พญานาคกับอดีตที่ผ่านมา

สาาาาาาาธุ.... ...

 

น้านน..จาปายรบอีกคนแระ ซ่องสุมกำลังด้วยจิ
พูดยากนะคุณหวาน เราเหมือนนักโทษ นกน้อยในกรงทอง ฮ่าฮ่า..
พูดให้มันหรูดูดี แต่ความจริงเป็นได้แค่ "ยาม" กร๊าก...กกกกก
ขี้คร้าน...จนตัวขึ้นขนไปหมดแระ จะไปกาดตั้งใจมา 3 วันแระ
ยังไม่ได้ไปเลยค่ะ ตั้งใจจะทำบายศรีดอกไม้
บูชาและขอขมาครูบาอาจารย์ หลวงปู่ฯ ซะหน่อย
สงสัยยังไม่ได้ฤกษ์ 5555++

 

ไม่เป็นไรค๊า ถ้ามีโอกาส ไว้ได้เจอกันนะค่ะ

คุณนุ๊ก เคยไป วัดเทพมณเฑียร แถวสนามกีฬา บ้างไหมค่ะ

ชอบไปมากๆ ที่นี่สงบดีค่ะ

 

ไม่เคยไปเลยค่ะ ไปแค่ที่ใกล้ๆ วัดอุปคุต วัดเกต วัดลอยเคราะห์ วัดปันเส่า
จำชื่อวัดไม่ได้แระ เราอยู่ในเมืองค่ะ

ส่วนใหญ่จะอยู่ที่ทำงานตลอด อาทิตย์ละ 7 วันเลย 24 ชั่วโอง ไม่ค่อยได้ไปไหนค่ะ
นอกจากถ้ามีเพื่อนมา ก็ชวนเพื่อนไป แต่คนเชียงใหม่ไม่ค่อยชอบไปวัดกัน
ไม่รู้ว่าทำไม? ตอนที่ทราบว่าจะได้มาทำงานที่เชียงใหม่ ดีใจมากเลย
เพราะมีความตั้งใจว่าจะไปวัดถ้ำเมืองนะค่ะ อยากไปบูชาสมเด็จองค์ปฐม
ทรงเครื่องจักรพรรดิ์ ปางเปิดโลก ไม่อยากให้ส่งมาทางไปรษณีย์ แต่จนมาถึงวันนี้ ก็ยังไม่ได้ไปเลยค่ะ
อยากไปปฏิบัติธรรมที่วัดถ้ำเมืองนะ เห็นถ้ำแล้วชอบ ดูสัปปายะดี

 

ไม่เคยไปเช่นกันคะ
เคยไปแต่ ถ้ำเชียงดาว

วัดเทพมณเทียร ที่ บอก
ตอนอยู่เชียงใหม่ ชอบไปบ่อยๆ
ส่วนมากไปช่วงเย็นๆ

ตอนไม่สบายใจ ที่ชอบไปเพราะมันเงียบมากๆ สงบใจดี
ไปนั่งสมาธิ มีหลายๆครั้ง เราชอบไปอธิฐาน
(ไปนั่งร้องไห้ 55 มันไม่มีคนไง เลยกล้า )

ตอนนั้นนั่งร้องไห้เบาๆ หน้าองค์แม่นะ อยู่ๆ ก้อมีแมวน่ารักมาก
ลายเสือๆ กระโดดออกมาจากหลังองค์แม่ ลงมาเล่นกับเรา
เหมือนให้เราหยุดร้อง มาอ้อนเรา น่ารักดี
ทั้งๆ ที่เราไม่ค่อย ถูกกะแมวสักเท่าไร
เจอทีไร ชอบข่วนเราทุกที คราวนี้แมวใจดี แปลก

สงสัยแมวที่วัด มาปลอบใจ

ฟังเล่นๆ เนอะ

อิอิ

 

