เรื่องเด่น ขอใช้พื้นที่เตือน!! และสารภาพ

จึ้ย..:'(งั้นคุณช่วยรักษาข้อปาณาติปาตาด้วยนะ..นะ
เตือนเด็กๆด้วย ช่วยกันนะ(เค้าจะได้ไม่รอจะได้เลยไปเลย)
(แต่เราไม่ได้เป็นโปลิโออย่างที่หมอสรุปนะ ได้รับวัคซีน)

 

ส่วนตัวเมื่อก่อนก็ยังตบยุง บี้มด ชี้ปลา ชี้กุ้งมากิน แต่เดี๋ยวนี้แค่จะคิดยังไม่กล้าเลย เพราะเข้าใจว่ากฎแห่งกรรมมันมีจริงและเราต้องรับกรรมอย่างแน่นอนไม่ช้าก็เร็ว

 

เราฆ่า เห็บ หมัด เยอะมาก ทำเพราะจำเป็น เราเลี้ยงหมาไว้ในบ้าน พอเห็บหมัดมันถึงฤดูแพร่พันธุ์มันเยอะมากๆ เกาะฝาผนัง เดินบนพื้นยัวเยี้ยะ เรากลัวเข้าหูเลยต้องจัดการ กลัวกรรมตามสนองมาก ใครพอจะบอกวิธีแก้ให้หน่อยได้ไหมคะ ชักกลัวๆแล้วสิ โมทนาสาธุคะ

 

การเป็น ฆารวาส ก็ย่อมต้องเดินบทหนทาง คับแคบ เป็นธรรมดา

การบวช จึงเป็นหนทางประเสริฐ

แต่....คนที่บวชไม่ได้ ยังไม่ถึงวัย เวลา อะไรก็แล้วแต่ จะทำอย่างไร

ก็ต้องอยู่โดย รู้ทุกข์ให้เป็น ในเมื่อ สดับธรรมะแล้ว รู้แล้วว่า การ
เวียนว่ายตายเกิดนั้น เป็นหนทางของทุกข์ ชีวิตเปรียบเหมือนริมตลิ่ง
ที่นำเชี่ยวกราก สามารถพัดพาพังทลายได้รวดเร็ว และ จำนวนมาก
ได้ตลอดเวลา

เพราะ ตอนเราเป็นคน เราก็ทำลายสัตว์อื่นน้อยใหญ่จำนวนมากในชั่ว
พริบาตา ครั้นเรายังเวียนว่ายตายเกิด เดี๋ยวเราเองก็กลายเป็นแมลง
เหล่านั้นที่ถูกพวกเขาทำลายเอาอย่างง่ายดาย สลับเปลี่ยนหมุนเวียน
กันไปมา ด้วยเวลาพัฒนาการเนิ่นนาน ไม่ใช่จะสลับกันไปเกิดเป็นคน
เป็นแมลงกันทันที กว่าจะเป็นแมลงกลับมาเป็นคน ก็ต้องผ่านภพภูมิ
สัตว์น้อยใหญ่ที่ขาดปัญญา ก่อกรรมเพิ่มได้อีกนับไม่ถ้วน ยามที่ไม่มีปัญญา
ยามที่ ไม่สามารถสดับธรรมได้ อีกหลายชนิด พอมาเป็นคนก็ต้องหูหนวก
ตาบอด ก่อน กว่าจะมีอาการ 32 ครบ

ดังนั้น หากเห็นทุกข์แล้ว ก็มีทางเดียวคือ ตั้งจิตตั้งใจให้ตรง ต่อ การ
ทำนิพพานให้แจ้ง

นิพพานมีจริงหรือไม่ ................?

นิพพานเป็นอะไรที่คิดเอาก็เข้าใจได้ ถึงได้ ด้วยการพูดปากเปล่าๆ ได้จริงหรือ................?

นิพพานเป็นอะไรที่ไม่มีรสชาติ ขาดสีสรร จริงหรือ........?

ก็พิจารณาดูดีๆว่า จะ รีๆรอๆ ทนอยู่ในสังสารวัฏ หรือ หาหนทางนำ
ออกจากทุกข์ที่ถูกวิธีไว้บ้าง ไม่เห็นเสียหายอะไร

ลำพัง ทาน จาคะ พอหรือไม่ !?

ลำพัง การปรารภ ศีล ให้ดูสวย มีกลิ่นหอมกระจาย พอหรือไม่ !?

