หมดแล้ว ***..."พระกริ่งไจยะเบงจรหลวง ๑๒ นักษัตร"...***

========================================

ออกจากวัด พวกเรานั่งในรถก็คุยกันไป.... ทั้งผมและโต้ง ต่างคิดเหมือนกันว่า
ชะรอย หลวงปู่ครูบาอินจะอยากให้เราเอาพระมาให้ท่านเสกก่อนเสียละมั้ง
ถึงไปมา 3 วัดแล้วไม่พบใครเลย...
ก็คิดกันเล่นๆ นะครับ ไม่ได้จริงจังอะไร เพราะว่าพระชุดนี้ ก่อนนำมาเชียงใหม่
ทราบว่าผ่านการปลุกเสกจากครูบาอาจารย์มาแล้วหลายรูปเหมือนกัน

หลังจากนั้น.. คณะของเราก็เดินทางย้อนกลับไปที่สำนักสงฆ์ม่อนปู่อิน
คราวนี้ได้กราบหลวงปู่ตั๋นสมใจ...
ทราบว่า ท่านไปทำบุญ "ปอยหลวง" ที่วัดมะกับตองหลวงมา
วัดมะกับตองหลวงอยู่ไม่ไกลจากม่อนปู่อินเท่าไหร่
วัดนนี้ เป็นวัดแรกที่หลวงปู่ตั๋นท่านไปฝากตัวเป็นเด็กวัด อย่ได้ปีกว่าๆ
ท่านก็ย้ายมาอยู่ที่วัดศรีแดนเมือง ซึ่งเป็นวัดต้นสังกัดของสำนักสงฆ์ม่อนปู่อิน

หลวงปู่ตั๋นท่านกำลังนั่งพักผ่อนคลายร้อน...
ดีที่กุฏิของท่านพอจะมีแอร์เครื่องเล็กๆ ให้คลายร้อนบ้าง
เมื่อก่อน... ก่อนที่ที่จะต่อเติมกุฏิใหม่ ช่วงเวลาร้อนๆ
หลวงปู่ท่านจะลุกไปสรงน้ำ แล้วกลับมาทาแป้ง
ทาทั้งตัว ทั้งหน้า จนขาวโพลน นิสัยตรงนี้เหมือนกับหลวงปู่บุดดา
แต่หลังๆ เกรงว่าฝุ่นแป้งจะทำให้ท่านจาม ก็เลยไม่ค่อยได้ทาแป้งตรงหน้า
จะทาทั่วๆ ตัวหลังสรงน้ำตอนเย็นเท่านั้น

สำหรับหลวงปู่ครูบาตั๋น คงไม่ต้องอธิบายอะไรกันมาก
เพราะท่านเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดี มีลูกศิษย์ลูกหามากมาย
และเมื่อเร็วๆ นี้ก็มีล็อกเกตของท่าน ซึ่งเป็น "รุ่นแรก" ที่ทางวัดสร้าง
ในชุดกรรมการ จะมีล็อกเกตสองหน้า ซึ่งด้านหนึ่งเป็นรูปหลวงปู่ตั๋น
อีกด้านหนึ่ง เป็นรูปครูบาเจ้าอภิวงศ์ (ครูบาบุญเป็ง อภวังโส)
ซึ่งเป็นอาจารย์กรรมฐานของหลวงปู่ตั๋น


(((ขออนุญาตยืมรูปจากร้านไม้มงคลครับ))))


ครูบาเจ้าบุญเป็งนี้ไม่ธรรมดา...
ในสมัยที่ครูบาเจ้าอภิวงศ์ หรือครูบาบุญเป็งนี้ ธุดงค์ขึ้นเหนือ
ผ่านไปยังสถานที่ต่างๆ หลายต่อหลายที่...
โดยมี "สามเณรคำตั๋น ปัญโญ" ติดสอยห้อยตามไปด้วยนั้น
ลุถึงประมาณปี 2474-2475 (ประมาณจากอายุของหลวงปู่ตั๋น)
ขบวนธุดงค์ของท่านก็เดินทางกลับมาถึงเชียงใหม่
ครูบาเจ้าศรีวิชัยก็ให้คนไปนิมนต์ครูบาอภิวงศ์ ให้พักค้างคืนอยู่ด้วยกัน
(((สันนิษฐานว่าเป็นที่วัดสวนดอก... เพราะเป็นช่วงเวลาที่ครูบาเจ้าศรีวิชัยกำลังบูรณะวัดสวนดอกอยู่))
รุ่งเช้า ครูบาเจ้าศรีวิชัย "ใส่บาตร" หรือ ตักบาตร ถวายครูบาเจ้าอภิวงศ์
ก่อนที่ท่านจะฉันเช้าแล้วเดินทางกลับมาที่วัดศรีแดนเมือง....
ผมคิดของผมเองว่า... ขนาดครูบาเจ้าศรีวิชัยใส่บาตรให้ ท่านก็คงไม่ธรรมดา




