ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

บรรยากาศภายในงาน

 

ในเช้าวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ ช่วงเวลาที่นั่งสมาธิ ล้างขันธ์ กระตุ้นเซลชีวิต ด้วยการเปล่งเสียง โอม ๒๑ ครั้ง แล้วกำหนดแสงสว่างแห่งความรัก ความเมตตา นั้น อาจารย์โคมฉาย ได้เตรียมผงแร่ลิกไนท์ และผงแร่เหล็กน้ำพี้ วางตรงจุดกึ่งกลาง ที่พวกเรานั่งล้อมวงทำสมาธิกันอยู่ เพื่อรับคลื่นพลังงานที่ลงมาจากจักรวาลต่างดาว และจะนำผงแร่ทั้งสองชนิดนี้ ไปผสมรวมกัน เป็น จตุโลกธาตุ คือ

ลิกไนท์ = ดินประจุไฟ
เหล็กน้ำพี้ = ดินประจุน้ำ

เมื่อนำขึ้นมาสู่บรรยากาศบนโลก ที่มีอากาศ(ธาตุลม) ห่อหุ้มอยู่ จึงครบองค์ธาตุสี่ ขนานนามว่า จตุโลกธาตุ

 

๑.จตุโลกธาตุ เกิดขึ้นมาเพื่อเป็นสื่อสำหรับผู้มีศีลห้าครบบริบูรณ์

๒.ใช้เชื่อมรับ-ส่งคลื่นพลังความคิด ในกรณีที่ไม่สามารถรับคลื่นพลังเข้ามาได้
เนื่องจากผู้นั้น ยังมีกำลังสมาธิอ่อนอยู่ ก็ยังสามารถส่งออกได้ ซึ่งจะแรงกว่าคลื่นรับ

๓.จตุโลกธาตุ เกิดจากใต้ธรณี มีคลื่นพลังศักดิ์สิทธิ์ของพระแม่ธรณีคอยคุ้มครองอยู่
ผู้ใดพกพาจตุโลกธาตุ จะสามารถยืนเหยียบอยู่บนผืนปฐพี ได้อย่างปลอดภัย ทั้งนี้
ต้องอยู่ในเงื่อนไขข้อ ๑ ด้วย

๔.จตุโลกธาตุ ไม่ได้มีไว้ให้จำหน่าย หรือเรี่ยไรทำบุญ แต่มีไว้แจกจ่ายให้กับผู้มีศีล
ผู้ที่มีจิตคิดช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่หวังผลตอบแทน หรือผู้ที่ช่วยเหลือกลุ่มกิจกรรมที่ทำประโยชน์ให้กับสังคมด้วยความบริสุทธิ์ใจ และไม่เรียกร้องสิ่งใดมาสู่กลุ่มเพื่อประโยชน์ตน

แจ้งเพื่อทราบครับ

 

อภัยทาน​

การผูกอาฆาตพยาบาท จองเวร ให้ผลข้ามภพข้ามชาติ

ถ้าเราเปรียบภพชาติเหมือนคืนวัน
การนอนหลับเหมือนการตาย การตื่นนอนเหมือนการเกิด
ภพชาติก็ใกล้ตัวเราเข้ามา

การผูกอาฆาตพยาบาทเหมือนการเข้านอนโดยไม่ได้อาบน้ำชำระร่างกาย
หลับก็ไม่เป็นสุข ตื่นขึ้นมาก็ไม่สดชื่น

ในแต่ละวัน จิตของเราเก็บเกี่ยวเฉี่ยวโฉบอารมณ์รัก โลภ โกรธ หลง อิจฉา นินทา
อาฆาต พยาบาท ขุ่นแค้น ขัดเคือง นานาชนิดเอาไว้

ถ้าไม่มีวิธีชำระก็จะเกิดสนิมใจขึ้นมา
กระทั่งไม่อาจนอนได้อย่างมีความสุขหากไม่ชำระร่างกายฉันใด
ใจที่ไม่ถูกชำระจะทำให้ฝันร้าย อารมณ์หงุดหงิดหลับไม่สนิท ฉันนั้น

การแสดงอภัยทานเป็นการชำระใจ
แม้จะดูพูดง่าย แต่ก็ทำได้ยากหากไม่ฝึกทำจนเป็นปกติ

เพื่อให้เข้าใจง่ายและอยากทำให้ได้
ขอให้เรามาพิจารณาเหตุผล
ถึงความต่อเนื่องของผลกรรมที่มีผลข้ามภพข้ามชาติว่า
ให้ผลเผ็ดร้อนเพียงใด และยังเป็นผลที่เราหนีไม่ได้อีกด้วย
เราต้องถามตนเองก่อนว่า
เราต้องการยุติการเผล็ดผลของกรรมกันคนๆ นั้นเพียงภพนี้
หรือต้องการจะพบเขา จะเจอเขาอีกในชาติต่อๆ ไป

เราต้องการจะยุติปัญหาเหล่านี้เพียงภพชาตินี้
หรือต้องการลากยาวไปถึงภพชาติข้างหน้า
เรามีสิทธิเสรีในตัวเราที่จะหยุดหรือสร้างเหตุต่อไปอีก

