อืมมม อ่านคำถามแล้วงงๆนิดนึงค่ะ เพราะ ทั้งทำทานทั้งทำบุญ ก็เป็นสิ่งที่ดีเหมือนกัน แต่พออ่านเรื่องราวก็เข้าใจมากหน่อยละค่ะ ว่าระหว่างการทำทาน...
อนุโมทนากับข้อคิด ที่มีประโยชน์ต่อส่วนรวมอย่างนี้ค่ะ สำเร็จผลค่ะ คุณอโณทัย
อนุโมทนากับธรรมทานเรื่องที่สำคัญนี้ค่ะ ทางเอกทางเดียวที่มุ่งสู่นิพพาน คือ ทางมรรคมีองค์แปด ทางอื่นไม่มี เริ่มง่ายๆ...
เห็นด้วยกับคุณ บัวใต้น้ำเป็นอย่างยิ่งค่ะ ขออนุโมทนาค่ะ ขอยกมาโพสไว้อีกทีแล้วกันค่ะ มันโดนใจ ที่ประโยคสุดท้ายน่ะคะ อย่าประมาท...
เห็นด้วยกับท่าน ผู้รู้(ไม่) น้อย :) ในความเห็นที่ 28 ด้วยค่ะ ในการแสดงธรรม หรือสนทนาธรรมนั้น จะต้องมีสับปุรสธรรม 7ประกอบด้วยค่ะ คือ รู้เหตุ...
เหตุไม่มี ผลไม่มี แต่มีปัญญานำให้เกิดการกระทำที่เป็นเพียงกิริยา ที่ถูกต้อง ดีงาม และเป็นไปในทางเอื้อประโยชน์ และอนุเคราะห์คนด้วยกรุณาที่บริสุทธิ์...
เห็นด้วยค่ะ คุณวิศวกรม บาปล้างไม่ได้ แต่ผลหนึ่งของบาปคือ ความทุกข์ใจ ละอายใจ ไม่สบายใจกับสิ่งที่ทำลงไป อันนี้ลดได้ โดยการไม่ต้องคิดถึงมันซะ...
ทำสติให้มาก เจริญให้มาก ทำเป็นนิตย์ ทำเนืองๆ ทำให้ต่อเนื่อง เพียรเจริญสติ ด้วยความศรัทธาในมรรค ทางดับทุกข์ที่พระพุทธองค์ได้ทรงตรัสไว้แล้ว...
จุดประสงค์ของการฝึกคืออะไรละคะ ถ้าฝึกเพื่อให้จิตเป็นสมาธิ เพื่อเป็นฐานของปัญญา นำไปสู่การปฏิบัติเพื่อมุ่งสู่ทางดับทุกข์...
เห็นด้วยค่ะ ว่ากิจของสงฆ์คือการประพฤติปฏิบัติธรรมให้แตกฉานเข้าใจข้อธรรมยิ่งๆขึน ขัดเกลาปัญญา จนปัญญากล้า และอนุเคราะห์สัตว์โลก...
ผู้พูดคิดว่า หากผู้ใดมีความเพียรมีบารมีเต็มจน "บรรลุธรรมขั้นสูงสุด" แล้ว คงจะไม่มีอุปทาน ไม่มีห่วงใดๆ ทั้งในอดีต อนาคต...
การกระทำบางอย่าง หากประกอบไปด้วยสติสัมปชัญญะ พิจารณาแล้วจึงส้องเสพ พิจารณาแล้วจึงบรรเทา พิจารณาแล้วจึงละ เราก็ยังทำได้เหมือนคนทั่วๆไปละค่ะ...
"ตัวเอง" ต้องเพียรละค่ะ
อนุโมทนากับธรรมทานของ คุณบัวใต้น้ำ และ คุณผ่อนคลายนะคะ จริงๆค่ะ ในทางโลก ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ แต่ในทางโลกุตรธรรม...
พอดีได้ไปอ่านกระทู้ในเว็บธรรมดี ที่คุณบัวใต้น้ำโพสไว้ในหัวข้อ "เขานินทาเรา" โดย ท่านมิตสูโอะ ดีมากเลยค่า แล้วได้โพสตอบเอาไว้ด้วย...
แยกชื่อด้วยเครื่องหมายจุลภาค เช่น พลังจิต, พุทธศาสนา
