กลัวฝึกอภิญญาไม่สำเร็จ แล้วเสียเวลาเปล่าครับ กลุ้มมาก

การปฏิบัติจะรอช้าไม่ได้.....คุณอาจไม่มีเวลาเหลือสำหรับวันพรุ่งนี้....

 

สำหรับผมนี่บอกตรงๆเลยว่าชอบเรื่องฤทธิ์มากเพราะตั้งแต่ตอนเด็กแล้วเวลาดูหนังพวกจักรๆวงศ์ๆเนี่ย ที่มันเหาะเหินเดินอากาศ มุดน้ำดำดินอะไรประมาณนี้จะชอบมากอยากทำได้บ้างพอมาเจอว่าเรื่องอภิญญาเป็นของมีจริง แล้วสามารถทำได้ด้วยและหลวงตา(หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ)ท่านก็บอกว่าอภิญญาโลกีย์นี้เป็นของที่คนทุกคนที่เกิดมาในโลกสามารถจะทำให้เกิดได้และสมควรที่จะทำให้ได้ด้วยเพราะโลกีย์แปลว่าโลก ยังเป็นอภิญญาแบบโลกๆถ้าเปรียบเป็นของเล่นก็คงจะเป็นของเล่นเด็กเล็กๆที่ทำมาแบบหยาบๆ อันละ 10บาท 20บาทหล่ะครับเมื่อเทียบกับอภิญญาโลกุตตระหรืออภิญญา6 ที่เปรียบเหมือนของเล่นที่ราคาเหยียบแสนเหยียบล้าน ผมก็เลยมาคิดว่าใช่แล้ว อันนี้แหละที่เราหามานานผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าในชาติก่อนๆนี่ผมจะเคยได้มาบ้างรึเปล่าแต่ถ้าเรามีความสนใจมีความรักในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ผมว่านะสิ่งนั้นเราต้องได้คุ้นเคยหรือสัมผัสมาก่อน อย่างเรื่องอรูปฌานทั้ง4เนี่ยผมมาอ่านคำสอนของหลวงตาท่านเข้านะ บอกเลยว่าอารมณ์มันคล้ายๆกันมากกับอารมณ์ที่ผมเคยนึกเคยจินตนาการมาก่อนอาจจะเป็นเมื่อตอนเด็กหรือตอนไหนก็ไม่ทราบแต่อ่านแล้วนึกตามว่ามันเป็นอย่างงั้นๆ แล้วมันมีความรู้สึกว่ามันคล้ายกันมากเหมือนเรานึกออกหน่ะครับว่ามันเป็นอย่างนั้นอย่างนั้นแล้วก็คิดขึ้นมาว่าอ๋อมันเหมือนที่เราเคยนึกไว้เลยนี่นา(อันนี้อย่าหาว่าขี้โม้นะครับ อิอิ)ทั้งที่ความเป็นจริงก็ยอมรับว่าเรื่องฌานยิ่งขั้นสูงๆเนี่ยไม่สมควรที่จะมาใช้การนึกคิดหรือนั่งเดาเอามันเป็นอารมณ์ที่สัมผัสได้เอง ที่พูดมาเนี่ยเพื่อจะบอกว่าการที่คุณทำไม่ได้หรือทำได้อย่างลำบากไม่ได้หมายความว่าสิ่งนั้นคุณจะไม่เคยได้หรือไม่เคยสัมผัสมาก่อนและไม่สามารถที่จะทำได้ เพียงแต่ว่าอาจจะยังไม่ถึงเวลาแก่การได้ในชาตินี้ก็เท่านั้นเอง ซึ่งตัวผมก็เหมือนคุณแหละครับแม้แต่ฌาน1 ฌาน2 อะไรผมก็ยังไม่ได้เลย ไม่ได้เคยเห็นหน้าค่าตากันเลย ได้แต่ทำเปะๆปะๆไปเรื่อยตอนนี้ถึงไหนแล้วบ้างก็ไม่รู้เหมือนกันไม่รู้ตัวเองเลย เหมือนคนบ้าๆบอๆ เดินเซไปเซมาหาที่ลงไม่ได้ แต่ผมก็ยังทำไปเรื่อยแม้จะรู้สึกว่าตัวเรามันช้ายิ่งกว่าหอยทากซะอีก อยากจะเป็นกำลังใจให้นะครับทำไปเถอะครับ คิดไว้ว่าเราจะทำมันไปจนกว่าชีวิตมันจะตายเราก็จะทำ อย่างนี้สิครับถึงจะเป็นอิทธิบาท4 จริงๆ คิดไปว่าชาตินี้ไม่ได้ไม่เห็นเป็นไรเราทำไปๆสิ่งที่เราทำมันย่อมไม่ไร้ผลเหมือนเรารองน้ำฝนใส่ตุ่มนั่นแหละอย่างน้อยชาตินี้ก็ยังได้สร้างพื้นฐานที่ชาติหน้าหรือชาติต่อไปเราจะได้ทำได้ง่ายขึ้นจนสามารถสำเร็จสิ่งที่เราปรารถณาเข้าสักวัน ชีวิตเรามันก็แค่นี้ครับ อย่างมากเราก็ทรงชีวิตอยู่ได้ไม่ทันถึง 1 วันของชั้นดาวดึงศ์ด้วยซ้ำจะไปเอาอะไรกับมันแค่1ชีวิตเดียวทำไปมันไม่ได้ทรมานอะไรหรอกครับเดี๋ยวเดียวก็ตายแล้ว ชาตินี้ไม่ได้ไว้ชาติหน้าแล้วกันคิดอย่างนี้นะครับจิตใจจะได้สบายบางทีถ้าคิดบ่อยๆชาตินี้อาจจะมีหวังก็ได้นะ เป็นกำลังใจให้ครับผมก็จะพยายามเหมือนกัน สู้ๆครับแล้วก็ขอโมทนาในความตั้งใจด้วยครับ ขออภัยด้วยครับที่พิมพ์มาซะยาวยืดเลย อิอิ

