ซูกระแท้ว....แซวกระทู้....

... พี่นบแกมาช่วยตอบให้แล้วนะคะ ในกระทู้ ร่างทรงของ กาลีนะ คะ บอกว่าเคยเจอ 4 ท่านคะ

 

พวกนั้นเป็นผีคริสต์ ผีแขก เจ้าข้าฯ...
แต่ว่าพวกที่เป็นเทพอะพอลโร เฮอร์คิวลิส ฯลฯ พวกนี้น่ะ ไม่เคยเจอเลย...
ถ้าแม่กาลีนะ ไปเจอคนทรงเก่งๆที่ไหน ลองนำเสนอให้ คนทรงอัญเชิญองค์เทพฯ ซุส มาประทับทรงดูหน่อยสิ..
ถ้าเป็นผมไปถามนะ คงโดนร่างทรง ของขึ้น กระโดดถีบตกจากตำหนัก เป็นแน่แท้...
แต่ด้วยความเก๋าของแม่กาลีนะ ร่างทรงพวกนั้นคงไม่กล้าหือรือ อ่ะนะ...อาจมีอย่างมากก็แค่งอนหรือเปล่า...

 

... เห้อ ๆ ให้เกียรติหนูมากเลยนะคะพี่มิงค์ ... ไปถามหนูก็คงถูกถีบออกมาตามตูดพี่นั้นแหละ 555555555 แค่ทุกวันนี้เดินสวนกัน หรือ เห็นไกล ๆ ก็ไม่อยากเดินเข้าใกลกันเท่าไหร่เลยพี่ ทุกวันนี้มีแค่น้องที่ไปเจอที่ตลาดนัดเท่านั้นแหละที่หนูคบด้วย .. น้องเขาเพิ่งรับช่วงต่อจากครูเขาที่ตายไปเมื่อเดือนหนึ่งได้มั้งคะ เห็นเขาบอกว่า " รับองค์ธรรม " หนูก็ไม่ค่อยเข้าใจแต่ไม่ได้ถามต่อด้วยเห็นว่าเราคบกันไม่ใช่เพราะเรื่องนั้นแค่เขาเป็นคนดีก็พอ .. แต่น้องเขาจะกลัวหนูมากเวลาที่ หนูโมโห หรือ นั้งนิ่ง ๆ มันจะไม่กล้าเข้าหาจากปกติจะชอบมานั้งเฝ้านั้งคุย .. เขาก็เล่าเรื่องของเขาให้ฟังเยอะเหมือนกัน น้องเขาก็เก่งพอตัวช่วยคนมาเยอะ แต่แปลกใจตรงที่เขามองเห็นเรื่องของคนอื่นแต่ของตัวเองเขาจะมองไม่เห็น น้องเขาได้ทิพยคิกขุด้วย ..

... ปล. แต่ถ้าโอกาศเหมาะ ๆ จะลองสักครั้งสองครั้งละกันนะพี่ .. แต่ถ้ามีอะไรหนูวิ่งหลบหลังพี่นะบอกไว้ก่อน .. อิอิ

 

หลวงพ่อ พิทักษ์ ปริสุทโธ
เป็นครูบาอาจารย์ที่สอนสติ
ท่านเป็นพระธุดงค์ ที่ไม่เคยบอกเล่าประวัติในอดีตของท่านให้ฟัง
ภาพนี้ได้มาจากศิษย์ผู้พี่ อีกทีหนึ่ง เพื่ออาศัยระลึกถึงพระคุณของท่าน
แม้ว่าหลวงพ่อจะบอกว่า ความคิดถึงไม่มี การไปการมาไม่มี ไม่มีการยึดมั่นถือมั่นใดๆที่ควรแก่การยึดมั่นถือมั่น ก็ตาม...ผมก็ยังระลึกถึงพระคุณของท่านที่เมตตาอบรมสั่งสอนพอจะได้แนวทางในการประพฤติปฏิบัติธรรมมาจนทุกวันนี้

 

ครูบาอาจารย์ผมมีทั้งที่เป็นเทพ และเป็นพรหมครับ
ผมจึงไม่เคยไปตำหนิใครที่บูชาเทพ บูชาพรหม
เพราะผมบูชา พระครูพรหม เทพาจารย์ ครับ คือทั้งเทพ ทั้งพรหม ทั้งพระ ทั้งครู องค์เดียวครบเลยทีเดียว

หลวงพ่อเทพท่านเป็นพระที่มีฤทธิ์มาก สำเร็จกสิณไฟ วิชาปรอท และเรื่องธาตุ ที่สามารถเล่นแร่แปรธาตุให้ดูได้ด้วยตาเปล่า ผู้ที่ได้รับการถ่ายทอดวิชาในบอร์ดนี้ก็มี คุณคมสันต์ ที่ได้ใช้วิชานี้มาช่วยรักษาโรคให้ชาวบ้าน โดยไม่คิดตังค์ เพราะถึงคิดเราก็จะไม่จ่ายอยู่ดี

หลวงพ่อเทพท่านมีความฉลาดในการตอบปัญหาธรรมอย่างยิ่งยวดท่านหนึ่ง ความฉลาดปราดเปรื่องในการวิสัชนาของท่านนั้น พวกที่ว่าเก่งๆพระไตรปิฏกหรือจบปริญญามาสูงๆ ยังต้องเคารพนับถือในปฏิภาณไหวพริบของหลวงพ่อครับ ท่านเป็นพระที่น่าเคารพอย่างมาก..

