จุดเริ่มของฌาน

อื่นๆศึกษาเอา ถึงคราปฎิบัติและเรียนแล้ว
หนังสือ ทิพย์อำนาจ
https://www.youtube.com/redirect?q=...EbxJnbSx_OUOEQCV8MTQzMTQ4ODM0NEAxNDMxNDAxOTQ0

 

ระหว่าง เราสองคน...ให้จ่าฝึกสำเร็จ เพียงคนเดียว ก็เกินพอแล้วครับ

ถ้าจ่าจะเป็นผู้สร้างสรรค์...ผมขอเป็นผู้ใช้ที่ทรงคุณค่าดีกว่านะครับ...พึ่งพากัน อิอิ

 

ถ้าทำเป็นไม่รู้ไม่สนในองค์ฌาณ ก็จะมาติดในใจตนเอง
ถ้าไม่ทำองค์ฌาณให้ครบตั้งแต่เริ่มต้น ทำสติปัฏฐาน หรือในการทำสมาธิ มันจะอนุโลมว่า เป็นฌาณ ก็ไม่ได้...ถ้าญาณหรือปัญญาไม่เกิด...ก็อย่า กล่าวโทษตนเองแล้วกัน

 

มายก๊อต คิกๆๆ ตั้งแต่ผมศึกษาพระพุทธศาสนามานะขอรับ เอาหัวเป็นประกันได้ว่า เพ่ิงเคยได้ยินคุณsiannsพูดเนี่ย "ร่างเจตสิกนอกกาย" ฯลฯ

มันอะไรกันขอรับผม ร่างเจตสิกนอกกาย เนี่ย ช่อยบอกให้แน่ๆทีเถอะ

 

ก็นี่ไง ที่ผมบอกว่า ฟังไม่หมด ไม่เข้าใจ อย่าพึ่ง คิดเอาเอง

วิธีฝึกคือ กำหนดร่างจำลอง(ร่างเจตสิกเพราะเกิดขึ้นมาจากความคิดที่ต้องกำหนดเป็นรูปเป็นร่าง).....เป็นภาพ ในใจ

ให้ร่างจำลองหันหน้ามาที่ร่างจริง แล้วค่อยย้ายสติ ย้ายมุมมอง จากร่างจริง ไปอยู่ที่ร่างเจตสิก..แล้ว ภาพที่เห็นในใจ ต้อง เป็นมุมมอง จาดร่างจำลอง ภาพที่เห็นในใจคือภายของร่างจริง ไง...อิอิ

เข้าใจเร้อ โง่ออกปานนี้

 

แล้ว ค่อย ย้ายร่างจำลองนั้น ไปไว้ด้านข้าง มองร่างจริงจากด้านข้าง
แล้วค่อยย้ายร่างจำลองไปด้านหลัง แล้วยกขึ้น

 

โยกหน้าโยกหลัง ย้ายไปย้ายมา ย้ายจากร่างจำลองไปร่างจริง จากร่างจริงไปร่าง่จำลอง ซับซ้อนจินๆ นึกที่เขาถามทางไปห้องน้ำกัน :'(

ถาม: ห้องน้ำไปทางไหนครับ ?

ตอบ: เดินตรงไปก่อน แล้วเลี้ยวซ้าย เดินตรงไปอีกหน่อย จะมีป้ายบอกให้เลี้ยวขวา เดินตรงไปอีกจะเห็นห้องน้ำหญิงนะขอรับ ให้เดินอ้อมห้องน้ำหญิง ก็จะเห็นห้องน้ำชายอยู่ทางขวามือ นั่นแหละห้องสุขา (deejai)

 

มีร่างกระดุกๆหน่อยไหมครับ :d

 

คุณ sianns ผมยอมคุณแล้วขอรับ

​

 

อย่าไร้สาระ น่า มาจากดิน....ถ้าทำได้ แล้ว ก็ทำง่ายๆ แค่ยกจิต ขึ้นไปด้านหลัง 45องศาดูกายได้เลย....ไม่ดู ก็ยกมารวมกับกาย อยากดู ก็ยกออกขึ้นไปดู...แค่นี้เอง

