี้กำลังหมุนรอบกาแลกซีของเรา ขณะเดียวกันก็เป็นการหมุนตรงเข้าหาด้วย ซึ่งทีมนักดาราศาสตร์ได้เห็นว่ากำแพงก๊าซของเมฆนี้ได้กำลังไถเข้ามาในชั้นบรรยากาศกาแลกซีของเราแล้ว

ดร.เฟลิกซ์ ล็อคแมน (Dr.Felix Lockman) ผู้นำการวิจัยครั้งนี้จากหอดูดาวดาราศาสตร์วิทยุแห่งสหรัฐฯ กล่าวถึงเมฆซึ่งอยู่ไกลออกไปโลก 40,000 ปีแสงนี้ว่าหากมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าจะเป็นภาพที่สวยงามน่าประทับใจมาก

"เรายังไม่ทราบว่าเมฆนี้มาจากที่ไหน เช่นเดียวกับการโคจรของมันที่ยังสับสนเล็กน้อย แต่เราก็สามารถบอกว่าได้ว่ามันกำลังเริ่มต้นทำอันตรกริยากกับของกาแลกซีทางช้างเผือกของเราแล้ว ซึ่งมันกำลังถูกลากดึงและส่วนเล็กๆ ของมันกำลังตกลงมา แต่ในเวลาเดียวกันเมฆนี้ก็ได้รับแรงดึงโน้มถ่วงของทางช้างเผือกให้พุ่งตรงเข้ามา" ดร.ล็อคแมนกล่าว

เมื่อถึงเวลาที่เมฆแห่งสมิธรวมเป็นหนึ่งเดียวกับกาแลกซีของเรา จะเกิดการปะทะบริเวณที่ห่างไกลจากตำแหน่งของระบบสุริยะของเรา ซึ่งบริเวณที่ถูกปะทะนั้นจะเกิด "คลื่นกระแทก" (shockwave) ในก๊าซที่มีอยู่เดิมของกาแลกซี คลื่นกระแทกนั้นจะทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ของการก่อตัวเป็นตัวดาว ซึ่งดวงดาวเหล่านั้นจะมีมีมวลมหาศาล และผ่านช่วงชีวิตไปอย่างรวดเร็ว แล้วระเบิดเป็น "ซูเปอร์โนวา" (supernova)

"เหมือนกันการทิ้งระเบิดแต่คุณก็ยังทำให้เกิดก๊าซใหม่ๆ จำนวนมากซึ่งอาจมีคุณสมบัติที่แตกต่างไปจากก๊าซที่มีอยู่เดิม โดยในช่วงเวลาหลายล้านปีของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นดูคล้ายการเฉลิมฉลองงานปีใหม่ที่พลุขนาดใหญ่ได้ระเบิดออกจากบริเวณนั้น" ดร.ล็อคแมนกล่าวถึงเหตุการณ์ซูเปอร์โนวาที่จะตามมา

ทางด้าน ดร.โรเบิร์ต เบนจามิน (Dr.Robert Benjamin) ผู้ร่วมวิจัยจากมหาวิทยาลัยวิสคันซิน ไวท์วอเตอร์ กล่าวว่าหากมีการลากดึงเพียงพอและกลุ่มเมฆนี้ได้แตกเป็นส่วนๆ จะทำให้ได้รับผลกระทบจากการชนลดลง แต่ในเวลานี้ดูคล้ายว่ากลุ่มเมฆนี้กำลังเกาะกลุ่มกันอย่างเหนียวแน่น

ก่อนหน้านี้นักดาราศาสตร์สันนิษฐานว่าบริเวณที่มีดาวสุกสว่างที่เรียกว่า "แถบของกูลด์" (Gould's Belt) ซึ่งอยู่ในตำแหน่งที่ใกล้กับระบบสุริยะของเรานั้นน่าจะเกิดจากการชนของกลุ่มก๊าซในลักษณที่คาดว่าจะเกิดขึ้นในอนาคตนี้