*ขอเพิ่มเติมอีกนิดนะครับ เพื่อเป็นกำลังใจให้ท่านเจ้าของกระทู้ยิ่งๆขึ้นไปก็คือ จะบอกว่าการที่คุณมีความรักความชอบความสนใจในเรื่องอภิญญานี้ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าคุณนั้นมีวาสนาคือนิสัยอันสืบเนื่องมาในกาลก่อนมาในด้านนี้ เพราะคุณควรจะสังเกตว่าคนบางคนในโลกนี้ตั้งแต่เกิดมาจนแก่และจนตายเขาคนนั้นก็ไม่เคยแม้แต่จะรู้จักว่าอภิญญาคืออะไร ต้องทำอย่างไร แล้วมีประโยชน์อย่างไรหรือบางคนอาจรู้จักรู้ทั้งว่าคืออะไร ต้องทำอย่างไร และมีประโยชน์อย่างไรทั้งเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงแต่ก็ไม่ได้สนใจหรือบางคนอาจะรู้เหมือนที่กล่าวมาแต่กลับไม่เชื่อหาว่าเป็นเรื่องเหลวไหลนั่นเป็นเพราะเขาเหล่านั้นไม่มีวาสนามาในด้านนี้นั่นเอง หรือซ้ำร้ายบางคนตั้งแต่เกิดมาจนแก่และจนตายยังไม่รู้จักการบริจาคทาน รักษาศีลหรือเจริญภาวนาเลยด้วยซ้ำซึ่งมีให้เห็นมากมายในรอบๆตัวเรานี้แหละที่คิดแต่จะโกยเข้าไม่เคยคิดสละออกคิดแต่จะปรนเปรอชีวิตโดยไม่คิดว่าชีวิตนี้ไม่ใช่ของเราวันนี้เราอาจจะเป็นคนชื่อนี้แต่เมื่อเราตายไปคนชื่อนี้ก็จะกลายเป็นคนอื่นสำหรับเราไปบางทีเกิดมาใหม่เป็นคนเราอาจจะมีนั่งด่าตัวเองเมื่อชาติก่อนอยู่ก็ได้ว่าไอ้คนนี้มันเลว มันระยำ เพราะฉะนั้นแค่เราเกิดมารู้จักคำว่า ศีล สมาธิ ปัญญา ทั้งมีศรัทธาร่วมด้วย แค่สามคำนี้เท่านั้นครับถือว่าเป็นผลแห่งบุญอันประเสริฐที่เราได้เคยทำมาในกาลก่อนแล้วครับ ขอให้ท่านจงภูมิใจเถิด.......สาธุ

 

ดีแล้วครับ.....โมทนาสาธุ....มีความเพียรต่อไป......อย่างน้อยก็ไม่เสียดายว่าชาตินี้เกิดมาเป็นมนุษย์...