นอกจากนี้ ครูบาเจ้าอภิวงศ์ยังเป็นอาจารย์อีกรูปหนึ่งของหลวงปู่ครูบาคำ ขันติโก
หรือพระครูขันตยาภรณ์ แห่งสุสานไตรลักษณ์ อ.แม่วาง
พระเถระที่ปล่อยวางลาออกจากทุกตำแหน่ง ทุกสมณศักดิ์
เดินทางจากวัดใหญ่กลางเมืองเชียงใหม่
มาพำนักอยู่ใน "สุสาน" ตราบวาระสุดท้ายของชีวิต
และเมื่อปลงศพท่านแล้ว (ท่านให้เผาทันที ไม่ให้เก็บไว้นาน)
ทั้งๆ ที่ท่านเป็นพระมหานิกาย
แต่ท่านก็ถือปฏิบัติเคร่งครัด ถือสมถะ คล้ายๆ หรืออาจจะเคร่งกว่าพระป่าอีกหลายรูป




สุดท้าย อัฐิท่านแปรเป็นพระธาตุแก้วใส...
เหมือนเป็นเครื่องยืนยันภูมิธรรมของท่านได้เป็นอย่างดี
หลวงปู่ตั๋น กับครูบาคำท่านเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกัน
ไปมาหาสู่กันหลายๆ ครั้ง
ในหนังสือกรรมฐานของของหลวงปู่ครูบาคำ ก็มีกล่าวถึงหลวงปู่ตั๋นอยู่เช่นกัน



รูปนี้แหละครับ....

 

หลวงปู่ตั๋นท่านเมตตาสูง...
วัตถุมงคลที่ท่านเสก จึงเด่นมากทางด้านเมตตา
มีพระคาถาบทหนึ่งที่ท่านสอน บอกให้ลูกศิษย์ลูกหาท่องอยู่เสมอ
คือกำเมตต๋าธัมม์ ว่า "เมตต๋า ยะมาโน อนุธัมมะรักขันติ"
ท่องไว้นะครับ... ของดี... ไปที่ไหนก็มีคนเมตตา...



พระชุดนี้ มีส่วนที่ถวายเป็นกุศลแก่หลวงปู่ครูบาอิน
ครูบาตั๋นกับครูบาอิน ท่านเป็นสหธรรมิกที่ใกล้ชิดกันมากที่สุดแล้ว
ครูบาตั๋นเรียกครูบาอินว่า "ครูบาหลวง"
ครูบาอิน เรียกครูบาตั๋นว่า "ครูบาวัดดอย"
ครั้งสุดท้ายที่ "ครูบาหลวง" กับ "ครูบาวัดดอย" ได้พบกัน
ก็คือครั้งสุดท้ายที่หลวงปู่ครูบาอิน กล่าวละสังขาร
พร้อมทั้งฝากฝังครูบาตั๋นให้ช่วยเหลืองานศพของท่าน
ซึ่งครูบาตั๋นท่านก็คอยเมตตาช่วยเหลือ จนงานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

หลังจากหลวงปู่ตั๋นท่านอธิษฐานจิตพระกริ่งให้แล้ว
ท่านเมตตาแจกรูปที่ระลึก ที่คุณสุวิทย์ ชอบใช้พิมพ์มาถวายท่าน
พวกเราก็ทยอยไปให้ท่านเป่าขม่อมกันทีละคนจนครบ
แล้วก็ลากลับให้ท่านพักผ่อน



พระเอกของงานนี้ครับ น้องโต้ง ขอเมตตาหลวงปู่เป่าให้ พ้วงๆๆๆ

 

=================================
ก่อนหน้านั้น ผมได้โทรไปนัดหมายกับพระขวัญ พระลูกวัดศรีชุม ของหลวงปู่แก้วไว้แล้ว
แต่ทราบว่าท่านจะต้องไปงานฉลองสมณศักดิ์ ท่านเจ้าคุณวัดศรีโสดา
ซึ่งได้เลื่อนเป็นเจ้าคณะจังหวัดเชียงใหม่ แทนหลวงพ่อวัดบุพพาราม
คิดว่าคงไม่มีโอกาสได้ขอเมตตาท่านเสกพระกริ่งแล้ว...

แต่ขณะที่กำลังจะออกจากวัดหลวงปู่ตั๋น
พระขวัญก็โทศัพท์มาบอกว่า ให้รีบมา
หลวงปู่แก้วท่านจะรอ... เราก็เลยบึ่งกันเต็มที่ลัดเลาะไปตามทางเดิมขามา
มุ่งสู่วัดศรีชุม ของท่านพระครูปัญญาวราภรณ์ (หลวงปู่แก้ว ปญฺญาวัฑฺฒโณ)
เจ้าอาวาสวัดศรีชุม (ไร่หลวง ) เจ้าคณะอำเภอแม่วาง
ตอนนั้นก็บ่ายสองโมงกว่าๆ

พอไปถึง หลวงปู่แก้วท่านก็เดินพาเข้าไปในกุฏิของท่าน
ท่านหยิบผ้าจีวร มาสวม พร้อมทั้งผ้าสังฆาติ คาดผ้ารัดอกเรียบร้อย
ท่านก็ให้เอาพระมาตั้งไว้ วนด้ายสายสิญจ์แล้วก็เริ่มปลุกเสก
เสียงสวดมนต์ของท่านดังกังวาล...

