คุณมีจิตสัมผัส-ความผูกพัน-สื่อพลังพุทธะ พลังเทพหรือไม่

เคยเกิดอาการลักษณะเหมือนกับที่เจ้าของกระทู้ว่ามาค่ะ
แต่เกิดกับบุคลจริงๆค่ะ

 

เคยเกิดอาการลักษณะเหมือนกับที่เจ้าของกระทู้ว่ามาค่ะ
แต่เกิดกับบุคลจริงๆค่ะ

 

เคยเกิดอาการลักษณะเหมือนกับที่เจ้าของกระทู้ว่ามาค่ะ
แต่เกิดกับบุคลจริงๆค่ะ

 

ขอฟ้องร้องคนที่แนะนำกระทู้นี้มาค่ะ เหอๆๆ ให้อ่านตั้งแต่หน้า1 ถึงหน้าร้อย ไม่ไหว ขอข้ามก่อนละกันค่ะ แหะๆๆๆ >.<

 

เราขอขุดรูปเก่านิดหน่อย รู้สึกชอบรูปนี้ เพราะราวกับว่ารูปทั้งสองมันหมุน ไปทางทิศตรงข้ามกันสนุกดี


ส่วนรูปที่ชอบที่สุดคงเป็นรูปนี้



พระแม่อุมา-ปราวตี ถือกำเนิดเมื่อเวลาเที่ยงคืน ระหว่างนั้นหมู่ดาวมฤคศีร อยู่ในแนวเดียวกับพระจันทร์ ในคืนที่ 9 เดือนมธุ (ระหว่างเดือนมีนาคม-เมษายน) ด้วยเหตุที่นางเป็นที่รักยิ่งของทุกคนในครอบครัว จึงได้พระนามว่า พระนางปราวตี ภายหลังพระนางมีความตั้งใจจะออกบำเพ็ญพรต พระนางเมนกาผู้เป็นแม่ได้ทักท้วงและอุทานด้วยวลีว่า " โอ่ ม่า" ซึ่งต่อมาได้แผลงเป็น "อุมา" ดังนั้นพระนางอุมาจึงเป็นอีกพระนามหนึ่งของปราวตี บางทีนิยมเรียกควบกันเลยว่า "พระนางอุมา-ปราวตี"

ฤาษีนารัทแนะนำให้ ปราวตี นุ่งครองผ้าฝ้ายธรรมดาสีเปลือกไม้แห้ง ไปบำเพ็ญพรตที่คงคาวัตวัณเป็นเวลายาวนานถึง 3พันปีเทพ

ฤดูร้อน ทรงก่อกองไฟรายล้อมพระองค์ มั่นคงในการสวดมนตร์ "โอม มนัช ศิวาย"

ฤดูฝน พระนางปราวตีนั่งบนผืนดิน ปล่อยให้ร่างกายชุ่มโชกด้วยน้ำฝน สำรวมจิต ไม่สะทกสะท้าน

ฤดูหนาว ประทับอยู่ในน้ำ ระหว่างหิมะตกในยามราตรี ทรงทำสมาธิด้วยความอดทน ไม่ย่อท้อเอาแต่สำรวมแน่วแน่ต่อศิวะเทพพระองค์เดียวเท่านั้น

ในปีแรก ทรงทานผลไม้เพียงอย่างเดียว ปีที่สองทานผักและผลไม้ ปีที่สามอดอาหารนั่งกรรมฐาน ด้วยแรงสมาธิอันรุนแรงเช่นนี้ ทำให้โลกลุกไหม้ด้วยไฟเพลิงแห่งพลังโยคะของนาง ทั้งสามโลกร้อนรนจนไม่อาจจะทนทานได้ นอกจากนี้พระนางยังทรงยืนขาเดียวอีกด้วย

 

ไม่ค่อยมีอะไรให้อ่านหรอกค่ะแต่มีรูปสวยๆให้ดูเยอะแยะไปหมด ดูไปร้องไห้ไป สะท้านในอกไป ตอนพี่เข้ามาดูก็หน้า 87 เข้าไปแล้ว สู้ๆจ้า^-^

 

สวยมากค่ะ

 

