ชีวิตอิสระ เป็นอย่างไรจ๊ะ

ผมไม่เชื่อมโนมยิทธินะ

 

มันไม่ง่ายรักหรอกนะจ๊ะที่ใครสักคนจะกล้าบอกได้ว่าท่านคนนี้ธรรมที่ท่านแสดงนี้มีแต่พระพุทธเจ้าเท่านั้นที่จะแสดงแบบนี้ได้ข้าพเจ้ากล้าพูดเพราะธรรมที่ท่านแสดงนั่นเองจ้า

 

ข้าพเจ้าไม่มีมโนมยิทธิหรอกจ้าแค่ข้าพเจ้ารู้ทุกข์ที่จิตใจแล้วท่านก็แสดงธรรมทำให้ใจข้าพเจ้าพ้นจากทุกข์ได้ข้าพเจ้าเลยมั่นใจว่าธรรมแบบนี้สาวกทั่วไปแสดงไม่ได้หรอกจ้า

 

ชีวิตอิสระ ชีวิตอิสระ ชีวิตอิสระ

 

ความรู้สึกแบบนี้ มันมาอีกแล้ว อึดอัดที่ในอก ชีวิตตัวเองจัดว่าดีมากไม่มีปัญหาใดๆ มีงานมั่นคงทำ ไม่มีหนี้ ครอบครัวสมบูรณ์รักใคร่กัน ได้ไปท่องเที่ยวต่างประเทศกับครอบครัวไม่ได้มีปัญหาชีวิตใดๆเลยซักอย่าง จะทำอะไรก็ไม่มีใครว่า แต่รู้สึกเหมือนโดนขังอยู่ในร่างกายรู้สึกตั้งแต่เด็กๆ จำความรู้สึกได้ มันอึดอัด ไม่เข้าใจ แต่ต้องปล่อยไปอย่าไปสนใจด้านนี้ของตัวเอง เข้ามาอ่านกระทู้นี้เป็นอีกแล้ว อึดอัดมาก พิจารณาดูแล้วกัน ชีวิตอิสระคงไม่เกี่ยวกับความสะดวกสบาย กินอิ่ม นอนหลับ

 

น่าจะเป็นอย่างนั้นนะจ๊ะความรู้สึกอึดอัดเหมือนโดนขังหรือเหมือนโดนขังด้วยความรู้สึกเหมือนโดนขังด้วยความรู้สึกนะจ๊ะความคิดความจำความรู้สึกนี่แหล่ะทำให้เราอึดอัดนะจ๊ะเหมือนมันผูกมัดเราเอาไว้ต้องเป็นทุกข์ไปกับมันนะจ๊ะเพราะไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรไช่มั้ยจ๊ะ

 

หรือว่านี่คือทุกข์ในจิตสวรรค์ในอกนรกในใจที่เขาว่ากันหรือจ๊ะมีอะไรให้ช่วยก็บอกนะจ๊ะไม่ไช่คนใจไม้ไส้ระกำหรอกจ้า ต้องลองฟังเพลงนี้ดูนะจ๊ะเพลงสวรรค์ชั้นเจ็ดที่ร้องว่า ความรู้สึกน่ะรึเหงาอ้างว้างโดดเดี่ยวเดินไปตามลำพังคนเดียวไร้แม้ไครยึดเหนี่ยวล่องลอยคว้างตามน้ำเชี่ยวสาดและซัดสุดและช้ำอยู่ประจำสุดหลีกหนีเป็นอย่างนี้โดนอย่างนี้ชีวิตมันไม่มีดีอะไร เจ็บจนเกินเจ็บทุกข์จนลืมทุกข์ไม่ไช่ชีวิตแต่เป็นซากชีวิตุถึงมีร่างแต่ก็ไร้ใจจะชั่วจะดีจะชี้ยังไงขึ้นอยู่กับใจจะคิดไปเองฉันเป็นฉันเลือกเลือกทางฉันเองชีวิตเหมือนเพลงบรรเลงผิดคีย์สิ่งที่ใฝ่และฝันหวังวาดไว้ว่างเปล่าเป็นเพียงลมโชยมาบางเบาที่เห็นก็เป็นเหมือนเงาสิ่งที่เหลือคือความเศร้า

 

โถอึดอัดแบบนี้นี่เองเลยหรือจ๊ะพอรับรู้ได้นี่มันเหมือนต้องใช้คำว่าจุกอกกันเลยนะจ๊ะเหมือนจะกลืนกินอะไรไม่ได้เลยนะจ๊ะจุกอกแบบนี้หรือจะพูดว่าแน่นหน้าอกกันเลยนะจ๊ะมันทรมานไม่น้อยนะจ๊ะไม่เป็นไรจ้าไม่เป็นไรแน่นอกต้องยกออกนะจ๊ะ

 

ไช่เลยจ้าชีวิตอิสระไม่ไช่แค่การกินอิ่มนอนหลับหรือสะดวกสบายเท่านั้นนะจ๊ะแต่จิตใจต้องสบายไม่อึดอัดไม่แน่นอกด้วยนะจ๊ะร่างกายและจิตใจต้องปลอดโปร่งโล่งสบายยิ่มแย้มแจ่มใสร่าเริงโลกสวยงามผู้คนดีงามปลอดภัยที่เหมือนบ้านไม่ไช่แค่ครอบครัวหรอกนะจ๊ะโลกนี้ต้องเหมือนบ้านด้วยนะจ๊ะ