เรื่องการสวดมนต์ พิธีกรรมต่างๆ หลวงปู่แก้วได้ชื่อว่าไม่เป็นสองรองใคร
ท่านเชี่ยวชาญเรื่องศาสตร์ล้านนา ดดยเฉพาะพิธีสืบชะตา
ถ้างานไหนท่านไป ท่านสวดนำ เสียงดังกังวาล ฟังดูเข้มขลัง

อีกอย่างท่านเชี่ยวชาญเรื่องภาษาล้านนา
ผมเคยเอาแผ่นทองไปขอให้ท่านลงเพื่อนำมาสร้างพระ หลายครั้ง
แผ่นยันต์ที่ท่านจาร อักขระชัดเจนสวยมาก

พิธีพุทธาภิเษกท่านก็ไปบ่อยๆ แต่ท่านเองไม่ค่อยนิยมสร้างวัตถุมงคล
เท่าที่รู้ ก็มีผ้ายันต์ที่แจกงานกฐินเมื่อปีก่อน
ผ้ายันต์นี้พระอาจารย์พรสิทธิ์ วัดสว่างอารมณ์ ท่านเป็นคนออกแบบและเขียนยันต์ให้
ทางวัดเอามาพิมพ์ แล้วขอเมตตาหลวงปู่แก้วปลุกเสก
พวกพ่อค้าแม่ขายชอบกันมาก เพราะเป็นผ้ายันต์ที่เด่นด้านเมตตา

เหรียญรุ่นแรกของท่านยังไม่มี
พระผงรุ่นแรกของท่าน ท่านก็กำลังเสกอยู่ยังไม่แจก
ท่านบอกว่าเต็มแล้ว แต่ยังไม่อยากแจก
(((แต่ผมแอบขอมาแล้ว 2 องค์)))
ล็อกเกตของท่าน รุ่นแรก สร้างเมื่อปี 50 ถ้าจำไม่ผิด พี่บุ้งที่บ้านกาดสร้างถวาย
จำนวนแค่ไม่กี่ร้อย... ตอนนี้ไม่รู้จะไปหาที่ไหนแล้ว
ตอนนี้ท่านยังไม่ดังมาก วัตถุมงคลท่านยังถูกเก็บเงียบในหมู่ลูกศิษย์
ที่ผมได้มีโอกาสไปกราบท่าน เพราะทราบประวัติ "ลึกๆ" จากพระอาจารย์อินทร
ก็เลยรีบไปขอเมตตาท่าน เป่าขม่อม เสกพระให้หลายครั้งแล้ว



พระครูปัญญาวราภรณ์ (หลวงปู่แก้ว ปญฺญาวฑฺฒโณ) อายุ ๘๐ ปี
เจ้าคณะอำเภอแม่วาง
วัดศรีชุม ต. ทุ่งรวงทอง อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่


หลวงปู่แก้วท่านสนิทกับครูบาคำ สีลสังวโร วัดดอนปิน
แถวแม่วางเรียกท่านว่า "ครูบาคำผีกลั๋ว"
ขนาดว่าผีเข้าใคร ไม่ต้องนิมนต์ท่านมาปราบ
แค่เอ่ยชื่อท่าน ผีก็ออกแล้ว... ท่านขลังขนาดนั้น

เหรียญรุ่นแรกครูบาคำ คนแม่วาง สันป่าตอง รู้กิตติคุณดีด้านแคล้วคลาด
ลูกพี่ลูกน้องของผม... รถมอเตอร์ไซต์ชนจนล้อหน้ากับล้อหลังชิดติดกัน
ยังไม่มีเลือดแม้แต่หยดเดียว...
ประกันไม่ยอมจ่าย หาว่าน้องชายผมไม่ใช่คู่กรณีที่โดนรถชน
เพราะจากสภาพรถ แสะสภาพที่เกิดเหตุ
มันน่าจะ "เละ" ไปแล้ว... ไม่ใช่มายืนหัวเราะเอิ้กอ้ากอย่างนี้

หลวงปู่แก้ว กับครูบาคำ เมื่อก่อนก็ปลุกเสกพระด้วยกัน
จนกระทั่งครูบาคำท่านมรณะภาพไปเมื่อประมาณปี 42-43
ที่วัดศรีชุมนี้ เมื่อก่อนมีพระอยู่รูปหนึ่ง ชื่อว่าท่านมหาเนียม
ปัจจุบันนี้ ท่านมหาเนียมย้ายไปอยู่วัดแถวๆ แม่สะเรียงแล้ว

มหาเนียมเคยต่อวิชากับครูบาคำ...
ครู คือ ครูบาคำ...
ลูกศิษย์ คือ ท่านมหาเนียม...
สองรูปไปตั้งขันต่อวิชากันที่ป่าช้าบ้านแสนคัณธา...
ในขันครูมีเหล้าขาวด้วยขวดหนึ่ง
เมื่อกล่าวโองการ อะไรๆ กันเสร็จแล้ว
ครูบาคำเอาก้นขวดเหล้าขาวกระแทกกับเชิงตะกอน (ปูนซีเมนต์)
แต่ขวดเหล้าไม่แตก....
แล้วท่านก็เทเหล้าขาวออกมานิดหนึ่งใส่ในจอก
"เหล้าขาวเหนียวเป็นน้ำผึ้ง" ให้ท่านมหาเนียมยกดื่ม
ตามตำราวิธีต่อวิชาของท่าน...