"นับเป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นจริงๆ ว่ามันเกิดขึ้น ทางช้างเผือกของเราถูกระเบิดอยู่ตลอดเวลา และก็ยังคงมีเศษชิ้นส่วนจากการระเบิดครั้งนั้น เมื่อเกิดการระเบิดระเบิดขึ้นก็จะทำให้เกิดก๊าซใหม่ๆ ที่กระตุ้นให้เกิดการสร้างดาวใหม่ และเป็นเรื่องน่าสนใจหากเราจะคิดกันเล่นไ ว่าปรากฏการณ์ลักษณะนี้เคยเกิดขึ้นแล้วใกล้กับดวงอาทตย์ของเรา" ดร.ล็อคแมนกล่าว
</td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table>

 

กาแลกซีเก่าแก่สุดเท่าที่บันทึกได้ เกิดช่วงยุคมืดแห่งจักรวาล <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td bgcolor="#cccccc" height="1"></td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="4" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td class="body" align="left" valign="baseline">โดย ผู้จัดการออนไลน์</td> <td class="date" align="left" valign="baseline">15 กุมภาพันธ์ 2551 15:18 น.</td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="4" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="middle"></td> </tr> </tbody></table> <table align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="461"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top" width="461"> </td> </tr> <tr><td class="Image" align="left" valign="baseline"> ภาพกาแลกซีเก่าแก่ที่สุดที่บันทึกได้ ภาพใหญ่ทางซ้ายมือแสดงภาพกลุ่มกาแลกซีที่ทำหน้าที่เป็นเลนส์ขยายภาพกาแลกซี A1689-zD1 ซึ่งอยู่ในช่องสี่เหลี่ยมเล็กให้ชัดเจนขึ้น ภาพขวามือ บนเป็นภาพจากกล้องฮับเบิลซึ่งไม่สามารถบันทึกกาแลกซีได้ด้วยแสงที่มองเห็นด้วยตาเปล่าเนื่องจากแสงของกาแลกซีถูกขยายสู่ย่านอินฟราเรดเนื่องจากเอกภพขยายตัว ภาพขวากลางคือภาพที่บันทึกด้วยอุปกรณ์รับสัญญาณอินฟราเรดของฮับเบิล ส่วนขวาล่างแสดงภาพกาแลกซีที่บันทึกรังสีอินฟราเรดด้วยกล้องสปิตเซอร์</td></tr> </tbody></table></td> </tr> <tr> <td align="center" height="5" valign="top"></td> </tr> </tbody></table> สเปซเดลี/เอพี/เอเยนซี - นักดาราศาสตร์จับภาพกาแลกซีเก่าแก่ที่สุดเท่าที่เคยบันทึกมา ก่อเกิดในยุคมืดแห่งจักรวาลเมื่อ 1.3 หมื่นล้านปีมาแล้ว นับเป็นภาพกาแลกซีเก่าแก่ที่สุดเท่าเคยบันทึกได้ เผยโชคดีกาแลกซีข้างเคียงช่วยสร้าง "เลนส์ธรรมชาติ" ขยายภาพได้ชัดเจนขึ้น 10 เท่า

ทีมนักดาราศาสตร์อาศัยอุปกรณ์บันทึกภาพรังสีอินฟราเรดใกล้ (near infrared) ของกล้องโทรทรรศน์อวกาศฮับเบิล (Hubble) และกล้องโทรทรรศน์อวกาศอินฟราเรดสปิตเซอร์ (Spitzer) ซึ่งเป็นกล้องโทรทรรศน์อวกาศขององค์การบริหารการบินอวกาศสหรัฐฯ (นาซา) บันทึกภาพกาแลกซีเก่าแก่ที่สุดเท่าที่เคยบันทึกได้ซึ่งก่อเกิดเมื่อเอกภพมีอายุได้เพียง 700 ล้านปี ถือว่าอยู่ในยุคมืดของเอกภพและนับว่าไม่ห่างจากการก่อเกิดของกาแลกซีแรกมากนัก

กาแลกซีที่พบนี้ชื่อ "เอ1689-ซีดี1" (A1689-zD1) อยู่ในช่วงสร้างดวงดาวระยะสุดท้ายก่อนที่จะกลายเป็นกาแลกซีเช่นเดียวกับกาแลกซีของเราในอนาคต โดยนักดาราศาสตร์พบว่าเป็นภาพระยะเกิดใหม่ของกาแลกซีซึ่งอยู่ท่ามกลางทะเลเพลิงที่โหมกระหน่ำระหว่างการก่อเกิดของดวงดาวหลัง "บิกแบง" (Big Bang) ไม่นาน

