ผู้หลงยึดขันธ์ 5 หมดโอกาสนิพพาน

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า “ถ้าเช่นนั้น ท่านจงฟัง จงใส่ใจให้ดี เราจักกล่าว”
พราหมณ์ชานุสโสณิทูลรับสนองพระดำรัสแล้ว พระผู้มีพระภาคจึงได้ตรัส
เรื่องนี้ว่า
“พราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ทำแต่กายทุจริต ไม่ทำกายสุจริต ทำแต่
วจีทุจริต ไม่ทำวจีสุจริต ทำแต่มโนทุจริต ไม่ทำมโนสุจริต สัตว์บางพวกในโลกนี้
หลังจากตายแล้วจึงไปเกิดในอบาย ทุคติ วินิบาต นรก เพราะทำและเพราะไม่ทำ
อย่างนี้แล ส่วนบุคคลบางคนในโลกนี้ทำแต่กายสุจริต ไม่ทำกายทุจริต ทำแต่วจีสุจริต

 

มันไม่มีจริงรึไงฮับฟ้าเลว ...เดรัจฉาน เปรต สัตว์นรก ....ถึงห้ามพูดถึงฮับ

 

นี่หมาหน้าบ้านผมฮับ....ลุงแมว

ถ้ายังต้องเวียนเกิดตาย.... ก็ไม่พ้นเกิดมาแบบนี้
แต่ถึงเกิดมาแบบนี้....
จิตมันก็ยังหวงอัตภาพของมันเหนียวแน่น
...เกิดเป็นหมาขี้เรื้อนก็ยึด...
...เกิดเป็นหนอนในกองขี้ก็ยึด

ทางเดียวที่ลุงแมว...จะพ้นจากสังสารวัฎ
คือต้องให้จิตมันเห็นความจริง
จนมันหน่าย.... จะได้พ้นไปฮับ

 

แล้วที่ผมโพสเปรียบเทียบหรือฮับ...

อ่านจิฮับที่พิมพ์...ถ้ายังไม่รู้อริยสัจ.... ก็ไม่พ้นเกิดตายแบบนี้

 

ไหนล่ะฮับ....คิดว่าผมไปดูถูกหมาหรอฮับ

 

ก็บอกไปหลายอันแล้วเหมือนกันว่า ถ้าไม่จำเป็นเขาไม่เอามาเปรียบเทียบ ถ้าคนไม่มีจิตใจระยำตำบอนพอ คงทำไม่ได้ เพราะ ไม่ว่าด้วยลักษณะไหน ก็ไม่ควร วันก่อนที่ทักกะร่องกะแร่งเรื่องเปรตก็ไม่ได้จะเปรียบเทียบตรงๆ แต่เผื่อว่า จะนึกออก เพราะเปรตไม่ฟังใคร ไม่ยอมจนกว่าจะ...ต้องรู้ด้วยตัวเองว่า ถ้ามีคนอยู่ข้างถ้ามีคนคอยเตือน ดีกว่า ไม่มีเลย แต่ไม่ได้สื่อเพื่อการเปรียบเทียบกับอะไร มันมีจริงแต่ไม่ใช่ลักษณะหมูระยำเอามาพูดแบบนี้คับ

 

ผมพูดถึงเรื่องการเปรียบเทียบ เรื่องดูถูกนั้น คุณหมูระยำ ทำไปแล้ว เพราะคนถ้าไม่ระยำจริง เขาไม่เปรียบเทียบ ถ้าเปรียบเทียบ ต้องสื่อให้ได้ว่า ทำไมถึงเปรียบแบบนั้น ผมเลยทำตลกว่า เด็กแง้นๆ แง้นๆ ว่า มันไม่ยุติธรรม เพราะการเปรียบเทียบมันไม่ใช่ทางที่ช่วยให้เห็นทุกข์ในอริยสัจย์ แต่หมูระยำก็ไม่ยอม ทั้งๆที่เปลี่ยนเรื่องแล้ว

 

มันไม่ใช่จิฮับ .... ก็ชวนคุยกับลุงแมวอยู่
จั่วกระทู้มาว่าถึงภัยในวัฎสงสาร
หมาตัวนี้ก็มีอยู่จริง....
แล้วทุกคนที่เวียนเกิดตายก็ไม่พ้น...ซักชาติหรือหลายชาติต้องเกิดแบบนี้
มันจริงไหมฮับ....