หรือว่า ยังขาด จิตที่ตั้งมั่นเป็นกลางต่อการเห็นโลก( กายหนาคืบกว้างศอก ฯ )

หรือว่า ยังขาดสิ่งที่ใช้นำออกจากทุกข์เป็นสมุทเฉท รู้ได้เฉพาะตน

 

เรื่องที่พี่บุญทรงเล่าน่าสลดใจมากนะคะ กฏแห่งกรรมนี้เที่ยงตรงนัก น่ากลัวที่สุด

 

ที่คุณ sitar พูดถึงการไปปฏิบัติธรรม
มีเรื่องแปลกอยู่ครั้งหนึ่ง..สารภาพอีกทีกับมดนี่ยากมาก
เผลอตกใจขยี้เลย นึกได้ยั้งมือมองเห็นเค้าขาขาดตัวหงิก
เดินกระเหยกๆแล้วค่อยๆตายน่าสงสารมาก(Detailซะ..)

พอใส่ชุดขาวไปนั่งสมาธิที่วัด
เจ็บจี๊ดที่ตรงกลางข้อพับข้อศอกทั้งสองข้างพร้อมๆกัน
พยามนั่งข่มไว้ไม่สะดุ้งสะเทือน ค่อยๆลืมตาดู
ตรงกลางข้อพับบางๆนั้นมีมดแดงหัวโตกัดติดอยู่
ตรงกับรอยเส้นเลือดใหญ่กลางข้อพับแป๊ะพร้อมกันทั้ง2แขน

เอาล่ะสิ..ปกติขยี้ๆๆ แต่ตอนนี้มองเค้าสักพัก
ท่าทางกำลังโมโห55จับออกเบาๆ แต่ปากง่ามเค้านี้กัดเนื้อยืดๆติดออกมาด้วยไม่ยอมไม่กลัวตัวจะขาด เลยบอกไปว่ารู้แล้ว..ขอโทษแล้วดึงออกมาปล่อยเค้าไป(ไม่รู้ไปหาผู้ปฏิบัติแถวนั้นรึป่ะ55)

แล้วท่านผู้นำปฏิบัติท่านก้อเทศน์เรื่องยุงกับมด
ท่านหัวเราะเบาๆแล้วพูดถึงเวลานั่งแล้วโดนกวน(เสียงมาทางลำโพงไม่ได้นั่งปฏิบัติต่อหน้าท่าน) ท่านว่าใครทำเค้าไว้เยอะ
เค้ามาทวงความยุติธรรม ถ้าใครไม่ได้ทำก้อนั่งอย่างสงบสบาย

 

ถ้าเป็นที่ ทิเบต นะ เขาจะบอกว่า มด ก็คือ พ่อ แม่ ของเราในอดีต

เพราะ วาสนาเคยเป็น พ่อ แม่ ลูก กัน ทำให้ มีวาสนามาเจอหน้ากัน
มองหน้ากัน เห็นตากัน

แล้ว เขามากัด หรือ เดินผ่าน เลื้อยผ่าน คลานผ่านหน้า ก็เพราะ วาสนา
ที่เคยเนื่องกันนั่นแหละ พามาเจอ

มดกัด จึงเป็น การทัก เธอ สบาย ดีหรือ

แต่เขาพูดไม่ได้ เอามือสะกิดก็ไม่ได้ ก็เลยต้องใช้ทุกวิถีทาง ทักทาย

แต่เหมือน พ่อ แม่ ที่แก่ชรา ลูกบางคน พอพ่อ แม่ แก่ชรา ทัก ก็ตวาดใส่

บางคนลงไม้ลงมือ .............................

บางคน จับเอาไปปล่อย ............................

กรรมจึงมี การซ้ำกัน แต่ ต่างกัน ที่รูปแบบในการปรากฏ

 

คุณรู้ได้ไงว่าสุขสบาย เห็นชีวิตเค้า24 ชม หรือป่าว เห็นมีเงินใช้ของแพงใช่ว่าจะสบายเค้าทุกข์เค้าต้องมาบอกให้คนรู้หรือป่าว ถ้าสบายคงไม่ต้องมาทะเลาะกันทุกวันหรอก เกิดเป็นคนอ่ะรวยหรือจนไม่มีสบายหรอก เจ็บป่วยท้ายที่สุดก็ตายด้วยกันทั้งนั้น

 

ขอบคุณสำหรับการแชร์ความคิดนะคะ
ณ ปัจจุบันนี้ บางครั้งเราเองก็รู้สึกร้อนวูบวาบแสบไปทั้งตัว แต่ก็ไม่เป็นอะไรมากกว่านั้นเพราะพยายามอุทิศบุญกุศลอยู่บ่อยๆ คิดว่าน่าจะช่วยได้ ไม่มากก็น้อยคะ; k04

