พระและของมงคล...ที่สะสมพร้อมประสบการณ์ ^^

ผมก็ชอบสวยดี...

 

สวัสดีครับน้องโป้ วันนี้ฤกษ์ดีมีโอกาสแวะมาเยี่ยมเยือนแล้วครับ
พี่ส่งของเพื่อตอบแทนน้ำใจของน้องโป้ ไปให้แล้วครับ ช้าเพราะไปสั่งทำอะไรเพิ่มให้นิดหน่อยแกะดูก็จะทราบครับ

 

ขอบคุณน้ำใจที่พี่พจน์ มีให้น้องคนนี้เสมอครับ ^^

 

ม่อจื้อกล่าวว่า...

"สรรพสิ่งในโลกนี้... ไม่มีอะไรสำคัญเกินกว่าคุณธรรม..."

​

"ถ้าหากมีคนบอกเราว่า...ข้าเอาหมวกและรองเท้าให้เจ้า... แล้วเจ้าก็จงมอบแขนและขาให้ข้า... เอาไหม...?"
"ข้าพเจ้าคิดว่าคงจะไม่มีใครเอา... เพราะอะไร... ก็เพราะว่าหมวกกับรองเท้าไม่สำคัญเท่ากับมือและเท้า..."

"หรือถ้ามีใครพูดว่า... ข้าจะมอบแผ่นดินให้เจ้า... แต่เจ้าต้องมอบชีวิตให้ข้าเจ้า...จะเอาไหม...?"
"ข้าพเจ้าคิดว่า...ก็คงไม่มีใครเอาเหมือนกัน... เพราะอะไรหรือ... ก็เพราะว่าแผ่นดินไม่สำคัญเท่ากับชีวิตของตัวเอง...นะซี..."
"แต่ว่า... มนุษย์กลับยอมตายเพื่อสิ่งหนึ่ง... สิ่งนั้นคือ... คุณธรรม ...เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงกล้าพูดได้เต็มปากว่า... คุณธรรมสำคัญกว่าชีวิต... ในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดล้ำค่าเกินกว่าคุณธรรมอีกแล้ว..."

 

ขอบคุณครับพี่โป้ เมื่อวน ลองเสิชดู เห็นเป็นแบบนี้ แต่ไม่สวยเท่าของพี่โป้เลยนะ ที่ผมเจอในกูเกิ้ลอ่ะ / สวัสดีพี่พจนฺครับ สบายดีนะครับ

 