บางคน รักมาก หลงมาก เพราะเขาดีมาก
ก็ปรารถนาให้พบกันทุกภพทุกชาติ

บางคนก็อธิษฐานไม่ขอร่วมเดินทาง แต่ก็ไม่ยกโทษ
ในที่สุดผลของการไม่ยกโทษ คือไม่ยอมให้อภัย
ก็เหมือนการผูกสิ่งที่เราไม่ชอบไว้ที่เอวตนเองตลอดเวลา

การให้อภัย จะทำให้เราสามารถยุติปัญหาต่างๆ ได้
เหมือนคนล้างแก้วน้ำสะอาด
ทำให้เหมาะสมที่จะรองรับน้ำบริสุทธิ์ที่เทลงไปใหม่
เหมือนการโยนของที่เราไม่ชอบทิ้งเสีย โดยไม่ต้องเสียดาย

การให้อภัยคือการแสดงกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษย์
อภัยทานนั้นเวลาจะให้ไม่ต้องไปขอใคร
ไม่เหมือนใครมาขอเงินเรา เราต้องควักกระเป๋าให้
แต่ให้อภัย เราไม่ต้องหาจากไหน และไม่รู้สึกว่าเป็นการสูญเสีย

ขอให้เราภูมิใจเถิด เมื่อมีใครมาขอโทษ เมื่อมีใครให้อภัยเรา
หรือเมื่อสำนึกได้ว่า เราได้ทำอะไรผิดพลาดไป ก็ขอโทษกัน

การขอโทษ หรือการให้อภัย มิใช่การเสียหน้า หรือเสียรู้
มิใช่การได้เปรียบเสียเปรียบแต่อย่างใด
หากแต่เป็นการชำระใจให้สะอาด เหมือนภาชนะสกปรก ก็ชำระล้างให้สะอาด

ในชีวิตที่เหลืออยู่นี้ อาจจะดูเหมือนยาว
แต่มีใครบอกได้ว่าเราจะอยู่ได้ปลอดภัยถึงวันไหน
เราต้องการความทรงจำที่เลวร้าย หรือต้องการความทรงจำที่ดีในชีวิต

เราต้องการนั่งนอนอย่างมีความสุข มีชีวิตอยู่ด้วยความอิ่มเอิบ
หรือต้องการมีชีวิตอยู่ด้วยการถอนหายใจด้วยความทุกข์และกังวลใจ
สิ่งเหล่านี้กำหนดได้ที่ตัวเราเอง กำหนดวิธีคิดให้ถูกต้อง

ความคิดเป็นสิ่งที่ทรงพลังมาก
สุขหรือทุกข์ของมนุษย์อยู่ที่วิธีคิด

คิดเป็นก็พ้นทุกข์
คิดไม่เป็น แม้แต่เรื่องมิใช่เรื่อง ก็อาจเกิดเรื่องได้

ขอให้เรามาคิดดูว่า ในชีวิตของเราคนหนึ่ง
อย่างเก่งก็อยู่ได้ ๗๕ ปี เกินนี้ไปถือเป็นกำไรชีวิต
ทำไมเราจะเสียเวลามาครุ่นคิดเรื่องไร้สาระ
ทำไมเราจะต้องเสียเวลามาทำเรื่องที่ทำให้เกิดทุกข์

การยอมกันเสียบ้าง ก็เป็นความสุขได้ไม่ยาก
เราอาจคิดว่า การให้อภัยบ่อยๆ แก่คนบางคน
เขาอาจจะไม่ปรับตัว ยังก่อเหตุอยู่เสมอๆ
งานก็ไม่สำเร็จ ยังเหลวไหลอยู่เหมือนเดิม
นั่นอาจเป็นเหตุผลในการทำงาน

แต่สำหรับเหตุผลของใจนั่น
เมื่อให้อภัย ใจเราก็เบา

การยกโทษ อาจดูเหมือนเรายอม
เราไม่ติดใจ ไม่เอาเรื่อง แล้วจะทำให้เขากำเริบ
ส่วนเราเสียเปรียบ

ความจริงไม่ใช่
เรากำลังบำเพ็ญบารมีขั้นสูง คือ “อภัยทาน”
อันเป็น “ทานบารมี” ที่สูงส่ง
การยอมแพ้อาจเป็นชัยชนะยิ่งใหญ่ข้ามภพชาติ

ขอให้สังเกตความเปลี่ยนแปลงทางกายภาพ
เวลาเราโกรธ เกลียด พยาบาทใคร
สีหน้าของเราจะเปลี่ยนไป เลือดในร่างกายจะผิดระบบ
เช่น เวลาโกรธจัด จิตที่ถูกครอบงำโดยอารมณ์ร้าย
ก็มีลักษณะเช่นเดียวกันคือ ความรุ่มร้อนไม่พอใจ ทำอะไรก็กังวลเป็นทุกข์
แต่พอยกโทษให้ ก็จะรู้สึกทันทีว่า ยิ้มได้ จิตเบาสบาย
ที่เปรียบกันว่าเหมือนยกภูเขาออกจากอก
รู้สึกจิตเป็นอิสระทันทีเพราะหมดห่วง หมดทุกข์ หมดสนิมที่จะกัดกร่อนจิตใจ

วิธีคิด มีความสำคัญมากสำหรับชีวิตของคน
เรามักได้ยินเสมอๆ ว่า แพ้หรือชนะอยู่ที่กำลังใจ
แท้จริงแล้ว คำว่า “กำลังใจ”
ก็คือวิธีคิดนั่นเอง พลังที่ยิ่งใหญ่ของมนุษย์ คือการที่ “ใจ” มีกำลัง

