นิโรธสมาบัติ

ท่านว่ามีญานสัมปยุต...ผมเองก็คงอธิบาย ความรู้นั้นว่าเป็นอย่างไรไม่ได้...อาจจะคล้ายกังขาวิตรณวิสุทธิ...สติปัฎฐานสี่ คือ การเห็นตามความเป้นจริง ว่านี่สมมุติบัญญัติ(แบบโลกโลก) นี่ปรมัตถ์บัญญัติ(จิต เจตสิก รูป) ทั้งสองอย่างก็เป็น สังขตะสิ่งปรุงแต่ง เกิดแต่เหตุ ดับเพราะเหตุดับ....ส่วนปัญญาความเห็นจริงเกิดตอนใหนไม่รู้ วิราคะตอนใหน ไม่รู้ ตัวใครตัวมัน...

 

ผมเป็นลูกศิษย์หลวงปู่สาวกโลกอุดรขอตอบคำถามนี้ครับว่า บุคคลในรูปที่ท่านยกมานั้นตามที่หลวงปู่แสดงธรรมนั้น ท่านผู้นี้เป็นพระท่านหนึ่งที่จังหวัดพิจิตร จำชื่อวัดไม่ได้ชื่อว่าพระฎีกาพรหม หรือหลวงพ่อพรหม ซึ่งที่วัดก็มีรูปของท่านผู้นี้อยู่ ท่านมรณภาพไปหลายปีแล้ว หลวงปู่โลกอุดรที่อ้างอิงรูปนี้ก็ไม่ได้มีตัวตนแต่อย่างใด มีแต่เรื่องราวกล่าวขานเป็นแต่อภินิหารต่างๆนาๆ แต่ไม่หลักธรรมคำสอน ในแนวของพุทธศาสนาแต่อย่างใด จะมีจริงหรือไม่หรือเป็นเพียงเรื่องที่บางคนได้สมมุติขึ้นมาเพื่ออะไรนั้น ผู้สมมุติและอุปโลกขึ้นก็คงจะทราบดี
เรื่องหลวงปู่โลกอุดรนี้เกิดขึ้นภายหลังที่หลวงปู่สาวกโลกอุดรได้สำเร็จพระอรหันต์ และได้ออกเทศน์ธรรมไปแล้วหลายปี
หลวงปู่สาวกโลกอุดรที่มีข้อธรรมนี้ มีตัว มีตน ไม่ได้ถูกใครอุปโลกสร้างขึ้นมา ท่านยังได้แต่งหนังสือไว้หลายเล่ม มีธรรมที่เป็นซีดีเสียงของท่านอยู่เท่าปัจจุบันนี้ กับผมมีอยู่ ๔๐๐ กว่ากัณฑ์ๆละประมาณ ๑ ชั่วโมง ส่วนตัวท่านได้ละสังขารไปแล้วเมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๒ ครับ
ปัจจุบันที่ปฏิบัติตามแนวฌานสมาบัติที่ท่านสอนรวมประมาณ ๒๐ วัด และมีผู้ที่สำเร็จเป็นพระอรหันต์ที่มีตัวมีตนอยู่ในปัจจุบันที่ผมทราบก็มีอยู่ ๒ ท่าน แต่ก็ไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังอะไร และอาจจะมีในส่วนที่ไม่ได้เปิดเผยอีกก็อาจเป็นไปได้ครับ
หากว่าคุณเป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่โลกอุดรตามรูปที่โพสต์มานั้น ผมให้คุณไปตรวจสอบความเป็นมาความถูกต้องเอาเองครับ ผมก็ว่าตามที่หลวงปู่แสดงไว้เท่านั้น
เจริญในธรรมครับ

 

สี่มีสองสี่
รูป
กับอรูป

การไม่สุขไม่ทุกข์เป็นความรู้สึก
จะเรียกอย่างไหนเป็นมรรคเป็นผล
ก็ต้องได้ผลจากการปฏิบัติก่อนหรือไม่

ทำไมไม่ได้สี่ไม่ให้ออกธุดงค์เอง
เมื่อได้สี่แล้วให้ไปธุดงค์ทำไมหรือขอรับ
ในแนวพระที่บวช

แต่คนสามัญหรือมนุษย์ที่ปฏิบัติธรรมและเป็นคนดีมีศีลมีธรรม
ประสพความสำเร็จกัน
แล้วออกธุดงค์แบบพระได้ไหม
อะไรที่แตกต่างระหว่างพระจะได้รับและคนจะได้รับ
ตรงนี้ต่างหากคือความต่าง