 

มาจ๊ะ มาจ๋า อะไรแถวนี่ กริงค

 

ทำไมไม่ถามตัวเองล่ะจ๊ะว่ามาจ๊ะจ๋าอะไรแถวนี้จ๊ะท่านผู้มีไสยศาสตร์จ๊ะมาปล่อยมนต์ดำทำไมแถวนี้จ๊ะพลังงานไม่ดีจังเลยนะจ๊ะกรุณาเก็บขยะกลับไปด้วยนะจ๊ะท่านผู้มืดบอดนะจ๊ะ

 

ท่านผู้มีมนต์ดำทำไมไม่ลองชี้แนะชีวิตอิสระลองดูหน่อยล่ะจ๊ะมนต์ดำที่เอามาปล่อยในกระทู้ข้าพเจ้ากรุณาถอนออกด้วยนะจ๊ะเดี๊ยวคนแถวนี้เขาจะเดือดร้อนได้นะจ๊ะ

 

เก่งก็กำจัดออกเองสิ
(คิดอกุศล ผลจึงปรากฎออกมาเอง อยากกำจัด ก็ต้องกำจัดความคิดอกุศลตนเองออกไป)

 

ก็อยากให้ตัวต้นเหตุคือท่านเป็นคนชำระชะรำเองนะจ๊ะแล้วไม่ลองพูดถึงชีวิตอิสระบ้างหรือจ๊ะนี่กระทู้ชีวิตอิสระนะจ๊ะไม่ไช่กระทู้ปล่อยของปล่อยมนต์ดำนะจ๊ะ

 

หรือท่านมีอะไรมาขอความช่วยเหลือหรือจ๊ะจึงเข้ามากระทู้ชีวิตอิสระนี้

 

ชีวิตอิสระ ชีวิตอิสระ ชีวิตอิสระ ที่หลายๆคนใฝ่ฝันอยากสัมผัสลองอ่านคำตอบจากท่านหัวมันนะจ๊ะเป็นคำตอบที่สามารถสัมผัสได้จริงนะจ๊ะ

 

ข้อความนี้แหล่ะจ้าที่อ่านแล้วเบาสบายกายสบายใจจ้า

 

อิสระจากอะไร....

อิสระจากปัจจัยภายนอก... เช่น วัตถุ ทรัพย์สมบัติ คำชม คำด่า ฯลฯ
อิสระจากปัจจัยภายใน... เช่น ความรู้สึกของตัวเอง ความคิดของตัวเอง ความต้องการของตัวเอง หรือสิ่งที่เป็นนามธรรมทั้งหลายที่ปรากฎอยู่ภายใน จากระดับหยาบไปสู่ระดับที่ละเอียด
...ไม่ขุ่นมัว เบิกบาน ตัดสินใจอย่างไม่มีสิ่งใดติดข้อง เลือก/ไม่เลือกกระทำสิ่งใด
ที่ปราศจากแรงขับทั้งปวง ไม่ประกอบด้วยอคติทั้งหลาย ... กำหนดทิศทางไปสู่ที่เจริญกว่า ... โลกธรรม ๘ ไม่มีผลต่อจิตใจ....ใจเบา ใจไม่ทุกข์ ใจก็อิสระ... ชีวิตก็อิสระ

ไม่สามารถกำหนดปัจจัยภายนอกได้...ทำได้เพียงกำหนดปัจจัยภายใน
น้ำท่วม ห้ามน้ำไม่ให้ท่วมไม่ได้.... แต่ห้ามใจไม่ให้ทุกข์จากน้ำท่วมได้

 

แอบชอบความคิดเห็นของท่านน้ำจันทร์มานานแล้วนะจ๊ะขอบคุณนะจ๊ะที่ร่วมแสดงความคิดเห็นที่ดีจ้า

โลกธรรมแปดหมดพิษสงไม่สร้างทุกข์เพราะมรรคแปดนะจ๊ะ

 

อนุโมทนาคำตอบของท่านน้ำจันทร์ด้วย

แต่ขอเห็นต่างนิดหน่อย

แม้จะห้ามน้ำท่วมไม่ได้

แต่ผู้มีสติปัญญาย่อมสามารถป้องกันหรือทำให้ปัญหาน้ำท่วมเบาบางได้

ระหว่างชุมชนที่มีปัญญากับชุมชนทีี่ขาดปัญญาทางเลือกในการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและบ้านเมืองย่อมแตกต่างกัน

ง่ายๆ เลยก็ดูความแตกต่างระหว่างการการออกแบบผังเมืองหรือการจัดภูมิทัศน์ของเมืองระหว่างประเทศพัฒนาแล้วกับประเทศด้อยพัฒนานั่นแหละ

การมีผังเมืองและภูมิทัศน์ที่ดีทำให้เป็นอิสระจากอะไร ก็จาก ความยุ่งยากสกปรกรกรุงรัก การจราจรที่ติดขัด การแก้ปัญหาซ้ำซาก การสิ้นเปลืองงบประมาณ เหล่านี้เป็นต้น


นี่นับว่าเป็นตัวอย่างการใช้สติปัญญามาบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมภายนอกให้เปลี่ยนไปตามทิศทางที่ตัวเองต้องการได้ แม้ไม่สามารถซะทั้งหมด แต่ก็เป็นไปในระดับหนึ่ง