นิทาน เรื่อง "พญานาค"

สมุนาเทวี คืนนี้ให้หาชุดสีเหลืองใส่นอนนะครับ(ห้ามไร้อาภรณ์)

มีสมาชิกใหม่ เขาอยากเล่าเรื่องราวของเขาให้ฟัง อย่าลืมเฝ้ากระทู้นะครับ

สมุนาเทวี ลองหาแหวนแลกใจมาใส่บ้างจะได้เป็นสัญลักษณ์ของความมั่นคงของใจครับ

โดยถือคติว่า ตัดบัวยังมีเยื่อใย แต่ตัดใจ ต้องมีความในใจและความหลังอันแสนหวานครับ

 

ทำไมต้องเป็นสีเหลือง เราไม่ชอบสีเหลืองอ่ะ แน่จริงก็อย่าหนีดิ

 

อื่อฮือ .. ใจสุมนา ละลายแล้วงานนี้ ... อย่าลืมใส่

เสื้อสีเหลือง แน๊ ....( กลัวถอดหมด จริงๆ)

 

สงสัย น้องนุ๊ก กับ น้องเมจิกมล เกี่ยวเนื่องกันนะคะ..

 

ครูบาอาจารย์สอนว่า ตัดบัวอย่าเหลือใย (ใครทำได้บ้าง) ตัดใจแล้วไม่ต้องคิด

 

แต่หญิงมั่นขับรถไม่ค่อยเป็นค่ะ ทั้งลงหลุม ทั้งเฉี่ยน ทั้งชน อิอิ ^^

 

พูดง่ายๆ ว่า "เป็นธรรมชาติ" ที่ซู้ดดดด อิอิ

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ huten
สงสัย น้องนุ๊ก กับ น้องเมจิกมล เกี่ยวเนื่องกันนะคะ..
</TD></TR></TBODY></TABLE>
โอ๊ยยยย...นิทานเรื่องนี้ทำท่าจะสนุกอีกแระ

 

โอ้ยๆ เข้าตัวตลอดเลย ไม่น่าเล้ย อยู่อย่างเดิมก็ดีอยู่แล้วววว
ไม่น่าหาเหาใส่หัวเล้ย...คันไปหมดแล้วเนี่ย
ขอลาพักร้อนสัก 3 เดือนได้มะ

 

5555 ไม่ทันแล้ว แม่นางเอ๋ย....มิ๊ก ถล่มตอปิโด

ใส่เลย ...... คริ คริ

 

มิกกี้ เดี๋ยวคืนนี้เราจะส่งกำลังใจไปแล้วกันนะ
ขออยู่อย่างเดิมดีกว่า ไม่ข้องเกี่ยวกับใคร
อยู่ในโลกของตัวเอง....รู้สึกว่าโลกส่วนตัวของเรามันหดเข้าๆ ทุกวันแระ
ความเป็นส่วนตัวหายไปไหนเนี่ย...นู๋มะชอบ

 

ก็ยังคงเดินทาง แต่ยังคงเดินไปหาใครบางคน
อยากมีคนจริงใจ เข้ามาในใจสักคน
แล้วฉันก็เดินทางต่อไป เพราะฉันไม่เจอใครอย่างนั้น
ฉันมั่นใจ ว่าเขานั้นมีตัวตน

ยังเต็มใจที่จะตามค้นหา และปฏิเสธที่จะท้อใจ
ยินดีที่จะเฝ้ารอ เพื่อเติมเต็มสิ่งที่หายไป
ยังพอใจที่จะตามค้นหา ว่าคนดีๆ ที่มีรักจริง อยู่ที่ไหน
คอยที่จะเจอเขา แม้ไม่รู้เมื่อไหร่

อาจเป็นการเดินทาง ที่ไม่มีปลายทางให้เจอสักที
แต่ไม่เคยลังเล ที่จะคอยบางคนที่ดี
เพราะฉันเชื่อในทางเดินแห่งรัก ที่พร้อมจะนำทางให้ฉัน
และฉันมั่นใจ ว่าเขานั้นมีตัวตน

ยังเต็มใจที่จะตามค้นหา และปฏิเสธที่จะท้อใจ
ยินดีที่จะเฝ้ารอ เพื่อเติมเต็มสิ่งที่หายไป
ยังพอใจที่จะตามค้นหา ว่าคนดีๆ ที่มีรักจริง อยู่ที่ไหน
คอยที่จะเจอเขา แม้ไม่รู้เมื่อไหร่