มนุษย์เราจึงต้องสร้างกำลังใจให้แก่กันและกัน
กำลังใจเป็นสิ่งที่ให้ไม่รู้จักหมด
ยิ่งเราให้คนอื่นได้มากเท่าไหร่ กำลังใจก็จะยิ่งเกิดขึ้นแก่เรามากเท่านั้น
เหมือนวิชาความรู้ ยิ่งให้ยิ่งพอกพูน ยิ่งหวงไว้เฉพาะตัวก็ยิ่งหดหาย
การให้อภัย อาจพูดง่าย แต่ทำยาก
แม้จะเป็นเรื่องยาก เพราะใจไม่อยากทำ
แต่ก็สามารถทำได้เมื่อเราฝืนใจทำ
และจะเป็นความสุขใจในภายหลังเมื่อครวญคำนึงถึง

การตอบรับซึ่งกันและกัน
ถ้าเป็นความดี เป็นความรัก ความอบอุ่นก็ดีไป
แต่ถ้าเป็นความเกลียด ความโกรธ
สิ่งที่จะตามมา คือการรับรู้และเก็บอารมณ์ทั้งโกรธและเกลียดนั้นไว้ด้วยกันทั้งสองฝ่าย

เมื่อรู้แล้วก็ควรสละอารมณ์นั้นด้วยตัวเราเองก่อน
เพื่อป้องกันจิตเรามิให้เป็นทุกข์เพราะคนนั้นเป็นเหตุ
เราอาจคิดเสมือนหนึ่งไม่ได้มีเขาอยู่ในโลกนี้เลยก็ได้
การให้อภัยเขา คือคิดถึงเขาในฐานะเพื่อนร่วมเกิด แก่ เจ็บ ตาย
ไม่สมควรจะไปยึดเป็นรักเป็นชัง
ก็เมื่อแม้แต่รัก ท่านยังสอนให้เราละทิ้ง มิให้ยึดติด
แล้วทำไมเราจะยังมองเห็นโกรธเป็นสิ่งที่จะต้องยึดมั่นอยู่ได้

พระศรีญาณโสภณ (สุวิทย์ ปิยวิชฺโช)​

 

" หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด " ​

คาถาบูชาท่าน คือ นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา
ชาติกาล 3 มีนาคม พ.ศ. 2125
ชาติภูมิ บ้านเลียบ ต.ดีหลวง อ.สทิงพระ จ.สงขลา
บรรพชา เมื่ออายุได้ 15 ปี
อุปสมบท เมื่ออายุ 20 ปี
มรณภาพ 6 มีนาคม พ.ศ. 2225
สิริรวมอายุได้ 99 ปี
คติธรรมคำสอน ของ หลวงปู่ทวด
ธรรมประจำใจ
พูดมาก เสียมาก พูดน้อย เสียน้อย ไม่พูด ไม่เสีย นิ่งเสีย โพธิสัตว์
ละได้ย่อมสงบ
ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ ล้วนแต่เคลื่อนที่ไปสู่ความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ทุกอย่างในโลกนี้ เคลื่อนไปสู่การสลายตัวทั้งสิ้น ไม่ยึด ไม่ทุกข์ ไม่สุข ละได้ย่อมสงบ
สันดาน
ภูเขาถูกมนุษย์ทำลายลงมาได ้
แต่สันดานของคนเราที่นอนนิ่งอยู่ในก้นบึ้ง
ซึ่งไม่เหมือนกันย่อมขัดเกลาให้ดีเหมือนกันได้ยาก
ชีวิตทุกข์
การเกิดมาเป็นมนุษย์ชาติหนึ่ง จะว่าประเสริฐก็ประเสริฐ จะว่าไม่ประเสริฐก็ไม่ประเสริฐ
จะเห็นได้ว่า ตื่นเช้าก็มีความทุกข์เข้าครอบงำ
จะต้องล้างหน้า ล้างปาก ล้งฟัน ล้างมือ
เสร็จแล้วจะต้องกินต้องถ่าย นี่คือความทุกข์แห่งกายเนื้อ
เมื่อเราจะออกจากบ้าน
ก็จะประสบความทุกข์ในหมู่คณะ ในการงาน ในสัมมาอาชีวะ การเลี้ยงตนชอบ
นี่คือ ความทุกข์ในการแสวงหาปัจจัย
บรรเทาทุกข์
การที่เราจะไม่ต้องทุกข์มากนั้น
เราจะต้องรู้ว่า เรานี้จะต้องไม่เอาชีวิตไปฝากสังคม เราต้องเป็นตัวของเราเอง
และเราจะต้องวินิจฉัยในเหตุการณ์ที่จะเข้ามาเกี่ยวข้องกับตัวเราว่า สิ่งใดเราควรทำ สิ่งใดไม่ควรทำ
ยากกว่าการเกิด
ในการที่เราเกิดมา ชีวิตแห่งการเกิดนั้นง่าย แต่ชีวิตแห่งการอยู่นั้นสิยาก
เราจะทำอย่างไรให้อยู่ได้อย่างสุขสบาย
ไม่สิ้นสุด
แม่น้ำทะเล และมหาสมุทร ไม่มีที่สิ้นสุดของน้ำ ฉันใด
กิเลสตัณหาของมนุษย์ก็ย่อมไม่มีที่สิ้นสุด ฉันนั้น
ยึดจึงเดือดร้อน
ทุกวันนี้ เกิดความทุกข์ ความเดือดร้อน ก็เพราะมนุษย์ไปยึดโนน่ ยึดนี่
ยึดพวกยึดพ้อง ยึดหมู่ยึดคณะ ึดประเทศเป็นสรณะ โดยไม่คำนึงถึงธรรมสากล
จักรวาลโลกมนุษยนี้ ทุกคนมีกรรมจึงเกิดมาเป็นสัตว์โลก
สัตว์โลกทุนคนต้องใช้กรรมตามวาระ ตามกรรม
ถ้าทุกคนยึดถือเป็นอารมณ์ ก็จะเกิดการเข่นฆ่ากัน เกิดการฆ่าฟันกัน
เพราะอารมณ์แห่งการยึดถืออายตนะ ฉะนั้น ต้องพิจารณาให้ถ่องแท้ว่า
สิ่งใดทำแล้ว สัตว์โลกมีความสุข สิ่งนั้นควรทำ นี่คือ หลักความจริงของธรรมะ
อยู่ให้สบาย
ในภาวะแห่งการที่จะอยู่อย่างสบายนั้น
เราต้องอยู่กันอย่างไม่ยึด อยู่กันอย่างไม่ยินดี อยู่กันอย่างไม่ยินร้าย
อยู่กันอย่างพยายามให้จิตวิญญาณของนามธรรมนั้นเหนืออารมณ์
เหนือคำสรรเสริญ เหนือนินทา เหนือความผิดหวัง เหนือความสำเร็จ เหนือรัก เหนือชัง
ธรรมารมณ์
การอยู่อย่างมีธรรมารมณ์ คือ การอยู่เหนือความรู้สึกทั้งปวง
อยู่อย่างรู้หน้าที่การเป็นคน และรู้หน้าที่ในการงาน คือ รู้ว่าสิ่งที่เราทำนั้น เป็นสิ่งที่เราต้องทำ
ไม่ใช่ทำเพื่อหวังผลตอบแทน เพราะถ้าเราทำงานเพื่อหวังผลตอบแทนต่างๆ แล้ว
ถ้าสิ่งต่างๆไม่สัมฤทธิ์ผลตามความหวังนั้น เราย่อมเกิดความโทมนัส เสียใจน้อยใจ เป็นทุกข์
กรรม
ถ้าเรามีชีวิตอยู่อย่างทีว่า
เกิดเพราะกรรม อยู่เพื่อกรรม ทำเพราะกรรม ตายเพราะกรรมแล้ว
ชีวิตการเป็นมนุษย์ย่อมมีความภิรมย์ มีความรื่นเริง
มารยาทของผู้เป็นใหญ่
ผู้ใหญ่ไม่ใช่อยู่ที่เกิดก่อน ผู้ดีไม่ใช่อยู่ที่เรียนสูง
มารยาทจรรยาของการเป็นผู้ใหญ่ ก็คือต้องสุขุมรอบคอบ และไม่ยึดติดเสียงเป็นหลัก
คือ ต้องไม่หวั่นไหวกับคำนินทาและสรรเสริญ
โลกิยะ หรือ โลกุตระ
คนที่เดินทางโลกุตระ ย่อมไปดีทางโลกิยะไม่ได้
คนที่เดินทางโลกิยะ ย่อมสำเร็จทางโลกุตระได้ยาก เพราะอะไร ?
ถ้าคนหนึ่งสำเร็จได้ทั้งโลกิยะ และโลกุตระง่ายแล้ว
ทำไม องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธโคดม ต้องสละราชบัลลังก์แห่งจักรพรรดิไปเป็นธรรมราชาเล่า ?
ถ้าเป็นไปได้ พระองค์เป็นมหาจักรพรรดิพร้อมทั้งธรรมราชา ไม่ดีหรือ ?
แต่มันเป็นไปไม่ได้ เพราะโลกของโลกิยะและโลกุตระเดินคู่ขนานกัน
เราต้องตัดสินใจ ต้องมีความเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญในการที่จะเลือกทางใดทางหนึ่ง
ศิษย์แท้
พิจารณากายในกาย พิจารณาธรรมในธรรม พิจารณาวิญญาณ ในวิญญาณ
นั่นแหละ คือ สานุศิษย์อันแท้จริงของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
รู้ซึ้ง
ทุกอย่างจะต้องมีเหตุ เมื่อมีเหตุจึงจะมีผล ผลนั้นเกิดจากเหตุ
เราได้วินิจฉัยข้อนี้แล้ว เราจึงรู้ซึ้งถึงพุทธศาสนา
ใจสำคัญ
การทำบุญนั้น จะต้องทำด้วยจิตใจบริสุทธิ์
จะต้องทำด้วยความศรัทธา
ผลสะท้อนมันจะเกิดขึ้นเกินความคาดหมาย
หยุดพิจารณา
คนเรานี้ ถ้าไม่มีอะไรทำอยู่ในที่วิเวกคนเดียว จิตมันจะฟุ้งซ่าน
และถ้าภาวะนั้น ตนไม่ปล่อยให้จิตฟุ้งซ่านไปเรื่อยๆ คือ หยุดพิจารณา
แล้วค้นสัจจะของ ศีล สมาธิ ปัญญา ย่อมที่จะค้นหาสัจจะในธรรมะได้
บริจาค
ทำบุญสังฆทานเป็นจาคะ จาคะเป็นการบริจาคโภคทรัพย์ภายนอก
การสวดมนต์เป็นการภาวนา การภาวนาเป็นการบริจาคภายใน
เพราะฉะนั้น ถ้านับในด้านทิพย์อำนาจ
การบริจาคภายในย่อมได้กุศล มากว่า การบริจาคภายนอก
นี่คือเรื่องของนามธรรม
ทำด้วยใจสงบ
เราจะทำบุญก็ดี เราจะทำอะไรก็ดี จงทำด้วยความสงบ
อย่าทำด้วยอารมณ์แห่งความร้อน เพราะการทำด้วยอารมณ์ร้อนนั้น มันจะพาเราไปสู่หายนะ
เมื่อเกิดอารมณ์ร้อน เราจะทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง จงอย่าทำ
นั่งให้จิตใจมันสบายเสียก่อน เมื่อจิตใจสบายแล้ว ปัญญาก็เกิด
เมื่อเกิดปัญญาแล้ว จะทำสิ่งใดก็เป็นไปโดยความสะดวก
มีสติพร้อม
จะทำสิ่งใดก็ตาม เราต้องมีสติพร้อม
คือ อย่าให้มีโทสะ อย่าให้อารมณ์เข้ามาควบคุมสติ
อย่าให้เรื่องส่วนตัวและขาดเหตุผล มาอยู่เหนือความจริง
เตือนมนุษย์
มนุษย์ผู้ใด เห็นแก่งานส่วนตัว มนุษย์ผู้นั้น จะไม่มีง านทำในไม่ช้า
มนุษย์ผู้ใด เห็นแก่ทรัพย์ส่วนตัว มนุษย์ผู้นั้น จะไม่มีทรัพย์ครองในไม่ช้า
มนุษย์ผู้ใด เห็นแก่นอนมาก มนุษย์ผู้นั้น จะไม่ได้นอนในไม่ช้า
พิจารณาตัวเอง
คืนหนึ่งก็ดี วันหนึ่งก็ดี ควรให้มีเวลาว่างสัก 5 นาที หรือ 10 นาที ไม่ติดต่อกับใคร
ให้นั่งเฉยๆ คิดถึงเหตุการณ์ที่เราทำไปแต่ละวันๆ ว่า ที่เราทำไปนั้นเป็นอย่างไร
คือให้ปลีกตัวมีเวลาเป็นของตัวเองบ้าง คิดเอาแต่เรื่องของตัว อย่าไปคิดเรื่องของคนอื่น
เพราะมนุษย์เราส่วนมากทุกวันนี้ มักเอาแต่เรื่องของคนอื่นมาคิด ไม่ค่อยคิดเรื่องของตัวเอง