ที่เล่าให้ฟัง กลัวจะไม่เข้าใจ แล้วมันก็จะ ถามถามถามอยู่นี่ไง โง่กว่าที่คิดไว้นะ..อิอิ

 

ครับๆๆ คุณฉลาดล่ำลึก คิกๆๆ :d

แต่ก็อดถามไม่ได้

ไม่ยกไปข้างหลัง แต่ยกมาข้างหน้า 45 องศา แล้วดูกายได้ไหมครับ หรือดูไม่เห็นหรือยังไง

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้

เรื่องประเด็น 45 องศา เนี่ยะ ได้ยินแล้วก็ ขำ

ที่มาของคำว่า 45 องศาเนี่ยะ จริงๆ มาจาก ป๋ม นี่แหละ ทำการกล่าว
แล้ว น้าจร ก็รับเอาไปใช้ แต่ตอนหลังแกเบลอ ไปบอกว่า สมาชิกท่าน
อื่นสอน จนสมาชิกท่านนั้น ทนไม่ไหว เขาไม่ได้สอน ดันไปยัดเยียดว่า
เขาสอน เขาเลย ถีบตกสำนักไป

ดังนั้น หากจะอธิบาย 45 องศา ผมย่อมบอกได้

มันไม่มีอะไร เป็นเทคนิคเดียวกันกับการ จับภาพพระ ฝึกกสิณ และอุบายเนี่ยะ
จะต้องพูดว่า ให้ยกภาพไปข้างหลัง มองเห็นหลังเรา

ทำอาการเหมือนว่า เอากล้องวงจรปิด อยู่หลังเรา เหนือหัวเรา สัก45องศา แล้ว
นึกภาพให้ออก ว่าตัวเรามีภาพอย่างไร ทำบ่อยๆ ทำซ้ำๆ จิตมันจะค่อย สร้าง
ภาพขึ้นมา จนติดตา [ ทำทุกเวลา ที่ นึกขึ้นได้ว่า ลืมกำหนดรู้ ]

พอติดตา ก็จะกล่าวอุบายต่อว่า ให้แพนกล้องไปรอบๆ ตัวเรา

ทำแล้วได้อะไร

ทำแล้ว คนฝึกจะเลิกฝุ้งซ่านธรรมะ ใจจะจดจ่ออยู่กับ ภาพกายของตน
โดยที่ รู้อยู่ว่า ไม่ควรตรึกในกามเรื่องอื่น ไม่ควรว๊อกแว๊ก ไม่ควรรำคาญ
ใจหากยังนึกไม่ได้ ไม่ควรฝุ้งไปว่าเห็นแล้วฮานาก้า พูดซื่อๆ มันทำให้
"นิวรณ์" ที่กลุ่มรุมนักปฏิบัติอยู่ อ่อนตัวลง แล้ว มาสนใจสมาธิ

จริงๆ พอทำได้แล้ว ก็ควรมาบอก เพราะเราจะให้เพ่งต่อ เป็นรูปเดียว เพ่ง
จนกลายเป็น การฝึกกสิณ เกิดแสงสว่าง เกิดอุคหนิมิต ปฏิภาคนิมิตทางสมาธิ
[ ถ้า คุณมาจากเด_ อยากลองฝึก ตรงจุดต่อยอดตรงนี้ ให้หา รูปนาม ภาพเซลพี่ที่เห็น
แล้ว มีความสุขที่สุด อยู่ได้นานที่สุด มุมกล้องที่เกิดฉันทะมากที่สุด เอาภาพเดียว ส่วนเดียว
ของอวัยวะ ก็ล่าย ไม่ผิดกติกา ]

ไม่ใช่ " ภาพ " เรื่องราวของ ความฝัน โลกของสัตว์

ก็นะ ตามที่น้าจร เขาบอกว่า เขาเห็น พระพุทธองค์เสด็จมาหา ตัวเป็นๆ ก็เลย
ไม่ทัน !!!

ไม่ทันได้ อธิบาย อุบายอบรมจิต ขั้นต่อไป พี่แก สำคัญว่าสำเร็จไปแล้ว จริงๆ
พี่แกสำคัญว่า สำเร็จธรรมมาก่อนแว้ววววววววววว ก็เลย .....................
................................
................................