 

จะตอบเจ้าของกระทู้สะหน่อย พอเหลืบไปเห็น วันที่โพส

อ้าว ป่านนี้เรียนจบไปแล้ว

* * * *

แต่ขอกล่าวอะไรไว้สักนิด

เรื่อง การสะสมการเห็นผิด

การเห็นผิดนั้น ก็คือ เห็นว่า การทำนิพพานให้แจ้งต้องไปทางนี้ เสร็จแล้ว
ก็ลงมือปฏิบัติไปเรื่อยๆ แม้ไม่สำเร็จ ไม่เห็นทาง ก็มีอาการผลัดไปเรื่อยๆ
เหมือนคนชะล่าใจ เห็นผิดว่า เมื่อเพียรสะสมไปตามชาติที่ได้เกิดเรื่อยๆ ก็
จะเห็นผลเอง

ทั้งๆที่ ชาติไหนจะได้เกิดเป็นมนุษย์ก็ไม่รู้ ชาตินี้ได้เกิดเป็นมนุษย์เพราะเหตุ
ใดก็ไม่รู้ เป็นมนุษย์แล้วจะรักษาไว้อย่างไรก็ยังกะพร่องกระแพ่ง

และ

ทั้งที่ พระพุทธองค์ตรัสไว้แก่พระอนุรุธเพื่อยืนยันว่า ทางของพระพุทธองค์
ไม่ใช่ทางของคนเนิ่นช้า

ก็ต้องดูดีๆกันนะครับว่า ผลการปฏิบัตินั้นเกิดไหม ดีขึ้นแค่ไหน เอาให้ได้ใน
ชาติปัจจุบันจะดีที่สุด เพราะ........................

เหตุของการได้เกิดเป็นมุนษย์ พระสัพพัญญูเท่านั้นที่จะรู้ นั่นหมายถึง มีพระพุทธ
องค์ท่านเดียวที่รู้เหตุของการเกิดเป็นมนุษย์ และทำเหตุนั้นได้

 

ปฏิปทาผู้นี้ดีเยี่ยมเอาเป็นเยี่ยงได้ครับท่านเจ้าของกระทู้ อนุโมทนา สาธุๆๆ ครับ

 

อ่ะนะ...ไม่ได้เหลือบไปดู...วันที่โพสเลย....โอโห...คนขุด...นี่ขุดได้ 2 ปี กว่าแล้ว....

ไงก็เผื่อผู้ที่เข้ามามีลักษณะอย่างนี้แล้วกัน......

 

ถึงเวลาก็มาเอง....

 

คุณ ศุภกร ช่วงนี้มีโอกาศได้ขึ้นถ้ำบ้างไม......ผมนานแล้วไม่ได้ไป(จากเข้าพรรษา ปีที่แล้ว)...พิมพ์พระที่ทำไว้จะไปถวายหลวงตายังไม่ได้ไปเลยครับ.....

เออ...คุณ ศุภกร อยู่ สวนดอกหรือเปล่า....เห็นมีข่าวว่าจะมีการหล่อพระอะไรสักอย่าง....มีรูปหลวงตา กับครูบาณัฐด้วย......หล่อไปหรือยังครับ....

ไงก็ฝาก นมัสการ ครูบาอาจารย์ด้วยนะครับ....ผมถ้ามีโอกาศไม่ตายเสียก่อน....คงจะได้ไปอีกนะครับ.....

 

ฮ่า ขุดมาได้ ปีไหนครับเนี่ย

 

เรียนหนักจริงๆแหละครับ ผมเรียนเภสัชฯก็หนักจนไม่มีเวลานอนครือกัน แต่คงจะไม่เท่าหมอ

อย่างน้อยเราก็สวดมนต์ครับ

 

๑. หาหนังสือคู่มือปฏิบัติพระกรรมฐาน ของหลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) วัดท่าซุงมาอ่านครับ

๒. หมั่นปฏิบัติใน ทาน ศีล ภาวนา ครับ

โมทนาบุญด้วยครับ

 

อยากไปเหมือนกันคับ แต่เืพื่อนมันอยากไปเที่ยวกันก็เลยต้องไปส่ง ถ้าว่างช่วงเดือนนี้อาจจะไปคับ เรื่องหล่อพระตอนต้นเดือนที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้ไปเหมือนกัน ผมจำคำหนึ่งที่ลูกศิษ หลวงตาพูดกันก็คือ อยู่ที่ไหนหลวงตาก็ไปหาได้เสมอ พระที่ให้ไป ให้ไปกำภาวนา