คัดลอกจากหนังสือ เรียนธรรมะบูชาพระสุปฏิปันโน เล่มของหลวงปู่ทวด ​

​

 

Bangpong รับมอบพระหลวงปู่ทวดจาก อ.สุดใจ

 

​

พ่อสันโดษเเจ้งมาเเล้วว่า ขณะนี้พายุหิมะเข้าครั้งที่สอง เเละ ไฟดับไปหนึ่งรอบเป็นที่เรียบร้อย

ก็รอดูต่อไปว่าจะเกิดอะไรอีกหรือไม่ เเต่คราวนี้สันโดษบอกให้พ่อเก็บรายละเอียดมาฝากเพื่อนๆในเว็บเหมือนเดิม

เมื่อปีสองปีก่อนเวลาที่สันโดษทราบว่า ที่ไหนจะเกิดพายุ ภัยพิบัติ ซึนามิ หรือ ภัยพิบัติใดๆก็ตาม

เมื่อสันโดษทราบ สันโดษจะเก็บภาพของตาพายุ หรือ ภาพถ่ายดาวเทียมของต้นกำเนิดภัยพิบัติ

นำมาสร้างกระทู้ในห้องภัยพิบัติ โดยอัพโหลด บทสวดเเผ่เมตตาให้กับเจ้ากรรมนายเวรของประชาชนกลุ่มนี้

หรือ บทสวดรัตนสูตร เพื่อปกป้องประเทศหรือจังหวัดที่กำลังจะเกิดภัยพิบัติ

เพราะดวงตาของเรา คือ คำตอบของจักรวาล

ดังนั้นอะไรก็ตามที่ผ่านหู ผ่านตา เราจะสร้างจินตนาการปกป้องได้ง่าย

โดยที่เราจินตนาการว่าสถานที่เหล่านั้นปลอดภัย เเละ เราก็อุทิศส่วนกุศลให้กับวิญญาณที่โมโห

เนื่องจากไม่มีคนอุทิศส่วนกุศลไปให้ จิตวิญญาณเหล่านั้น

จึงก่อตัวเป็นพลังงานเพื่อทำลายผู้คนเเละสร้างความเดือดร้อนในทุกย่อมหญ้า

เพียงเเต่หากประเทศนั้นมีคนนับถือศาสนาพุทธ เเละ เชื่อเรื่อง จิตวิญญาณที่ต่ำต้อย

ไม่ใช่เพียงเเต่นับถือเเต่พระเจ้า เเละ ปัดรังควาญวิญญาณชั่วร้าย ปัญหาเหล่านี้ก็จะไม่เกิด