ทฤษฎีในปัจจุบันระบุว่า "ยุคมืด" ของเอกภพเริ่มต้นประมาณ 400,000 ปีหลังบิกแบง ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่สสารในเอกภพที่ขยายตัวเย็นลงแล้วก่อตัวเป็นกลุ่มเมฆของไฮโดรเจนเย็น กลุ่มเมฆเย็นเหล่านี้แผ่กระจายไปทั่วเอกภพคล้ายหมอกหนาๆ และระหว่างยุคนี้ดวงดาวและกาแลกซีก็เริ่มก่อตัวขึ้น แล้วเกิดแสงสะสมขึ้นเผาไหม้และขจัดหมอกของไฮโดรเจนเย็นออกไป นับเป็นการสิ้นสุดยุคมืดหลังเกิดบิกแบงหลายพันล้านปี

ฮอลล์แลนด์ ฟอร์ด (Holland Ford) ศาสตราจารย์จากมหาวิทยาลัยจอห์นส ฮอปกินส์ (Johns Hopkins University) สหรัฐฯ ซึ่งเป็นหนึ่งในทีมนักดาราศาสตร์ที่ร่วมกันค้นหากาแลกซีเก่าแก่ในครั้งนี้กล่าวว่า แม้ภาพที่ได้จะเป็นเพียงภาพขาว-ดำและยุ่งเหยิงแต่ก็มีรายละเอียดมากพอ และพามนุษย์มองย้อนเวลาออกไปยังระยะทางอันไกลโพ้นได้ดีที่สุด แต่กาแลกซีที่พบนี้ก็ต่างไปจากกาแลกซีทางช้างเผือกที่โลกเป็นสมาชิก เนื่องจากขนาดที่เล็กกว่ามากและมี 2 ศูนย์กลางแทนที่จะมีเพียงหนึ่ง

"เราประหลาดใจอย่างยิ่งที่พบกาแลกซีซึ่งเคยเยาว์วัยเมื่อ 12.8 ล้านปีในอดีต และนี่เป็นรายละเอียดมากที่สุดในการระบุวันเวลาของสิ่งที่พบย้อนกลับไปนานมาก" การ์ธ อิลลิงเวิร์ธ (Garth Illingworth) จากมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียในซานตา ครูซ (University of California, Santa Cruz) หนึ่งในทีมนักดาราศาสตร์ที่ร่วมค้นพบกาแลกซีนี้กล่าว

เพื่อสำรวจเอกภพให้ได้ไกลนักดาราศาสตร์จำเป็นต้องได้รับโชคและการช่วยเหลือเล็กน้อยจากจักรวาล ครั้งนี้กลุ่มของกาแลกซีจำนวนมากทำหน้าที่เสมือน "เลนส์ขยาย" ให้แก่กล้องโทรทรรศน์บนโลก โดยแรงโน้มถ่วงที่มีความเข้มสูงได้เบนแสงที่อยู่รอบๆ กลุ่มกาแลกซีแล้วขยายแสงที่อยู่เบื้องหลังกลุ่มกาแลกซีตรงๆ ซึ่งในกรณีนี้ทำให้กาแลกซีวัยเยาว์ที่เก่าแก่สว่างขึ้นจากปกติ 10 เท่า ภาพบริเวณอื่นๆ ที่อยู่หลังกลุ่มกาแลกซีเหล่านั้นก็คมชัดขึ้นหลายร้อยเท่า

ทั้งนี้นักดาราศาสตร์เชื่อว่าหากมีกล้องโทรทรรศน์ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในอนาคตซึ่งรวมถึงกล้องโทรทรรศน์อวกาศเจมส์ เวบบ์สเปซ (James Webb Space Telescope) ที่จะส่งขึ้นไปในปี 2556 นี้ โดยกล้องดังกล่าวสามารถบันทึกภาพกาแลกซีที่อยู่ไกลได้ชัดกว่ากล้องเดิมๆ แม้ว่าแสงจากต้นกำเนิดจะถูกขยายออกไปสู่ย่านรังสีอินฟราเรดก็ตาม และเชื่อว่ากล้องโทรทรรศน์ใหม่นี้จะช่วยบันทึกภาพกาแลกซีเก่าแก่ที่เพิ่งค้นพบนี้ได้ชัดเจนขึ้นด้วย