*** ยุคศิวิไลซ์ ****

*** “สัจจะเป็นพื้นฐานจริยธรรมของคนไทย” ****

1. ยก “สัจจะ” ให้อยู่เหนือคำว่าดีหรือชั่วทั่วไป

ไม่ใช่แค่ความดีธรรมดา แต่คือ “รากฐาน” ของจริยธรรมทั้งหมด
เพราะถ้าไม่มีสัจจะ — ความดีอื่นๆ ก็ไม่มีความหนักแน่น
⸻

2. เชื่อมโยงกับความเป็นไทย

ทำให้คนไทยรู้สึกว่า สัจจะคือคุณค่าไทยแท้
ไม่ใช่ของฝรั่ง หรือเป็นแนวคิดใหม่ แต่เป็นรากเหง้าของบรรพบุรุษ
ช่วยปลุกความภูมิใจ และเรียกจิตสำนึกของสังคมกลับมา
⸻

3. ใช้เป็นหลักในการคัดเลือกและตรวจสอบผู้นำ
• ถ้าสัจจะเป็นพื้นฐานของจริยธรรม
คนที่ไม่มีสัจจะ ก็ขาดจริยธรรม
คนที่ขาดจริยธรรม ก็ไม่ควรเป็นผู้นำ
⸻

4. สร้างหลักให้เยาวชนและคนทุกอาชีพยึดถือ
• สร้างแบบฝึกหัด “สัจจะของฉัน” ในโรงเรียน
• ใช้ในพิธีถวายสัตย์ปฏิญาณ
• ฝังไว้ในวัฒนธรรมการทำงาน

เช่น ตำรวจ ทหาร ครู นักการเมือง ต้องมี “สัจจะต่อหน้าที่”


“สัจจะ คือ คำพูดที่ต้องทำให้เกิดขึ้นจริง
และสัจจะ คือ พื้นฐานจริยธรรมของคนไทย
ประเทศไทยจะมั่นคงได้ ก็ต่อเมื่อผู้นำมีสัจจะ
และประชาชนยึดมั่นในสัจจะทำ”

 

1. นิยาม “สัจจะ” อย่างชัดเจน
ในรัฐธรรมนูญ และกฎหมายที่เกี่ยวข้อง

เพิ่มคำว่า:
“สัจจะ คือ คำพูดที่ต้องทำให้เกิดขึ้นจริง”

• เขียนลงในบทบัญญัติว่าด้วยคุณธรรมของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง
• ใช้เป็นหลักเกณฑ์วัด “ความซื่อสัตย์สุจริต” และ “ความรับผิดชอบต่อคำพูด”

⸻

2. ใช้ “สัจจะ” เป็นดัชนีชี้วัดคุณธรรมของนักการเมือง

เช่น

• ถ้าให้สัญญาไว้กับประชาชน ต้องทำให้เกิดขึ้นจริง
• ถ้าโกหก หรือพูดแล้วไม่ทำ ให้ถือว่า ขาดคุณสมบัติในความซื่อสัตย์สุจริต
• ป.ป.ช. และ กกต. ใช้ตรวจสอบได้ชัดเจน ไม่คลุมเครือ

⸻

3. สร้างกระบวนการ “ประกาศสัจจะ” สำหรับนักการเมือง
• ก่อนเข้ารับตำแหน่ง ให้ “ประกาศสัจจะ” ต่อสาธารณชน
• ระบุให้ชัด: จะทำอะไร, เมื่อไร, ทำได้แค่ไหน
• ประชาชนตรวจสอบได้ และมีผลผูกพันทางจริยธรรม

เหมือน “สัญญาใจร่วมกัน” ระหว่างผู้นำกับประชาชน

⸻

4. รณรงค์ให้ประชาชนรู้จัก “สัจจะปฏิบัติ”

ผ่านสื่อ สื่อสารในโรงเรียน มหาวิทยาลัย ศาสนสถาน และชุมชน

• ให้ประชาชนรู้ว่า “สัจจะ” ไม่ใช่แค่คำพูดดี ๆ
• แต่คือ เครื่องวัดความจริงใจ ของนักการเมือง
• เมื่อคนทั้งประเทศเข้าใจตรงกัน นักการเมืองก็หนีสัจจะไม่ได้

⸻

5. ผลักดันให้พรรคการเมืองทุกพรรค มี “สัจจะของพรรค”
• ให้พรรคเขียนว่า “พรรคนี้ให้คำมั่นว่าจะ…” แล้วต้องทำให้เกิดขึ้นจริง
• ถ้าไม่ทำ = ขาดความชอบธรรมทางคุณธรรม