ศาสนาพุทธ สอนให้ทำบุญเเละอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย รวมทั้ง ท่านก็ให้เมตตาวิญญาณสัมพเวสี

รวมทั้งเมตตาสรรพสัตว์ ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน สังเกตุได้จาก พื้นที่ใดๆที่ มีความสุขสงบเเละเย็นกายสบายใจ

กลางคืนนอนหลับ เดินทางสะดวก เเละ มีอาหารพร้อมบริบูรณ์ นั้นเพราะผลบุญของบุคคลผู้นั้นเอง

 

อันนี้ไม่รู้ว่าบัตรคิวสแกนกรรมของใคร



ญาติธรรมจารยูคริน(Ukrin)




อาจารย์ CHAYA MARUTY






บก.หนังสือพุทธามหาเวท

 

อย่างที่ทราบกันดีว่า มีบุคคลกลุ่มนึงที่ต้องการทำลายโลกด้วยอุปกรณ์ที่ล้ำสมัยเกินกว่าคนธรรมดาอย่างเราจะเข้าใจ

ในการสร้างภัยพิบัติทางธรรมชาติ มากว่า 200 ปี เเต่พวกเราโชคดีที่ได้เกิดในใต้ร่มพระพุทธศาสนา

จึงทำให้สามารถที่จะปกป้องประเทศด้วยพลังจิตของคนไทยด้วยกันเอง

ภัยพิบัติทางธรรมชาติที่วิปริตทุกวันนี้ เป็นฝีมือของกลุ่มผู้ต้องการปกครองโลก

โดยสร้างศาสนาหลักของโลกให้ผู้คนนับถือเเละเชื่อฟัง

ใส่คำสอนเเละคำทำนายที่คล้ายคลึงกันเพื่อป้องกันผู้คนทรยศเเละสร้างกฎเำื่พื่อให้ตนเองสามารถควบคุมได้

ปิดหู ปิดตา จักรวาล ด้วยการเรียกคนที่สามารถเห็น จิตวิญญาณเเละจินตนาการมากเกินไปว่าฟุ้งซ่าน

จนสร้างสถานพยาบาลเเละสถานที่กักขังบุคคลเหล่านั้น เเละตราหน้าว่า พวกนี้สติไม่สมประกอบ

จริงๆเเล้ว พวกเราถูกสังคมโลก ผู้ปกครองโลก ปิดบังความรู้ทางจิตวิญญาณให้ทั้งสิ้น

สอนเราให้จำ ให้ได้มากที่สุด เเละเรียนสูงให้มากที่สุด เพื่อที่จะได้มีเงินเยอะที่สุด

เพื่อจะได้มีเพื่อนที่ดีทีสุด เเละ คนรัก เเละ สร้างครอบครัวที่ดีที่สุด เพราะทุกคนต้องมี

นั้นคือ สังคมที่ทุกคนได้ถูกปลูกฝังมาตั้งเเต่เกิดจนเติบโตมา

พวกเขาต้องการ ปิดจิตให้ความคิดอยู่เหนือจิตวิญญาณ

เมื่อจิตมีเเต่ความคิด จิตไม่มีที่ว่าง ใจไม่เปิดรับ สัมผัสที่หก หรือ สัญชาตญาณจึงสูญเสียไป

เพราะพวกเขาต้องการให้มนุษย์โลกที่พวกเขาสร้างขึ้นมาตัดสัญญาณการติดต่อกับทั้งห้วงจักรวาล

เพื่อครอบครองอณาจักรบนโลกใบนี้ เเละกอบโกยทรัพยากรให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยนำทรัพย์สินเงินทองมาเป็นตัวล่อเเลกกับจิตวิญญาณ

มนุษย์ทุกวันนี้ไม่เหลือจิตวิญญาณอีกเเล้ว เพราะพวกคุณขายจิตวิญญาณให้กับทรัพย์สินต่างๆที่พวกคุณครอบครองเเล้ว โดยที่พวกคุณไม่รู้ตัว

คุณไม่มีเงิน ไม่มีบ้าน ไม่มีอาหาร ไม่มีอะไร ย่อมเป็นหนี้

ยอมขายตัว ขายเพื่อน ขายลูกสาว ทำร้ายผู้อื่นทั้งทางใจเเละกาย เพื่อเงิน เพราะคุณต้องการสิ่งเหล่านี้

นั้นคือ การขายจิตวิญญาณของคุณไปโดยอัตโนมัติโดยที่พวกคุณไม่ได้รู้ตัวเลย

โลกมนุษย์เเทบจะไม่เหลืออะไรอีกเเล้ว เพราะโดนคนกลุ่มนี้ทะยอยยักหยอกทรัพยากรธรรมชาิติ

ทำลายโลกเเละนำพาพวกเขามาอาศัยเบียดเบียนโลกใบนี้ขึ้นเรื่อยๆตั้งเเต่อดีตกว่าเเสนปี

มนุษย์ทุกวันนี้ คือ วิวัฒนาการจากมนุษย์ต่างดาวไม่ใช่ สิ่งที่เกิดจากโลกใบนี้่

เเต่จะไปโทษบุคคลเหล่านี้่ไม่ได้เช่นกัน เพราะเรามีโอกาส เเละ มีอิสรภาพในการเลือก

เเต่เราเลือกในสิ่งที่เราคิดว่า ดีที่สุดกับชีวิตเราเเละครอบครัวเรา เเทนที่จะเลือกสิ่งที่ใจต้องการ