หรือไม่จริงฮับ?....ฟ้าเลว

 

เหรอไม่รู้เหมือนกัน จริงมั้ง จริงก็ได้ หมูระยำว่ามาอย่างนั้น มันคนละเรื่องกับเนื้อหาที่นำมาเปรียบเทียบ ฟ้าเลวก็แค่เตือนเฉยๆ เพราะว่า ไม่ว่าฟ้าเลวคุยกับใคร ฟ้าเลวไม่ทำแบบนั้น ต้องระยำจริงๆ ที่พูดแบบนี้ออกมา ฟ้าเลวนับถือ ในความระยำจริงๆ โอเครนะ

 

ฟ้าเลวฮับ...
ถ้าผมโพสว่าหมาตัวนั้น
มันน่าเกลียด...น่าขยะแขยง...
อุบาท อุเรศลูกตา...
อ่ออย่างนี้....
เชิญด่าผมได้เลยว่า... ดูถูกหมา

#ถึงบอกให้กลับไปอ่านดีๆฮับ

 

อธิบายไม่รู้กี่โพส ว่าอัตภาพมันเอื้อให้ทุกข์
ให้เห็นถึงภัยที่เราก็ไม่รอดพ้น.... ต้องเกิดแบบนี้

#ไม่ใช่ไปบลูลี่หมาฮับฟ้าเลว

 

คุยกับฟ้าเลว... อดทานข้าวเลย....3ทุ่มร้านขายข้าวปิดหมดแล้วด้วยฮับ

 

มันเปรียบเทียบตรงไหนอะ อ่านแล้วงง จริงๆ
พราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ทำแต่กายทุจริต ไม่ทำกายสุจริต ทำแต่
วจีทุจริต ไม่ทำวจีสุจริต ทำแต่มโนทุจริต ไม่ทำมโนสุจริต (กรรม หรือ การ กระทำ)
สัตว์บางพวกในโลกนี้ หลังจากตายแล้วจึงไปเกิดในอบาย ทุคติ วินิบาต นรก
ก็ไม่สื่อว่ามีการเปรียบเทียบนะ

ทำกินเองเลย ตำหนิกรรม ก็ได้กรรม บอกว่าเลิกคุยตั้งนานแล้ว หมูระยำก็ไม่ยอม แต่มันไม่ใช่ทางหรอก เอางี้สิหมูระยำ เข้าฌานให้ได้ ฌาน 4 ในนั้นไม่รู้สึกอะไร ไม่หิว หรือไม่ก็ถ้าหมูระยำทำได้ ก็เข้าสัญญาเวทยิตนิโรธไปเลย ไม่มีกรรมจริงๆ ทั้งกุศลและอกุศล ทำเลย

 

ก็ยกมาให้ดูไงฮับ ว่าพระพุทธองค์ตรัสถึง
....ภพภูมิอื่นๆ.... งงอะไรอีกฮับ
พระพุทธองค์พูดธรรม2ฝั่ง ทั้งสมมุติ และวิมุติ
ไม่ได้ตรัสเรื่องที่พ้นตัวตนคนสัตว์ เพียงอย่างเดียว

.....ถึงบอกฟ้าเลว .... อย่าดัดจริต พูดฝั่งวิมุติ
ทั้งที่ยังกินขี้ปี้นอนอยู่
พอเห็นผมกล่าวว่ามีหมา มี เปรต มีบลา บลา....ฟ้าเลวทำเป็นรับไม่ได้.. ต้องพูดพ้นตัวตนคนสัตว์
ทั้งที่เป็นการชี้ภัยในการเวียนเกิดตาย