เรื่องนี้ท่านขวัญเล่าให้ผมฟัง...

ผมเคยถามหลวงปู่แก้วเรื่องครูบาคำ
ท่านบอกว่า "โห... เก่งมาก... เดี๋ยวนี้หาคนทำได้อย่างครูบาคำไม่ได้แล้ว"

ผมออกนอกเรื่องอีกแล้วสิ....

เอ๊ากลับมาที่วัดศรีชุม...
หลวงปู่แก้วอธิษฐานจิตพระกริ่งอยู่พักใหญ่ๆ ก็พรมน้ำมนต์เป็นเสร็จพิธี
ท่านบอกว่าเสกให้เป็นเมตตานี่ดีที่สุด
ไม่ต้องไปรบทัพจับศึกกับใคร...
ให้เขาเมตตา มีร้อยเขาให้ร้อย มีล้านเขาให้ล้าน
เขาเต็มใจให้ด้วย... ไม่ผิดศีล.... สาธุ

 

((( พักสักครู่ครับ... เมื่อยมือ ))))


ไม่รู้มีใครตามอ่านบ้างหรือเปล่าครับ...
ขอเสียงโหน่ยยยยย!!!!!

 

มายกมือ 1 เสียงครับ

กำลังเพลินเลยครับพี่ไก่ ^^

โดยเฉพาะตอนโฆษณา (เอ๊ะ! ยังไง)

 

โอ๊ะ บ่ใช่ละๆ มะได้เป็นพระเอกนะครับพี่น้อง 555+++


สู้ๆครับ พี่ไก่(สุดหล่อ)

 

ตามอ่านและรอดูรูปคุณธีระยุทธอยู่นะครับ

 

=================================================
จากวัดศรีชุม... เราก็ออกเดินทางกันกันต่อไปที่วัดป่าแดด หรือวัดกลางทุ่ง
คนละป่าแดดกันกับที่เชียงรายนะครับ...

ที่วัดป่าแดดนี้ มีครูบาบุญปั๋ญ ปภากโร
หรือ ท่าน "พระครูประภากรพิสุทธิ์" อายุ ๘๓ ปี
(ปีหน้าจะ ๗ รอบละ... น่าจะมีอะไรดีๆ)

ในส่วนกลางอาจจะยังไม่ค่อยมีใครรู้จักครูบาปั๋น
แต่ถึงกระนั้น ก็มีลูกศิษย์อีกหนึ่งกลุ่มใหญ่แวะเวียนมากราบท่านอยู่บ่อยๆ
ส่วนใหญ่เป็นลูกศิษย์พระอาจารย์พรสิทธิ์ วัดสว่างอารมณ์
พระอาจารย์พรสิทธิ์ ให้การรับรองครูบาปั๋นว่า เป็นหนึ่งใน 4 ยอดขุนพลที่เป็นอาจารย์ของท่าน
สำนวน "ตั๋น ปั๋น มี มา" ถ้าถามลูกศิษย์สายนี้ รู้กันดีทุกคน
"ตั๋น" หมายถึง หลวงปู่ครูบาตั๋น สำนักสงฆ์ม่อนปู่อิน
"ปั๋น" ก็คือ ครูบาปั๋น วัดป่าแดด
"มี" หมายถึง ครูบาบุญมี สุเมโธ วัดศิลามงคล (เก่งเรื่องตะกรุด แต่เสียดายมรณะภาพแล้ว)
"มา" หมายถึง ครูบาบุญมา วัดศิริชัยนิมิตร (เดี๋ยวจะเล่าต่อ)

ครูบาปั๋นท่านได้วิชาเงี้ยวมาเยอะ... ภาษาเงี้ยวท่านก็พูดได้
เมื่อก่อนตอนที่ท่านยังแข็งแรง ท่านเดินทางเสาะหาว่านยาต่างๆ มาผสมทำน้ำมันสัก...
พูดเรื่องสัก ตอนนี้ท่านไม่สักแล้ว ใครมาขอ... ท่านไล่ให้ไปสักกับพระอาจารย์พรสิทธิ์หมด
เพราะท่านยกให้พระอาจารย์พรสิทธิ์ไปหมดแล้ว รวมทั้งหัวเชื้อน้ำมันสัก
ว่ากันว่า... ลูกศิษย์ที่เป็นทหาร พาท่านขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปเอาสมุนไพรถึงเชียงตุง
ครูบาที่แสงหล้า เชียงตุง ท่านก็รู้จักกันดี

แต่ไม่รู้เป็นไร... ท่านเก็บตัวเงียบเหลือเกิน
ใครเอาพระไปเสก ท่านเสกให้
ใครไปลงสาลิกา (ว่านพญาไก่แดง) ท่านก็ลงให้
แต่พอจะขอสร้างวัตถุมงคล
ท่านปฏิเสธหมด...
จนถึงทุกวันนี้ ท่านเลยยังไม่มีวัตถุมงคลอะไรออกมา
นอกจากตะกรุดเล็กๆ กลมๆ เหมือนกับแหวนสวมนิ้ว
ท่านว่าเอาไว้ใช้ค้าขาย...