ปัญหาสุดท้ายที่เกิดมา คือ พลังงานที่เราควรจะได้ คือ ความสุข

ความรัก เเละ ความเมตตาจึงหมดไปภายในจิตใจของมนุษยชาติ

ต้นเหตุ เพียงเพราะว่า พวกเขาเหล่านั้นรักคนอื่นมากเกินไป จนลืมรักเเละเคารพตัวตนเอง

จะมีใครสักกี่คนที่จะพูดคนเดียว ปลอบตัวเอง เเละ ทำตามใจตัวเอง

หากคุณคิดจะปฏิบัติธรรมในศาสนาของคุณเพียงเพื่อสงบเเละค้นหาตัวตนตัวเองจริงๆ

เริ่มต้นไม่ยากเเค่ส่องกระจกเเละลองพูดคนเดียวว่า ต่อนี้ไปฉันจะดูเเลตัวฉันให้ดี

หากคุณสามารถรักตัวเองเเละยอมรับฟังความรู้สึกตัวเองได้เเล้ว

คุณจะเห็นเองว่า จิตวิญญาณที่ถูกขังเขาจะออกมาเองง่ายๆไ้ด้จริงหรือไม่จริง

 

แร่ลิกไนท์จัดหาโดยคุณกังวาล ศูนย์อบรมแม่เมาะ
แร่เหล็กน้ำพี้ อาจารย์จุกกับอาจารย์เม้า
จัดหาเมื่อครั้งผมได้รับสื่อครั้งแรก เมื่อตอนไปแม่เมาะ
และเมื่ออาจารย์เม้าไปเมืองลับแล
เค้าเห็นผมยังไม่ได้ทำอะไร เลยให้สื่อมาที่พี่เม้า และให้พี่เม้าสื่อมาอีกที เพราะนึกว่าเรารับสื่อไม่ได้ อิอิ ตามธรรมเนียบโคมฉายละครับ ทำเป็นไม่รู้เรื่องจะดีที่สุด เพราะไม่ต้องทำอะไร แต่รอบนี้เล่นส่งสัญญาณไปที่ท่านเม้า เลยต้องดำเนินการตามนั้นเพราะไม่งั้นผมเก็บเงียบแน่ๆ :'(

แจ้งผ่านคนนี้แหละ moun-ta-in ตอนนี้ แต้ม + เป็น M+

 

ดอกไม้ให้ต่างดาวค่ะ

 

จารเม้าท์ปรับจูนเสาสัญญานให้กับ Dalink

 

๑๑๐ มาแล้ว อ่านให้แล้ว ไปแล้ว ไม่ได้ถามชื่อ
ชอบไหม ตรงไหม ไม่รู้
บอกแล้ว ถ้าไม่ชอบรายการ อย่าต่อว่าทีวี

 

๑.จตุโลกธาตุ เกิดขึ้นมาเพื่อเป็นสื่อสำหรับผู้มีศีลห้าครบบริบูรณ์

๒.ใช้เชื่อมรับ-ส่งคลื่นพลังความคิด ในกรณีที่ไม่สามารถรับคลื่นพลังเข้ามาได้
เนื่องจากผู้นั้น ยังมีกำลังสมาธิอ่อนอยู่ ก็ยังสามารถส่งออกได้ ซึ่งจะแรงกว่าคลื่นรับ

๓.จตุโลกธาตุ เกิดจากใต้ธรณี มีคลื่นพลังศักดิ์สิทธิ์ของพระแม่ธรณีคอยคุ้มครองอยู่
ผู้ใดพกพาจตุโลกธาตุ จะสามารถยืนเหยียบอยู่บนผืนปฐพี ได้อย่างปลอดภัย ทั้งนี้
ต้องอยู่ในเงื่อนไขข้อ ๑ ด้วย

๔.จตุโลกธาตุ ไม่ได้มีไว้ให้จำหน่าย หรือเรี่ยไรทำบุญ แต่มีไว้แจกจ่ายให้กับผู้มีศีล
ผู้ที่มีจิตคิดช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่หวังผลตอบแทน หรือผู้ที่ช่วยเหลือกลุ่มกิจกรรมที่ทำประโยชน์ให้กับสังคมด้วยความบริสุทธิ์ใจ และไม่เรียกร้องสิ่งใดมาสู่กลุ่มเพื่อประโยชน์ตน

แจ้งเพื่อทราบครับ<!-- google_ad_section_end -->

 

เมื่อเช้าได้มีโอกาสคุยโทรศัพท์กับพี่ juksuawat เป็นครั้งเเรกเเละได้เเลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างคนสองคน

สิ่งที่เราเเลกเปลี่ยนกัน คือ ประสบการณ์ที่ผ่านมาในอดีตของตนเอง

พวกเราไม่ได้พูดคุยเเละต้องการที่จะเป็น คนของกลุ่มใดกลุ่มนึง

พวกเรามีความเห็นที่เหมือนกัน คือ พวกเราไปตามที่ำพวกเราต้องไป

ความคิดขัดเเย้งกับจิตใจภายในตัวเองเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นประจำ