ก็เป็นเช่นนั้นคับ พอนึกอยากเจอหลวงตาอีกสองสามวันก็ฝันเห็นหลวงตา แต่ที่พบเจอหลวงตา หลวงตาท่านบอกให้ระลึกถึงหลวงปู่เอาไว้ เมื่อวานผมขับรถขึ้นขอบถนน เสียงดังขืดๆๆๆๆ นึกในใจทำไมซวยจังวะ ด้วยความอายไม่กล้าเปิดกระจกไปมองดู เลยขับรถต่อไป พอกลับมาถึงหอ มาดูอีกที รถไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่กันชนข้าง ( รถกระบะ ) ยุบนิดหน่อย โล่งใจจริง สองครั้งที่ผมกลับคิดว่าทำไมเรื่องซวยๆเกิดกับเราว่ะ ไหนใครบอกว่าระลึกถึงหลวงปู่จะไม่ซวย ครั้งแรกของหาย กลับมาเจอว่าอยู่ในกระเป๋ากางเกงตัวเอง ครั้งที่สองก็เรื่องรถนี้แหละคับ ผมละเสียใจมากที่ฉุดคิดแบบนั้น ก็ได้แต่ขอขมา หากได้ปรามาศหลวงปู่ไปเพราะหากได้เผลอไปจริงๆ คงตกนรกหลายกัปแน่ บารมีหลวงปู่ท่านตั้ง 16 อสงขัย แสนกัป ก็ได้แต่ โยโทโส โมหะจิตเต ......

ก็หวังว่าจะได้เจอหลวงตานะคับ ไปคราวที่แล้วมันหนาวๆ ดูหลวงตาท่านไม่ค่อยสบาย แต่ท่านก็เมตตาศิษตลอด

 

ดีแล้วครับ....นึกถึงหลวงปู่นะครับ....จับภาพหลวงปู่ให้ใส.....หลวงปู่ท่านเมตตามากนะครับ......มีอะไรก็ขอท่านได้(ถ้าไม่เกินกรรม)ท่านก็ช่วยได้นะครับ......

หลวงตาท่านก็เมตตามากนะครับ.....เมื่อใดก็ตามที่จะขึ้นถ้ำก็โทรถามแม่ปิ๊ก..ก่อนแล้วกัน...ออกพรรษาแล้วหลวงตาอาจไม่อยู่นะครับ....

ถ้าจะให้ดี...ต้องไปช่วงเข้าพรรษา...หลวงตาท่านอยู่ตลอด..คนไม่เยอะด้วยนะครับ......มีอะไรข้องใจก็ถามท่านได้.....

ถ้ามีโอกาศไปอยู่นานๆ แนะนำที่ถ้ำเย็นนะครับ.....บรรยากาศโอเคเลย(แต่ถ้าไปหน้าฝนจะนอนไม่ได้...ชื้นมากๆ).....ตอนดึกตี 2-3 ออกมาเดินจงกรม...สงบมากๆ......แต้ถ้ารู้สึกหรือเห็นอะไรแปลกก็ไม่ต้องตกใจนะครับ.....ที่นี่เรื่องธรรมดา.......

โมทนาสาธุครับผม.....

 

อภิญญา แปลว่ารู้อย่างยิ่ง รู้และทำได้เกินจริงก็เรียกว่าอภิญญา ใครจะว่าอะไร ก็ช่างอยากฝึกก็ฝึก เสียเวลาคิด มากลัวหลงทางก็ไม่ต้องฝึกคนมีพื้นฐานที่อยู่นอกพุทธศาสนาก็ได้กันมาก นั้นนอกทางเลยนะครับ

*** เอาตามแบบ หลวงพ่อวัดท่าซุง ว่า "โสตัตตะภิญญา" พร้อมกำหนดรู้ลมเข้าออก ไม่กำหนดภาพใดๆ ทำไปวันละ 1 ชั่วโมงจนเต็ม ที่เป็นฌาน ท่านว่าจะเป็นอภิญญาใหญ่ .....ข้อมูลดูในเรื่องอภิญญาของท่านในหน้าแรกก็มีนิ
*** มันจะช่วยให้ การเรียนดีขึ้นด้วย ทำเสม่ำเสมอเป็นเวลา แต่ไม่มาก ทำให้อาการอ่อนเพลียหายไปได้ด้วย