หลวงปู่สิห์ จันทาโภ
สิงห์ นามสกุล นบนอบ

​

เกิดเมื่อวันจันทร์ ขึ้น 6 ค่ำ เดือน 4 ปีมะเส็ง ตรงกับวันที่ 12 มีนาคม 2436 ณ บ้านทูขนาน หมู่ที่ 2 ตำบลปกาสัย อำเภอเมือง จังหวัดกระบี่ บุตรของนางพริ้ม นายชู มีพี่น้องรวม 4 คน ถึงแก่กรรมหมดแล้ว คือ1.นายเผือ นบนอบ
2.พระราชสุตกวี
3.นายแปลก
4.ผู้หญิงจำชื่อไม่ได้ เพราะเสียชีวิตเมื่ออายุได้ประมาณ 1 ขวบ
เนื่อง จากโยมบิดาเป็นผู้ใหญ่บ้านที่คงแก่เรียนและลุงของท่านเป็นปราชญ์ภาษาขอมได้ เปิดสอนหนังสือไทยแก่คนในหมู่บ้านเป็นประจำท่านจึงคลุกคลีอยู่กับการเรียน การสอนหนังสือไทยตั้งแต่อายุ 3-4 ขวบ เมื่ออายุได้ 7 ขวบจึงเริ่มเรียนหนังสือไทย อายุได้ 11-12 ขวบ ท่านสามารถอ่านเขียนภาษาไทยและคิดเลขบวกลบได้ ต่อมาทางราชการเปิดโรงเรียนประชาบาลขึ้นที่บ่อพอ (วัดธรรมาวุธสรณาราม) ตำบลปกาสัย โยมบิดาได้ให้ท่านเข้าเรียนโดยต้องเดินทางเท้าเปล่าไปกลับวันละ 14 กม. เศษ เรียนอยู่ 4 ปี สอบไล่ได้ชั้นสูงสุดของโรงเรียน (ป.3) เมื่ออายุ 18 ปี ได้คะแนนเป็นที่หนึ่งของจังหวัดที่โรงเรียนอำมาตย์พานิชนุกูล ต่อมาทางราชการได้บรรจุให้ท่านเป็นครูช่วยสอนที่สถานศึกษา เดิมของท่านคือที่โรงเรียนวัดบ่อพอ อยู่ 2 ปี จึงลาออกบรรพชา เมื่ออายุ 19 ปี (พ.ศ.2455) วัดบ่อพอ ตำบลปกาสัย โดยมีพระสมุห์กิ่ม พุทฺธรกฺขิโต วัดแก้วฯ เป็นพระอุปัชฌาย์บวชสามเณรแล้ว พระอุปัชฌาย์ได้ขอให้ไปอยู่วัดแก้วฯ เพื่อช่วยเขียน (คัด) จดหมายการคณะสงฆ์ (งานเลขานุการ) ขณะเดียวกันท่านได้ศึกษาพระปริยัติธรรมและสมัครเข้าเรียนชั้น ม.1 ในโรงเรียนอำมาตย์พานิชนุกูล ซึ่งตั้งอยู่ภายในวัดแก้วฯด้วย เรียนอยู่ได้ปีเศษสมัครสอบไล่ แต่สอบตกเนื่องจากภาระกิจของท่านมากไม่มีเวลาเรียน ในปีนั้นประชาชนบ้านปกาสัยได้นิมนต์สามเณรสิงห์กลับไปอยู่ปกาสัยอีก ท่านจึงกลับไปสอนหนังสือไทยแก่ประชาชนที่วัดปกาสัยอยู่ 2 ปี จึงอุปสมบท เมื่อวันศุกร์ที่ 3 กรกฎาคม 2457 ณ วัดบ่อพอ ได้ฉายาว่า "จนฺทาโภ" โดยมีพระครูธรรมวุธวิศิษฐ์ (กิ่ม) เจ้าคณะจังหวัดกระบี่เป็นพระอุปัชฌาย์เมื่ออุปสมบทแล้วพระอธิการหอมแก้ว เจ้าอาวาสวัดปกาสัยขอให้ท่านไปอยู่ปฏิบัติศาสนกิจและสอนหนังสือไทย ที่วัดปกาสัยต่อไปอีกระยะหนึ่ง เนื่องจากที่โรงเรียนวัดบ่อพอมีนักเรียนเพิ่มขึ้น ขาดครูสอน ทางราชการจึงขอให้ท่านไปสอนหนังสือเนื่องจากท่านต้องเดินทางวันละ 14-15 กม. ระหว่างวัดปกาสัยกับโรงเรียน ท่านจึงขออนุญาตเจ้าอาวาสปกาสัยไปอยู่วัดบ่อพออีกครั้ง
ต่อมาโยมมารดา บิดาญาติผู้ใหญ่และพระเถระให้ความเห็นว่าถ้าไม่ลาสิกขาออกไปรับราชการ ก็น่าจะไปศึกษาพระปริยัติธรรมเพิ่มเติมเพื่อจะได้อยู่เป็นหลักพุทธศาสนาต่อ ไป ท่านจึงกลับไปอยู่วัดแก้วฯอีกครั้งเมื่อพ.ศ.2460 ในปีแรกที่ไปอยู่ท่านศึกษาพระปริยัติธรรมจนสอบได้เป็นที่ 1 ของสนามสอบคณะจังหวัด (เนื่องจากหลักสูตรและการสอบธรรมสนามหลวงยังไปไม่ถึงจังหวัดกระบี่ในขณะ นั้น) พระอุปัชฌาย์เห็นแววว่าในอนาคต ท่านจะเป็นกำลังหลักของพระศาสนาในจังหวัดกระบี่ จึงส่งท่านไปศึกษาที่กรุงเทพฯอยู่วัดวิเศษการ อำเภอบางกอกน้อย จังหวัดธนบุรีได้ 3 ปี แล้วย้ายไปอยู่วัดดุสิตารามอีก 10 ปี ในระยะเวลาที่อยู่กรุงเทพฯ ท่านเข้าศึกษาพระปริยัติธรรมในสำนักวัดมหาธาตุ จังหวัดพระนคร สามารถสอบเปรียญธรรม 6 ประโยคได้ เมื่อพ.ศ.2469 และสอบนักธรรมเอกได้ เมื่อ พ.ศ.2472 ท่านคงมุมานะศึกษาพระปริยัติธรรมต่อไป แต่พระครูธรรมาวุธวิศิษฐ์เจ้าคณะจังหวัดกระบี่ และพระยาอิศราธิชัย (หมี ณ ถลาง) เจ้าเมืองกระบี่ได้ขอให้ท่านกลับไปปฏิบัติศาสนกิจที่จังหวัดกระบี่ ท่านจึงเดินทางกลับจังหวัดกระบี่ เมื่อ พ.ศ.2473

