มีใครเคยมีอาการเหมือนฟ้าแล็บในหัวมั้ยคะ

ไม่ได้จะกวนนะเรื่องว่ายน้ำ พอดีตอนเด็กผมโดนจับโยนน้ำคลองผมว่ายเข้าฝั่งได้ก็เลยสงสัยครับ

 

พ่อโหด สงสัยสอนวรยุทธมา

 

ขอสอบถามผู้รู้ในการพิจารณาความตาย หรือพิจารณาอสุภะ

เนื่องจากช่วงที่ผ่านมาแนนมักได้ยินคำพูดผุดขึ้นมาในใจช่วงกึ่งหลับกึ่งตื่น 2-3 วันติด มีคำนึงที่มันฝังใจคือ “ให้พิจารณาอสุภะ” “ความจำได้หมายรู้” ไม่แน่ใจว่า 2 คำนี้เกี่ยวข้องกันมั้ย เลยค้นหาว่าพิจารณาอสภะคืออะไร เลยรู้มาว่าคือการพิจารณาร่างกาย ขน เล็บ ผิวหนัง เข้าใจว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่แนนบกพร่องและละเลย เลยลองทำตามดู

- แต่มันรู้สึกไม่อิน ทำแล้วมโนภาพไม่แจ่มชัด ไม่รู้ว่าต้องเริ่มกำหนดยังไงก่อนดีค่ะ


เลยอยากขอความรู้วิธีการพิจารณาความตาย หรือ อสุภะ สำหรับการเริ่มต้นค่ะ

 

ไม่ต้องดูซากศพที่ไหน ดูร่างกายเรานี้แระ อะไรที่ไม่ชำระ มันยังจะสะอาดอยุ่ไหม
มันกำหนดให้สาวให้สวยได้ไหม ส่วนไหนของร่างกายบ้าง ที่ไม่สร้างภาระให้กับเรา
แค่ประจำวันนี่ก็หนัก ถ้าไม่อินอีก กล้าเอามือกำขี้ตัวเองไหม ไม่ได้พูดเล่นนะคะ
ลองพิจารณาดู

 

จะย้อนหลังไปทำไม ฮับ

คนที่ ภาวนาเจอ ฟ้าแลบลิ้นปลิ้นตา เนี่ยะ

ในเชิงกรรมฐาน แปลว่า

พิจารณา อสุภะ อสุภัง มาแสนโกฏชาติแล้ว

มันเลย ขั้น อสุภะ มาไม่รู้เท่าไหร่ ต่อเท่าไหร่

เวลากลับไป พินา อสุภะ หรือ บริกรรม
มันจะอั้นตู้

ปัญญาญาณ มันอิ่ม มันสำรอก

แต่ จะทำก็ทำได้นะ เพียงแต่ ผลิกกลับไป
หยิบ ความอั้นตู้ มากำหนดรู้ให้เป็นกลาง

ก็จะกลับไป ทุกขาปฏิปทา แต่จะเป็น
ทันทภิญญา(รู้ช้า) เคี้ยวหมากแหลกไป7ทลาย
ก็ยังไม่แน่ว่า จะเห็น มรรค(ผล)

แต่ถ้า พออั้นตู้ปั๊ป รู้ทันทีว่า ภาวนาผิดทาง
แล้วอย่าเลือก กรรมฐาน( จริงๆ คือ มันจะ
ต้องมี กรรมฐานบางอย่างในพื้นจิตที่
ภาวนาดีอยู่แล้ว อาศัยระลึกอยู่เป็น
อัตโนมัติ มาแสนกัปแสนกัลป์ อยู่แล้ว
ไม่งั้น ฟ้าไม่แล็บ )

ทำไมถึงบอกว่า ไม่เลือก กรรมฐาน

เพราะ จิตที่ภาวนามาหลายกัปป นั้น
จะทำกรรมฐานเพียง "อาศัยระลึก"

ซึ่ง นักกรรมฐาน จะไม่เข้าใจ

พอไป ฟังพระป่า ที่ไม่รู้วิธี ก็จะพาเข้า
รกเข้าพง ย้อนกลับไป ทำกรรมฐาน
แบบ ถอยหลังเข้าคลอง ย้ำต๊อก
ด้วย อุปทานหมู่ ( จริงๆ พระท่าน
ไม่ได้ จงใจแบบนั้น เพียงแต่ เวลา
คนภาวนา เวลานึกถึงการปฏิบัติ ก็จะ
คว้า อุปทานหมู่ ใครทำอะไรดี ก็ทำตาม
เข้าไปเป็น อันดับแรก -- ทั้งนี้ เพราะ
ภพ มะนุดเป็น สัตว์สังคม )