 

ไม่ได้พูดเรื่องบูลลี่นะ พูดว่าเราไม่ควรใช้เพื่อกล่าวเปรียบเทียบระหว่างสิ่งต่างๆ ยิ่งเรื่องธรรม มันไม่เหมาะสม จริงอยู่ว่า การจะพ้นทุกข์ต้องละอัตภาพ แต่การใช้การเปรียบเทียบในการละ มันทำไม่ได้หรอก พึงเห็นความเคลื่อนไปด้วยสติ ว่า อันใดเป็นกรรมก็เป็นกรรม อันเป็นเหตุก็เป็นเหตุ ลุงแมวแกแนวเพ้ออยู่แล้ว ยิ่งไปทำให้แกเพ้อ มันจะเป็นตัวกระตุ้นไม่รู้จักจบจักสิ้น เลยมาบอก และที่ยิ่งยกมา ก็มันไม่ได้สื่อว่า ถ้าไม่ละอัตภาพก็เหมือนหมา ไม่ว่าอันไหน เพราะหมาหรืออะไรก็ตามที่เป็นเดรัจฉานเพราะกรรมหรือการกระทำที่ไม่เป็นกุศล ส่วนว่า อัตภาพใดควรละ ก็ว่า อัตภาพที่ยึดมั่นถือมั่นด้วยมานะทิฐิว่า ต้องอันนี้เท่านั้น หรือ ขันธ์ทั้งหลาย นั้นควรละ สัตว์ทั้งหลายมีขันธ์เหมือนกัน แต่รู้ขันธ์ได้ ไม่เหมือนกัน ไม่ต้องไปบอกเขาหรอกว่าเราดีกว่าอะไร หรือทำแบบไหนดี
มันมีทางเดียวนั่นแหละ แต่ถ้าไม่ก็มี ทาน ศีล สมาธิ เป็นตัวช่วย ไม่ได้จะว่าอะไร แต่ความระยำดันบังเกิดเสียก่อน เลย เลยตามเลย

 

ควรไม่ควรกล่าวแบบไหน ใครกำหนดฮับ
ฟ้าเลวรึฮับ.....

 

ไม่ได้รับไม่ได้ แต่มันไม่สื่อ เมื่อมันไม่สื่อมันก็เหมือนกล่าวตู่พระธรรม เหมือนยกพระสูตรมาเพื่อจะยืนยันว่า พระศาสดาประสงค์หรือพุทธประสงค์ต้องการเปรียบเทียบ อ่านแล้วก็ไม่นี่ เลยบอกว่า ถ้ากล่าวแบบไม่ยกตัวอย่างเปรียบเทียบแบบนั้น มันจะเห็นภาพกว่าไหม เพราะจะพ้นทุกข์อันนี้เรื่องชัดเจนเลย สัตว์ ไม่มีทางทำได้

 

กลับไปอ่านดีๆท่อนสุดท้าย.... ก็เป็นทางออกของวัฎสงสาร .... อย่าอ่านแค่จับผิดเลยฮับ

 

หมูระยำว่าต้องมีคนกำหนดด้วยรึว่า อะไรควรไม่ควร ถึงบอกไงว่า ยิ่งทำก็ยิ่งเห็น ยิ่งเห็นก็ยิ่งรู้ รู้แล้วจะทำไหม โดยมากเขาก็ไม่ทำ ที่ทำมีสองประเภท ไม่รู้ กับ ระยำจริงๆ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นนี่ หมูระยำ

 

ก็มันไม่ผิดนี่ฮับกลับไปอ่านกี่ที ก็เหมือนเดิมฮับ
ฟ้าเลวว่าผิด....ก็ตามความเห็นฟ้าเลวฮับ

แต่เท่าที่ย้อนไปอ่าน....ไม่ได้ถามความเห็นฟ้าเลวฮับ