เสียเชิง เพราะ ความมีตัวมีตนสูง

ทุกๆวันของตอนเย็นตัวผมก็วิ่งออกกำลังกายทุกๆวันในหมู่บ้าน ตัวผมก็จะใส่เสื้อทหารหรือกางเกงทหารบ้าง หรือ ชุดวิ่งของกองทัพ เพราะผมก็รับราชการทหารเเต่เเล้ววันนี้ ในขณะที่ผมกำลังวิ่งอยู่นั้น มีเด็กวัยรุ่นอายุ 20 กว่าๆไล่เลียกับผมขี่จักยานไฟฟ้าผมเลียบข้างๆตัวผมนั้นขณะที่ผมกำลังวิ่งเเละ ถามว่า
เด็กหนุ่ม ถาม พี่อยู่ไหนหรือครับ (สีหน้าเเล้วท่าทางถามเเบบสุภาพ)
นักรบ ตอบ ก็อยู่ข้างในนี้เเหละ (ตอบไปเเบบติดความไม่พอใจ)
เด็กหนุ่ม ถาม ไม่ใช่ครับ ที่พี่ประจำอยู่นะครับ
นักรบ ตอบ ก็อยู่ที่....ไงครับรู้จักไหม (มีอารมโมโหมานิดนึงเเล้วเพราะผมคิดว่ามันนึกว่าเราเป็นทหารปลอมเเน่ๆ)
เด็กหนุ่ม ถาม เเล้ว เรียนอะไรจบทางด้านไหนมาครับถึงได้เข้ามาเป็นทหาร
นักรบ ตอบ ก็เรียน ป.ตรี จบ เเละสอบเข้า
เด็กหนุ่ม ถาม อ้อ ครับ ครับ เเละบิดจักรยานของเขาหนีไปเลย
ส่วนตัวเราก็เพิ่งมาพิจรณาสติได้ว่า เราโง่มากอยู่ดีดี ก็เสือกบอกที่มาที่ไปเขาหมดเลย เป็นเพราะความมีตัวมีตนของเราที่เราคิดว่า เราเป็นทหารจริงๆมึงถามมากูก็ตอบจริง เพราะกูเป็นจริง จนลืม ไหวพริบปฏิพาน ลืมความระมัดระวังตัวในคำพูด ที่ผมพลาดเพราะผม มีตัวมีตนที่ใหญ่มากๆ อยากให้เรื่องนี้เป็นธรรมทาน ต่อเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกๆคนนะครับ เเละอีกอย่างสิ่งที่ผมได้จากเรื่องในครั้งนี้คือ คนที่เข้าหาเราพูดจาดีกับเรา อย่าเพิ่งไปสรุปเลยนะครับว่าเขาดีหรือไม่ดีเเต่ให้หันกลับมามองตนเอง จะเป็นการที่ดีที่สุดครับ สาธุ:'(

 

สิ่งที่ออกจากปากเรา แต่ละขณะ แต่ละวัน สร้างชีวิตเรา
ชีวิตเรา ทุกอย่างที่เราพูด เข้าหูเราเอง