การไถ่ถอนอุปาทานในกาย? นักปฏิบัติทางจิตหลงลืมเหตุที่ทำให้จิตไม่สงบและเสื่อม!?

นำธรรมะมาฝากครับ น่าจะมีประโยชน์กับผู้ที่ต้องการไถ่ถอนอุปาทานของจิตที่ติดในกาย

เทศน์อบรมพระ ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๒๕ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๑๐
“กายคตาสติ”

 

พระวจนะ"ภิกษุทั้งหลายภิกษุผู้ฉลาดในฐานะ7ประการ นั้นเป็นอย่างไรเล่า ภิกษุทั้งหลายภิกษุในกรณีนี้ย่อมรู้ชัดซึ่งรูป รู้ชัดซึ่งเหตุให้เกิดขึ้นแห่งรูป รู้ชัดซึ่งความดับไม่เหลือแห่งรูป รู้ชัดซึ่งข้อปฎิบัติให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งรูป รู้ชัดซึ่งอัสสาทะ(รสอร่อย)แห่งรูป รู้ชัดซึ่ง อาทีวนะ(โทษอันต่ำทราม)แห่งรูป รู้ชัดซึ่งนิสรณะ(อุบายที่เป็นเครื่องออกให้พ้น) จากรูป..............

 

ภิกษุทั้งหลาย รูปเป็นอย่างไรเล่า มหาภูตรูปทั้งสี่อย่างด้วย รูปที่อาศัย มหาภูตรูปทั้งสี่อย่างด้วย นี้เรียกว่ารูป การเกิดขึ้นแห่งรูป ย่อมมีเพราะความเกิดขึ้นแห่งอาหาร ความดับไม่เหลือแห่งรูปย่อมมีเพราะความดับไม่เหลือแห่งอาหาร มรรคอันประกอบด้วยองค์8อันประเสริฐนั้นเอง เป็นข้อปฎิบัติให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งรูป ได้แก่สิ่งเหล่านี้ คือ ความเห็นชอบ ความดำริชอบ การพูดจาชอบ การทำงานชอบ การเลี้ยงชีวิตชอบ ความพยายามชอบ ความระลึกชอบ ความตั้งใจมั่นชอบ สุขโสมนัสใดที่อาศัยรูปเกิดขึ้น อันใดใดนี้เป็นอัสสาทะแห่งรูป ข้อที่รูปไม่เที่ยง เป็นทุกข์มีความแปรปรวนเป้นธรรมดา อันใด นี่เป็น อาทีวนะแห่งรูป การนำออกเสียได้ซึ่งความกำหนัดด้วยอำนาจความพอใจ กล่าวคือการละเสียได้ซึ่งความกำหนัดด้วยอำนาจความพอใจ ในรูปอันใด นี้เป็นนิสรณะเครื่องออกจากรูป........

 

ภิกษุทั้งหลาย สมณะหรือพราห์มเหล่าใด รู้ด้วยปัญญาอันยิ่งซึ่งรูปว่าอย่างนี้คือ รูป อย่างนี้คือเหตุให้เกิดรูป อย่างนี้คือความดับไม่เหลือแห่งรูป อย่างนี้คือข้อปฎิบัติให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งรูป อย่างนี้คืออัสสาทะแห่งรูป อย่างนี้คืออาทีวนะแห่งรูป อย่างนี้คือ นิสสรณะแห่งรูป ดังนี้แล้ว เป็นผู้ปฎิบัติแล้วเพื่อ ความเบื่อหน่าย เพื่อคลายกำหนัด เพื่อ ความดับไม่เหลือแห่งรูป สมณะหรือพราห์มเหล่านั้น เป็นผู้ปฎิบัติดีแล้ว บุคคลเหล่าใดปฎิบัติดีแล้ว บุคคลเหล่านั้นชื่อว่าหยั่งลงในธรรมวินัยนี้..................

