การเพ่ง กสิณ

ฮะๆ ผมเจอเพื่อนแล้ว ทำแบบเดียวกันเลยครับ ได้ผลเหมือนกันด้วย คงต้องขอรอฟังคำแนะนำด้วยคนนะครับ

 

กสินขั้นสูงผสมวิปัสสนาขั้นสูง

ผมจะเขียนวิชชาที่ปฏิบัติใว้หากใครฝึกสายอื่นไม่ได้มาสายนี้ผมศึกษามาทุกๆแนวและปฏิบัติมาจะเขียนใว้ให้เป้นแนวทางไว้ลงกสินฝึกยังไงก็ไม่เป็นผลจึงรวมวิปัสสนาเข้าไป จึงสําเร็จได้ลงที่ฌาน๔ จริงแล้วตํารากับการฝึกจริงต่างกันมาก เช่น ปฐมฌานก็ต่างจากตํารา เมื่อถึงฌาน๔แล้วน้อมจิตทําสิ่งไดก็ได้เช่น ถอดจิต วิชชากสินอภิญญา หรือ อิทธิวิธีฌาน ใช้กสินเพียงอุคนิมิตเมื่อจับกสินใด้แล้ว ไม่ว่าสายไหน ใช้เพียงอารมณ์จิตเข้าสู่ วิปัสสนาคือ ไตรรัก ปจิจสมุบบาท หรือ ธาตุจตุวัฐาน ขั้นตอนต่างๆจะถูกตัตทอน ตั้งแต่ฌาน ๑ ถึง๓ จะไม่มี ขั้นตอนยุ่งยากไม่ต้องทําลงที่ ฌาน ๔ เมื่อได้แล้วค่อยกลับมาไช้ วิชชาต่างๆแค่ไช้จิตใด้อย่างชํานาญ ฌาน๔คือเสียงดับจิตรวมเป็นหนึ่ง จริตบุคคลนั้นแตกต่าง แต่ลงสุดคือฌาน๔ ของจริงกับตํารานั้นแตกต่างกันมาก และบุคคลที่สําเร็จจริงๆกับอ้างอิงนั้นแตกต่างตําราเป็นแนวทางการฝึกจิตก็มีกฏเกณท์ กรรฐาน ๔๐ อย่าง นั้นสุดทางก็ไปต่อไม่ได้ เช่น อาปานาแค่ปฐมฌาน อาโลกสินไม่มีรูปฌานแค่แสงสว่างโดยรอบกสิน๑๐ธาตุ๔สี๔แสง๑สุญตา๑หากไม่รู้หลงทาง สติปัตยฐาน๔ทางตรงจิตของบุคคลนั้นแตกต่าง ผู้บอกทาง นั้นเกิดยาก อยากได้อะไร แค่คนจริงมีสัจจะผมจะบอกทางไห้ ทั่ว๓ภพ ขนานนามว่า พุทธบุตรโพธิสัตว์ เขาเรียกมาไม่ได้ตั้งเอง แค่อยากช่วยไม่ได้ โอ้อวด มีคนสําเร็จมากพุทธศาสนาจะเจริญรุ่งเรือง ศีลธรรมจะช่วยโลกไว้ แค่มีศีล๕ก็พอ ศีลธรรมไม่กลับมาโลกาจะวินาส สาธุ

 

กระทู้ดีคับ ผมสงสัยว่าใช้ใจจับ มันมองไม่เห็นภาพจะภาวนาต่อได้ไหมคับ

 

ใช้ใจจับนิมิตกสิน

ต้องมีรูปให้ยึดก่อนการฝึกกสินนั้นผู้ทําได้ การฝึกอาศัยรูปเป็นบาท เรียกว่ารูปฌาณต้องยึดรูปทําให้จิตคงที่ ถ้าไม่อาศัยรูปคือ อรูปฌาน การฝึกจิตนั้นจะเร็วหรือช้ามีสาเหตุ๒ประการถูกกับจริตก็ไปไว และผู้สอน เส้นทางลัดที่เขียนใว้นั้น เหนือรูปแบบใดๆในโลกใด้มาจากการรวมวิชชาทั้งหมดทั้งสมถะและวิปัสสนามีลักษณะเฉพาะและมีผมสอนได้คนเดียว ไม่มีในตําราแตกสาขาไปได้ไม่จํากัด จะไปทางสําเร็จฤิทธ์ หรือบรรลุมรรคผลก็ได็แต่ต้องตั้งใจจริงทุกสิ่งสําเร็จโดยใจ ทางแห่งความสําเร็จฤิทธ คือ อิทธิบาท๔ ทางแห่งความบรรลุมรรคผลคือ โพชคงฌ์ ๗ ประการ อยากได้อะไร

 

