ต้องการธรรมะปลอบใจ

ต้องการธรรมะปลอบใจ


ผู้ถาม : ขอพึ่งบารมีหลวงพ่อ ขอธรรมะหน่อย พ่อผัวรถชนตาย ต่อมาผัวถูกรถชนตาย อยากจะเรียนถามหลวงพ่อว่าจะมีธรรมะอะไรสำหรับกรอกจิตกรอกใจในยามนี้บ้างคะ?

หลวงพ่อ : ทุกข์จะกรอกใครล่ะ?

ผู้ถาม : กรอกคนเป็นซิครับ

หลวงพ่อ : กรอกคนเป็น คนเป็นจะรับหรือเปล่า ธรรมะก็ให้คิดว่าความตายนี้เป็นของธรรมดา เกิด แก่ เจ็บ ตาย อันนี้เขาได้ยินอยู่เสมอแล้วนี่นา ท่าจะรับไม่ไหว

ทางที่ดีมีทางเดียว เรื่องตัวไม่ให้เป็นอย่างนั้น คือปล่อยสัตว์จะได้อภัยทาน

จะบอกว่าอย่าเสียใจไปเลย อันนี้เป็นไปไม่ได้ คนที่ไม่เสียใจในขั้นนี้ก็ต้องเป็นพระอนาคามี ถ้ายังไม่ถึงอนาคามียังร้องไห้อยู่ พระโสดาบัน สกิทาคา ยังร้องไห้กันอยู่ โสดาดูเหมือนจะร้องไห้แบบมาราธอน แกไม่ร้องรวดเดียว แกร้องติดต่อกันเรื่อย ถ้าใครพูดถึงเป็นร้องไห้อยู่ พระโสดายังร้องไห้ สกิทาคาก็ยังมีแต่เบามากกว่าพระโสดาบันหน่อย ถ้าไม่มีการร้องไห้จริงก็ถึงอนาคามี แต่ความอ่อนไหวในจิตยังมีอยู่ แต่ไม่ออกมาข้างนอก อนาคามีนี่ ถ้าหากจะไม่หวั่นไหวจริงๆคืออรหันต์ เป็นไปตามขั้น

ถ้าหากเราจะไปแนะนำเรื่องธรรมะจริงๆ ความตายเป็นของธรรมดา ไปไม่รอดหรอก ต้องมีอยู่ทางเดียว คิดอยู่ว่าเราจะต้องไม่เป็นอย่างนั้น คือพยายามปล่อยสัตว์ที่ต้องฆ่าตามกำลังที่จะปล่อยได้ใช่ไหม ทำไว้เสมอๆ แล้วอาการอย่างนี้จะไม่มีกับเรา (ตายด้วยอุปฆาตกรรม) เอาอย่างนี้ดีกว่า

ผู้ถาม : สัตว์นี้หมายถึงสัตว์น้ำ สัตว์บก สัตว์ในอากาศ ใช่ไหมครับ?

หลวงพ่อ : ใช่ๆ เอาอย่างนี้ดีกว่า ไปตามตลาดนะ ปลาทุกตัวต้องตาย หรือไก่ทุกตัวต้องตาย เอาประเภทที่เราปล่อยสะดวกแล้วไก่นี่อาจจะปล่อยไม่สะดวกใช่ไหม ปลาทุกตัวที่เขาจะขาย ถ้าไม่มีคนซื้อคนขายก็กิน ก็ซื้อตัว 2 ตัว ตัวใหญ่ตัวเล็กก็ได้ เอาไปปล่อยเราได้อภัยทานอย่างนี้ จะปลอดต่อโรคประเภทนี้ อาจจะมีการกระทบกระทั่งบ้าง แต่ตายอย่างนั้นไม่ได้แน่ และเจ็บหนักเกินไปก็ไม่ได้แน่

*******หลวงพ่อแก้ปัญหาเรื่องนี้ทำให้เข้าใจขึ้นอีกว่า ธรรมะอย่างเดียวกันแนะนำบางคนได้ดี แต่บางคนก็รับปฏิบัติไม่ไหวเหมือนกัน ต้องหาวิธีอื่น เรื่องการซื้อปลามาปล่อย ต้องเข้าใจให้ดีนะว่า "เป็นปลาที่จะถูกฆ่าตาย" เช่นปลาที่เขาขายในท้องตลาด เป็นปลาเป็น แต่ว่าถ้ามีคนอื่นซื้อไปแกงก็ตายแน่ เอาปลาประเภทนั้น แต่ประเภทปลาที่ใส่ถุงเร่ขาย นี่ก็น่าคิดนะ ไม่รู้ว่าสงเคราะห์ปลาหรือว่าสงเคราะห์คนขาย ควรพิจารณาดูให้ดี*******


(จากธัมมวิโมกข์ ฉบับที่ 148 เดือนมิถุนายน 2536 หน้า 87-88)