 

เอาเปรียบ

 

ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเป็นผู้พิจารณาใคร่ครวญธรรมโดยวิธีสามประการ นั้นเป็นอย่างไรเล่า? ภิกษุในกรณีนี้ย่อมพิจารณาใคร่ครวญธรรมโดยความเป็นธาตุ ย่อมพิจารณาใคร่ครวญธรรมโดยความเป็นอายตนะ ย่อมพิจารณาใคร่ครวญธรรมโดยความเป็นปฎิจสมุปบาท ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเป็นผู้พิจารณาใคร่ครวญธรรมโดยวิธี3ประการ ด้วยอาการอย่างนี้แล...........ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเป็นผู้ฉลาดในฐานะเจ็ดประการด้วย เป็นผู้พิจารณาใคร่ครวญธรรมโดยวิธี3ประการด้วยเราเรียกว่า เกพลี อยู่จบกิจแห่งพรหมจรรย์ เป็นอุดมบุรุษ ในธรรมวินัยนี้ ดังนี้แล....................(อริยสัจจากพระโอษฐ์ ท่านพุทธทาส)

 

พะ พะ พะ "แพ้ทริกะ อินทปัญโญ"

 

ละ...ละ..ลอก...เขา....มะ มะ มา คระ ครับ:z16

 

- ไม่ได้ห้ามเลยครับ กาย คือ ต้นเหตุแห่ง เวทนา จิต ธรรม ทั้งหลาย

 

ขอบพระคุณครับพี่ paetrix พี่ oatthidat พี่ ongsathit1 ที่มาให้ความรู้ครับ
รอฟังพี่ๆให้ความรู้และแนวทางปฏิบัติต่อครับ สาธุๆ

พี่เกิด ไปฟังธรรมะและปฏิบัติแล้วเป็นผลให้มีความสุขใจแบ่งปันมั่งนะครับ สาธุ

 

พี่เสขะแหละเอาเปรียบ..ไม่ยอมขยายธรรมให้ฟังบ้าง อยากฟัง..ตายนั้นทุกคนรู้หมดแหละ แต่ทำยังไงถึงไม่กลัวล่ะ..ถ้าจิตมีสมาธิก็ไม่กลัวใช่ไหม
จากกระทู้นั่นก็ใช่เลย ผมเห็นด้วยมากๆๆๆ ดูไปเรื่อยๆ ตอนนอนมองจนเห็นเมียเป็นศพ.. ละก็ถือว่าสำเร็จ สำเร็จ แต่ยังก่อน แต่ยังก่อน..รอเล่าปังมาโฆษณาก่อน กาย คือเนื้อหมู นี่เอง!

 

บางที ความที่ไม่รู้ ก็ชอบทำให้เราพูดไม่หยุด ซักที
บางที ความรู้ก็ทำให้เราไม่หยุดพูดสักที
และเราก็ชอบที่จะไม่หยุด เพราะไม่ใช่มันหยุดไม่ได้
อาจจะ กินกาแฟ มากไปหน่อย มาบ่นเฉยๆ อย่าได้สนใจ เหม๋ย

 

กินกาแฟ มากเด๋ยวนอนไม่หลับนะครับ

 

เฮ้อ กาแฟ ไม่ได้มีผลต่อระบบประหลาด

 

"..เพราะจิตมันเป็นบ้า มันหลง หลงร่างกาย พอได้ความนอบน้อมสรรเสริญก็ดีใจ ผู้อื่นเขาติฉินนินทา ก็ยุบลง จิตไม่รุ้เท่าตามความเป็นจริงของสังขาร มันจะได้ความสุขมาจากไหน พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้ คนตาบอดยากที่จะบำบัดโรคตาบอดให้มันตาแจ้ง ก็มีอยู่คือปัญจกรรมฐาน กรรมฐาน ๕ พระพุทธเจ้าให้น้อมเข้ามาค้นคว้ากรรมฐาน ๕ นี้ เกศา ผม โลมา ขน นขา เล็บ ทันตา ฟัน ตะโจ หนัง ตจ ปริยนฺโต หนังหุ้มอยู่เป็นที่สุดรอบ