ท่านเมตตาสอนวิชาศอกสั้นและการชกโดยทิ้งน้ำหนักตัวลงไปที่กำปั้น
อีกทั้งแนะเคล็ดลับว่าเอามันให้ตรงที่กรามนะ...
รับรองทีเดียวจอด...
ครับ...หลวงพ่อ...
สาธุ..สาธุ..สาธุ...อนุโมทนามิ...:'(

 

ท่านเมตตาสอนวิชาศอกสั้นและการชกโดยทิ้งน้ำหนักตัวลงไปที่กำปั้น
อีกทั้งแนะเคล็ดลับว่าเอามันให้ตรงที่กรามนะ...
รับรองทีเดียวจอด...
ครับ...หลวงพ่อ...

อยากบอกว่าประทับใจมากคะ ไม่ได้แซวนะอันนี้จริงใจ .. เพราะลองจินตนาการตามแล้วนี้ ... ไม่สลบ ก็ทรุดลงตรงนั้นแน่นอนคะ ... จะเอาไว้ใช้นะคะพี่

ปล. คุณพี่ Naitiw มาโพสบอกว่าแกเคยเจอแต่พระเยซู คะ

 

สมัยหนุ่มๆเนี่ย...กับพระเยซูก็เคยเจอท่านอยู่ มีบางเรื่องที่สงสัยไปถามท่าน เรื่องความรักก็ดี เรื่องการล้างบาป โดยการสารภาพบาปก็ดี เวลาเจอกันนี่ท่านใส่ฮูดคลุมหัวเหมือนเสื้อคลุมกันฝนสีเทาอ่อนๆ เป็นผ้าฝ้าย แต่ไม่เล่าแล้วเพราะว่าจะซ้ำกับที่เคยเล่ามา

ท่านนบี มูฮัมหมัดนี่ก็แวะไปดูเหมือนกันว่าท่านอยู่ไหน เกิดอะไรในสมัยท่าน เรื่องที่สงสัยคาใจก็ได้ถามท่านจนหายสงสัย แต่ก็ไม่เล่าอีกนั่นแหละ

ส่วนเทพของกรีกเนี่ย ไม่เคยเจอกันเลย เทพทางแขกยังเจออยู่ เคยผ่านไปเจอพวกชนเผ่ามายาในยุคก่อน เขาทำพิธีกรรมทางไสยศาสตร์กัน ทำได้แรงกว่าสมัยนี้เยอะทีเดียว ไปเห็นเขาทำผีดิบได้จริงๆ ไม่ใช่เหมือนที่นักวิทยาศาสตร์สันนิษฐานว่าโดนพิษปักเป้า เขามีวิชาของเขา รวมถึงเรื่องการสาปแช่ง ของเขาก็ได้ผลแรงจริงๆ แต่ก็ไม่เล่าต่ออีกนั่นแหละ

ผ่านเลยไปเมื่อสัก 12500 ปีก่อน เป็นยุคที่อาณาจักรแอตแลนติสเจริญรุ่งเรืองด้วยเทคโนโลยีมาก แต่จะว่ามากกว่าตอนนี้ที่มีสมาร์ทโฟนอินเตอร์เนตหรือไม่ อันนั้นเทียบกันไม่ได้ เพราะเทคโนโลยีของเขาพัฒนากันมาคนละแบบกัน พลังงานที่ใช้ก็คนละแบบกัน

แต่สำหรับของแม่กาลีนะ ต้องย้อนไปช่วง 14000-18000 ปีก่อน ต้นวิชาเขาอยู่กันในช่วงเวลานี้ วิชาเหล่านั้นมันไม่ได้สูญสลายหายไปไหนหรอก มันยังล่องลอยอยู่ในอากาศ อยู่กับพระอาทิตย์ พระจันทร์ ดวงดาว อยู่กับดิน กับน้ำ มันขึ้นอยู่กับเราว่าไปเอามาได้หรือเปล่า ถึงเวลาด้วยไหวพริบของแม่กาลีนะบวกกับประสบการณ์ชั้นอ๋อง จะไปเอาวิชาพวกนั้นมาใช้ได้ มากำหราบพวกปลายแถว ...
นี่เรามันชักจะเพ้อเจ้อมากไปซะแล้วสินะ...เอาเป็นว่า อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา(น้ำลาย)เลยนะ...อิอิ