หน้าที่การงาน
ด้าน การปกครอง 28 พฤษภาคม 2474 เป็นผู้รั้งตำแหน่งเจ้าคณะจังหวัดกระบี่ 15 กรกฎาคม 2477 เป็นพระอุปัชฌาย์ 17 กรกฎาคม 2477 เป็นเจ้าคณะจังหวัดกระบี่ 6 พฤศจิกายน 2477 เป็นเจ้าอาวาสวัดแก้วโกรวาราม 1 พฤษภาคม 2485 เป็นหัวหน้าพระวินัยธร ภาค 8 จนตลอดอายุการใช้พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ 2484 ด้านการศึกษา พระราชสุตกวี เป็นพระผู้ฝักใฝ่ในการเรียนการสอนมาตั้งแต่เยาว์วัย เช่นเคยเป็นครูมาก่อนบรรพชา ดังนั้นเมื่อได้เป็นผู้บริหารการคณะสงฆ์จังหวัดกระบี่ ท่านจึงพัฒนาการศึกษาพระปริยัติธรรมทันที เช่นเปิดสอนพระปริยัติธรรมแผนกธรรมและบาลีขึ้นที่วัดธรรมาวุธสรณาราม (วัดบ่อพอ) เมื่อ พ.ศ.2483 แต่เนื่องจากจังหวัดกระบี่เป็นถิ่นทุรกันดารจึงหาครูสอนได้ยากยิ่ง แม้ท่านเองก็มีงานด้านอื่นๆที่ต้องรับผิดชอบอีกมาก การศึกษาบาลีจึงหายไป ท่านมีตำแหน่งทางด้านการศึกษา ดังนี้ พ.ศ.2467 เป็นครูสอนพระปริยัติธรรม แผนกธรรมและบาลีวัดดุสิตาราม จังหวัดธนบุรี พ.ศ.2474 เป็นกรรมการสอบ/ตรวจธรรมสนามหลวง พ.ศ.2474 เป็นเจ้าสำนักเรียน วัดแก้วโกรวาราม งานด้านเผยแผ่ เมื่อครั้งเป็นสามเณร ท่านได้เทศนาอยู่เป็นประจำทุก ๆ วันพระท่านจะเทศน์ทำนองเรียบ ๆ โดยพยายามรักษาแบบแผนและอักขรวิธี แต่ที่จัดว่าเป็นยอดนักเผยแผ่คือท่านปฏิบัติตนเป็นแบบอย่างในฐานะผู้เผยแผ่ อย่างดีเยี่ยม จึงเป็นที่เลื่อมใสและยอมรับแก่ผู้พบเห็นทุกคน ตั้งแต่ พ.ศ.2475-2515 รวม 40 ปี ตลอดเดือนมิถุนายนถึงกลางเดือนกรกฎาคมหรือก่อนเข้าพรรษา 45 วัน ท่านจะจาริกไปเป็นพระอุปัชฌาย์ในท้องที่จังหวัดกระบี่ โดยไปค้างแรมอยู่วัดละ 1-2 วัน ท่านใช้โอกาสนี้เทศนาสั่งสอนประชาชนโดยไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อยการเดิน ทางไปแต่ละท้องที่ต้องเดินเท้าไประยะทางถึง 20-30 กม. หรือวันละ 6-7 ชั่วโมงสำหรับที่วัดแก้วฯ นั้นท่านจะแสดงพระธรรมเทศนาในวันธรรมสวนะเป็นประจำอย่างน้อยเดือนละ 1-2 ครั้งจนมรณภาพ
กรมการศาสนาได้ยกวัดแก้วฯ ขึ้นเป็นวัดพัฒนาตัวอย่างระดับจังหวัดเมื่อ พ.ศ.2509 และได้รับเกียรติบัตรและพัดพัฒนาดีเด่นด้านการอนุรักษ์ธรรมชาติดีเด่นเมื่อ พ.ศ.2526