 

การทานมังสวิรัติเป็นหนทางหนึ่งที่จะหยุดสร้างกรรมกับสัตว์ เลือดเนื้อเขาไม่ต้องมาวนเวียนในร่างกายของเรา จิตเขาไม่ต้องตามอาฆาตคนกิน คนฆ่า

 

ขอบคุณที่เล่าให้ฟังนะคะ

 

คนที่ไม่เคยทำความชั่วย่อมไม่มี เมื่อทำแล้วอย่าไปนึกถึงมันอีก ทำความดีให้ สุดขั้ว หนีชั่วให้สุดขีด มันตามทันให้รู้ไป แผ่เมตตา อุทิศบุญให้เขาไป กรรมบางอย่างมีอโหสิกรรม กรรมบางอย่างไม่อโหสิกรรม แต่มีการอาฆาต อีกต่างหากครับ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง มาว่าต่อครับ เมื่อ ปี พ.ศ.๒๕๔๑ ตะขาบมันกันเด็ก อายุ ยังไม่ถึง ๖ เดือน มันกัดปากเด็ก ผมรักษาศิล มาได้เป็น สิบปี ครับ แม้ยุงผมก็เคยไม่ตบ ใช้มือลูบหรือไล่ไป แต่ พอตะขาบมากัด ปากเด็ก อายุไม่ถึง ขวบ ตะขาบตัวเท่า นิ้วชี้ผม ตัวใหญ่สุดๆทั่วๆไปเลยแหละ ผมตีเละเทะเลยแหละครับ พี่น้อง ศิลที่เคยรักษามา หลุดกระจุยกระจาย

มาอีกครับ พ.ศ.ประมาณ ใกล้ ๒๐ ที่ หมู่บ้าน สระสี่เหลี่ยม ต.ดอนรวก อ.ดอนตูม จ.นครปฐม มีคนชื่อ ว่า ป้าเงิน แกมารับจ้าง กบล่องอ้อย ตอนเช้า แกกบล่องอ้อยไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง เอาจอบไปฟัน ตะขาบตัวใหญ่สุด มากๆ เหลือทางหัว ยาวกว่าข้อหัวแม่มือ นิดเดียวครับ เวลาเย็นย่ำสนธยา ใกล้เวลา จะกลับบ้าน นกก็จะบิน กลับลัง แกก็แบก จอบกลับบ้าน แต่พี่น้องครับ ตะขาบ มันไป ดักทางที่แกเดิน จะพ้น ล่องอ้อย มันกระ โดด มับ ไปที่ง้าม ตีน ระหว่านิ้วชี้กับนิ้ว โป้งตีน ของแก กัดติดแน่น กว่าจะเอาออกได้ ตั้งนาน ง้ามตีน มันประตู

ลมพอดีครับ แกปวด ทรมาร กลับ ไปกินยา เอายาใส่ ตอนหลังไปให้หมอ ฉีดยา แม้แกโดนตะขาบ กัด แกก็มากบล่องอ้อย ตามปรกติ แกให้ผม ดูขาแกบวม ดูแล้วน่ากลัว มากครับ บวมเนื้อเกือบปิเลยครับ อยู่มาได้ไม่กี่วัน แกก็ตายตามตะขาบไปครับ นี่เรื่อง จริงได้เกิดขึ้นมาแล้ว เมื่อ ๓๐ ปีกว่าโน้น ที่อยู่ที่อยู่ที่ผม บอกมา ครับ คนทั่ว ไป เขาบอกว่าไม่ ว่าสัตว์ชนิดใด ที่ถูกฟัน เหลือเลยหัวมาไม่มาก พิษ จะเยอะ กว่า ปรกติหลายเท่าครับ นี่ตัวอย่างเล็กๆ น้อย แผ่เมตตาให้เขาบ่อยๆ อุทิศบุญ ให้ อาจจะเป็นโมฆะได้ครับ ให้เขาอโหสิกรรม แต่ทำบุญหนีตามไม่ทัน ก็หมดสิทธิเหมือนกัน ครับ แต่ถ้ายังต้องเกิดอยู่ เศรษของกรรม จะได้รับทุกคน ฉนั้นอย่าตามนึกถึงมัน อีก เรื่องก็มีอยู่แค่นี้แหละครับ<!-- google_ad_section_end -->

 

อดีตทำไปแล้วแก้ไขไม่ได้ แต่เราสามารถนำมาเล่าเป็นอุทาหรณ์

ไม่ให้ผู้อื่นหลงผิดทำกรรมแบบเดียวกับเราได้....