อาจไม่ต้องรอกฎหมายลงโทษ ประชาชนจะลงโทษด้วย “การไม่เลือก”

⸻

6. ขยายสัจจะสู่ทุกตำแหน่งผู้นำ ไม่เฉพาะการเมือง
• ข้าราชการครู ผู้นำศาสนา ตำรวจ ทหาร ผู้บริหารท้องถิ่น ฯลฯ
• เพราะถ้าไม่มีสัจจะในผู้ใหญ่ สังคมก็ไม่มีทางมีเด็กที่เชื่อในความดีจริง

⸻

สรุปแนวคิดหลัก

“สัจจะ” ต้องกลายเป็นระบบวัดคุณธรรมของผู้นำ ไม่ใช่แค่คำขวัญ

และเมื่อประชาชนเข้าใจ “สัจจะคือคำพูดที่ต้องทำให้เกิดขึ้นจริง”
เราจะสร้างประเทศไทยที่ผู้คน เชื่อใจได้อีกครั้ง

 

*** เรื่องจริธรรม การไม่มีคำนิยามที่ชัดเจน ****

คือช่องว่างที่ทำให้
• แต่ละคนตีความตามความเข้าใจของตนเอง
• เกิดการโต้เถียง ไม่ลงรอย
• การบังคับใช้กฎหมายหรือคุณธรรมกลายเป็นเรื่องลูบๆ คลำๆ

—- คล้ายสำนวน “ตาบอดคลำช้าง” —

แต่ละคนเข้าใจ “ช้าง” ไปคนละอย่าง เพราะสัมผัสแค่บางส่วน ไม่เห็นทั้งตัว

ตัวอย่างชัดเจน:

คำว่า “ซื่อสัตย์”, “สุจริต”, “จริยธรรม”

ถ้าไม่มีคำนิยามชัดเจนในรัฐธรรมนูญหรือกฎหมาย
ผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองก็สามารถอ้างว่า
“ผมคิดว่าผมซื่อสัตย์แล้ว”
แม้จะโกหก พูดแล้วไม่ทำ หรือปิดบังความจริงก็ตาม

ทางออก: ด้วยนิยามความหมายชัดเจน

———
สัจจะ คือ คำพูดที่ต้องทำให้เกิดขึ้นจริง
———

จึงควรใช้ “สัจจะ” เป็นแก่นกลาง และให้คำนิยามอย่างชัดเจน เพื่อให้ทั้งประชาชน และ นักการเมือง เข้าใจตรงกัน และยึดถือร่วมกัน

 

หาก ผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง (เช่น นายกรัฐมนตรี รัฐมนตรี ส.ส. ส.ว.) กระทำการที่เข้าข่าย “ไม่ซื่อสัตย์” เช่น โกหก พูดแล้วไม่ทำ ปกปิดความจริง หลอกลวง หรือใช้อำนาจโดยไม่โปร่งใส อาจมีความผิดตามกฎหมายหลายฉบับ ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมและบริบท โดยสรุปได้ดังนี้:

⸻

1. รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2560

มาตรา 160 และ 219
• ผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง ต้องมีความซื่อสัตย์สุจริตเป็นที่ประจักษ์
• หาก ฝ่าฝืน อาจเข้าข่าย ขาดคุณสมบัติหรือมีลักษณะต้องห้าม
• ป.ป.ช. มีอำนาจพิจารณาความผิด และเสนอให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัย

⸻

2. พ.ร.บ. ป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ. 2561

มาตรา 172, 173, 234 ฯลฯ
• การ ใช้ตำแหน่งโดยไม่สุจริต เช่น ปกปิดผลประโยชน์ทับซ้อน, แสวงหาผลประโยชน์ส่วนตน
• หากพบว่าผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองกระทำ ทุจริตต่อหน้าที่
อาจถูก ถอดถอน, ดำเนินคดีอาญา, ห้ามดำรงตำแหน่งทางการเมืองตลอดชีวิต

⸻

3. ประมวลกฎหมายอาญา

มาตรา 157: ความผิดต่อตำแหน่งหน้าที่ราชการ

“ผู้ใดเป็นเจ้าพนักงานปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ เพื่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้อื่นหรือแผ่นดิน”
โทษ: จำคุก 1–10 ปี หรือปรับ 20,000–200,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

หากความไม่ซื่อสัตย์นั้นนำไปสู่ การทุจริตหรือหลอกลวงประชาชน อาจถูกฟ้องในข้อหาหนักได้ เช่น ฉ้อโกงประชาชน (มาตรา 343)