ผมได้คุยกับพี่คนหนึ่งที่เคยไปลงทอง ๑๐๘ กับท่านมาแล้ว
ผมอยากหาโอกาสไปลงเหมือนกัน
ลองเลียบๆ เคียงๆ ถามท่านแล้ว... ท่านบอกว่าลงทีเล่นเอาเหนื่อย
เดี่ยวนี้ไม่ค่อยจะไหว ต้องหาคนช่วย
ผมก็เลยพับโครงการนี้ไว้ก่อน...

พูดถึงเรื่องการทำและเสกวัตถุมงคล
ผมเคยเอาแผ่นเงิน แผ่นทอง ไปขอให้ท่านทำตะกรุดไว้ใช้ส่วนตัว
ผ่านไปสักประมาณอาทิตย์หนึ่ง ผมย้อนกลับไปถาม
ท่านตอบว่า... ยังไม่ได้ทำ... "เพราะยังไม่มีฤกษ์"
ผมไม่รู้นะว่าใครคิดยังไง แต่ผมว่า คำตอบนี้ มันให้ความรู้สึกดีกว่าคำว่า
"ไม่มีเวลาทำ" มากนัก...
ท่านใส่ใจ ท่านพิถีพิถัน เลือกมื้อจั๋นวันดี... ไม่ใช่แค่ทำส่งๆ
พระที่ท่านเสกให้ ก็คงจะไม่ต่างกัน
ย่อมได้รับเมตตาความพิถีพิถันของท่านแน่นอน



วันไหนที่ท่านยอมเปิดตัว...
วันนั้นคงได้เห็นอะไรดีๆ อีกแน่นอน

ก็ขนาดผมอยากสร้างล็อกเกตถวายท่าน ว่าจะหากรรมการสัก 30 ชุด
พอพูดถึง ก็มีคนออกปากจองมาแล้ว เกือบหมด
แต่โครงการนี้ต้องพับเก็บ...
...เพราะ... ท่านยังไม่ยอมให้ทำ.... จ๋อยเลย...
ท่านก็คงเห็นผมจ๋อยๆ ท่านก็เลยบอกว่า ไม่ได้ปฏิเสธนะ แต่มันยังไม่ถึงเวลา

"พุธโธ ธัมโม สังโฆ ... แปดสิบป๋ายละ ยังบ่อถึงเวลาเตื้อกาตุ๊ลุง...."

สาธุ
=========================

 

อ่า.... คุณกริดหมายถึงรูปที่ผมจะโพส
หรือว่า หมายถึง รูปของผมครับ????

ไม่เอา ไม่โพส... เขิน...

55555+++

 

สงสัยได้แค่นี้ก่อนนะครับ...
เดี๋ยวจะออกไปงานเลี้ยงของลูกค้า
ถ้ากลับมาไม่ดึกมาก จะมาเขียนต่อคืนนี้
แต่ถ้าดึก...ก็ขอยกยอดเป็นวันพรุ่งนี้ไปเลยครับ

ระหว่างนี้... น้องโต้ง น้องเท็น น้องตี๋ พี่วุธ ลุยกันไปก่อนเลยครับ

ไปหล่ะ แว๊บบบบบบบบบบบบบบ!!!!!!!!!!

 

รอชมครับ

 

ชะแว๊บบบบ พี่ไก่(ธีรยุทธ) ไปอร่อยซะละ

เดี๋ยวผมขอเขียนแจมๆซักนิดละกันครับ

แต่ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนว่า เรื่องราวที่ได้ไปแอ่ว ไปหาครูบาสังฆะมานั้นไม่ได้เขียนเองก็เพราะ
กลัวเขาจะว่าเอาว่า "เขียนโฆษณาพระตัวเอง" เลยขอความเมตตาจากศิษย์พี่
ช่วยเขียนเรื่องราว "บันทึกความทรงจำ" ในครั้งนี้ ครับ ไม่ได้ขี้เกียจขี้คร้านเขียนแต่อย่างใด

แต่ยังไงจะขอเขียนเรื่องราวบางช่วง บางองค์ละกันครับ เพื่อจะได้เล่าสู่กันฟัง

และยังไงต้องขออภัยด้วย ที่บางทีใช้คำไทยผสมคำเมือง(ล้านนา) เพราะผมเองก็บ่ไค่แกว่นไม่สันทัดภาษาไทยแบบตรงตามหลักสักเท่าใด

ยังไงก็ขอทนๆอ่านไปแล้วกันเน้อ เจิญกอยผ่อเทอะเจ้า กอยผ่อเทอะเจ้า...