เวลาดูรูปพระรูปเทพหรือเวลาสวดมนต์จะน้ำตาไหล

ดูรูปแล้วรู้สึกตื้นตันใจอยู่ข้างในเหมือนอยากจะร้องไห้ เคยรู้สึกแบบนี้ตอนสวดมนต์ จะร้องไห้สะอึกสะอื้นเลยนะ ไม่รู้ว่าคนอื่นเคยเป็นไหม ก็ยังหาสาเหตุไม่ได้เลยว่าทำไมจึงรู้สึกอย่างนั้น แล้วมันจะสะกดกลั้นไม่ได้เลยนะ ถ้าร้องไห้แบบปกติถ้าเราสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก็จะหายแต่ถ้ามีอาการแบบน้ทำอย่างไรก็ไม่หาย นอกจากจะหยุดสวดมนต์ หรือหากเป็นการมอบภาพ ก็ต้องละสายตาเสียทันที ครั้งแรกที่เป็นก็ตอนที่ไปรับขันธ์มา แล้วเข้าพิธีสวดมนต์แบบยาว แบบเต็มที่นะ หลังจากนั้น ก็สามารถดูดวงให้คนอื่นได้ รู้สึกกับสัมผัสรอบข้าง แต่ว่าเป็นคนที่กลัวผีมาก ๆ กลัวประมาณว่า ที่บ้านมี 2 ชั้น ชั้นสองจะไม่ขึ้นไปเลยถ้าต้องขึ้นไปคนเดียว ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าสิ่งที่ตัวเองเจอเรียกว่าอะไร แต่จะชอบทำบุญทำทานแบบไม่บ่น เต็มใจในการทำบุญทำทานมาก แรก ๆ ก็นึกว่าตัวเองบ้านเพ้อฝัน เห็นอะไร ๆ อย่างที่คนอื่นเค้าไม่เห็น พูดให้ใครฟังก็ไม่ได้ เหมือนเราไม่ปกตินะเนี่ย แต่ตอนนี้ก็พยายามสวดมนต์ไหว้พระ ตั้งสติ แล้วก็ทำบุญทำทานให้เจ้ากรรมนายเวรมาก ๆ เชื่อเรื่องเจ้ากรรมนายเวรมาก ๆ เลยนะ

 

สวยมากค่ะ ขอบคุณนะค่ะ

 

บทสวดที่หลงลืม...

บ่อยครั้ง โดยเฉพาะในยามเช้าๆ รุ่งอรุณ และยามสนธยากาล เป็นความรู้สึกที่ว่าอยากจะสวดมนต์มาก
บทสวดนั้นจะถูกอ่านโอมขึ้นเพื่อบูชาต่อเทวะพระองค์นึง...เหมือนเราเคยสวด เคยท่องมาจนคุ้นเคย
แต่ครั้งจะเปล่งเสียงออกมา กลับไม่รู้ว่าจะท่องอย่างไร เป็นภาษาแบบไหน จำบทสวดไม่ได้เลย...
มีเพียงเสียงอื้ออึงในอก จนรู้สึกอัดแน่น อยากเปล่งถ้อยคำเหล่านั้นออกมา แต่ทำไม่ได้
เพราะอันที่จริงก็ไม่เคยท่องจำบทสวดบูชาเทพเทวา ถ้อยคำเหล่านั้นมันเหมือนผุดขึ้นมาจากสัญญาเดิม
นึกถึงความฝันที่ว่าเราเคยได้นุ่งขาวห่มขาว เกล้าผม เราคนนั้นที่เป็นผู้ชาย สังวัธยายมนตราต่อหน้าเทวรูป ในศิวาลัย
ความรู้สึกที่ว่าเราเคยท่องได้นะ แต่ตอนนี้ กลับหลงลืมไปจนหมดสิ้น...ทำเอาน้ำตาคลอ อยากจะร้องไห้
ที่พอจะทำได้ ก็ทำได้เพียงเปล่งเสียง โอม...ลากยาว กระหึ่มในอก ด้วยความระลึกนึกถึงพระองค์ท่าน...

 

คือใคร

 

ลอง เสริชหาดูในกูเกิ้ล นะครับ มีความเห็นหลากหลายครับ

คร่าวๆ คือ ท่านเป็นผู้ปฏิบัติธรรม และช่วยให้ผู้คนเข้าใจชีวิต
ที่เด่นชัดคือ การสร้างคุณค่าความเป็นมนุษย์ ให้กับเด็กๆ ครับ

;aa31

 

พระศรีอารยเมตไตรมหาโพธิสัตว์

 

ดูใจดีมากๆเลยค่ะ