การจัดผลประโยชน์ในที่ดินวัดแก้วฯ เนื่องจากวัดตั้งอยู่ใจกลางเมืองกระบี่พื้นที่ด้านตะวันออกประมาณ 71 ไร่ เดิมวัดอนุญาตให้ประชาชนเช่าที่ปลูกบ้านเข้าอยู่อาศัยประมาณ 50 ครัวเรือนหรือประมาณ 250 คน ส่วนใหญ่เป็นคนยากจน การปลูกบ้านเรือนอยู่บางจุดกลายเป็นแหล่งเสื่อมโทรม (สลัม) ต่อมาเมื่อทางราชการได้ยกฐานะเป็นวัดพัฒนาตัวอย่าง ทางวัดได้นำปัญหาราษฎรเช่าที่วัดอยู่อาศัยขณะนั้น (พ.ศ.2515-2520) มีรายได้เดือน 700 บาทเศษ ซึ่งไม่คุ้มกับสภาพแหล่งเสื่อมโทรม ที่ขยายตัวออกไปในพื้นที่ของวัดทุก ๆปี พระราชสุตกวีจึงเสนอแผนผังวัดและขออนุมัติกันเขตต่อกรมการศาสนาเมื่อได้รับ อนุมัติโครงการ และสัญญาจากกรมการศาสนาแล้วท่านจึงเริ่มดำเนินการพัฒนาวัดโดยเฉพาะพื้นที่ เสื่อมโทรมโดยประกาศหาผู้ลงทุนอยู่ปีเศษในที่สุด นายชวน ภูเก้าล้วน บริษัทศรีผ่องพาณิชย์จำกัด เป็นผู้ขันอาสาเข้ามาดำเนินการพัฒนาที่ดินด้วยความเมตตากรุณาต่อประชาชนตาม แผนของพระราชสุตกวี การอพยพผู้คนออกจากที่จึงเป็นไปอย่างสันติ ทั้งนี้ด้วยเมตตาบารมีแห่งพระราชสุตกวีโดยแท้ เพราะการให้ราษฎรออกจากที่ดินที่ตนอยู่อาศัยไปอยู่ที่แห่งใหม่นั้น เป็นงานที่ทำได้ยาก แม้ระดับรัฐบาลก็ทำสำเร็จบ้างไม่สำเร็จบ้าง ผลการตัดสินใจของท่านในครั้งนั้น ทำให้ที่ดินวัดบริเวณนั้นในอดีตกลายเป็นย่านธุรกิจการค้าที่เชิดหน้าชูตา จังหวัดกระบี่อยู่ทุกวันนี้

งานอนุรักษ์ป่าไม้และสัตว์ป่า นับตั้งแต่ท่าปกครองวัดเป็นต้นมางานสำคัญอย่างหนึ่งคืองานอนุรักษ์ป่าไม้และ สัตว์ป่า ดังนั้นวัดแม้จะอยู่ใจกลางเมืองจึงยังคงมีป่าไม้เบญจพรรณอยู่อีกไม่น้อยกว่า 80 ไร่ สัตว์ป่า เช่นตะกวด, กระรอก, อีเห็น, กระจงและนานาชนิด ยังคงได้อาศัยป่าวัดอยู่อย่างสุขสบาย ด้วยเหตุนี้ กรมการศาสนาจึงถวายเกียรติบัตรและพัดพัฒนาดีเด่นด้านอนุรักษ์ธรรมชาติแด่พระ ราชสุตกวีเมื่อพ.ศ.2526