 

แต่สำหรับของแม่กาลีนะ ต้องย้อนไปช่วง 14000-18000 ปีก่อน ต้นวิชาเขาอยู่กันในช่วงเวลานี้ วิชาเหล่านั้นมันไม่ได้สูญสลายหายไปไหนหรอก มันยังล่องลอยอยู่ในอากาศ อยู่กับพระอาทิตย์ พระจันทร์ ดวงดาว อยู่กับดิน กับน้ำ มันขึ้นอยู่กับเราว่าไปเอามาได้หรือเปล่า ถึงเวลาด้วยไหวพริบของแม่กาลีนะบวกกับประสบการณ์ชั้นอ๋อง จะไปเอาวิชาพวกนั้นมาใช้ได้ มากำหราบพวกปลายแถว ...
นี่เรามันชักจะเพ้อเจ้อมากไปซะแล้วสินะ...เอาเป็นว่า อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา(น้ำลาย)เลยนะ...อิอิ

... ก็คงจะเป็นเช่นนั้นแหละคะ .. ตอนแด็กจ้องพระอาทิตย์มาจนสายตาไม่ดี กลางคืนก็ชอบมองดาว ( โรแมนติกเล็ก ๆ ) แต่เชื่อว่ามันอยู่ในทุกอนูของธรรมชาติมันมีพลังงานแฝงอยู่เต็มไปหมดอยู่ที่เราจะหาทางดึงเอามาใช้ยังไง .. คิดเอาเองนะคะ .. อาจารย์ท่านก็ไม่ได้บอกไว้มากแกทิ้งท้ายคล้าย ๆ พี่นี้แหละ ประมาณว่า " เธอโชคดีแค่ไหนที่ท่านสอนเธอเองให้เรียนรู้ทุกอย่างเอง อยากรู้อะไรท่านก็บอก ประมาณว่าครูเป็นคนนั้นหายากที่จะสอน กาลีนะ ได้มีแต่ครูที่เป็นภพภูมิเสียมากกว่า ( ฝันถึงหลายคนเหมือนกันมาสอนวิชาแปลก ๆ ตื่นมาจำไม่ได้ก็มี แม้แต่พี่บางท่านในห้องนี้ก็เจอบ่อยในฝันมาแนะนำในบางเรื่อง ).. ให้สร้างบารมีให้มาก ๆ สักวันมันจะเต็มเอง และ ให้หาความรู้ใส่ตัวมาก ๆ เมื่อถึงเวลาจะได้ใช้ " เวลาอะไรไม่บอก แกชอบสอนแบบปลายเปิดคะ .. หรือไม่ก็เล่านิทานให้ฟังให้ไปคิดเอง .. คิสภาพว่าเจอกับท่านไม่ถึง 7 ครั้ง แต่ทุกคนคงตกใจว่า กาลีนะ เอามาพูดได้ไงยาวขนาดนี้ ... ทีนี้คงพอทราบแนวทางการสอนของ อ.ต๋อง แล้วนะคะแล้ว กาลีนะ ก็มีทำต่อในส่วนที่เหลือคิด ๆ ๆ จนได้อย่างที่ท่านเห็นนี้แหละคะ บวกกับความชอบส่วนตัวใช่คะ " กาลีนะ บ้าดูดวงมาก พวกฮวงจุ้ย ฯ " แล้วเอามาบดรวมกันเป็นของตัวเอง .. ใช้สิ่งที่เขาให้มาให้เกิดประโยชน์ ..

... ตอนนี้ กาลีนะ ก็รับงานนอกมา 1 ราย .. กำลังใช้ความสามารถที่มีให้เต็มที่คะไม่รู้ที่เรียนมาจะได้ผลแค่ไหน ... แต่น้องเขาเชื่อใจก็ทำให้เต็มที่ " งานบุญ " นะคะเขาให้ช่วยก็ว่ากันไป .. มีเหตุตกใจเล็กน้อยตรงที่น่าจะเป็นเจ้าที่เขามาเฝ้าเราสองวันติดหลอนกันไปเลย ..

 

มีพี่ผู้หญิงท่านหนึ่ง บอกว่าทางวัดจะมีการทำบุญปล่อยปลา 1 ตัน ปล่อยวัว 8 ตัว ให้ร่วมทำบุญด้วย คือมีทั้งปลาดุก ปลาไหล เอาปล่อยลงแม่น้ำ มีบ่อเลี้ยงปลาดุก ขนมาส่งแบ่งใส่ถุงให้ถึงที่...

