พุทธวจน-ใช้ฝึกสมาธิง่ายๆครับ

อวิชา>>สังขาร>>วิญญาณ>>ขันธ์ห้า

คูณเอาสังขารตามหลังอวิชา มันหายไปไหน?

 

จิต มโน วิญญาณ อันเดียวกันครับ คือ จิต..แต่ สัตตานัง หรือสัตตา นั่นคือ สิ่งๆหนึ่งที่ชอบยึดติดมายึดขันธ์5 ว่าเป็นเรา-ของเรา นี่ตามพุทธวจน นะครับ ตำราอื่นไม่ทราบครับผมเทแล้วครับ

 

คุณไล่วงจรปฏิจจสมุปบาท -ผมไล่ ขันธ์5 มันจะเหมือนกันได้ยังไงล่ะครับ อิอิ

 

นี่ก็แปลงไปเรื่อยเปื่อย...การฝึกสติปัฏฐาน คือการเอาสติมาจับที่รูปที่กาย อันเดียวกันนั่นแหล่ะ...จะมาพูดว่าเอาแต่วิญญาณมาจับที่รูปกาย อย่างเดียวได้ไงกัน ก็ตัวจิตวิญญาณ มันคือตัวขันธ์5..จะมาบอกว่า เลือกเอาแต่ตัววิญญาณมาใช้ แล้วที่ว่าทิ้ง เวทนา สัญญา สังขาร..ไว้ตรงไหนกันล่ะ...ก็อุปทานของขัน5 คือ ตัวจิตเอง..มันไม่มีหรอกตัววิญญาณโดดๆ โดยไม่มี เงทนา สัญญา สังขาร รูป....(มันเป็นนามธรรม ที่ต่องรู้เห็นเข้าใจด้วย ปัญญา จากการฝึกสติมานั่นแหล่ะ...

ตอนแรก..สติสัมปะชัญญะ มันรู้รวมทั้งหมด ทั้ง ของกาย เวทนากาย ทั้งของใจ ของจิต...แต่เมื่อมีการฝึกสติ จะเป็นการแยกตัวจิตรู้ ออกจากผัสสะที่กำลังทำงาน แปลว่า ตัวจิตที่ไม่ทำหน้าที่เหมือนอายตนะนั้น มีอยู่ ซึ่งมันก็คือตัวอุปทานขันธ์5 นั่นเอง

ในส่วนของ การตั้งสติหรือจิต ก็เพื่อเอามาดูการทำงานของ อายตนะกายใจ...(อายตนะที่ทำงานรับรู้ปรุงแต่งอยู่) แต่ตัวจิต นั่น มันคือกองขันธ์ที่มันมี ขันธฺทั้ง5 ทำงานร่วมกัน อุปทานร่วมกัน ครบอยู่แล้วทั้ง รูป(ที่เป็นอรูป) เวทนา สังขาร วิญญาณ สัญญา....ดังนั้น ในส่วนของ ผัสสะที่รับมาแล้วใจปรุงแต่งมา มันจะ.ถูก เปรียบเทียบ พอใจ ไม่พอใจ ถูกใจ ไม่ถูกใจ กับในส่วนที่ ขันธ์5 มีอยู่แล้วหรือไม่...นี่ ตรงนี้ต่างหากคือ เป็นเจตนาในการฝึกสติปัฏฐานสี่...ฝึกจน ตัวสติเองมันเหลือแค่มันเพียงตัวเดียว เรียกว่า เข้าสู่สภาวะอรูปธรรม...เข้าถึง วงจรสมุปกิจบาทตอนที่ ยังไม่มาเกิด นั่นคือ เป็นจิต ที่มีสังขาร มีวิญญาณอยู่..(ทีนี้ก็ ต้อง ทำความเข้าใจเอาไว้ให้ถูกต้องด้วยนะว่า..ที่พูดถึงแค่ สังขาร กับ วิญญาณ เพียงสองอย่างนั้น..แปลว่า จุติจิตนั้น หรือปฎิสนธิจิตนั้น มันมีภพมีชาติในนั้นเรียบร้อยแล้ว แปลว่า ขันธ์5ครบแล้ว แค่ไม่พูดถึง ให้เข้าใจตามนี้ด้วย)

ดังนั้น คำว่าอุปทานขันธ์5 มันจึง การมีครบ ทั้ง5 ขันธ์...ไม่มีหรอก จะดึงเอาวิญญาณมา แล้วทิ้ง สังขาร สัญญา เวทนา รูป ไปได้

 

อวิชชา ...แปลว่าความเข้าใจผิด เป็นความรู้ที่ผิดในขันธ์5...หรือจะแปลว่า เพราะความไม่รู้จึงทำให้เกิดมีอุปทานขันธ์5

เออ ฝึกสติปัฏฐานให้มันถูกต่องดีกว่ามั้ยครับ...ก่อนจะไปเถียงกัน เรื่องวงจรสมุปกิจบาท น่ะ..อายคนอื่นบ้างครับ ถ้ารู้ไม่จริง

 

ก็คุณเขียนอวิชามานี้ แล้วไปขันธ์ห้าเลย..

