เรื่องเด่น ขอใช้พื้นที่เตือน!! และสารภาพ

ผมเชื่อว่า เรื่องราวของคุณ เอื้อมบุญ จะเป็นแรงผลักดันให้เรา ๆ นั้น
หันมาใส่ใจใน ศีล กันมากขึ้น รวมถึงเรื่อง กฏแห่งกรรมทั้งปวง
อดีตที่ผ่านมา แม้เราจะย้อนเวลากลับไปเปลี่ยนแปลงแก้ไขมันไม่ได้
แต่ก็ใช่ว่า เราจะทำให้มันดีกว่าเดิมไม่ได้ เพียงมีสติ รู้ทำ รู้ละ ในปัจจุบัน
ความหลังคือบทเรียนอันมีค่า อย่างน้อยก็มี หิริ โอตัปปะ ระลึกรู้อยู่เสมอ

แม้ผลกรรมนั้น อาจจะทำให้คุณเศร้าหมอง ก็หาใช่ว่าจะเป็นเช่นนั้นเสมอไป
เพราะสิ่งนั่น ๆ จะเป็นเครื่องสร้างกุศลกรรม นำพาจิตเราให้กลับมาใสเช่นเดิม

ที่ได้บอกกล่าว เล่าเรื่อง เตือนสติ ด้วยเจตนาที่ดี
ขอคุณจงรู้ไว้เถิดว่า นี่แหล่ะคือ ธรรมทาน อันดีที่เป็นประโยชน์แก่เรา ๆ

อนุโมทนา สาธุ
เป็นกำลังใจให้ ขอให้เดินหน้าต่อไปตามแนวทาง ศีล อันพึงมีโดยชอบครับ

 

พูดเรื่องตบยุงนี่สมัยก่อนตบประจำ มีอยู่วันหนึ่งนั่งคุยกันกับพี่คนรู้จักกัน ตาก็เหลือบไปเห็นยุงกัดแขนพี่เขา เราก็เตือน พี่ๆ ยุงกัดแขนท้องเป่งเลย พี่เขาก็หันไปมองแขนตัวเองแล้วก็ใช้ปากเป่าไล่ยุงหนี เราก็ถามว่าพี่ไม่ตบยุงเหรอ พี่เขาตอบว่าไม่กล้าตบ สาเหตุที่เลิกตบยุงเพราะมีแม่ชีท่านหนึ่งเคยพูดว่า เราไปบริจาคเลือดทีละ 2-3 ร้อยซีซียังบริจาคได้ แค่ยุงมากัดขอกินเลือดกระติ๊ดเดียว ถึงก้บต้องประหารมันเลยหรือ ฟังแล้วอดขำไม่ได้เพราะจริงอย่างที่ท่านพูด ตั้งแต่นั้นมาจิตวิญญาณก็ไม่กล้าตบยุงอีกเลย แต่ก็เป็นเรื่องแปลก นับตั้งแต่เลิกตบยุง ยุงไม่กัด