เเต่สุดท้ายเมื่อเราจะต้องทำสิ่งใดก็ตามเราจะได้ทำเองในที่สุด

หรือ ทางศาสนาเรียกว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม หรือ โชคชะตาพาไป

สันโดษอธิบายเรื่องเกี่ยวกับ พลังงานจักรวาลเเละพลังจิตว่า ทุกอย่างทำได้ง่ายมากเมื่อเราไม่คิด

เเละเล่าเรื่องต่างๆในอดีตเกี่ยวกับประสบการณ์ที่มีได้ช่วยเหลือผู้คน

ได้เห็นเเละพบเจอผู้มีพลังจิตสูงๆ ร่างทรงองค์เทพ ตั้งเเต่เด็กจนอายุสูงวัย

บุคคลสำคัญต่างๆที่มีผู้คนศรัทธาที่มีลูกศิษย์ลูกหามากมายนับไม่ถ้วน

สันโดษบอกตามตรงเลยว่า สันโดษไม่ต้องการตกอยู่ในสภาพเเบบนั้น

ที่มีคนมาหน้าบ้านตัวเองเเละมารอให้เราช่วย จาก 1 เป็น 10 จาก 10 เป็น 100

เเละเคยมาให้ช่วยฟรี (มีสปอนเซอร์ คือ เจ้านายเก่าสันโดษเอง)

เนื่องจากมีการบอกต่อเป็น คนต้องการแก้กรรม รักษาโรค หลัก 1 พัน 2 พันคนขึ้นไป ก็มี

เพียงเพื่อสอนวิธีเเก้กรรมเเละมารับยาสมุนไพรกลับไปทาน

ทั้งๆที่จริงๆเเล้ว ไม่ต้องมาก็ได้ ทำตามที่สอนๆไปก็รักษาได้เหมือนกัน

เเต่ตามภาษาของมนุษย์เกจิอาจารย์ที่ไหนเก่งรักษาได้ ก็เเห่กันไปหา

เเล้วสรุปสุดท้ายพอพวกคุณรักษาได้ คุณก็บริจาคตอบเเทนเป็นปัจจัย

เเต่ละคนก็มีลูกศิษย์ลูกหา เป็นคนร่ำรวย คนฐานะปานกลางก็พร้อมจะให้คุณ

เเต่ทั้งหมดทั้งมวลคุณก็ช่วยเขาได้เท่านั้น เเละ สิ่งที่เขาพามาก็ คือ ผู้คนกลุ่มคน

จนกลายเป็น ลัทธิไปโดยปริยาย เเละ นั้นก็ คือ สาเหตุที่สันโดษไม่เคยอยู่กับกลุ่มไหนได้นานๆ

เพราะจิตของสันโดษรู้ว่า ตัวเราไม่ได้ต้องการอะไรนั้นเอง
​

เเต่ถ้าคุณไม่ได้เป็นอะไรก็อย่าไปรักษากับสถานที่เหล่านี้เลยค่ะ

เพราะเป็นเเหล่งที่มีเเต่คนป่วยเยอะ ให้คนที่เขาไม่ทราบเรื่อง พลังจิตไปรักษาจะดีกว่า

คนป่วยไปรวมกันยิ่งทำให้อาการหนักขึ้นเรื่อยๆ

สันโดษไปทุกครั้งจะรู้สึกเหนื่อยมากๆทุกครั้ง

เพียงเเค่พวกคุณขอขมากรรมเเละสวดมนต์นั่งสมาธิบ่อยๆก็จะหายเองเเน่นอน

อาจจะเป็นเพราะระบบของสันโดษเเตกต่างจากคนอื่นๆ

จึงไม่เคยได้ทำอะไรได้นาน เหมือนคนจับจด พอทำตรงนู่น สักพักก็ต้องเปลี่ยน ไปทำอย่างอื่น

พอเจอคนนั้นคนนี้ไม่นานก็ต้องไปเจอคนอื่นๆ เรียนเรื่องใหม่ๆ เเละ บอกเล่าประสบการณ์ผ่านกระทู้เพียงเท่านั้น

สันโดษถึงบอกว่า สันโดษเป็นเพียงนักเรียนที่ไม่มีวันเรียนจบหลักสูตรสักที

เพราะ ความรู้ของจิตยังคงโหยหาคำตอบจาก ข้อสงสัยต่างๆมากมายอยู่ตลอดเวลา

ทั้งชีวิตตัวเอง มีโอกาสเจอเเต่ คนพิเศษ มีพลังจิต มีคณธรรมเเละ เก่งมากๆ ตลอดเวลา

ทั้งทางโลก เเละ ทางธรรม ทำให้ตัวเองรู้สึกว่า เราโง่มาก เเละไม่มีวันที่เราจะเก่งทางใดทางนึง

เพราะเมื่อเราเจอความมหัศจรรย์จากคนหนึ่งคน จนเกิดศรัทธาต่อคนๆนั้น

ไม่นานสันโดษก็จะเจอคนใหม่ที่มีความเก่งเเละน่าศรัทธาอีกเเขนงนึงไปเรื่อยๆ

ปัญญาในการเรียนรู้ ไม่เคยอยู่นิ่งเเละสันโดษก็เชื่อว่า ตัวเองคงจะเป็นนักเรียนของจิตวิญญาณตัวเองตลอดไป

เพราะทุกวันนี้ ไม่มีวันไหนที่ไม่ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆจากสิ่งต่างๆรอบกายเลยค่ะ
​