 

เออ ไอ้ลิงกัง เอกวีร์ มั่ว นิ่ม ไปเรื่อยเลยแก

อิอิ...เอ้า...ตามสบายนะ...อิอิ...มันแต่งเรื่อง ไปเรื่อย

 

สงสัย ไอ้ลิงกัง6เอกวีร์ มันเริ่มเพี้ยนหนัก...เข้าไปแล้ว

ไอ้มาจากดินด้วย...สงสัยจะติดเชื้อ โรค อันเดียวกัน

ขอเวลาดูหนัง ....ไม่ว่าง

 

ข้าพเจ้ารู้เห็นมาเยอะ ตามสำนักปฏิบัติกัมมัฏฐานที่ผู้สอนไม่รู้เข้าใจเกี่ยวกับการทำสมาธิ,ฝึกจิต,ปฏิบัติธรรม (หรือในชื่ออื่นๆทำนองนี้) ทำแล้วผิดเพี้ยนหลุดโลกจำบ้านเลขที่ไม่ได้ บ้างก็เข้าศรีธัญญา บ้างต้องพึงยาบำบัดทางจิต ฯลฯ (u)

​

 

และผมก็กำลังเห็น เชื้อเพี้ยน ในมาจากดินด้วย อิอิ

การแยกสติ ออกไปตั้งไว้นอกกาย ก็เพื่อเวลาดูกาย มันถึงจะเห็นกายได้ทั่วทั้งหมด
ทีนี้ ก็บอกอยู่ว่า แยกออกมาดูกาย ต้องดูกายจริงของตนเองเท่านั้น ไม่เอาไปดูอย่างอื่น
ทีนี้พอมันคล่อง ก็แยกเข้าแยกออก ด้วยสติง่ายขึ้น
ทีนี้พอดูได้คล่อง มันก็ดูได้ทุกมุมนั่นแหล่ะ แต่กว่าจะดูได้ทุกมุม มันต้องฝึกเป็นปี
ทีนี้ เมื่อแยกออกจากกายใจ ดูกายใจ มันถึงจะดูการทำงานของ กาย เวทนา จิต ได้หมดทั่วร่าง
ทีนี้ เวลาดูกาย เราเน้นที่กาย ทั่วกาย แต่ไม่ได้ แยกชิ้นส่วนอวัยวะออก
ทีนี้ เวลาดูกายมันเหมือนดูทั้งกาย ตอนแรก สติจะไม่เอาไปดูอย่างอื่น

นี่คือ วิชาที่หลวงปู่เทพโลกอุดรท่านสอนผ่านมาทางร่างทางจิตของ ท่านขุนพล ที่เป็นหลานของหลวงปู่ฝั้น

ทีนี้ เมื่อฝึกจนปล่อยวางกายใจจิตตัวใจ ได้หมด เมื่อเข้าสู่อรูป...ผมถึงได้มีพระพุทธเจ้ามาสอนต่อเรื่อง ปรมัตถ์ อนัตตาธรรม เรื่องชำระอวิชชา..ท่านเป็นคนจังปวัด้ชียงใหม่ ท่านสอนให้ผมชำระอวิชชาในตนได้(สี่ห้าปีมั้ง)...ผมถึงนับถือว่าท่านเก่งท่านรู้ท่านชี้ได้เหมือนพระพุทธเจ้า...ผมเลยเรียกท่านว่า เป็นพระพุทธเจ้า....เพราะบทเรียนที่ท่านสอน ไม่มีพระคนไหนในโลก จะสอนผมให้ชำระอวิชชาได้

เรื่องมันก็มีแบบนี้...ขอร้องไอ้ลิงกัง6 เอกวีร์ อย่าแถเป็นของตนเอง
ขอร้องท่าน มาจากดิน อย่าเกรียน หาส้นteen

ผมพูดมาหมดละ หวังว่าจะเข้าใจนะ...น่ารำคาญพวกจิต..ติดลบนี่จริงๆ

 