ห้าอากาศ
คงหนาวหรือไม่อย่างไรขอรับ

 

ผมไม่ได้กล่าวว่าอุเบกขาเป็นมรรคเป็นผลอะไรนะขอรับ ผมกล่าวว่าอุเบกขาถ้าเป็นอารมณ์ก็คือไม่สุขไม่ทุกข์ และอีกอย่างฆราวาสปฏิบัติกับพระปฏิบัติมีความแตกต่างยิ่งหย่อนกว่ากันอยู่แล้ว พระย่อมมีมากกว่าในด้านของผล นิโรธ กับ นิพพาน จริงๆแล้วความหมายเดียวกัน เพราะนิโรธก็คือความดับจากกิเลสความคิดปรุงแต่งทั้งอารมณ์ ไม่มีนิมิต ไม่มีเครื่องหมาย ไม่มีโลกนี้ ไม่มีโลกอื่น จิตหลังจากที่ผ่านนิโรธแล้วนั้น จะเกิดญาณหยั่งรู้ขึ้นมา ซึ่งเรียกว่า โลกุตรปัญญาที่แท้จริง ไม่ได้นึกคิดเอานะครับ จะหยั่งรู้โดยจิตเอง รู้ปฏิจจสมุปบาท รู้ปฏิสัมภิทาญาณ รู้กิจสี่ญาณสาม รู้อดีต รู้อนาคต รู้ปัจจุบัน เป็นต้น เหล่านี้เป็นคำสอนของหลวงปู่สาวกโลกอุดร ธัมมปาโล สาวกผู้ซึ่งบรรลือสีหนาทในยุคกึ่งกลางพระพุทธศาสนานี้ คำเทศน์คำสอนกระแทกกิเลสของเราท่านได้เป็นอย่างดี ท่านไม่ได้มุ่งประเด็นให้คนเชื่อ แต่ท่านมุ่งเน้นให้ลองไปประพฤติปฏิบัติดูก่อน ใช้หลักเอหิปัสสิโก ท่านเพียงแต่หวังว่าจะมีผู้ที่มีบารมีได้หยิบฉวยประเด็นที่สำคัญในการเทศน์แต่ละครั้ง เพื่อน้อมนำไปลองประพฤติปฏฺิบัติดูว่าเป็นอย่างที่ท่านเทศน์บอกไว้จริงไหม แต่เหล่าเวไนยสัตว์ในยุคนี้ใครหนอจะมีใจเพชรใจเด็ดเดี่ยวที่อยากจะหาทางพ้นทุกข์อย่างจริงจัง ธรรมนี้มีไว้สำหรับคนจริงทำจริง พระศาสดาท่านจะสรรเสริญคนประเภทนี้ยิ่งนะ

 

ผมไปกล่าวไว้สักทีเมื่อวาน
รู้โดยจิต
เมื่อจิตเกิดปัญญาเขาจะเกิดปัญญาแบบอัตโนมัติ

ตรงนี้คือคำกล่าวของท่านหนึ่งไม่ระบุนะขอรับ
สิ่งไหนที่เราหาไม่ได้เขาหาเจอได้อย่างที่ต้องเชื่อ
สิ่งไหนที่เราอยากให้เขาหา

ขอโทษ

บางครั้งไม่ยอมหา
หามาได้หลอก
ไม่น่ากลัวเท่าหลอน
นั่นคือจิต

แล้วมอมเมาเขามาแต่เกิด
จนมีอายุปานนี้
เมาอะไร เมาคลื่นกระแสโลก
ลืมความจริงความลิงก็เลยมาเลียนและเรียนแบบเอาทุกอย่างที่มีอยู่ในวิวัฒ

บางวันลืมกินข้าว เสพย์เกมเพลินไปหน่อย
บางครั้งตั้งใจละข้าวเจ็ดวัน เพื่อ ไปนิโรธสมาบัติ
ความพอดีอยู่ตรงไหนขอรับ
แล้วถามอีกถามเรื่อยๆ
เราคือจิตหรือไม่


คนที่ขายส้มตำหน้าปากซอยชือ่ป้าจิตยังน่าเชื่อกว่า
จิตที่ท่านกล่าวเพราะเขาถุกล้างสมองไปหมดแล้วหรือไม่อย่างไร
ล้างด้วยการบรรจุสิ่งใหม่เข้าไปใหม่
ทำอย่างไรจะล้างให้ว่างเหมือนแรกเกิดกายอีกหรือไม่

ทำอย่างไร

แล้วต้องเชื่อน้องจิตหรือไม่

 

ไม่เข้าใจคำถามครับผม