สมณศักดิ์
6 พฤศจิกายน 2477 เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญที่พระสุตาวุธกวี
5 ธันวาคม 2502 เป็นพระราชาคณะชั้นราชที่พระราชสุตกวี

การสาธารณสงเคราะห์
โรงเรียน อำมาตย์พานิชนุกูลหรือโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัดเริ่มก่อตั้งขึ้นในวัดแก้วฯ จนถึง พ.ศ. 2485 หรือประมาณ 20 จึงย้ายออกไปจากวัดในช่วงระยะที่โรงเรียนอยู่ในวัดได้รับความอนุเคราะห์ อย่างดียิ่งจากพระราชสุตกวี
ระหว่าง พ.ศ.2475-2510 หรือประมาณ 30-35 ปี จังหวัดกระบี่มีโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัดอยู่แห่งเดียวคือโรงเรียนอำมาตย์ พานิชนุกูล เด็กต่างอำเภอที่เรียนมัธยมได้อาศัยวัดแก้วฯเป็นที่พำนัก ทุกคนได้รับความอนุเคราะห์จากท่านอย่างดี ศิษย์วัดแก้วฯในช่วงนั้นจึงมีปีละประมาณ 50-70 คน
เนื่องในวาระจังหวัด กระบี่มีอายุครบ 100 ปี เมื่อ พ.ศ.2515 ท่านได้อนุญาตให้ทางราชการจัดทำเหรียญ (รูปเหมือนของท่านและพระครูธรรมาวุธวิศิษฐ์) จำนวนสองเหมือนเหรียญเพื่อให้ประชาชนเช่าบุชาเหรียญละ 20 บาท โดยทางราชการนำรายได้ส่วนหนึ่งไปจัดสร้างพระบรมราชานุสาวรีย์พระบาทสมเด็จ พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 5 ขนาดโตกว่าองค์จริง 1 เท่าครึ่งประดิษฐานอยู่หน้าศาลากลางให้ประชาชนได้เคารพบูชาจนถึงทุกวันนี้ และอีกส่วนหนึ่งมอบให้วัดแก้วฯ นำไปใช้จ่ายในพิธีพระราชเพลิงศพพระครูธรรมาวุธวิศิษฐ์อดีตเจ้าคณะจังหวัด กระบี่

มรณภาพ
ท่านอาพาธด้วยโรคเนื้องงอกในกระเพาะปัสสาวะได้ เข้าผ่าตัดและฉายรังสีที่โรงพยาบาลสงฆ์กรุงเทพฯ เมื่อ พ.ศ.2519 โดยการอภิบาลอย่างดียิ่งของนายแพทย์สมบูรณ์ ลีนานนท์ อาการปัสสาวะขัดหรืออาการปัสสาวะไม่ออกหายไปสุขภาพของท่านดีเป็นปกติ จนถึงวันที่ 25 พฤษภาคม 2528 ท่านรู้สึกเหนื่อยหอบ และอ่อนเพลียมาก คณะศิษย์จึงนำส่งโรงพยาบาลสงฆ์ กรุงเทพฯ เข้าพักห้องพิเศษตึกอาพาธ 4 จนถึงวันที่ 23 กันยายน 2528 เช้าวันนั้น ท่านตื่นเวลา 05.00 น. เศษแล้วออกไปเดินตามระเบียงตึกอย่างที่เคยปฏิบัติเป็นประจำทุก ๆ วันแล้วกลับเข้ามาฉันเภสัชและอาหารเช้าตามปกติ เวลาประมาณ 08.00 น. เศษ ท่านเอนกายจำวัดในท่าตะแคงขวาใช้มือขวารับศีรษะ แขนซ้ายทอดไปตามร่างกายแล้วจะลุกขึ้นนั่งเพื่อรอแพทย์ พยาบาลที่จะเข้ามาถวายโอสถและรับญาติโยมที่นำภัตตาหารไปถวายจนกระทั่งเวลา 10.00 น.เศษ พระครูสมุห์สันติ สุเมโธ ผู้อุปัฏฐากเห็นว่าท่านพักเลยเวลาพอสมควรประกอบกับมีดยมมารอถวายภัตตาหาร อยู่ ได้เข้าไปปลุกจึได้ทราบว่าท่านได้มรณภาพไปแล้วในช่วงเวลา 09.00-10.00 น. ของวันที่ 23 กันยายน 2528 นั่นเองโดยที่พระและฆราวาสที่อุปักฐากอยู่ในห้องตลอดเวลาไม่ได้เห็นอาการผิด ปกติ (จากท่าจำวัด) ในการมรณภาพเลย
ท่านถือกำเนิดจากตระกูลพุทธมามกะผู้ คงแก่เรียนจึงส่งผลให้ท่านเป็นผู้เคร่งครัดพระวินัย ใฝ่ศึกษา อดทนและเมตตาตระหนักในคารวธรรม มาตั้งแต่เยาว์วัยท่านใช้ชีวิตปฐมวัยด้วยการศึกษาเล่าเรียนและอุทิศเวลาส่วน หนึ่งสอนภาษาไทยให้กับผู้อื่นด้วยความเมตตากรุณา