ผมบอกว่า ตอนที่ฝึกปล่อยวาง กายใจตัวใจได้(แยกออกไปกองนอกสติเอาไว้ก่อน)หรืออีกมุมหนึ่งก็คือ ตัวสติมัน วางกายใจเอาไว้ที่ร่างก่อน ตอนนี้ตัวสติหรือตัวรู้เอง มันออกมาจับอยู่ นอกความเป็นกายใจ ความเป็นโลก...คือ เว้าตรงๆว่ามันสมุทัย ออกมานอกกายใจ จนเด่นชัด

พูดมุมไหน ก็น่าจะเข้าใจได้นะ ถ้าไม่โง่

ตอนนี้ มันคือจิตสติอยู่นอกโลก มันก็จะอุปทานได้ ตาม
1กระแสจิตหรือคลื่นความคิดของคนอื่น ที่ตรงกัน นอกโลกกับเรา(พวกไม่เอาโลก)
2สัญญาเก่า ความอยากไม่อยากที่มีใน ตัวสติตัวรู้ นันเอง

ช่วงนี้ถ้าไม่มีความดีเป็นทุนในใจตน มันจะเพี้ยน อาจเพี้ยน ได้ ดีที่ ผมผ่านการปล่อยวางใจมา ความคิดทั้งหลายเลยทำให้ผมบ้าไปกับมัน ได้ไม่หมด

ตรงนี้ หลายคนที่ไม่ผ่านการปล่อยวางใจมาได้ ถ้ามาถึงตรงนี้ ดูจิตอย่างเดียว แล้ว พยายามยัดเยียดปล่อย ละ ไม่เอา ทิ้ง...เมื่อมีกระแสจิตอื่นคลื่นความคิดอื่นจรมา แล้วปรุงร่วมกับใจเข้า ถ้ายังไม่ผ่านการปล่อยวางใจ...มาแล้ว....สติในตนจะเอาชนะในความคิดพวกนี้ไม่ได้...เพราะมันจะแยกไม่ออกว่า อีนไหนคือใจคิด อันไกนคือตัวสติปรุง....แยกไม่ออกว่า อันไหนคือที่ตนคิด อันไหนคือที่ตนไม่คิด นั่นเพราะ สติยังฝึกมาไม่พอ..นั่นเอง

ทีนี้ ผมกเล่าว่า เมื่อสติผมอยู่นอกโลก มันรับทั้งคลื่นพวกเหนือโลก และสัญญาที่มีเป็นทุน(ความอยากไม่อยากที่สะสมที่ข้ามภพข้ามชาติมา) เมื่อมัน แสดงตน..ผมก็บ้าว่าตนเป็น พระเจ้า พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ อมตะธรรม เทพเจ้า แสดงความเก่ง หาก่อกวนเวปอื่นไปทั่ว

ซึ่ง ถึงจะได้ อาจานที่อยู่เชียงใหม่ ท่านมาสอน...อีก สี่ ห้า ปี จนผม เข้าถึง ความเป็นพระพุทธะ

หรือ ความเป็นมนุษย์ได้..... ก็คือ สอนที่สุดขอสมมุติบัญญัติ ที่สุดของอยาก ที่สุดของรู้ ที่สุดของความคิด ที่สุดของความสงสัย ที่สุดของอัตตาตัวตน

เนี่ย

ไอ้ลิงกัง6เอกวีร์ ไอ้มาจากดิน อ่านให้เข้าใจ แล้วไม่ต้องคิดเอาเอง มากวนส้นteen อีกนะ

 

พวกเรา เหล่ามาชุมนุม ฯ

 

กั๊กๆๆๆๆ

ยิ่งอ้างหลวงปู่ฝั้น ท่านมีแต่ให้ ม้างกาย คือ ต้องแยกกายออกเป็น ส่วนๆ น้ำคูต น้ำหนอง
ละเอียดสุดละเอียด กลางของกลาง ไปเรื่อยๆ จน จิตมันฮวมพริบไป เห็น มหาภูตรูป
เกิดอำนาจกสิณสัญญา ผลิกเป็น อุคหนิมิต ปฏิภาคนิมิต

แล้วเอา ปฏิภาคนิมิตมาฝึก ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า จนจิตมัน ผละออกจากกาย จากรูปขันธ์