ถ้ามีโอกาส เรานัดกันไปแล้วกันเนอะ อยากไปเหมือนกันค่ะ
ชื่อวัดคุ้นๆ ยังไงชอบกลอยู่น้า...าาา

 

ได้ค่ะ คุณนุ๊ก

นัดกันไปนั่งสมาธิ เนอะ
ไปเชียงใหม่ช่วงต้นเดือน ว่าจะไปนานๆ หน่อย
ถ้าได้เจอ คงได้คุยกันหลายอย่าง

^^

 

อ๋อ...รู้แระเป็นเทวสถานนี่เอง เราไม่ค่อยไปเทวสถานหรอกคุณหวาน
วัดแขกที่สีลม เราเห็นมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่เคยเข้าไปเลยเพราะกลัวปี๋
พี่สาวเราเรียนอยู่แถวนั้น จะเห็นเค้าแห่เทพทุกปี ตอนที่มีงานเทศกาลอ่ะ

เพิ่งจะไปเมื่อไม่กี่ปีนี่เอง เพื่อนอยากไปและชวนเราไปเป็นเพื่อน
ไปอยู่ 2-3 ครั้ง ไปแล้วก็ทำตามเค้านะ เพราะไม่รู้เรื่องพิธีกรรม
เวลาที่พราห์มเอาผงสีแดงมาเจิมให้ ยังไม่อยากให้เจิมเลย
รู้สึกแปลกแยกยังไงก็ไม่รู้

ที่ไปเองก็ตรงเสาชิงช้า ไปบูชาวัตถุมงคล 7 มหาเทพ
บูชามาเล้วก็เอาไว้ที่ห้องพระนั่นแหละ ไม่ได้เอาขึ้นคอ
กิเลสอ่ะนะ พอเห็นก็อยากได้ พอได้มาจริงๆ ก็วางไว้ ดูไร้ค่า
เราบูชาองค์แม่ที่บ้าน กับที่นี่ ใช้ใจระลึกถึงท่าน
พริ้นท์ภาพท่านจากเน็ต ใส่กรอบแล้วก็บูชา

 

อ่อ ที่นี่ ไม่เหมือนวัดแขก สีลม ตรงที่ คนไม่พลุกพล่าน แทบไม่ค่อยมีคน 55
เราไปทีไร ไม่ได้เจิม ส่วนมาก คนไม่ค่อยมี

ที่นี่ไม่เน้นพิธีไรเลย นอกจากวันสำคัญ
ชอบไปวันธรรดาค่ะ

แค่เล่าให้ฟังเฉยๆ ค่ะ ชอบศิลป สวยดี
ไม่รู้เหมือนกัน ไปทีไร ได้พลังใจ
มีกำลังใจ เท่านั้นเอง
ไม่มีไรเลย คิดเอาเองค่ะ 555

 

เราว่าญาณท่านมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง ไม่ได้อยู่เฉพาะที่ใดที่หนึ่ง
กว้างขวางมาก เพราะท่านคือพระแม่แห่งจักรวาล เพียงแค่เรามีท่านอยู่ในใจ
ท่านก็อยู่กับเรา ไม่ได้อยู่ตามสถานที่ต่างๆ นะ ทุกอย่างอยู่ที่ใจจริงๆ
ถ้ามีโอกาสจะลองไปดูแล้วกัน แต่ถามว่าชอบหรือไม่ คงตอบไม่ได้
ความสงบ...มันอยู่ที่ใจนะ

เราก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกันนะ ว่าทำไมคนที่นับถือเทพแขก
แล้วต้องคิดถึงวัดแขก ต้องไปวัดแขกกัน โดยคิดว่าท่านอยู่ที่นั่น
เราไม่เคยมองว่าท่านเป็นแขก ท่านไม่มีเชื้อชาติ ไม่มีสัญชาติ
แต่มีศาสนา....คือศาสนาพุทธ

 

NEOMAI, แหมบศรี, wanjai99, oracle_Park, mukmik, phataravudh, Worrada, จันทระ, Thidanakin, hastin