ปุโร นานัปปารัสสะ อสุจิโน เต็มไปด้วยของไม่สะอาด มีประการต่างๆ นั่น นี่แหละ ลืมตาขึ้นมาให้มันเห็น แล้วตั้งใจทำอยู่อย่างนั้น ไม่ใช่ทำวันเดียว เดือนหนึ่ง หรือปีหนึ่ง ทำเอาตาย เอาชีวิตเป็นแดน เรื่องทำความเพียร ถ้าดีแล้วก็ไม่เหลือวิสัย ความจะพ้นทุกข์มันมีน้อย มีอยู่ในอัตภาพนี้แหละ ไม่ได้อยู่ที่อื่น จิตว่างเท่านั้นแหละ ว่างโม๊ด

ทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่ได้เกี่ยวข้อง ไม่ใช่ตัวตนของตน มันไม่ยึด มันก็พ้นทุกข์ ก็มีสุข จิตอบรมดีแล้ว มันก็บริสุทธิ์ผุดผ่อง เป็นจิตเลื่อมประภัสสร จึงเห็นชัดว่าดีแล้ว จิตฺตํ ทนฺตํ สุขาวหํ จิตฝึกดีแล้วนั้นนำเอาความสุขมาให้ไม่มีที่สิ้นสุด นี่เรามันตามืด ตามัว ตาบอด ตาขุ่น ตามัว มันไม่เห็นหนทาง มันก็งมๆ ไป ตกหลุมเสีย งูเห่ามันอยู่ในหลุมนั่น ตกลงไปงูเห่ากัดตาย อยู่อย่างนั้นไม่มีที่สิ้นสุด เทียวเกิดเทียวตาย

จงตั้งใจพิจารณา ธาตุก้อนอันนี้แหละ พิจารณาเข้า เป็นธาตุหรือ หรือสัตว์ หรือคน ก้อนนี้น่ะ หลอกลวงเรา กัดเรา ไม่มีความสุข เพราะเหตุนั้น หัวใจมันจึงขุ่นมัว เมื่อมันรู้เท่า มันปล่อยวางแล้ว นั่นแหละจิตมันจึงจะลืมตาได้ เห็นความสว่าง เหมือนกับดวงจันทร์ ถ้าถูกเมฆครอบงำแล้ว ก็มืด ไม่เห็นฟ้า เห็นสิ่งทั้งปวง เมื่อก้อนเมฆผ่านไป ลมตีไปแล้ว ไม่มีอะไรปิดบังดวงจันทร์แล้ว ดวงจันทร์ก็แจ่มจ้า สว่างไสว ฉันใด

ท่านผู้มีความเพียร ฝึกอยู่จนเป็นนิสัยของตนแล้ว เห็นตามความจริงของสังขารแล้ว ว่ามีความเกิดขึ้นในเบื้องตน มีความแปรปรวนในท่ามกลาง มีความแตกสลายไปในที่สุด ไม่มีอะไรเป็นสาระแก่นสาร พอจิตว่าง จะมีแต่ความสว่างไสว มันก็มีแต่ความสุข ไม่มีอะไรจะเปรียบ เอาอะไรที่เป็นแก่นสาร ไม่มีอะไรที่จะเป็นแก่นสารแล้ว จิตมันก็ไม่มีตนมีตัว เมื่อมันว่าตนว่างตัวแล้ว ก็เป็นจิตที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง.."