 

ผมเข้าใจคุณแล้วครับ คุณเล่นคิดเองเออเอง คิดตามที่ตนเองนึกเลอะเทอะไปหมดเลย ขาดหลักการ ตำราไหน เล่นมานั่งแต่งเองตามความรู้สึก..
จบข่าวครับยาวเกินผมชี้แนะไม่ไหวขี้เกลียดพิมพ์ ไปทำความเข้าใจพุทธวจน-และขันธ์5-จิต โมน วิญญาณ สัตตานัง ให้เข้าใจก่อนเน๊าะแล้วค่อยมาคุยไม่งั้นผมเหนื่อย อิอิ

 

แล้วอวิชาก่อตัวเป็นสังขารได้อย่างไรครับ
(อวิชา>>สังขาร>>วิญญาณ)

 

ผมว่าคุณก็ศึกษามาสมควร ไม่เอะใจบ้างหรือ?

 

อิอิ....รู้เอง จากการปฏิบัติครับ...คุณก็ตอบมาสิ ว่า ยกเอาแค่วิญญาณมาจับที่รูปกาย คือทำยังไง...ก็ในเมื่อวิญญาณ มันก็มีอยู่ที่รูปกายอยู่แล้ว ตั้งแต่ต้น

ทีนี้ ไม่พูดแค่ยกเอาวิญญามาจับที่รูปกาย(เท่านั้น) ยังมีการทิ้ง สังขาร เวทนา สัญญา..เอาไว้ ที่ไหนล่ะครับ ทิ้งนี่ ทิ้งยังไง ทิ้งตรงไหน..ครับ ตอบมาสิครับ..อย่ามั่วครับ...อย่าแปลงคำสอนครับ...พระสูตรไหน กล่าวเช่นนี้ หรือครับ

 

เถียงอะไรกัน อวิชชา สังขาร วิญญาณ ขันธ์5...หลักสูตร รีบเพื่อแซงความตายหรือไงครับ พากันศึกษามาบ้างมั้ยครับ เรื่อง สัตว์ที่มาเกิด ที่ ประกอบด้วยขันธ์ ที่ต่างกันไป เช่น มาเกิดได้แค่ สองขัน สามขัน สี่ขัน...มนุษย์น่ะ เพราะมีขันห้าไง...

แค่นี้ จะเอามาเถียงกัน ทำไมครับ ว่า ช่วง หลังตายในวงจร มี อวิชชา จึงมี สังขาร จึงมี วิญญาณ จึงมาเกิด จึงมี ขันธ์ห้า..ทีหลัง

โอ้ยยยยย อายคนที่เขารู้มามั่งสิ...ขันธ์มันมีครบแล้วครับ ถึงมาเกิด...โอ้ยยยย..อาย

 

พระศาสดาตรัสไว้ในคนเป็นฟังครับ ไม่ใช่คนตายฟัง

เพราะสามารถเรียนรู้ตามได้

 

ปู่ กำหนดรู้ ลาภแล้วหนอ ลาภแล้วหนอ ตรงนี้เข้ามาด้วย

สังเกตเลย จะห่างโลกๆ ออกมา

มีความตั้งมั่น ไหลไปในกระแส ถึง มหาสมุทร

ต้องกำหนดรู้ ตัวนี้เข้ามาด้วย นะฮับ

ตามเห็น ความเกิด ความดับ ไปอีก

 

คุณสงสัยเราคุยกันคนละตำรา ผมพอเข้าใจละ คุณลองทิ้งตำราคุณสักสามที อ่านตำราผมเราจะเข้าใจตรงกันได้ครับตามนี้ครับ