กว่าจิตจะละกายเนื้อ เพื่อไป ฝึกพิจารณา สักกายทิฏฐิ โอ้วววววแม่เจ้า ไม่ใช่
แยกภาพหมุนซ้ายขวา รูปยังสังขยารวมกันเป็น ตัวสัตว์ ตัวคน นั่งจุมปุ๊กเห็นกาย
ตนก็ ฮานาก้า ส้มหล่น เราพ้นแว้ว

ท่านขุนผล เขาถึงได้ ถีบ ปฏิเสธการสอน ตัดหางปล่อยวัด เพราะ ไปอ้างการบรรลุ
ด้วย ธรรมตื้นเขิน ท่านบอกว่าไม่ใช่ๆ ยังไม่ใช่ หากบอกว่าใช่ ธรรมครูบาอาจารย์
ของท่านเสียหายหมด ท่านก็เลย ถีบกระเด็นเอา !!!


อุบายในการแพนมุมกล้องนั้น มันจะทำให้เห็น ความแตกต่างของตัวสัญญา และ
ตัวเข้าไปปัก บางคนแพนกล้องเห็น คิ้วตน เห็นตาชี้ๆ ของตน ก็เกิดการปัก !!
เกิดการหลงไหล กูหล่อๆ พอหมุ่นไปทางท้อรูรั่วทั้งหลาย เห็นกองคูต มูตเน่า
ที่ออกมาจากกาย ก็เกิดการผลักไส้ ทำให้เห็นตัวตัณหา ที่มันแส่ส่าย เดียวรัก
เดียวหลงตัวเอง เดี๋ยวก็เบื่อหน่ายกายตัวเองที่เต็มไปด้วยของโสโครก

ฝึกไปเรื่อยๆ จิตมันจะหน่ายจาก กองรูปขันธ์ ห่างออกไป ห่างออกไป เรื่อยๆ
ฝึกกันเรื่อยๆ จนกว่า

จะเกิด นิมิตเห็น กายมันแตกสลายกลายเป็นผุยผง กลายเป็นกองไฟ กลายเป็นเถ้าถ่าน

แล้วฝึกตรงนี้ ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า จนกว่า จิตมันจะหน่าย รูป ข้ามไปฝาก
เหลือจิตดวงเดียว จึงเริ่ม เอา "สักกายทิฏฐิ" กายฝ่ายนามกาย มาพิจารณา
เพราะ ตัวปัญหาการเห็นว่า เป็นตัวเป็นตนนี่ มันอยู่ตรงสังโยชน์ตัวนี้

เรียนธรรมจาก ท่านขุนพล ไม่ถึงเศษขี้เล็บเลย สำคัญว่าหลุดพ้นแล้ว เขาก็ถีบตกสำนักไง

 

ตอนที่ สติรู้มันออกมาสมุทัยนอกโลก ไม่เอาโลก ปล่อยวางกายใจ ไม่สนกายใย...สติที่สมุทัยออกมา มันก็มีสายใยสัมปชัญญะของใจ เชื่อ ระหว่างกายใจ กับสติที่อยู่นอกกายใจอยู่

เมื่อเราเรียนปรมัตถ์ จะเบื่อหน่าย ปล่อยวางความอยากทั่งหลาย ความรู้ ความคิดความสงส้ย อัตตาตัวตนที่ อุปทานมาจาก วิญญาณสัญญาสังขาร ขันธ์ที่ว่าได้...ก็คิอ ตัวสติตัวรู้มันเข้าถึง อนัตตาธรรม นั่นเอง....อาจมีหลายคนเข้าถึงตรงนี้

แต่ ที่ผมถูกสอน ก็คือ เมื่อเข้าถึงความเบื่อหน่าย มันก็ อนัตตาธรรมทั้ง กายใจจิต(ตัวรู้ อัตตาตัวตน) นั่นแหล่ะ....แต่อาจานผมท่านยัง สามารถชี้ทางกลับ คือ สัมปะชัญญะให้หุปกลับมาที่โลก มาที่กายใจได้อีก...ถ้าไม่มีอาจาน มาชี้ ผมก็อาจตายได้ ภายในเจ็ดวัน เพราะมันเหมือน ก้อนหิน นั่นเอง