หนังสืออนาลโยวาท
พระธรรมเทศนาของพระอาจารย์ขาว อนาลโย​

​

 

นำหนังสือธรรมะมาฝากเพื่อนๆครับ มีประโยชน์สำหรับผู้ที่ต้องการไถ่ถอนอุปาทานของจิตที่ติดในกายครับ




file เสียงเทศน์ประกอบหนังสือ "กายคตาสติ" โดยอาจารย์พระมหาบัว ญาณสัมปันโน

1) “กายคตาสติ” เมื่อ วันที่ ๒๕ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๑๐
2) รู้ อสุภะ รู้อย่างไร เมื่อ วันที่ ๓๑ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๒๑
3) วิธีภาวนา เมื่อวันที่ ๒๒ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๘ (ค่ำ)
4) ธรรมทายาท เมื่อวันที่ ๓๑ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๒๑


file pdf หนังสือ "กายคตาสติ" โดยอาจารย์พระมหาบัว ญาณสัมปันโน

PHP:

http://palungjit.org/attachments/a.1682754/

 

[VDO]http://palungjit.org/attachments/a.1683050/[/VDO]

บทปลงสังขาร

สังขารร่างกาย ต้องตายเป็นผี
อยู่ในโลกนี้ ไม่มีแก่นสาร

ทรัพย์สินเงินทอง เป็นของสาธารณ์
ไม่ใช่ของท่าน ลูกหลานต้องลา

อย่ามัวประมาท โอกาสยังมี
อย่าหลงโลกีย์ จะมีปัญหา

โลกนี้แท้จริง เป็นสิ่งมายา
เป็นสิ่งลวงตา ใช่ว่าจีรัง

สังขารร่างกาย อยู่ไม่กี่ปี
ก็ตายเป็นผี ไม่มีความหวัง

เกิดแก่เจ็บตาย ร่างกายผุพัง
ทุกวันเดินทาง สู่ยังกองฟอน

จะห้ามไม่ฟัง จะรั้งไม่หยุด
เป็นสิ่งสมมุติ ตามพุทธะสอน

อำนาจใด ๆ อย่าไปวิงวอน
ให้ช่วยเราตอน ที่วันสิ้นใจ

สังขารเรานี้ เป็นสิ่งที่สังเวช
มันเป็นสาเหตุ สังเกตุเอาไว้

เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว ปวดร้าวอาลัย
หิวอิ่มเกินไป ก็ไม่อยู่นาน

หนาวก็จะตาย ร้อนไปก็จะแย่
ลำบากแท้ ๆ นี่แลสังขาร

ต้องกินต้องถ่าย ทนไปทุกวัน
ดูน่าสงสาร คิดกันให้ดี

สังขารร่างกาย ทั่วไปเน่าเหม็น
มีของกากเดน มองเห็นทุกที

ไหลเข้าไหลออก ย้อนยอกมากมี
ล้วนเป็นสิ่งที่ มีอยู่ทั่วกัน

น้ำเลือดน้ำหนอง ล้วนของปฏิกูล
ไหลมาเป็นมูล พอกพูนหลายชั้น

ข้างนอกเน่าเหม็น มองเห็นทุกวัน
อีกข้างในนั้น ล้วนชั้นไม่งาม

สังขารร่างกาย ไม่ใช่ตัวตน
เกิดมาเป็นคน ไม่พ้นโดนหาม

ต้องนอนเปลือยกาย ให้ไฟลุกลาม
เมื่อเจ้าโดนหาม สู่เชิงตะกอน

ผู้ดีเข็ญใจ ก็ตายเหมือนกัน
อย่าหลงสังขาร ปลงกันไว้ก่อน

ลูกหลานหญิงชาย ส่งได้แน่นอน
ก็แค่กองฟอน แล้วย้อนกลับมา



@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@


บทปลงสังขาร ( มนุษย์เราเอ๋ย )


