"เมื่อไม่ปฏิบัติ กายก็วิบัติ ใจก็วิบัติ" (หลวงปู่ฝั้น อาจาโร)

.
"เมื่อไม่ปฏิบัติ กายก็วิบัติ ใจก็วิบัติ"

" .. "เดี๋ยวนี้คนเราไม่รู้จักความชั่วสำคัญว่าดี" คนที่ดื่มสุราสาโท เล่นพ่งเล่นไฟ การพนัน ขโมยโพยโจร "มันไม่รู้จักว่าดีว่าชั่ว เมื่อลักเขาแล้ว เขาฆ่าไม่ใช่เหรอ มันดีที่ไหนเขาใส่คุกใส่ตะราง" เรื่องมันเป็นอย่างงั้น

"นั่นแหละไม่รู้จักความผิด" เหมือนกับแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ "เรามีพุทธะ เรารู้แล้ว สิ่งใดชั่วเราก็ไม่ทำ เราทำแต่คุณงามความดี"

เพราะฉะนั้น "ให้เข้าถึงศาสนา ชั้นศาสนา แก่นศาสนา" คือเข้าถึงศาสนา คือ "เข้าถึงกาย เข้าถึงใจของเราที่กระทำ" นี่คือการประพฤติปฏิบัติ "นี่เราเกิดมาก็มีเท่านี้ มีกายกับใจเท่านี้ ทุกข์ยากก็ไม่มีอื่นยาก ยากกายกับใจนี้"

พระพุทธเจ้าท่านสอนให้พากันทำคุณงามศวามดี "เมื่อคุณงามศวามดีมีแล้ว มันไม่ทุกข์ไม่ยาก" กายของเราก็บริบูรณ์ ใจของเราก็บริบูรณ์ "เมื่อเราไม่ประพฤติ ไม่ปฏิบัติ เราไม่ทำแล้ว กายของเราก็วิบัติ ใจของเราก็วิบัติ"

"วิบัติเป็นอย่างไร" คือ "เสียจริตผิดมนุษย์ทุกข์ยากสำบาก กายพิกลพิการ หูหนวกตาบอด กระจอกงอกง่อย ขี้หูดกุฏฐัง" อยากได้ไหมล่ะ "ไม่อยากได้ซักคนดอก จะว่ายังไง เข้าใจหรือยัง" ต่อนี้ไปพากันเข้าใจ .. "

"อาจาริยบูชา"
(หลวงปู่ฝั้น อาจาโร)