⸻

4. พ.ร.บ. ว่าด้วยความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539
• ถ้าความไม่ซื่อสัตย์ของเจ้าหน้าที่รัฐก่อให้เกิดความเสียหายต่อรัฐ
อาจถูกเรียกให้ ชดใช้ค่าเสียหายแก่รัฐ

⸻

5. พ.ร.บ. ประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการเลือกตั้ง ส.ส. / ส.ว. / ครม.
• หากผู้ดำรงตำแหน่ง พูดเท็จในการหาเสียง หรือให้สัญญาโดยไม่ทำจริง
เข้าข่าย หลอกลวงประชาชน / ผิดจริยธรรมร้ายแรง

⸻

6. ผิดจริยธรรมอย่างร้ายแรง

ตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 234 และกฎหมาย ป.ป.ช.
• หากไม่ซื่อสัตย์ในลักษณะที่ “บ่อนทำลายความเชื่อมั่นของประชาชน”
ป.ป.ช. สามารถชี้มูลความผิด และเสนอให้ศาลฎีกาหรือศาลรัฐธรรมนูญลงโทษ
โทษสูงสุด: ตัดสิทธิทางการเมืองตลอดชีวิต

⸻

สรุป:

ผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง ไม่มีสิทธิ “ไม่ซื่อสัตย์” แม้เพียงเล็กน้อย
เพราะรัฐธรรมนูญและกฎหมายต่าง ๆ วางหลักให้ซื่อสัตย์สุจริตเป็นคุณสมบัติพื้นฐาน
หากฝ่าฝืน อาจมีโทษทาง กฎหมายอาญา, ทางวินัย, ทางการเมือง และทางแพ่ง

 

*** ทางออก ****

คือ นิยามความหมายให้ชัดเจน

———
สัจจะ คือ คำพูดที่ต้องทำให้เกิดขึ้นจริง
———

จึงควรใช้ “สัจจะ” เป็นแก่นกลาง และให้คำนิยามอย่างชัดเจน เพื่อให้ทั้งประชาชน และ นักการเมือง เข้าใจตรงกัน และยึดถือร่วมกัน

 

*** เมื่อ “คนหนึ่งคน” ที่ดำรงตำแหน่งทางการเมือง ขาดสัจจะ ****

(คือ พูดแล้วไม่ทำ ปิดบังความจริง ไม่ซื่อสัตย์ต่อหน้าที่)
พฤติกรรมที่เกิดขึ้นได้ มักจะแสดงออกมาในหลายรูปแบบ ดังนี้:

1. พูดเพื่อเอาใจ – แต่ไม่ทำจริง

• ให้คำสัญญาหาเสียง แต่ไม่มีเจตนาทำให้เกิดขึ้น
• ใช้ถ้อยคำเพื่อสร้างภาพ โดยไม่มีความตั้งใจจะปฏิบัติ

2. ปฏิเสธความรับผิดชอบ

• เมื่อเกิดปัญหา มักโยนความผิดให้ผู้อื่น
• ไม่ยอมรับคำพูดของตนเองว่าเคยพูดไว้
• เปลี่ยนจุดยืนบ่อยครั้งโดยไม่มีหลักการ

3. ปิดบังข้อมูล / บิดเบือนข้อเท็จจริง

• ไม่เปิดเผยความจริงต่อประชาชน
• สร้างวาทกรรมหรือข้อมูลเท็จเพื่อปกป้องตนเองหรือฝ่ายของตน
• ทำให้เกิด “ความเข้าใจผิดโดยเจตนา”

4. ใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ตนเองหรือพวกพ้อง

• เบี่ยงเบนการใช้งบประมาณหรืออำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว
• ไม่ยึดถือหลักความยุติธรรม และไม่คำนึงถึงประชาชนส่วนรวม

5. แทรกแซงกระบวนการตรวจสอบตนเอง

• ขัดขวางหรือไม่ให้ความร่วมมือกับองค์กรตรวจสอบ
• ใช้เครือข่ายอำนาจเพื่อกลบเกลื่อนพฤติกรรมไม่โปร่งใส

ผลกระทบของการขาดสัจจะในนักการเมือง

• ทำให้ประชาชน หมดศรัทธาในระบบประชาธิปไตย
• ทำให้ หลักนิติธรรมเสื่อม
• เกิด วัฒนธรรมโกหกซ้อนโกหก ในสังคม
• เป็นตัวอย่างที่เลวร้ายให้กับคนรุ่นหลัง
• ความไม่สงบ ความเหลื่อมล้ำ และความขัดแย้งทางสังคม จะทวีขึ้น