อ่านกันอย่างเงียบๆ เจงๆ เลยหนอ
เล่าให้อ่านบ้างจิ ผลัดกันน้า...าา
ฉายหนังคนละรอบก็ยังดี...จะได้มีดูเรื่อยๆ

 

ใช่ค่ะ ทุกอย่างอยู่ที่ใจจริงๆ การยืดติด ติดอะไร เราต่างหากที่ยึด
แต่ก็แล้วแต่ความเชื่อของแต่ละคน
บางคนมีความทุกข์ก้อจะไปวัด
เช่น หนีจากบ้านไปวัด ไปที่ๆ สงบใจ สักพักหนึ่งก็ยังดี
แล้วกลับมาใหม่ ให้ใจเย็น

ส่วนมากคนก็จะชอบไป ในที่สบายใจมากกว่า ไปในที่คนวุ่นวาย
คนพลุกพล่านไป ใจก็ไม่สงบ อย่างนี้

แต่จริงๆ เราชอบไปที่เงียบๆ สงบๆ ท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ ถ้ามีเวลา

 

คุณหวานมีเรื่องไม่สบายใจหรือคะ..?
แต่คงไม่ใช่หรอก...ชิมิ แต่คงชอบความสงบมากกว่านะ

เวลาที่เราเครียดมากๆ สติแตกเพราะสมาธิมาไม่ทัน
เราชอบไปเดินดูวิถีชีวิตค่ะ ไปสถานที่โล่งๆ กว้างๆ
ดูแล้วพิจารณา...มันทำให้ได้แง่คิด

 

จริงๆ แล้ว ความเครียด มีทุกวัน แก้ไม่หมดค่ะ
ก็ต้องทนไป แก้ไป ทำดีไปเรื่อยๆ

ชอบความสงบค่ะ ความเงียบมันทำให้คิดได้หลายอย่าง

ถ้าหนักไปจริงๆ ก็จะชอบหลบไปอยู่คนเดียวสักพัก (เหมือนคนบ้าเลย อิอิ)
แล้วค่อยกลับมา ตั้งหลักใหม่

จนตอนนี้ ชินละค่ะ

ชอบไปเที่ยวดอย ธรรมชาติเหมือนกัน ถ้าว่าง ก็ไปคนเดียวนี่แหละ
ดอยอินทนน์ มีโฮมสเตย์ ชาวเขา
เคยไป ชอบมากก และสงบ เหมือนเดิม 55

 

อย่าเก็บกดค่ะ คุณหวานมีอะไร ระบายออกมาให้หมด แล้วมันจะโล่งค่ะ
สมัยเด็กๆ เราชอบคิดคนเดียว ทำอะไรคนเดียว ไม่เคยโต้ตอบใคร
ฟังอย่างเดียว พูดน้อย พูดเท่าที่จำเป็น บางทีก็ไม่พูดเลย
แต่เดี๋ยวนี้...กลายเป็นคนขี้บ่น พูดเยอะมาก ยิ่งในฝันเนี่ย
พูดคนเดียวเลย

พูดๆ ไปแล้ว ก็ไม่ได้เก็บมาคิดต่อ ถือว่าจบกิจ พอใจสบาย
สมองก็ปลอดโปร่ง คิดอะไร มองอะไร ก็ทะลุปรุโปร่ง

คงไม่แคล้วเรื่องครอบครัวอ่ะนะ ที่ทำให้เครียด
ส่วนใหญ่ก็จะเกิดจากคนที่เรารัก ถ้าไม่รัก...ก็คงไม่เครียด
หมายถึง พ่อแม่พี่น้องค่ะ

 

คนอื่นๆ กลับบ้านกันหมดแล้วเหรอคะ

 

อ่อ เปล่าหรอกค่ะ

ส่วนมาก เรื่องงาน
ถ้าเป็นเรื่องเครียดที่บ้าน ส่วนมาก
เค้าจะห้ามเรามากกว่า ไม่อิสระ กลัวเราไปโดนนั่นนี่
กลัวโดนลมเพลมพัด เพราะเคยโดนมา ท่านเลยห้ามไปหมด