 

สังโฆมังคะละ สัมภูโต วะระทักขิเณยโย อะนุตตะโร สังฆะมังคะละ มาคัมมะ สัพพะโรคา ปะมุญจะเร ฯ


เรื่องของสังฆะตนบุญที่จะแต้มเขียนเล่า ณ กาละเบื้องหน้านี้ เป็นเพียงความรู้ ความน้อยนิด ของตัวข้าเจ้าเอง
ขอเรียกเล่นๆละกันว่า เรื่องราวฉบับนี้ เป็นฉบับ "ละอ่อนเขียน" แล้วกัน
หากอันใดบ่ดีบ่งาม ก็ขอสูมาอภัยมา ณ ที่นี้โตยเน้อ

 

บรรยากาศเดือนชีปีใหม่สงกรานต์กำลังผ่านพ้นไป
เวียงเชียงรายยามนี้ ร้อนเป็นพิเศษ ร้อนซะยิ่งกว่าก่อนสงกรานต์ อยู่ไหนกินไหนพอบ่ม่วนบ่สนุก
แต่มีภารกิจสำคัญรออยู่ จึงเดินทางจากเชียงรายสู่เชียงใหม่ เพื่อทำภารกิจครั้งนี้ให้สำเร็จ
มาถึงเชียงใหม่แล้ว พุทโธ ธัมโม สังโฆ ร้อนแต้ร้อนว่า ซะยิ่งกว่าเชียงราย วันแรกไปถึงจึงยังไม่ได้เอาพระไปอธิฐานจิต

เอ่...เล่าแล้วชักจะยืดเยื้อเกินงามไปแล้วกระมัง

รุ่งขึ้น อากาศพอสบายๆ จึงออกเดินทางพร้อมกับมิตรแก้วสหายคำ เพื่อนเดียวเสียวแพงกันมุ่งลงสู่สายใต้ของเวียงพิงค์
จุดมุ่งหมายแรกคือ วัดศรีสว่าง(วัวลาย) อ.หางดง เพื่อเข้ากราบ
พระครูศีลพิลาส หรือ หลวงปู่ครูบาจันทร์แก้ว คนฺธสีโล 94 วัสสา
เหตุที่ต้องแวะที่แรกคือ ครั้งใดๆที่ได้ลงมาเวียงพิงค์แล้ว ผมต้องไปกราบท่านก่อนเสมอ เพราะอะไรผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
และด้วยความประทับใจในองค์ท่าน เมื่อแรกปฐมเมื่อได้กราบท่านครั้งนำล็อกเกตครูบาเจ้าฯ ไปอธิฐานจิต
ก้าวแรกเข้าไป ยังกลัวๆว่าท่านจะไม่อยู่ แต่มองๆผ่อๆเข้าไปในกุฏิ เห็นท่านนอนอยู่
เลยถอยดีกว่า...ไม่อยากจะรบกวนท่าน แต่...
ท่านลุกขึ้นมา แล้วเรียกให้เข้าไป ประทับใจไป 1 ยก
หลังจากได้เข้าไปแล้ว เห็ยหน้าท่าน แล้วก้มกราบ จิตใจและกายรุ้สึกเย็น สงบ อย่างบอกไม่ถูก การพูดการทักทาย การถามของท่านก็สุดแสนจะเย็น
ก็เลยประทับใจไปเป็นยกที่ 2 และได้เห็นการอธิฐานจิตของท่าน ก็ปาไปเป็นยกที่ 3
สุดท้าย ท่านมอบผ้ามัดอกของท่านให้ 1 ผืน เล่นเอาปลื้มอกปลื้มใจ ศรัทธาท่านอย่างแรงกล้า

อ๊ะ!!! ลืมไปอีกข้อหนึ่ง ท่านใช้สรรพนามแทนตัวท่านเองว่า "ตุ๊ลุง" ไม่เคยได้ยินท่านเรียกตัวเองว่า "ครูบา" เลย
ต่างจากหลายๆที่ ที่ได้เจอมา อายุกำลังเลข 2 เล่นยกยอปอปั้นตัวเองว่าเป็น "ครูบา" ซะยกใหญ่
(ครูบาบางกลุ่ม แต่องค์ไหนปฏิบัติดี ปฏิบัตชอบ ก็ขอสูมาอภัยครับ)
คำว่า ครูบา นี้ ต้องอธิบายอีกยาว ยังไงจะมาเล่าภายหลังครับ ใครอยากจะฟังขอเสียงหน่อยยยยย...

เล่าย้อนอดีตซะยาว ยังไม่ถึงคราวพระกริ่งเลย ยังไงขอยกยอดไปข้อความหน้าครับ
ดูรูปครั้งคราวอธิฐานจิตล็อกเกตไปก่อนนะครับ พี่น้องอาวอา...