บทสรุป

ผู้นำที่ไม่มีสัจจะ = อำนาจที่ไม่มีความน่าเชื่อถือ
และเมื่อไม่มีความน่าเชื่อถือ ประชาชนก็ไม่สามารถฝากอนาคตไว้ได้

สัจจะจึงเป็นเกราะธรรม และเป็นกระจกสะท้อนใจของผู้นำ

หากไม่มีสัจจะ คนผู้นั้นก็ไม่อาจเป็น “ผู้นำ” ได้เลย แม้มีตำแหน่งอยู่ก็ตาม

 

*** คนไม่มีความเมตตา และขาดสัจจะ ****

• เมื่อ มีอำนาจทางการเมือง

= สูตรอันตรายของผู้นำที่สร้างความเสียหายให้ประเทศและประชาชน

พฤติกรรมที่เกิดขึ้นได้จากผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง ที่ขาดทั้งเมตตาและสัจจะ:

1. ใช้ประชาชนเป็นเครื่องมือ ไม่ใช่เป้าหมาย

• มองประชาชนเป็น “ฐานเสียง” ไม่ใช่ “ชีวิตคน”
• พร้อมจะ “เสียสละ” ประชาชน เพื่อรักษาอำนาจของตนเอง
• นโยบายมุ่งผลประโยชน์ทางการเมือง มากกว่าความทุกข์สุขของประชาชน

2. พูดเพื่อหลอก ไม่ใช่เพื่อสร้าง

• ให้คำมั่นแบบไม่ตั้งใจจะทำ (“พูดเอาดี แต่ไม่ลงมือ”)
• ใช้ข่าวปลอม บิดเบือนข้อมูล เพื่อควบคุมความคิดคน
• ปิดบังข้อมูลความเสียหายจากนโยบายหรือการใช้งบประมาณ

3. ละเลยความทุกข์ของคนตัวเล็ก

• ไม่ใส่ใจความเดือดร้อนของผู้ยากไร้หรือคนชายขอบ
• เห็นปัญหาเป็น “สถิติ” ไม่ใช่ “ชีวิต”
• ชอบทำงานโชว์หน้า ไม่ทำงานลึกที่แก้ปัญหา

4. ใช้ตำแหน่งเป็นเครื่องมือแสวงหาอำนาจและทรัพย์สิน

• ไม่เคยพอ ไม่มีขีดจำกัด
• พร้อมแลกความจริงกับผลประโยชน์
• ซื้อคน ซื้อใจ ซื้อความเงียบ เพื่อครองอำนาจ

5. ปราบฝ่ายตรงข้ามด้วยความโหด ไม่ใช่ด้วยเหตุผล

• ใช้กฎหมายเป็นเครื่องมือของตน ไม่ใช่ของประชาชน
• ไม่รับฟังเสียงต่างความเห็น ใช้อำนาจกดทับ
• ปลูกฝังความกลัวแทนความไว้ใจ

ผลลัพธ์ของผู้นำแบบนี้:

• สังคมจะไม่เชื่อใจใครอีกต่อไป
• คนดีจะถอย คนโกหกจะเดินหน้า
• ความรุนแรง ความเหลื่อมล้ำ และความเกลียดชังจะลุกลาม
• ชาติจะอ่อนแรงจากภายใน โดยไม่ต้องมีศัตรูภายนอกเลย

บทสรุป:

ผู้นำที่ไม่มีเมตตา = หัวใจที่แข็งกระด้าง
ผู้นำที่ไม่มีสัจจะ = ปากที่เปล่าประโยชน์
เมื่อหัวใจแข็ง ปากก็โกหก — ประเทศจะถูกปกครองด้วยความกลัวและความเท็จ

 

*** หลักเดียวที่มั่นคงในธรรมชาติ ****

ตัวกระทำ เหมือนวีดีโอบันทึกการกระทำของตนเอง
ตัวกระทำ เป็นของตนเอง ไม่สูญสลาย ติดตามไปเหมือนเงาตามตัว
ตัวกระทำ มองไม่เห็นด้วยตา แต่มีผลตอบแทน
ตัวกระทำ เป็นผู้จัดสรรสิ่งที่จะเกิดขึ้นให้กับตนเอง

“ตัวกระทำมีจริง ตัวกระทำไม่ตาย ตัวกระทำมีผลตอบแทน”
ตัว
คือ สัจจะธรรม