เรื่องนี้ผมไม่เห็นด้วย ผมเห็นว่าการปล่อยปลาแบบนี้เป็นการทำบาป และเป็นความเห็นแก่ตัวที่โง่เขลา คือคิดจะเอาความทุกข์ยากและชีวิตสัตว์เหล่านี้ มาสนองตัณหาคือจะให้เป็นบุญเพื่อพาตัวเองขึ้นสวรรค์ ผมเห็นว่าเป็นการกระทำที่น่ารังเกียจของพระสมมติสงฆ์แห่งวัดดังย่านปทุมธานี

ปลาดุก ปลาไหล หากินน้ำนิ่ง ในบึง ในหนอง
ไม่เคยมีปรากฎว่ามีปลาดุก ปลาไหล ในแม่น้ำ คือเด็กๆนี่ผมตามพี่ชายไปตกปลา มันไม่มีหรอกครับปลาดุก ปลาไหลน่ะ มีแต่ปลาฉลาด ปลาแขยง ปลาสวาย

แล้วปลาดุกที่เขาเอามาให้ปล่อยนี่ก็ปลาเลี้ยง เลี้ยงด้วยอาหารเม็ด เอามาปล่อย 1 ตัน ถ้า 3 ตัวโล ก็3000ตัว ใครจะมาให้อาหารครับ ถ้าไม่ให้ปลาจะไปหาอาหารที่ไหนได้ แม่น้ำมีเรือวิ่งผ่านไปผ่านมามีคลื่น ปลาเมาคลื่นก็ตายแล้ว อย่าว่าแต่ไม่มีอาหารจะกิน

คือจะไปยกเอาเรื่องที่สามเณรลูกศิษย์พระสารีบุตร ที่หมดอายุขัยแล้ว ระหว่างเดินทางกลับไปเจอบ่อน้ำตื้นที่มีปลาขังอยู่ ไปช่วยชีวิตปลาเหล่านั้น ทำให้ถึงเวลาหมดอายุขัยแล้วกลับไม่ตาย อยู่มาได้จนอายุ 120 ปี เขาเอาอันนี้เป็นตัวตั้ง คิดคนละมุม คือมุมของสามเณรคิดที่จะช่วยชีวิตปลา คิดสงสารปลา ไม่อยากให้ปลาที่เห็นตรงหน้าต้องตายลง...

แต่คนเห็นแก่ตัว มาเอาชีวิตปลาไปปล่อยเพื่อตัวเอง เพื่อจะได้มีอายุยืน คือเห็นความทุกข์ของปลา จะเอามาเป็นประโยชน์เพื่อตัวเอง คิดว่ามีเงินแล้วไปซื้อปลาซื้อเต่ามา ยกขึ้นจบเหนือหัวแล้วขอให้ตัวเองอายุยืน สุขภาพแข็งแรง สิ่งเลวร้ายจงหายไปกับปลากับเต่า นี่คนเห็นแก่ตัวทั้งนั้น เบียดเบียนสัตว์ทั้งนั้น ไม่ได้มีใจเมตตาที่จะช่วยปลาจริงๆหรอก ที่ตั้งใจคือเพื่อตัวเองจะอายุยืน...มันไม่ได้หรอกครับ ไม่มีอานิสสงค์อย่างสามเณรรูปนั้นทำเลย จะได้ก็แต่นรกภูมิเท่านั้นแหละครับ...

 

อ่านแล้วทำให้นึกถึงตอนเด็กๆ ที่ไปจับปลาในหนองที่กำลังจะแห้งไปปล่อยตรงป่าชายเลน (พอดีมีคนถมที่แล้วมันไปปิดทางเข้าออกของน้ำทะเล) แต่ช่วยยังไม่ได้ครึ่งเลย แม่มาบอกให้ขึ้น ถ้าไม่ขึ้นจะโดนตี (ตอนแรกก็บอกเหตุผล แต่แม่ยื่นคำขาด) เลยต้องขึ้น (แม่เขากลัวเราจะป่วยเพราะเป็นหน้าร้อนและแดดกำลังแรงเลย อีกอย่างโคลนก็ตั้งครึ่งขา แถมจะมีปลิงปะก็ไม่รู้ สรุปปลาที่เหลือก็แห้งตายไป ป้าว่าถ้าไม่ลงไปกวนน้ำ น้ำมันคงไม่แห้ง ปลามันคงไม่ตายเร็ว โดนป้าว่าซึมเลยซิเรา (แต่ในใจก็เถียงไปว่า ลงไปย่ำปลามันก็มุดโคลนง่ายขึ้นซิ ).สรุปไม่รู้ว่าจะได้บุญหรือได้บาป ToT

 

อ่านเรื่องปล่อยปลาแล้วได้ข้อคิดสะกิดเตือนใจ ขอบคุณที่เขียนขึ้นมา

 

ที่ท่าน้ำหน้าวัดระฆัง มีขายลูกปลาหมอ ให้คนเอาไปปล่อย แถมสโลแกนว่า ปล่อยปลาหมอจะได้มีสุขภาพดี...
ใครซื้อไปปล่อยก็ได้บาป ผมว่าได้บาปนะครับ เพราะท่าน้ำวัดระฆังมีปลาสวายเต็มไปหมด จะบอกว่าปลาสวายไม่กินเนื้อ แต่ว่าปลาหมอตัวมันเล็ก ตัวสักเท่าเหรียญ10บาท เทลงไปปลาสวายฮุบคำเดียว จบแล้ว...