 

มาเล่ากันต่อกับการอธิฐานจิตจาก หลวงปู่ครูบาจันทร์แก้ว วัดศรีสว่าง กันต่อ...




วันนั้นเราไปถึงวัดกันตั้งแต่เช้า หลวงปู่ท่านอยู่พอดี ท่านยังถามว่า "มากันเช้าน่อ"
หลังจากกราบท่านแล้ว ท่านก็ได้ถามว่า "ลุกตี้ไหนมากั๋น" เย็น สงบ อย่างสุดใจ ได้บอกท่าน และบอกจุดประสงค์การมา
ท่านก็บอกว่า ให้ยกวางไว้หน้าตุ๊ลุง นำฝ้ายสายสิญจน์มาวน 3 รอบ(ตามท่านบอก) แล้วท่านก็จับฝ้าย หลับตา แล้วเริ่มสวด อธิฐานจิต

เวลานานพอสมควรที่ท่านอธิฐานจิต(นานทุกครั้ง อิอิ) ท่านก็บอกให้เก็บ
หลังจากนั้นได้คุยกับท่านอีกซักพัก เพราะมีคณะศรัทธาจ่อรอคิวอยู่ จึงลากลับ

ผมเชื่อล้านเปอร์เซน เชื่อเหลือเกินว่า พระที่ผ่านการอธิฐานจิตจากหลวงปู่ครูบาจัทร์แก้วแล้วนั้น เด่นทางด้านสายเย็น คือเมตตามหานิยมเป็นแน่แท้
และมีผู้เล่าให้ฟังว่า ครั้งหนึ่งในงานพุทธาภิเษกงานหนึ่ง พระอาจารย์เปลี่ยน ปญฺญาปทีโป วัดอรัญวิเวก ได้รับนิมนต์มางานนี้ด้วย
เมื่อครูบาจันทร์แก้วท่านค่อยๆเดินเข้ามาในพิธี พระอาจารย์เปลี่ยนมองดูครูบาอย่างไม่ละสายตา จนครูบานั่งลงที่ธรรมมาสน์
จะเพราะอะไรนั้น ก็เกินจะคาดเดา...

หลังจากออกจากวัดศรีสว่างแล้ว ก็มุ่งหน้าเข้าสันป่าตอง เพื่อแวะรับพี่ไก่ และได้เดินทางไปตามที่พี่ไก้ได้เขียนเล่าไว้ก่อนหน้านี้

ได้แก่...
- วัดใหม่หนองหอย พระอาจารย์อินทร
- หลวงปู่ครูบาตั๋น
- หลวงปู่ครูบาแก้ว
- หลวงปู่ครูบาปั๋น
- หลวงปู่ครูบาบุญมา (เดี๋ยวให้พี่ไก่มาเขียนเล่า)


ปล.อีกวันหนึ่งก็ได้รับการอธิฐานจิตจากครูบาจันทร์แก้ว อีกครั้ง เป็นวาระที่ 2

 

สาธุ สาธุ

รอกราบ หลวงปู่ หลวงพ่อ ตุ๊ลุง ตุ๊ปู่ กราบ ๆๆๆๆ

 

เป็นกำลังใจ๋หื้อเน้อ ขอสละสิทธิ์ในก๋านเขียนเน้อ เพราะบ่ค่อยชำนาญ 555+

 

=========================
เสร็จจากวัดป่าแดด คณะของเราก็เดินทางต่อไปที่วัดศิริชัยนิมิตร
หรือ วัดกิ่วแลป่าเป้า... อยู่เลยบ้านกาดมาประมาณสัก กิโลกว่าๆ
พระครูโสภณสารคุณ (หลวงปู่บุญมา ตโมนุโท) อายุ 83 ปี
อายุพอๆ กับครูบาปั๋น... และท่านก็สนิทชิดเชื้อกันดี
ทั้ง หลวงปู่แก้ว ครูบาปั๋น และครูบาบุญมา
เขตอำเภอแม่วาง... ตอนนี้ ก็มีครูบาอาจารย์ 3 รูปนี้แหละครับ
เรียกว่า "The Three Musketeers of MaeWang" ที่น่ากราบไหว้...

หลวงปู่ครูบาบุญมา หรือ "ตุ๊ลุงมา" ตามที่ท่านชอบให้เรียก
เป็นครูบาอาจารย์อีกหนึ่งท่าน ที่พระอาจารย์อินทร แนะนำให้ผมไปกราบตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อน
ประกอบกับได้ยินพี่ๆ ที่เปิดร้านเลี่ยมกรอบพระอยู่บ้านกาด และที่สันป่าตองพูดถึงท่านหลายครั้ง
ท่านปุ้ยวัดร้องขุ้ม ก็เคยพูดชื่นชมท่าน ว่าท่านเมตตาสูง
พระที่ท่านเสก จะเป็นแนว "เย็นๆ"
ได้ยินชื่อเสียงมานาน แต่ยังไม่มีโอกาสได้ไปกราบท่าน