มนุษย์เราเอ๋ย เกิดมาทำไม นิพพานมีสุข
อยู่ไยมิไป ตัณหาหน่วงหนัก หน่วงชักหน่วงไว้

ฉันไปมิได้ ตัณหาผูกพัน ห่วงนั้นพันผูก
ห่วงลูกห่วงหลาน ห่วงทรัพย์สินศฤงคาร จงสละเสียเถิด
จะได้ไปนิพพาน ข้ามพ้นภพสาม ยามหนุ่มสาวน้อย
หน้าตาแช่มช้อย งามแล้วทุกประการ แก่เฒ่าหนังยาน
แต่ล้วนเครื่องเหม็น เอ็นใหญ่เข้าร้อย เอ็นน้อยเข้าพัน
มันมาทำเข็ญใจ ให้ร้อนให้เย็น เมื่อยขบทั้งตัว
ขนคิ้วก็ขาว นัยน์ตาก็มัว เส้นผมบนหัว
ดำแล้วกลับหงอก หน้าตาเว้าวอก ดูหน้าบัดสี
จะลุกก็โอย จะนั่งก็โอย เหมือนดอกไม้โรย
ไม่มีเกสร จะเข้าที่นอน พึงสอนภาวนา

พระอนิจจัง พระอนัตตา เราท่านเกิดมา
รังแต่จะตาย ผู้ดีเข็ญใจ ก็ตายเหมือนกัน
เงินทองทั้งนั้น มิติดตัวเรา ตายไปเป็นผี
ลูกเมียผัวรัก เขาชักหน้าหนี เขาเหม็นซากผี
เปื่อยเน่าพุพอง หมู่ญาติพี่น้อง เขาหามเอาไป
เขาวางลงไว้ เขานั่งร้องไห้ แล้วกลับคืนมา
อยู่แต่ผู้เดียว ป่าไม้ชายเขียว เหลียวไม่เห็นใคร
เห็นแต่ฝูงแร้ง เห็นแต่ฝูงกา เห็นแต่ฝูงหมา
ยื้อแย่งกันกิน ดูน่าสมเพช กระดูกกูเอ๋ย
เรี่ยรายแผ่นดิน แร้งกาหมากิน เอาเป็นอาหาร
เที่ยงคืนสงัด ตื่นขึ้นมินาน ไม่เห็นลูกหลาน
พี่น้องเผ่าพันธุ์ เห็นแต่นกเค้า จับเจ้าเรียงกัน
เห็นแต่นกแสก ร้องแรกแหกขวัญ เห็นแต่ฝูงผี
ร้องไห้หากัน มนุษย์เราเอ๋ย อย่าหลงกันเลย
ไม่มีแก่นสาร อุตส่าห์ทำบุญ ค้ำจุนเอาไว้
จะได้ไปสวรรค์ จะได้ทันพระเจ้า จะได้เข้าพระนิพพาน

อะหัง วันทามิ สัพพะโส อะหัง วันทามิ นิพพานะปัจจะโย โหตุฯ


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

วีดีโอประกอรปการศึกษา :'(

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=NJox2A1C62o&feature=player_embedded"]YouTube- Broadcast Yourself.[/ame]

 

คุ้นเคยแต่ศพแห้งๆ เจอศพเปียก สดๆ อืมได้ feel ดี
มันก็ว่าแปลกๆ เพราะอะไร ไม่รู้ ไม่ได้เกี่ยวกับ กาม ราคะ
แต่ใจ มันมอง ไปบอกว่า นี้ใจเราไปแยก คน สัตว์ ต้นไม้ สิ่งของ หรอกเหรอเนี้ย
สาาาาาธุ ขออานิสงค์ ให้วิญญาญที่เคยครอบครองร่างนี้ จงไปสู่ภพดีดี สาธุ

 

คุ้นเคยแต่ศพแห้งๆ เจอศพเปียก สดๆ อืมได้ feel ดี
มันก็ว่าแปลกๆ เพราะอะไร ไม่รู้ ไม่ได้เกี่ยวกับ กาม ราคะ
แต่ใจ มันมอง ไปบอกว่า นี้ใจเราไปแยก คน สัตว์ ต้นไม้ สิ่งของ หรอกเหรอเนี้ย
สาาาาาธุ ขออานิสงค์ ให้วิญญาญที่เคยครอบครองร่างนี้ จงไปสู่ภพดีดี สาธุ