อีกประการหนึ่งคือ เราไม่เคยเห็นใครจับปลาหมอได้ในแม่น้ำเจ้าพระยาเลย
ความเชื่อผิดๆแบบนี้แหละครับที่ผมไม่เห็นด้วย ใครจะด่าผมก็ช่าง แต่การเล่นคำว่าปลาหมอปล่อยแล้วสุขภาพจะดี ปล่อยปลาไหลแล้วชีวิตจะลื่นไหล ผมว่าใครเชื่อนี่ต้องเข้าขั้นบ้าได้เลยนะครับ

คือผมอยากให้ช่วยชีวิตสัตว์ที่ตกทุกข์ได้ยาก เจ็บป่วย ทุกข์ทรมาน หรือจะตาย โดยไม่ทำเพื่อหวังผลว่าตนเองจะได้อะไรบ้าง ได้อะไรตอบแทน ให้หวังเพียงว่าสัตว์นั้นจะพ้นทุกข์ และประสบสุข

ศาสนาพุทธ องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสอนคนให้มีปัญญา เพื่อการดับทุกข์ เพื่อลด ละ เบื่อหน่าย คลายกำหนัด เพื่อออกจากกาม ซึ่งทั้งหมดนี้ขจัดขัดเกลาได้ที่จิตใจเราเอง การช่วยเหลือสัตว์ที่ตกทุกข์ได้ยาก หรือใกล้จะถึงความตายให้รอดพ้นนั้น ก็เพื่อให้จิตใจเราลดความพยาบาทลง ลดความโกรธลง พร้อมๆกับความพยาบาทที่ลดลง ความกรุณาก็เพิ่มเติมเข้ามา อานิสสงค์จึงอยู่ตรงนี้

ผมอยากเห็นคนสร้างบุญสร้างกุศล เจริญภาวนากันมากๆ และไม่อยากให้ใครมาเอาความทุกข์ยากเดือดร้อนของสัตว์มาเป็นเครื่องมือทำมาหากิน
แต่การช่วยเหลือสัตว์บาดเจ็บ หรือการให้อาหารแก่สัตว์ที่อดอยากหิวโหย อย่างนี้ผมเห็นด้วยนะครับ เพราะคนที่ทำอย่างนี้ ทำเพื่อสงเคราะห์สัตว์ ไม่ได้หวังว่าตนเองจะได้อะไรจากการช่วยเหลือสัตว์เหล่านั้น

แล้วหากว่าอยากทำบุญแต่ไม่มีโอกาส ผมอยากแนะนำว่าน่าจะลองไปบริจาคหรือให้ความช่วยเหลือ เด็กพิการซ้ำซ้อน ก็ได้นะครับ...
ว่าแล้วก็แอบไปเอาลิ้งค์มาแปะไว้ซะเลย..

http://www.cfbt.or.th/bangkok/history

 

มีหลายคนที่รู้สึกว่าการฝึกสมาธิก็ดีวิปัสสนาก็ดี ไม่ค่อยก้าวหน้าเลย จนบางครั้งทำให้อดคิดฟุ้งซ่านไปไม่ได้ว่า สิ่งที่เราฝึกอาจไม่ถูกกับจริตก็ได้ แล้วกรรมฐานกองไหนนะที่ถูกจริตกับเรา หรือเอามหาสติปัฎฐาน 4 ดีไหม ที่พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า เป็นทางสายเอก ที่ทุกคนสามารถฝึกได้ ไม่ขึ้นกับจริต...หึหึหึ...ฟุ้งซ่านไปมากมาย...ผมก็เคยเป็นเช่นเดียวกันเลย

แล้วผมก็เลยเที่ยวฝึกไปหมดแหละครับ ฝึกไปให้มันหมดสงสัย ว่าจริงๆแล้ว เรานี่มันบุญน้อย ด้อยวาสนา ไร้บารมี ฯลฯ จริงหรือเปล่า