กสิน๑๐ได้มาจากตอนพุทธองค์ค้นหาการพ้นทุกข์ฝึกกับฤาษีทั้งหลายไม่ไช่ทางพ้นทุกข์เป็นเพียงอุบายสงบใจแต่เพราะฤาษีมีมากต้องเคยเป็นมาก่อนเท่านั้นจึงสําเร็จได็ กรรมฐานมีมากมาย ทั้งวิปัสนากล่าวไว้ด้วยไม่งั้นหลงทาง เทวทัตก็สําเร็จแต่ยังทําผิดอาจารย์ก็ยั้าตลอด ผู้ปฏิบัติจิตล้วนน่ายกย่องปกป้องศาสนาพุทธให้คงอยู่ สาธุ

 

และถ้าหากเราจับภาพกสิณพระได้แล้ว กสิณพระที่เราจับได้คือพระองค์สีขาว
และต่อไปเราควรพิจารณาอย่างไรต่อไป หรือวิปัสนาอย่างไรคะ วอนผู้รู้โปรดช่วยแนะนำด้วยคะ เพราะยังไม่รู้ว่าจะปฏิบัติอย่างไรต่อไป ไปไม่ถูกคะเพราะ ดิฉันพึ่งปฏิบัติได้ไม่นาน

 

ท่านวิหกขาวเก่งมากช่วยแนะนำเรื่องกสินไฟให้ผมหน่อยคือผมยังฝึกไม่ได้เรื่อง

 

5555+ ก็ เมื่อจิตสงบ มันมักจะเกิดภาพยังไงละครับ เราต้องจบเอาอารมณ์นั้นละเป็นตัวนึกภาพหรือบังคับภาพกสิณที่เราเคยดูก่อนหน้านั้นหรือที่กำลังฝึกอยู่นั้นนึกขึ้นมาแล้วพยายามบังคับอารมณ์นั้นเอาไว้อย่าให้อารมณ์มันเคลื่อนครับ ผมก็ฝึกมาหลายวิธีแล้วก็ลองฝึกและพิจารณากสิณคิดหาวิธีฝึกอ่านจากหนังสือบ้างทำความเข้าใจเองบ้างจนสุดท้ายก็มาเข้าใจว่ามันคือการนึกภาพให้เกิดขึ้นในใจ แต่ก็นึกยังไงก็ไม่เคยเกิดภาพสักที เหมือนกันละครับแต่ว่าเราต้องเริ่มต้นที่การฝึก ลมปานแล้วก็ให้ชินกับสภาวะจิตสงบแล้วเกิดภาพขึ้นมาคือภาพต่างๆที่ผุดขึ้นหรือภาพที่ลอยขึ้นมาเองอะครับ ต้องชินกับอารมณ์นั้นก่อน พอชินแล้วเราก็มาจับเอาอารมณ์กสิณมาฝึกแทนแล้วทำให้ให้สงบลงไปถึงจุดนั้น จุดที่สามารถเกิดภาพนิมิตลอยไปลอยมาอะครับ จากนั้นให้ทรงอารมณ์ไว้แล้วพยายามดึงภาพกสิณให้ขึ้นมา โดยการนึกถึงภาพกสิณและเรียกชื่อกสิณขึ้นมา ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จิตก็จะชินกับการสร้างภาพกสิณแล้วเราก็จะเห็นภาพลอยขึ้นมาลางๆครับ แต่บางครั้งมันก็ โผล่แว๊บ ขึ้นมาเป้นภาพเต็มตัวกสิณแบบจะๆเลยก็มีครับ ผมก็คงบอกได้แค่นี้ละครับ เพราะผมก็็ยังไม่ถึงกับสำเร็จหรือได่้กสิณหรอก เพราะยังสงสัยแบบที่ทุกคนสงสัยอยู๋ แต่พอมาอ่านก็เลยเข้าใจเลยว่าต้องทำยังไง เพราะผมก็ฝึกสมาธิมานานละพอจับอารมณ์ได้บ้างก็เลยเข้าใจว่าต้องทำยังไงเป้นการผสมผสานระหว่างอารมณ์ของสมาธิเข้าด้วยกันกับการทรงอารมณ์จิตให้คงที่แล้วสร้างกสิณขึ้นมาอะครับ ตอนแรกๆก็สับสน จะให้เพ่งเห็นภาพเป้นเงาติดตามันก็ทำให้ระบบประสาทตรึงเครียดเกินทำให้เกินอาการไม่สบายทางร่างกายและจิตใจทำให้สมาธิไม่สงบลงไปด้วย ก็เลยปล่อยว่างสะไม่เพ่งไม่มองละ จับเอาลมหายใจแล้วภาพการนึกไปเลยดีกว่า ประมาณนั้นมันถึงจะสบายแล้วจิตก็ดิ่งวูบลงไปเลย ^^