จนกระทั่งเมื่อประมาณปี 48 มีน้องมาจากลำปาง... อยากไปเที่ยวปางช้างแม่วาง
ผมก็เลยพาไป... ระหว่างทางต้องผ่านวัดกิ่วแลป่าเป้า
ก็เลยแวะทำบุญกันก่อน... นั่นเป็นครั้งแรกที่ได้กราบท่าน

ผมเคยถามท่านว่า ท่านเรียนวิชาจากใคร เป็นลูกศิษย์ใคร
ท่านตอบว่า "ท่านเป็นลูกศิษย์พระพุทธเจ้า"
เจอคำตอบแบบนี้ เล่นเอาคนถามไปไม่ถูกเลย
ท่านก็ยิ้มๆ แบบเมตตา

เมื่อประมาณปลายปีที่แล้ว ผมไปกราบท่าน ท่านให้แหวนมาวงหนึ่ง
เป็นแหวนทองเหลืองบางๆ ตรงหัวแหวนมีโลหะอะไรสักอย่างติดอยู่
เหมือนเป็นแร่เหล็ก จับดูเย็นๆ...

ท่านบอกว่า "เอาไว้ดูดพิษ"

ผมหูผึ่งทันที....
เพราะบ้านของผมอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เรียกว่าต้นมะจำโรง
ต้นสูงมาก... อายุเป็นพันปีได้แล้ว
บนต้นมะจำโรงจะมีรังผึ้ง รังใหญ่ๆ
เวลาช่วงหัวค่ำ ผึ้งมักจะบินลงมาเล่นไฟ เป็นเหตุให้สมาชิกในบ้านโดนผึ้งต่อยประจำ...
จนผมต้องไปขอเรียนวิชาถอดพิษจากครูบาคำ วัดศรีดอนตัน เอาไว้เป่าดับพิษ
กถาว่า....

"โอม กูจักเอาปิ๊ษ (พิษ) มึงออก กูจักถอดปิ๊ษมึงหนี ปิ๊ษมึงมี ปิ๊ษมึงอยู่
โอมธงยิน สัพพะธงยิน โอมสวาหาย"
เป่าลงไปที่แผลโดนผึ้งต่อย
และถ้ามีแหวนมาช่วยดูดพิษด้วยก็เยี่ยมไปเลยสิ

นั่นคือคราวที่ผมได้รับแหวนจากท่านเป็นครั้งแรก
ได้ใช้หลายครั้งแล้ว พี่ๆ น้องๆ ก็บอกว่าดี

ตอนที่เราเอาพระกริ่งไปเสก... ท่านก็แจกแหวนให้คนละวงด้วย
ผมได้เรียนถามหลวงปู่บุญมาท่านว่า ท่านเสกพระกริ่งไปทางไหน...
ท่านตอบว่า "เสกไว้หื้อดูดพิษ" .... เป็น.. "พระกริ่งดูดพิษ"
น่าจะคล้ายๆ กับการอาราธนาพระกริ่งมาแช่ หรือมาแกว่งๆ ทำน้ำมนต์
เอาไว้พอมีคนเอาไปใช้ แล้วค่อยรอฟังประสบการณ์กัน

เสกเสร็จ ท่านขอพระกริ่ง กับพระชัยไว้อย่างละองค์
ท่านบอกว่า "จะเก็บเอาไว้สักการะปู๋จา" !!!
.... ครูบาอาจารย์ จะเอาพระกริ่งชุดนี้ "ไว้สักการะบูชา" ....
.... เหตุนี้ย่อมมีความหมาย......


พระครูโสภณสารคุณ (หลวงปู่บุญมา ตโมนุโท) อายุ 83 ปี
วัดศิริชัยนิมิตร (กิ่วแลป่าเป้า) เจ้าคณะต.บ้านกาด-แม่วิน
ต.บ้านกาด อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่

ในขันน้ำมนต์ท่าน มีทั้งพระสิบสอง พระคง พระรอด
แล้วก็มีตะกรุดม้วนๆ ผูกด้วยด้าย และพระอะไรไม่รู้อีกหลายองค์
พวกผมก็เลยขอให้ท่านพรมน้ำมนต์เสียชุ่มเลย...

 

ขอเพิ่มเติมไว้เป็น "ลายแทง" สักนิด สำหรับผู้นิยมวัตถุมงคล

ครูบาบุญมา ครูบาปั๋น ครูบาแก้ว

ครูบาอาจารย์ทั้งสามท่าน ยังไม่ได้สร้างเหรียญรุ่นแรกเลยครับ!!!
ท่านยังไม่ยอมใจอ่อนให้สร้าง...

หลวงปู่แก้ว.... มีล็อกเกตรุ่นแรก ผ้ายันต์ พระผงเกศา (พระผงเกศายังไม่เริ่มแจก)
หลวงปู่บุญมา... มีล็อกเกตรุ่นแรก แหวนดูดพิษ รูปที่ระลึก
หลวงปู่ปั๋น... มีตะกรุดค้าขาย

เท่าที่ผมทราบ ก็มีแค่นี้ครับ...

 

ตามเก็บลายแทงครับ อิอิ