ลองไป เฝ้นดูก่อน

กรรมฐานในพื้นจิต ที่ไม่มี เจตนาจะ
ภาวนา แต่มันมีอยู่แล้ว ซึ่งจะเห็น
ได้ก็ต่อเมื่อ กระทบผัสสะที่ใกล้
ข้าศึก(ผลิกไปกิเลสได้ง่าย โดยมี
การเห็น -- จะต่างจาก ปุถุชนที่ จะ
คลุกกิเลสไปตามที่มันพาไปทันที
ไม่มีการ ยก การเห็นนั่นกิเลส นะ )

ทีนี้ เหลือแค่ ทันทภิญญา กับ ขิปปภิญญา

รู้เร็ว หรือ รู้ช้า

การรู้เร็ว หรือ รู้ช้า ก็ต้องเอามา ยกขึ้น
เป็น สภาวะธรรม เพื่ออาศัย ระลึกอีก
(พอเป็นกลาง การรู้เร็ว รู้ช้า จะดับ
หรือ จืดสนิทลงอีก ....ธรรมจะ ปราณีต
แลเห็นได้ยากส์ มากขึ้นไปเรื่อยๆ ตาม
ลำดับลำดา คนมี ปัญญาดี มีชวนดี
ก็จะ อ้าว โง่แท้ๆ น้อ จริงๆ

มันไม่มีอะไร ไม่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

ดังนั้น ขึ้นบก จิฮับ <--- ....แต่ สาวกจะขึ้น
บกได้ นั้นมี เงื่อนไข คือ ต้องสดับธรรม
จะอยู่ๆ ขึ้นบกเองไม่ได้ ไม่สามารถเป็น
มหาบุรุษเกิดแทรกกลางศาสนาได้ )

 

โอ้วว ยังไม่เคยนึกอยากลองกำขี้ตัวเองเลยค่ะ 555
แต่เคยกำขี้คุณยายที่เคยดูแลด้วยความจำเป็นค่ะ

 

แล้ว ฟ้าแล็บ จริงๆ มันคืออะไร

มันคือ อาการของคน ภาวนาสติปัฏฐาน
มาหลาย พุทธันดร

เน้นว่า หลาย พุทธันดร

แต่ ดัน NGO มัวแต่ จะคอยลอก ก๊อปปี้
สภาวะบรรลุธรรม จากชาวบ้าน

ทั้งที่

ฟ้าแล็บเนี่ยะ ..............................

 

ตอนนี้อารมณ์อึดอัดตัวเองบอกไม่ถูกค่ะ เหมือนอยากหาทางออกแต่หาไม่เจอ

 

ไม่ต้องไปกลัวหรอก ว่าทำไมจะไปเหมือนชาวบ้าน
ชาวบ้าน มีขันธ์เหมือนเรานี้แระ ไม่มีอะไรต่างกันเลย
จะเอาอะไรมาพิจารณาก็ได้
อะไรที่พลาดไปแล้วก็ช่างหัวมัน
อยุ่ตรงนี้ตรงรู้นี่ว่าตอนนี้อารมณ์อะไรที่กระเพื่อม
ให้เราเห็นได้ชัด อะไรที่ทำให้เราเห็นชัด ตา หรือสภาวะ

 

แนนไม่เข้าใจตรงนี้ค่ะ ว่าอาศัยระลึกอะไร ยังไงคะ

 

ขอบคุณมากค่ะ งั้นคงต้องกลับไปพิจารณาตามที่เคยทำมาเหมือนเดิมตามที่ทุกท่านแนะนำค่ะ

 

o โอ้ว่านักภาวนาฟ้าแล็บแต่แพ้เจนนี่
ช่างเสียทีภาวนาดีมาหลายฮี้กัปกัป
เด็กไม่ประสาจังหวะดีวิวท่วมทับ
เม้นท์เลยยับ กลับเพียรไม่ถอยเป็น

 

พินาไป ฮับ

ก็ยังออกแนว จะ กอปปี้ กรรมฐาน ชาวบ้าน

เขียนไปเนี่ยะ ให้ เฝ้น เอาที่ ตัวมี มานานแสนนาน

ภาวนาเป็นแล้ว ดีด้วย แต่ ดันไม่เข้าใจว่า
ต้องเอามาเห็น มัน จืดลงเป็นธรรมดา

เพราะ ปัญญาย่อมพาลงเป็นกลาง ( สังขารุเบกขาญาณ)
หมดทุกสิ่ง ไม่ว่า จะดี ปราณีตขนาดไหนก็ตาม

บางคน ใช้ นิพพาน

ก็ นิพพาน นั่นแหละ ก็ต้อง จืดลง

ดับหมด ทั้งสิ้น


เลิกเถอะ งับ

ทำตัวเปน เทวดา หงุด หงิด จิก โส พับ คา วา
ประจบ ไปเรื่อยเปื่อย


ฟังธรรม

ฟังธรรม

ต้องฟังให้เป็น ไม่ใช่ เอาขันธ์5 ไปรองรับ

 