วิญญาณ คือธาตุรู้ ในขันธ์5..เราไม่ตัดวิญญาณทิ้งครับ เราเอาวิญญาณคือธาตุรู้ในขันธ์5 นี้ มาจับที่ กาย..จับกายอยู่ตลอดเวลาก็เท่ากับ"ทรงสมาธิ" ได้นั่นเองครับ เวทนา สัญญา สังขาร จะถูกทิ้งไปเองโดยปริยาย นี่คือวิธีฝึกสมาธิแบบง่ายๆเริ่มต้นของผู้ฝึกใหม่ครับ (ผมยึดตำรา จิต มโน วิญญาณ คือ จิต ในพุทธวจน นะครับคือตัวเดียวกันหมด)
สำหรับคุน nop คุณเข้าสมาธิได้ทันทีอยู่แล้ว ย่อมมองออกในภาคปฏิบัติได้ง่ายมาก-และทันที วิญญาณหากจับเกาะกายอยู่ตลอดเวลา สติ-สมาธิ ก็จะเกิดที่กาย จิตจะตั้งมั่นที่กาย การรู้สึกตัวทั่วพร้อมที่กายก็จะเกิด หากทรงได้นาน ฌานก็เกิดครับ .. ค่อยๆเกิด จิตจะค่อยๆตั้งใจมั่นขึ้นมาเอง หากใครทรงไว้ได้นานนนนน (สติ-สมาธิ เขาจะเกิดพร้อมกัน เป็นอัญญะมัยญะกันครับ)

ตามพุทธวจน วิญญาณ(จิต) จะเกาะเกิด อยู่บนขันธ์ทั้ง4 นี้ เท่านั้น จะไปเกิดที่อื่นนั่นไม่ใช่ฐานะครับ เขาจะเกิดสลับกันไปมาในขันธ์ที่เหลือ 4 ขันธ์..ดังนั้นหากเรานำวิญญาณ(จิต)มาเกาะที่กาย เวทนา สัญญา สังขาร เราจะทิ้งมัน สู้กัน ดึงกัน เพื่อให้จิตตั้งมั่นที่กายครับ

 

แสดงว่าไม่เคยมองเห็นดวงจิตตัวเอง..

 

ทีนี้พอสติ สมาธิเกิดจิตค่อยๆตั้งใจมั่น สติปัฏฐาน4 ..คุณก็เดินมรรคตามไปเลยครับ กาย เวทนา จิต ธรรม ..จิตเกาะกายอยู่แล้ว สุดท้ายจิตเขาจะมารวมลงที่ เวทนา หมด..
จิตคุณต้องเกลี่ยเวทนาสามนี้ ให้ลงที่ อุเบกขาเวทนา..เพื่อไม่ให้จิตติดวงจรปฏิจจฯล (สุข-ทุกข์) เกลี่ยให้จิตเป็น กลางๆในความรู้สึกขณะปฏิบัติ ภาคปฏิบัติ จิตคุณก็จะเกิดการ "ดูจิต".. จิตจับเวทนาเมื่อใด จิตก็ "ดูจิต" (ความรู้สึก) เมื่อนั้น
หากสมาธิคุณแน่นดีขณะฝึก คุณก็ข้ามเวทนามาลง อุเบกขาเวทนาได้..หากสมาธิไม่ดีก็แพ้ เวทนาทันทีครับ
ผลจากตรงนี้สุดพรรณา (ผมว่าไปตามแผนที่ยังทำไมไ่ด้ครับ)..คุณต้องไล่ภาคปฏิบัติ ของจิตตาม ที่ผมกล่าวคุณจะเห็นเองครับ คุณ มารเดินดิน ยินดีที่ได้สนทนากัน แลกเปลี่ยนกันครับ ไม่มีปัญหา แต่ตำราต้องตรงกันก่อนมิฉนั้นคุยไปคนละทางเลยครับ

 

ให้คุณมารเดินดิน...ลงสนามคนเดียวเถอะ..มันดำดินไป...โผล่ตรงนั้นที ตรงนี้ที...แบบไม่มีเหตุมีผล...เพ้อเจ้อแบบนี้...เพี้ยนตามนายนิวรณ์ ..พวกจิตเพ้อเจ้อ ไปเรื่อยๆ อิอิ

 

อ้าว ก็ไหนว่าทิ้งเงทนา ไปแล้ว....มันจะกลับมารวมลงที่เวทนา ไปทำไมกัน....อย่าบอกนะ สักหน่อยก็ ไปรวมลงที่ สังขาร ที่ สัญญา อีก...เพ้อเจ้อ ไปเรื่อย...

 

แต่ละพระสูตรที่พระศาสดาตรัส จะสมบูณ์ในตัว
ถ้าเทียบข้ามพระสูตร มีปัญหาขึ้น

มหาสติปัฏฐานสูตรก็บริบูรณ์ในตัว
ปฏิจ..สูตรก็บริบูรณ์ในตัว

อย่าข้ามตรงที่เราติดสิครับ

 

ก็บอกแล้ว ชวนคุยกันเล่นๆ...