หลังจากกาลเวลาผ่านมา ก็พอจะได้ข้อคิดเห็นบางประการจากการฝึกฝนบ้างเหมือนกัน
1 คือ เวลา เมื่อเวลามันยังมาไม่ถึง แม้ดิ้นรนขวนขวายฝึกให้เอาเป็นเอาตาย ความก้าวหน้าก็แทบไม่มี แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ไม่ใช่จะไม่ฝึกล่ะ คือยังคงต้องฝึกไปแหละ แต่เวลาที่ผลของการฝึกฝนจะปรากฎนี้ยังมาไม่ถึง
2. กรรมที่เคยทำไว้มาแต่ปางก่อน คือ กรรมนี่มีทั้งที่ดี ที่ชั่ว และที่ไม่ดีไม่ชั่วนะครับ ไม่ใช่ว่ากรรมแล้วจะไม่ดี กรรมนี่คือการกระทำที่ให้ผลโดยเจตนา ดูตัวอย่างพระอัครสาวกขององค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า แต่ละองค์จะมีความโดดเด่นแตกต่างกันไป คือทำถึงมรรคผลขั้นสุดเหมือนกัน แต่ผลที่ได้หรือสิ่งที่ตนเองถนัดนั้นแตกต่างกัน บ้างมีฤทธิ์มากแต่ไม่มีลาภ บ้างมีลาภมากแต่ฤทธิ์น้อยหน่อย บ้างมีปัญญามากมีฤทธิ์น้อย บ้างทิพยจักขุญาณแจ่มใสมาก อย่างนี้เป็นต้น

ดังนั้นจะหวังว่าเราฝึกอะไรก็ตามแล้วจะสำเร็จเป็นเลิศในด้านนั้นๆเลย มันก็ต้องดูบุพกรรมเก่าว่าเคยทำมาทางด้านนี้ไหม ถ้าเคยทำมาแล้ว ผลของการกระทำในครั้งนั้นจะมาส่งผลถึงเราในชาตินี้หรือไม่ และถ้าสนองในชาตินี้จะเกิดขึ้นช่วงอายุเท่าไร ไม่ใช่ว่าเขาทำได้ฉันต้องทำได้บ้าง ก็สิบนิ้วเท่ากัน สองมือเท่ากัน นั่นก็ถูก แต่ก็ต้องดูเรื่องของกรรมที่แต่ละคนทำมา หรือบารมีแต่ละคนที่สร้างมาด้วยครับ

ทีนี้ถ้าไม่รู้ล่ะ ว่าเมื่อไร อย่างไร จะทำยังไงดี...ผมก็ว่าฝึกไปก่อน อย่างที่เรียนรู้มานี่แหละ หรือถ้าไม่อะไรเลย ก็เริ่มต้นจากอานาปาณสติ เป็นพื้นฐาน
แล้วเมื่อไรจะได้ผลล่ะ คำตอบเดิมๆคือ เมื่อไรก็เมื่อนั้นแหละ หน้าที่เราเพียงทำเหตุให้สมบูรณ์ พยายามให้เต็มแรง หรือสุดแรง เท่านั้นพอแล้ว

แค่ไหนกันล่ะว่าสุดแรง เพราะที่ทำก็คิดว่าสุดแรงแล้ว
มันก็ต้องสมมติเรื่องราวก่อนว่า การทำของเราในวันนี้ ซึ่งจะกลายเป็นอดีตของเราในวันพรุ่งนี้นั้น หากเราย้อนเวลากลับมาใหม่ได้ เราจะสามารถทำได้มากกว่าที่เคยทำ หรือกำลังทำอยู่นี่หรือเปล่า ถ้าเราไม่หลอกตัวเอง และเราไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านั้นอีกแล้ว นั่นก็ไม่ต้องไปเสียดาย เสียใจอะไร ก็ทำสุดกำลังแล้วนี่นะ ได้เท่าไรก็เท่านั้น

ยกตัวอย่างเรื่องของพี่คนหนึ่ง ฝึกสมาธิอยู่ไม่ถึง2เดือน มีความก้าวหน้าไปมาก คือถ้าจะทำได้อย่างนั้นผมต้องฝึกกันอยู่นานปีมาก ถ้าจะอิจฉามันก็น่าอิจฉาอยู่หรอกนะ แต่ถ้าย้อนกลับไปดู 10 ปีที่ผ่านมาพี่ท่านนี้พยายามฝึกอยู่วัดดังย่านปทุม หมดเงินทำบุญไป2ล้านเศษๆ หมดเวลาไป 10 ปี สมาธิอะไรไม่ไปไหนเลย เพื่อนฝูงต่างพากันดูถูกเหยียดหยาม แต่พอมาเจอเข้ากับกรรมฐานที่ถูกนิสัยตนเองเข้า แป๊บเดียวเขาไปพรวดๆๆ มันก็สมควรแก่เวลาของเขาแล้วน่ะนะ อย่างงี้จะไปว่าเขาไม่ได้เหมือนกัน

เวลามันยังไม่ถึง มันก็ไม่ถึงอยู่นั่นแหละ แต่จะเอาเหตุนี้มาบั่นทอนจิตใจแล้วไม่ก้าวเดินต่อไปนั้น ผมเห็นว่าไม่ถูกต้อง...ทำไปเรื่อยๆดีกว่าครับ เต็มที่แล้ว ได้เท่าไรก็เท่านั้น

 