อาจเป็นการเดินทาง ที่ไม่มีปลายทางให้เจอสักที
แต่ไม่เคยลังเล ที่จะคอยบางคนที่ดี

 

"เขา" จะพาไปหรือป่าวนี้สิคะ พี่มิก
เหมือนเขาจะฮอลล ไม่พาไปเที่ยวหลายวันแล้วคะ
สงสัยต้องไปซื้อขนมมาง้อถึงจะพาไป :z4

 

:z4สวัสดียามเช้าค่ะพี่ๆ

 

สวัสดีค่ะ คุณแสงสุรียา

***
น้องแหมบรีบง้อด่วนเลยนะคะ คืนนี้จะไปเที่ยวกันแล้ว พี่เบื่อตกรถแล้วอ่ะ
ขอเจ๋งๆ สักงวดเหอะ อิอิ

***

คุณนุ๊ก คืนนี้เปลี่ยนใจยังทันนะ ไปเที่ยวด้วยกันจิ หนุกน๊ะ..^^

 

ไม่เอาหรอกมิกกี้ เราชอบความสงบ ไม่ชอบความวุ่นวาย แอบชอบเรื่องของชาวบ้านบ้างเล็กน้อย...ประปราย พอเป็นกระสาย

 

คุณแต วันนี้ไม่มีนิทานมาเล่าบ้างหรือคะ?
กลับคืนสู่ความเงียบอีกแล้ว
เิกิดอะไรขึ้น? เบื่อ...เหนื่อย...ล้า หรือว่าไร?

*******************

 

เพิ่งตื่นนอนคร้า เก็บแรงไว้เที่ยวคืนนี้ อิอิ ^^

 

ไม่ใช่ค่ะพี่สาว
บางครั้งในสิ่งที่แตเห็นแตพบมันเกินความจริงไปค่ะ
แตเลยลำบากใจตรงนี้นะค่ะ

 

นิทานเรื่อง นางผมหอม

กาลครั้งหนึ่ง นางสีดาลูกสาวเจ้าเมืองนครศรีไปเที่ยวป่ากับนางสนมกำนัล และเกิดพลัดหลงรอนแรมไปในป่า ด้วยความหิวกระหายจึงไปดื่มน้ำในรอยเท้าช้าง และรอยเท้าวัวกระทิงป่า

ต่อมานายพรานไปพบเห็นเข้าจึงช่วยนำนางกลับมาส่งยังเมืองนครศรี แต่เป็นที่น่าอัศจรรย์ว่า กาลต่อมา นางสีดาได้เกิดตั้งท้อง และคลอดลูกมาเป็นหญิง 2 คน คือ "นางผมหอม" และ "นางลุน"

เมื่อเด็กหญิงสองคนนี้ไปเล่นกับเพื่อนก็มักจะถูกล้อว่าเป็นลูกช้าง-ลูกวัว ทำให้ทั้งสองตัดสินใจขออนุญาตแม่ออกตามหาพ่อจนมาพบฝูงช้างป่าที่จะเข้าทำร้าย แต่เด็กทั้งสองคนได้ร้องขอชีวิตไว้ พร้อมทั้งบอกว่าที่ออกเดินทางรอนแรมมาเพื่อต้องการตามหาพ่อพญาช้างสาร

พญาช้างสารจึงให้เด็กทั้งสองทดลองปีนไต่ขึ้นงาไปนั่งบนหลังช้าง โดยอธิษฐานว่า หากเป็นลูกจริงก็ให้เดินขึ้นไปนั่งบนหลังช้างได้ ผลปรากฏว่า นางผมหอมไต่ขึ้นไปนั่งบนหลังช้างได้ และถูกนำตัวกลับมาอยู่ด้วยกันที่ถ้ำเอราวัณ ส่วนนางลุนพยายามไต่หลายครั้ง แต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จ และเกิดพลัดตกลงมา พญาช้างจึงใช้เท้าเหยียบตายอยู่ ณ ที่นั่นเอง

 

สงสัยเราสองคนได้เวลาติวเข้มเรื่อง "โม้" กับคุณแตแล้วละคุณนุ๊ก
เพราะความสามารถของเราคือ ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ได้ฉันใด
เราก็ทำเรื่องที่ "ไม่มี" ให้ "มี" ได้ฉันนั้น ชิมิ