เทคนิก การใช้ ความคิด มาฝึก กรรมฐาน

เกร็ดธรรม

หลวงปู่พุธ ฐานิโย

วัดป่าสาละวัน อ.เมือง จ. นครราชสีมา

*****************************

เมื่อท่านมีความจำเป็น จะต้องคิดเรื่องอะไร
จะเป็นเรื่องเกียวกับเรื่อง ธุรกิจการงานที่ท่านทำอยู่ก็ตาม
ให้ถือว่า การใช้ความคิดนั้น เป็นการพิจารณากรรมฐานทันที


เช่น อย่างในที่นี่ บางท่าน อาจจะ มีความรู้ ในหลักวิชาการแตกต่างกัน
บางท่านอาจจะรู้ วิศวะไฟฟ้า
บางท่านอาจจะรู้ ทางวิทยาศาตร์
บางท่านอาจจะรู้ ทางกฎหมาบ หรือ
บางท่านอาจจะรู้ ทางวิชาทางอื่นๆ

เมื่อท่านจำเป็นต้องคิดเกี่ยวกับเรื่อง วิชาการของท่าน
ยกเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ขึ้นมาคิด มาพิจารณา แล้วทำ สติ ตามรู้ ไปในความคิดนั้นๆ
ในทุกโอกาสที่ท่านใช้ความคิด
ให้คิดด้วย ความมี สติ สัมปชัญญะ

โดยเอาความคิดเป็นอารมณ์ของกรรฐานโดยทันที

ในทำนองนี้ จะสามารถ ทำให้ท่าน มีจิต เป็น สมาธิ มี สติ สัมปชัญญะ
ในเมื่อเราใช้ วิชาการนั้นๆ มาเป็นอารมณ์ ในการคิด
แล้วถือว่า การคิดนั้น คือ การปฏิบัติกรรมฐาน
เราจะได้ สติ สัมปชัญญะ
สนับสนุนกิจการที่เราทำอยู่ ในเรื่องของชีวิตประจำวัน

***********************************

 

เทคนิคนี้ เราจะได้ สติ สัมปชัญญะ
สนับสนุนกิจการที่เราทำอยู่ ในเรื่องของชีวิตประจำวัน
ตรงประเด็นนี้นะครับ..เป็นสมาธิรูปแบบหนึ่งแต่
ว่าจิตจะอยู่นอกกาย.แต่ก็เป็นวิธีการร่วมกันไป
กับการสร้างสติที่อยู่ ณ ฐานกาย.ซึ่งเป็นเสมือนแขนขาสำหรับ
การดำรงชีวิตประจำวันและเป็นการสะสมสมาธิ
แบบเล็กน้อยไปในตัวด้วยครับ..​

 

ขอยืนยันว่าไม่จริง
ว่าจิตจะอยู่นอกกาย

 

จิตอยู่นอกกายหมายถึง ว่าส่งจิตไปเกาะอยู่ที่งาน ไม่ใช่ว่าถอดจิตจากร่างกายไป
อยู่ที่งานนะครับ..หรือ พูดง่ายๆย้ายฐานจากฐานกายไปเกาะอยู่ที่งานที่จะทำ.เข้าใจแบบนี้ไหมครับ​

 

คนที่ใช้ความคิดทำงาน

ความคิดมันออกมาจากจิต

ฝึกทำสติ ตามรู้ ที่ความคิด ก็เหมือนมีสติรู้ที่จิต

ก็คือมี จิตจดจ่ออยู่ที่งาน งานอยู่ในภายใน ก็คือ ไม่เหินห่างไปจากกาย

การภาวนาอะไร หากอยู่ที่ฐาน กาย เวทนา จิต ธรรม

ที่กายใจตัวเอง ผู้นั้น จะไม่เหินห่างจากสมาธิในพระพุทธศาสนา

 

ความคิดมันออกจากจิต
ใช่ครับ..เพราะฐานหรือจุดกำเนิดอยู่ที่เดียวกัน..
ในส่วนนามธรรมก็แตกต่างกันทางกายภาพอยู่ จุดนี้ถูกต้องครับ..
ฝึกทำสติ ตามรู้ ที่ความคิด ก็เหมือนมีสติรู้ที่จิต
จุดนี้ก็ถูกครับ.แต่เป็นการสร้างสติเหมือนกัน..จิตจดจ่ออยู่ที่งาน
ไม่ใช่ว่างานอยู่ภายในกาย.งานในที่นี้หมายถึง(ในชีวิตประจำวัน)อยู่ภายนอกกาย.
เป็นการใช้สติพากายไปทำไปแก้ปัญหา.เป็นส่วน
หนึ่งของการสะสมกำลังสมาธิด้วย.จากหลักอิธิบาท ๔ ในการทำงาน.
การภาวนาอะไร ไม่มีใครในโลกนี้ ภาวนาอยู่นอกกายได้ซึ่งเป็นเรื่องปกติ..
แต่จิตสามารถส่งไปอยู่ภายนอกได้เป็น
ปกติโดยที่ไม่ได้แยกจิตออกจากกายแบบเด็ดขาดชั่วคราว หรือที่เราเรียกว่าไปคิดเรื่องนอกกาย
..แต่กรณีที่กล่าวนี้ เป็นการส่งจิตไปอยู่กับงาน ที่ยังผลในการสะสมกำลัง
สมาธิได้..พอเข้าใจนะครับ..​

 

จิตส่งออกเป็นปกติอยู่แล้ว
เพียงแต่ เอาการส่งออกมาเป็นการสร้าง สติ

มันชำนาญ มันแก่กล้า เมื่อไร
สมาธิ ปัญญา ในพระพุทธศาสนาจะตามมาเองครับ

จะเริ่ม จะน้อย จะมาก เมื่อต่อเนื่อง

ผู้ฝึกจะมี สุขในโลก เพราะมี สติเป็นผู้นำจิต
ไม่ต้องรอ ลิ้นลมแล้วไป นิพพาน
แต่ มีโอกาส นิพพานในขณะที่มีลมหายใจ


oishi_

 

ได้มาทัศนาหาความรู้อีกแล้ว ..