จะเล่าเรื่องราวบางประการผมก็เกรงว่าจะมีคนเหมาว่าผมปรารถนาพุทธภูมิ คือยังอยากเล่า แต่ไม่อยากให้คิดอย่างนั้น เพราะการจะมาคิดว่าผมเป็นพุทธภูมินั้น มันจะกลายเป็นว่าท่านทั้งหลายไปตีตนเสมอพระพุทธเจ้าเข้าเสียแล้ว เพราะการจะปรารภว่าใครเป็นพระโพธิสัตย์นี่ต้องเป็นพุทธพยากรณ์เท่านั้น การที่เราจะไปทำตัวเป็นพระพุทธเจ้าเสียเองแล้วไปเที่ยวพยากรณ์ผู้อื่นอย่างนี้ผมเห็นว่ามันอันตราย

ครั้นพอผมบอกว่าผมปรารถนานรกภูมิก็จะหาว่าแรงส์ขนาด...เอาเป็นว่าผมเป็นคนธรรมดาคนนึงละกันนะ เป็นเพื่อนพ้องน้องพี่คนหนึ่ง

เรื่องที่จะนำเสนอความคิดเห็นนี้ อาจจะไปพาดพิงถึงพระแม่อุมา หรือปางพระแม่กาลี พระศิวะ พระพรหม บ้าง ไปเกี่ยวข้องด้วยสัมมาสัมโพธิญาณบ้าง ก็ขอให้ถือว่าเป็นเรื่องมโนๆ เป็นแค่ความเห็นส่วนตัวละกันนะ...บ่นมาซะยาวยังไม่เข้าเนื้อหาสักที ลีลาแบบนี้คล้ายๆใครนะ...

ว่าจะพูดถึงเรื่องเกี่ยวกับพระแม่อุมาเทวี ที่มาเกี่ยวข้องกับแม่กาลีนะ หรือว่าจะเจ้าแม่กวนอิมที่เกี่ยวข้องกับคุณรุ้งดาว เอ๊ะ..เรามันจะพาดพิงมากไปหรือเปล่า...เดี๋ยวจะโดนแม่เล่นฟ้องเอาได้ไหมนะ...

คือว่าหลายๆครั้ง เรามักจะคิดไปเองตามประสาเรา หรือตามฑิฐิของเราว่าเทพองค์นี้ท่านเข้ามาคุ้มครองเราเพราะ โน่น นี่ นั่น...แต่ถามจริงๆเถอะว่า อย่างพระแม่อุมา ท่านจะคิดอย่างที่เราคิดหรือเปล่า ท่านคิดยังไงถึงใส่ชุดขาวมา พอเป็นพระแม่กาลีทำไมต้องเปลี่ยนเป็นชุดสีแดง ข้างในสีดำ ท่านคิดยังไง...การที่ท่านมาช่วยเราท่านมาช่วยด้วยสาเหตุใด ลึกๆท่านคิดอะไรอยู่...การจะรู้อย่างนี้ได้ คือต้องรู้วาระจิตของมหาเทพเหล่านี้ การจะรู้วาระจิตของมหาเทพเหล่านี้ ไม่ใช่รู้ไม่ได้ แต่ต้องอาศัยสัมมาสัมโพธิญาณ ญาณรู้ทั่วไปจากกรรมฐาน40 ไม่สามารถรู้ได้เลย

ส่วนสัมมาสัมโพธิญาณที่จะรู้วาระจิตมหาเทพเหล่านี้ได้ รู้ถึงบุพกรรมเก่า และเหตุอันจะเป็นไปในอนาคตเหล่านี้ได้นั้น ต้องเป็นพระพุทธเจ้าองค์เดียว เพราะพระองค์จะเป็นครูของสามโลก เป็นครูของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ที่จริงไปถึงพรหม ถึงมหาเทพทั้งหลาย การจะเป็นครูต้องรู้วาระจิตของผู้ที่จะไปโปรดไปสอน ไม่งั้นสอนไม่ตรงใจ ผลจะเกิดน้อย หรือไม่เกิดเลย

แต่ถ้าฝึกกันตามปกติ ก็มีวิธีเหมือนกัน คือขออาศัยบารมีองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า เพื่อให้สามารถรู้ได้ถึงวาระจิตของมหาเทพเหล่านี้ รู้ว่าเวลานี้ท่านต้องคุ้มครองกี่คน แล้วคนก่อนๆหน้านี้ที่ท่านคุ้มครองและได้ตายไปแล้วเขาเหล่านั้นไปอยู่ที่ไหน ไปเป็นเทวดา หรือไปเป็นบริวารของท่าน ลึกๆแล้วการที่ท่านมาคุ้มครองนั้น ท่านคิดอย่างไร ต้องการอะไรกันแน่?