อันดับ แรก เลย ฮับ

ลอง ฝืน ลอง ละ บ้าง

ไอ้อาการ กดอนุโมทนา กดไลค์ กดแชร์ อะไรเนี่ยะ

ลอง ฝืน ไม่ทำ ตามมันบ้าง

หรือ พอจะ กด ให้กำหนดรู้ กาย ใจ ก่อน
หากมัน สมควร ก็กด

ไม่ใช่ ไม่ได้มีอาการเข้าใจสิ่งที่สื่อ

แล้วก็ อนุโมทนา มั่วซั่ว

กิเลสมันหลอกให้ ประจบ สอ พลอ ปิด

"ความเพียร ในการ เฝ้นธรรมในตน"

 

อย่าประมาท เห็นว่า " สสังขาร เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ "

 

จขกท พิจารณากรรมฐาน5 เหมาะกว่าค่ะ อันนี้จะเป็นกายาฯ มักทำคู่กับวิปัสสนา ปฎิภาคเวลาขึ้นไม่เน่าผุพัง

ถ้าอสุภะ แบบเพ่ง อันนั้นปฎิภาคจะขึ้นหน้าเดียว เลยความจริงของร่างกายไปเยอะ หมายถึงปฎิภาคขึ้นเน่าผุพัง แต่ร่างกายยังไม่เน่า พวกนี้จิตส่งในด้วย คือยึดความเน่าผุพังออกมาเป็นตัวเราอีก ...จะฝึกอันนี้แนะนำเพ่งเข้าชาม จิตต้องตั้งมั่น ...ปฎิภาคน่ากลัว ไม่งั้นธาตุไฟแตก

และกรรมฐานสมถะพวกนี้ต้องใช้เวลาเป็นปีกว่าปฎิภาคจะขึ้น ถ้าขยันมากๆ ไม่กี่เดือนก้อขึ้นแล้ว

เรื่องฟ้าแลบลืมไปเถอะค่ะ อย่าเอาสภาวะนั้นมาเกทับว่าทำอันนั้นอันนี้ไม่ได้ .....มันได้อยู่แล้ว อยากฝึกกรรมฐาน5ก้อฝึก เพราะมันคู่กับวิปัสสนา ..วิปัสสนาจะเยอะกว่าด้วยซ้ำ ...ดีไม่ดีเจอสภาวะใหม่ที่ดีกว่าเดิมอีก เร็วด้วย ...ถึงนิพพิทาญาณ เร็วด้วย

กรรมฐาน5มันไม่ออกจากร่างกาย ...ร่างกายเป็นสิ่งที่มีอยู่แล้ว จะเอาร่างกายมาพิจารณาหรือไม่ เราก้อเห็นว่ามันมี แต่พระเกจินิยมเอามาใช้ประโยชน์เพราะจิตมันคลายความยึดเร็ว ...ฉวีฝึกอยู่ ซึ่งมันก้อคลายได้จริง

 

อย่างแรกต้องเห็นตามความเป็นจริงว่าร่างกายที่มีอยู่ตอนนี้เมื่อก่อนตอนเป็นเด็กผิวพรรณนุ่มเต่งตึงมาบัดนี้ความนุ่มเต่งตึงเริ่มหายความเต่งตึงลดน้อยลงแล้วให้พิจารณาตามที่พระพุทธเจ้าตรัสแสดงเป็นพระธรรมคำสอนว่าร่างกายนี้ไม่เที่ยงเกิดขึ้นเป็นทารกเป็นเด็กเป็นวัยรุ่นเป็นหนุ่มเป็นสาวแต่งงามมีครอบครัวมีลูกให้พิจารณต่อไปอีกว่าต้องแก่หนังเหี่ยวเหมือนยายตบท้ายด้วยเห็นตามความเป็นจริงว่าใต้ผิวหนังที่หุ่มห่อร่างกายของคนทุกคนเป็นเหมือนถุงผ้าหุ่มห่อของเน่าเหม็นของเน่าของเหม็นซึมออกภายนอกตลอดเวลาต้องคอยล้างทำความสะอาดทุกวันหากวันไหนไม่ล้างมันก็สกปรกขึ้นเรื่อยๆ ความจำได้หมายรู้ ก็คือเห็นลงเป็นไตรลักษณ์ อนิจจังไม่คงที่เสื่อมตลอดเวลา ทุกข์ขังเกิดแก่เจ็บตายล้วนเป็นทุกข์ทั้งสิ้น อนัตตาสุดท้ายร่างกายต้องแตกสลายดับไป
หากยังไม่หลุดพ้นก็ต้องวนเกิดวนแก่วนเจ็บวนตายวนจนเกิดความเบื่อหน่ายไม่ปราถนากลับมาเกิดอีกคับ