ขอให้ธรรมทานในครั้งนี้ช่วยให้คุณเอื้อมบุญพ้นทุกข์เวทนาทางกายโดยเร็วนะจ๊ะ

 

ใส้เดือน ผมก็เคยทำเหมือนกัน แต่เป็น เอาผงซักผ้า ไม่ผสมน้ำ ราดเลย

ก็เป็น อีกหนึ่งตัวอย่าง

หากไม่ต้องการ ได้รับความทรมานกลับมาหาตน ก็ไม่ควรทำ

แต่ถ้าคุณยอมรับได้ในวันที่เขาเอาคืน ก็ไม่มีปัญหา

แต่เพื่อความไม่ประมาท ก็ควรรักษากายสังขารไว้ใช้ทำสิ่งที่ควรดีกว่า

เพราะเขาก็คือเรา และเราก็คือเขา , ทำสิ่งใดกับผู้อื่น = ทำสิ่งนั้นกับตัวเอง

(อืมนะ..พิมพ์มาได้ไง...เพราะผมพิมพ์ด้วยความไม่รู้ของผม...ตามประสาคนไม่แจ้ง...ให้ผู้รู้ท่านอื่นวิจารณ์อีกที)

 

แนะนำเพื่อนๆ ชอบอ่านเรื่อง กฎแห่งกรรม หมวดนี้มีเพียบ กฎแห่งกรรม - ภพภูมิ - PaLungJit.com

 

ไม่ใช่เป็นเพราะ "กรรมของคนเราส่วนใหญ่" ที่ได้บุคคลเหล่านี้มาเป็นผู้ปกครองหรอกรึ

ก็ดูคนสมัยนี้ซี๊ซี๊ซี๊ซี๊ซี๊ซี๊ เป็นยังไงกันล่ะ

แต่จะว่าอย่างนั้นมันก็ไม่ถูก เป็นเพราะกรรมที่พระพุทธเจ้าท่านเคยสับเปลี่ยนดอกบัวด้วยก้ได้ ที่พระศรีฯทำนายว่า

"ศาสนาของคนขี้ลัก ขี้ล่าย คนในศาสนาจะชอบพูดปดมดเท็จ แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าหลากสีสัน มีวัตถุเจริญขึ้นมามาก และใช้จ่ายเงินด้วยกระดาษ(แบ็งค์ ธนบัตร)"

มันก็เกี่ยวกันอยู่นาาาาาา

 

และถ้าไม่มีสิ่งเหล่านี้ผู้คนก็จะไม่เห็นสัจจธรรมหรือความเป็นจริงหรอก

ทั้งคนดีเอย คนชั่วเอย มันก็คือสัจธรรมทั้งน้านนนนน

 

ผมเคย ตอนเด็กๆ ไม่รู้เรื่อง เขาจับปลามา 2-3 ตัว ผมเอาไปฟาดกันราวเหล็กอะไรสักอย่าง
ฟาดๆ สนุกๆ งะ แกแกล้งตายหรอ นี่แนะ = =" ตอนนี้ไม่รู้ว่ามันจะส่งผลยังไงมั่งแต่ยังจำได้อยู่เลย R^R น่ากลัว

 

อย่าเฝ้าวนเวียนคิดและกังวนใจกับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว

หากในอดีตเราเคยเจอทุกข์และผ่านมันมาแล้ว
เราจะไปนั่งนึกถึงแต่ความทุกข์นั้นทำไมให้หมอง

เหมือนที่พี่ๆหลายท่านบอกอย่าไปวิตกถึงการกระทำเหล่านั้น
อย่าไปจุ่มจมกับความคิดหวาดวิตก

เพียงระลึกรู้ไว้ว่าเหล่านั้นคือโทษทั้งของตนและผู้อื่น
เดินหน้าต่อไปตามแนวทางของศีล
อุทิศและแผ่บุญกุศลตามแนวทางแห่งพุทธ
ดวงจิตที่ผ่องใสย่อมหล่อเลี้ยงด้วยบุญกุศลและศีล

 

หากทำให้กังวนและหวาดกลัวต้องขออภัย

การกระทำใดๆดูที่เจตนา
แม้เคยทำผิดแต่หยุด..นี่แหละน่ายกย่อง
จขกท.เพียงทำหน้าที่เป็นอุทาหรณ์ให้ได้ยั้งคิด
และบอกต่อ,โดยเฉพาะฝากบอกกับเด็กๆที่จะเป็นผู้ใหญ่ต่อไป..