ที่เล่ามานี่เป็นแค่ความเห็นส่วนตัวนะ ไม่ได้บอกว่าฉันนี่ทำได้ เพียงแต่บอกว่าวิธีที่จะรู้ได้นี้มีอยู่เหมือนกัน ส่วนจะรู้บ้างไม่รู้บ้าง รู้มากรู้น้อย อันนี้แล้วแต่แต่ละคน จะให้เหมือนกัน มีความสามารถแบบเดียวกัน เท่าเทียมกันหมดเลย ก็เป็นไปได้ยาก
ใครอยากรู้ก็ต้องไปลองทำดูนิ...โพสเอามายั่วยวนชวนสงสัยกันเล่นๆอย่างงี้เอง ไม่มีอะไร..

 

.....เรื่องฝึกแล้วไม่ก้าวหน้า ไม่รู้กรรมฐานกองไหนถูกกับจริตตัวเอง..... เข้าข่ายนี้เหมือนกัน อ่านข้อความคุณระมิงค์แล้วได้กำลังใจจะพยายามฝึกต่อไปเรื่อยๆ

 

ขออนุญาตค่ะ แม่เล่นไปฟ้องใครค่ะ สงสัยสงสัย....
ท่านอาจารย์ป๋ะป๋าพาดพิง........ ชวนสงสัย..ต้องไปฝึกๆ

 

วันนี้มีเวลาว่างเยอะ เพราะไปราชการประชุมฯ ที่ยโสธร
กลับมาเร็ว มีเวลามานั่งไล่อ่านกระทู้ท่านพี่ระมิงค์ ๑๑๖ โพสต์
เล่นเอาลายตา ตาลายเลยค่ะพี่
ต่อไปจะเป็นแฟนคลับพันธุ์แท้ของกระทู้นี้แล้วค่ะ

 

เอารูปมาให้ดูครับ เผื่อใครจะปลงๆกับชีวิตได้บ้าง เป็นภาพบางส่วนของชาวบ้านและเจ้าหน้าที่ ที่เสียชีวิตในพื้นที่ที่ผมได้สัมผัส ผมทำงานนี้ ได้มีโอกาสสัมผัสศพและเห็นภาพพวกนี้มากมายหลายชีวิตที่จบไป นอกจากการทำหน้าที่แล้ว ผมทำได้เพียงแค่แผ่เมตตาให้พวกเค้าเหล่านั้นทุกๆครั้งที่เข้าที่เกิดเหตุ หลายครั้งที่เลือด ชิ้นเนื้อ มันสมองต้องติดเสื้อผ้า ต้องติดรองเท้า กลับมาที่ทำงานที่บ้าน แต่ผมไม่คิดอะไรมากครับแค่ซักแค่ล้างมันก็หาย ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบเรื่องของขลังเวทมนต์คาถาอะไร หรือต้องถือนู้นถือนี้ให้มากมาย แม้แต่พระเครื่องที่ผมจะแขวนผมแขวนเพียงแค่สามองค์เพื่อละลึก พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ หรืออะไรที่เกี่ยวข้องกับพระพุทธเจ้าเช่นพระบรมสารีริกธาตุ พระธาตุ รูปสมมุติท่าน แบบนี้ผมศรัทธามากกว่าและจะกราบไหว้ทุกวัน เพื่อละลึกถึงพระองค์ท่าน ในกระทู้นี้หรือผู้ที่เข้ามาดูผมเชื่อว่าหลายๆท่านมีแนวทางการปฏิบัติเป็นของตัวเอง ส่วนจะอะไรยังไงนั้นผมไม่อาจทราบได้ ส่วนตัวผมคงอีกนานครับ ไม่ได้มีครูบาอาจารย์อะไรเป็นเรื่องเป็นราวเหมือนใครเค้า ก็ได้แต่ดูในเวฟบ้างอ่านหนังสือบ้าง ไปตามเรื่องตามราว แต่หวังว่ารูปที่ผมลงคงมีประโยชน์กับหลายๆท่านที่หวังจะหลุดพ้นในวัฏสงสารนี้ เพราะชีวิตของเรานั้นมันสั้นนักมันไม่แน่นอนจริงๆครับ สวัสดีครับ

 

ได้อ่านโพสต์ และได้เห็นภาพที่คุณbob13ลงไว้ รู้สึกสงสารมากค่ะ
ปกติเวลานั่งรถไปไหนมาไหน จะนั่งสวดมนต์ไปด้วย แผ่เมตตาและอุทิศส่วนกุศลให้ผู้ที่อยู่ในภพภูมิต่างๆที่ผ่านไป
แม้จะมีท่านผู้รู้บอกว่าไม่ค่อยมีประโยชน์มากนัก
แต่ว่าทำแล้วสบายใจก็เลยทำค่ะ
วันก่อนไปอุบลฯ เห็นรถกระบะชนรถมอเตอร์ไซค์ เห็นรอยเลือดและเศษเนื้อ รู้สึกสงสารและเห็นใจทั้งสองฝ่าย ได้แต่แผ่เมตตาให้ค่ะ

 

ธรรมะสวัสดีค่ะ