เวลาจะทำอะไร ตอนนี้ต้องถามพ่อแม่ พี่ เราก่อน จะทำอะไร
เลยไม่ค่อยชอบพูดเท่าไร
ไม่อยากให้ใครไม่สบายใจเท่านั้นเองค่ะ

ไม่ใช่เก็บตัวเงียบนะค่ะ ทำตัวปกติ แค่เฉยๆ
บางที อิสระ ก็ ไม่มีแค่นั้นเองค่ะ

 

เรื่องงานเนี่ย ยอมรับว่าเครียดค่ะ เวลาที่เครียด
ก็ต้องพิจารณาแล้วค่ะ ว่าที่เครียดเนี่ยสาเหตุมาจากอะไร
เครียดเพื่อนร่วมงาน....เครียดหัวหน้างาน
เครียดผู้ใต้บังคับบัญชา...เครียดวิธีการทำงาน....เครียดที่ผลงาน
เครียดที่ลูกค้า....หรือเครียดที่อุปกรณ์การทำงาน ก็ต้องค่อยๆ คิดไป
ถ้าตั้งเป้าไว้สูง โดยไม่ได้มองผลกระทบหรือความเชื่อมโยง
มันก็เกิดปัญหา เกิดความเสียหายนำมาซึ่งความเครียด

แยกออกมาให้เห็นชัดเจน แล้วมันจะแก้ง่ายค่ะ
พอเห็นวิธีแก้แล้ว ได้แก้ไขแล้ว ก็หายเครียดค่ะ

 

ขอบคุณค่ะ ตอนนี้ เริ่มเข้าที่แล้วค่ะ
เป็นที่ตัวเราค่ะ จัดระบบตัวเองใหม่ ตอนนี้ดีขึ้นค่ะ
เราจริงจังเกินไป กับงาน
งานมันมาเรื่อยๆ ไม่มีหมด แต่เราพวกบ้างาน ทำๆๆๆๆ
อยากให้เสร็จ อยากให้เป๊ะ ระเบียบ เรียบร้อยที่สุด
และถูกต้องที่สุด

บางทีละเอียดเกินไป ก็ทำให้เราเสียอะไรหลายอย่าง
เช่น ใจคน อะไรที่ยอมได้ ก็คงต้องปล่อย เล็กๆ น้อยๆ
เพื่องานออกมาดีที่สุด

ตอนนี้ปรับใหม่ เอาพอดีๆ ทำที่สำคัญก่อน
แล้วทำอย่างหลังๆ ตามไป

 

ถูกต้องค่ะคุณหวาน อยู่ท่ามกลางคนหมู่มาก
การทำงานที่จะประสบผลสำเร็จได้ นั่นคือทีมเวอร์ค
บางเรื่องที่ไม่ร้ายแรง ไม่มีผลกระทบ ก็มองข้ามไป
เน้นแต่เรื่องที่จะทำให้งานเสียหาย

เราจะเข้มงวดในระยะแรกๆ เท่านั้น พอนานไปเราก็ปล่อย
โดยมีเป้าหมายที่ชัดเจน บอกไปเลยว่าเราต้องการให้งานออกมาเป็นแบบไหน
ที่เหลือพวกคุณไปคิดวิธีกันเอาเอง ภายในระยะเวลาเท่าไหร่งานต้องเสร็จ
ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเรารับผิดชอบทั้งหมดค่ะ เคารพการตัดสินใจของพวกเค้า
ตรงไหน...ถ้าเห็นว่าไม่เหมาะไม่ควรก็จะแนะนำว่าควรทำอย่างไร
เพื่อให้ได้ผลงานตามที่เราต้องการ เราแค่ดูอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ กร๊าก..กกก

"การครองงาน ต้องรู้จักครองใจด้วย"