เมื่ออุปสมบทได้ 5 พรรษา ท่านสามารถตัดสินใจมอบกายถวายชีวิตแด่พระรัตนตรัย จึงศึกษาพระปริยัติด้วยอิทธิบาทและขันติธรรม สัมฤทธิผลเป็นพระเปรียญธรรมรูปแรกของจังหวัดกระบี่ แต่การศึกษายังมิได้ทันถึงขั้นสูงสุด ด้วยความกตัญญูต่อพระอุปัชฌาย์และมาตุภูมิ ท่านจึงต้องกลับไปรับภาระธุระพระศาสนา ที่จังหวัดกระบี่ ซึ่งเป็นถิ่นทุรกันดารด้อยพัฒนาแห่งหนึ่งในยุคนั้น

55 ปีแห่งการบริหารการคณะสงฆ์ จังหวัดกระบี่ท่านมีหลักในการทำงานคือ งานทุกอย่างต้องไม่ขัดต่อพระธรรมวินัย แม้เพียงเล็กน้อย มุ่งทำงานเพื่องาน ส่วนลาภยศสรรเสริญสุขเป็นผลพลอยได้ทั้งนั้น ต้องสันโดษอดทนตระหนักในคารวธรรมและเมตตากรุณา

ด้วยเหตุผลนี้จึงยัง ผลงานการพระศาสนาท้งด้านรูปธรรมนามธรรมให้เกิดแก่ชาวกระบี่อย่างมากมหาศาล นับเป็นการสนองพระบรมราชโองการแห่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาล ปัจจุบัน ที่ปรากฎในสัญญาบัตรในการสถาปนาพระราชาคณะชั้นราชแด่พระรชสุตกวีเมื่อวันที่ 5 ธันวาคม 2502 ตอนหนึ่งว่า"......ขอพระคุณจงรับธุระพระพุทธศาสนา เป็นภาระสั่งสอนช่วยระงับอธิกรณ์และอนุเคราะห์พระภิกษุสามเณรในอารามโดย สมควร"

 

เรียกน้ำย่อย 555+

 

บ่ายๆ มาอ่านนิทานธรรมะ...แก้ง่วงกันดีกว่าครับ ^^

เศรษฐีขี้เหนียว​

สมัยหนึ่ง มีเศรษฐีขี้เหนียวคนหนึ่ง ความขี้เหนียวของแกเป็นที่ขึ้นชื่ออย่างมาก

คือแกไม่เคยแบ่งปันอะไรให้แก่ใครเลย การบุญการกุศลก็ไม่เคยบริจาค

ลูกเมียแกก็ไม่มี เพราะแกกลัวว่าจะมาช่วยใช้สมบัติของแก

ต่อมาแกก็ป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย พอแกรู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แกจึงเริ่มรู้จักเข้าวัดเข้าวา

ได้ฟังธรรมะจากพระมากเข้า ในวาระใกล้จะสิ้นชีวิต แกเกิดคิดได้

จึงบริจาคทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้องค์กรการกุศล และแล้วในวันสุดท้ายก็มาถึง

แกนอนหายใจอ่อนระทวยอยู่บนเตียง แกพูดตัดพ้อกับพระที่นั่งดูอาการอยู่ข้างเตียงว่า

“ท่านอาจารย์ครับ ทำไมชาวบ้านถึงยังกล่าวหาผมในทางไม่ดีอยู่อีก ทั้งที่ผมได้ยกมรดกทั้งหมดให้แก่การกุศล”

ท่านพระอาจารย์ตอบว่า ก็เหมือนกับ วัว กับ หมู คุยกันนั่นแหละโยม คือหมู พูดกับ วัว “ฉันไม่เข้าใจเลย

ว่า ทำไมมนุษย์จึงยกย่องว่า วัว มีดีกว่า หมู ทั้งที่หมู ให้ประโยชน์ทุกส่วน

ตั้งแต่ เนื้อหมู หนังหมูก็ทำแค็บหมู กระดูกหมูก็เอาไปต้มเป็นซุบ แม้แต่ขนก็ยังไปทำภู่กันได้อีก”

วัว ตอบว่า “ก็คงเพราะว่า หมูให้ประโยชน์ต่อเมื่อตายแล้ว ส่วนฉันให้น้ำนม ได้ทุกวันตลอดชีวิต”

เศรษฐีฟังจบแล้ว พยักหน้าแสดงอาการยอมรับ แล้วก็หมดลมไปอย่างสงบ

 

รูปเก่าๆ เลี่ยมเดิมๆ ^^

 

ขอบคุณครับพี่โป้ ตอนนี้มาไหว้พระที่วัดแก้วแจ่มฟ้า กะว่าจะไปวัดหัวลำโพงอีกวัดพอก่อน อิๆ

 

ท่านเจ้าคุณเสงี่ยม น้ำใจงาม ๆ จากท่านพี่สุขครับ

 

แวะเข้ามาทักทายไว้ตั้งแต่เช้า แล้วก็ออกไปทำธุระ

กลับมาหลังเที่ยง โอ้ว แม่เจ้า.......

ใคร ๆ เขาก็อวยพรให้ท่านมหาพลในวันคล้ายวันเกิด

แต่ท่านมหาฯ กลับมอบมงคลวัตถุจำนวนมากมาให้ถึงบ้านผมในวันคล้ายวันเกิดพอดี catt3

ขออาราธนาคุณพระรัตนตรัย คุณบิดามารดา ครูบาอาจารย์ และเทวดาทั้งหลาย

อำนวยพรให้ท่านมหาและครอบครัว
มีปัจจัยสี่พร้อมสมบูรณ์
มีโชคลาภ ทรัพย์สินเงินทองเหลือกินเหลือใช้ นำมาทำนุบำรุงพุทธศาสนาได้โดยสะดวก
มีสติ ปัญญา แก้ไขปัญหาได้ทั้งทางโลกและทางธรรม หากแก้ด้วยตนเองไม่ได้ขอให้มีผู้เข้ามาช่วยเหลือจนการงานลุล่วงทุกประการครับ

ขอบพระคุณคร๊าาาาบ.....

ขอนำเสนอเป็นภาพหมู่ก่อนนะครับ หลังจากนี้ค่อยรายงานเป็นภาพเดี๋ยวนะครับท่านมหาฯ





:z7

 

พระดีที่น่ากราบไหว้...แจ่มๆ ^^

 

ตะเวณไหว้พระนี่เอง...อนุโมทนาบุญด้วยคร้าบบบบบบบบบบบ ^^

 

^^ พระผงแจกวันเกิด...ของ ลป.สุภา ได้มาเมื่อสี่ปีก่อน...

 

วัตถุมงคลทุก ๆ ชิ้นที่ได้รับมา ถ้าพี่ค้นหารายละเอียดได้ก็จะลงเป็นข้อมูลประกอบกับการถ่ายภาพ ผู้มอบให้จะได้ชื่นใจว่าผู้รับได้ทำการศึกษามาด้วยแล้วอ่ะ
น้องโป้ว่าผู้มอบจะชื่นใจแม๊ะ catt3

 

555+ มากๆ ครับ...

 

เหรียญ หลวงตา...ที่ผมว่าออกแบบมาได้งามมากๆ ^^

 

.

 

.