เข้าไปในอุโมงค์ดำๆค่ะ

ขอคำปรึกษาด้วยนะคะท่านผู้รู้...
ไปอ่านมาหลายที่ ถามมาหลายคน แต่ว่าให้คำตอบไม่ตรงกันเลย... สรุป งง ค่ะ.. คิดว่าเรื่องของหนูไม่น่าจะเกี่ยวกะ กรรมฐาน เพราะหนูไม่ได้ทำสมาธิ แต่ว่าขอเข้ามาถามผู้รู้ในหมวดกรรมฐานน่าจะได้คำตอบที่เป็นจริงมากกว่า ขอเริ่มเล่าแต่แรกเลยนะคะ ^^

คือหนูอ่ะ เวลาฝันบางครั้งจะรู้ตัวในความฝันอ่ะค่ะ คือประมาณว่า รู้ว่าตัวเองกำลังฝันอ่ะค่ะ รู้จนกระทั่งไม่มีอะไรทำ จนเดินเล่นในฝันได้เลยค่ะ หนูก็หัดเหาะ หัดหายตัว หัดอะไรไปอ่ะค่ะ และยังสามารถจับภาวะที่กำลังจะตื่นและตอนจะหลับเข้าไปใหม่(มองทะลุหนังตา) ได้ด้วยค่ะ อันนี้ขอไม่เล่าละเอียดเรื่องนี้นะคะ เพราะไม่ใช่ประเด็นที่จะถามค่ะ

ตอนแรกที่รู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในความฝัน ก็เริ่มศึกษาไปเรื่อยๆ แต่หลังๆมามันชักไม่เหมือนฝันค่ะ เพราะว่าตัวหนูมันโปร่งใส ทะลุผ่านกำแพงอะไรได้หมด แล้วผู้คนในฝันไม่มีใครมองเห็นหนู แล้วที่สำคัญ สถานที่ในฝันอ่ะ มันคือของจริง.. คือว่า ปกติในฝันอ่ะ มันจะเป็นสถานที่แปลกๆ ผู้คนพูดไม่ขยับปาก แต่ว่าพักหลังๆ มันเป็นสถานที่จริงๆ ผู้คนมีจริง พูดจากัน คือหนูจะบอกว่า มันไม่เหมือนฝันอ่ะค่ะ มันเหมือนจิตหนูออกจากร่างอ่ะ แล้วหนูลอยเอาตลอดเลยอ่ะ o_o! แต่นี่ก็ยังไม่ใช่เรื่องที่อยากจะถามค่ะ อิอิ ^^

ประเด็นอยู่ตรงนี้ค่ะ....
หนูไม่ได้นั่งสมาธินะคะ สมาธิสั้นมากๆๆๆ นั่งได้ไม่เกิน 10 นาที แต่หนูชอบศึกษาเรื่องความสามารถและสัจธรรมของจิตวิญญาณผ่านทางความฝันที่รู้ตัวเองว่ากำลังอยู่ในความฝันเอาอ่ะค่ะ

แต่มีอยู่วันหนึ่ง...
หนูตื่น 11 โมงเช้า นั่งเล่นคอมฯจนถึง 1 บ่ายโมงครึ่ง แล้วหนูก็คิดว่า งีบดีกว่า วันนี้ไม่มีเรียน หนูเดินไปที่เตียง ล้มตัวลงนอน ไม่ถึง 1 วินาที พอเข้าท่านอนหลับตาปุ้บ มันมาเลยค่ะ อุโมงค์สีดำ...หลุมดำ..ไม่รู้จะบรรยายว่าไงดี T_T

หนูเข้าไปในอุโมงค์สีดำๆ ตรงไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด...มันไปเรื่อยๆๆๆๆๆ หนูเคยเข้าไปอ่านในเวบ ก็มีคนเป็นแบบนี้เยอะ ที่เหมือนเข้าไปในหลุมดำ แต่ไม่ทราบว่า จะมีใครเห็นจุดขาวๆที่ปลายหลุมดำหรือเปล่า

หนูเห็นจุดขาวๆนั่น มันขยายตัวขึ้นเรื่อยๆๆๆ มันเป็นสถานที่แห่งหนึ่ง หนูจะดูว่านั่นมันที่ไหน พอหนูจะดูมัน มันดูดหนู แต่หนูไม่ให้มันดูด หนูหันไปมองทางอื่น...
เด๋วนะคะ ลืมบรรยายสภาพแวดล้อมภายนอก

ตอนแรกพอหนูหลับตาปุ้บ คนเราหลับตามันต้องเป็นสีดำๆมืดๆ แต่ของหนูมันเป็นหลุมดำตรงไปข้างหน้าเรื่อยๆๆๆๆๆๆ แล้วตัวหนู มัน "ชา" ค่ะ หนูรู้ว่าหนูกำลังนอนอยู่บนเตียง รู้ว่านอนท่าไหน แล้วที่บอกว่าตัว "ชา" ก็ไม่ได้ชามาก หนูสามารถออกจากภาวะหลุมดำได้ทุกเมื่อ มันชา แต่ถ้าจะขยับจริงๆมันก็ขยับได้ แต่หนูไม่ขยับค่ะ หนูอยากศึกษาภาวะนี้ เกิดมาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

กลับมาที่จุดขาวๆนะคะ จุดนี้มันอ่อนไหวง่ายมากๆ(very sensitive) แค่หนูเผลอคิดถึงอะไร มันจะขยายตัวใหญ่ขึ้นทันที หนูต้องระวังความคิดมากๆ ตอนที่มันขยายตัวแล้วมันจะดูดหนูเข้าไปอ่ะ ภาวะที่มันจะดูดหนู หนูรู้สึกเหมือนไร้ความรู้สึกทางร่างกายที่นอนอยู่บนเตียงค่ะ เหมือนกับเราจะข้ามไปอีกมิติหนึ่งอ่ะ หนูกลัวมากๆ ไม่ได้กลัวไอ้หลุมดำนั่นเลย แต่กลัวไอ้ภาวะที่เรากำลังจะไร้ความรู้สึกจากร่างกายอ่ะค่ะ(ฝากถามนะคะว่า มันเป็นอันตรายมั้ยถ้าเราจะเข้าไปในมิตินั้น) เสร็จแล้วหนูกลัว ก็เลยถอยออกมาก่อน ใจหนึ่งก็อยากลองเข้าไปดู(เพราะศึกษาเรื่องจิตอยู่ค่ะ) แต่อีกใจ ก็ไม่รู้ว่ามันจะไปโผล่ที่ไหน แล้วจะกลับออกมาได้ไหม กลัวกลับออกมาไม่ได้ ตอนนั้นหนูคิดว่า นี่คือ ภาวะที่เรากำลังจะหลับแล้วเข้าไปในฝัน พอคิดได้อย่างนี้ หนูก็เลยอยากฝันถึงอดีต อยากย้อนอดีต หนูคิดถึงภาพหน้าต่างบ้านตอนที่หนูเป็นเด็กแล้วนอนมองหน้าต่างบ้านตัวเอง หนูเพ่งไปที่จุดขาวๆเล็กๆนั่น มันขยายใหญ่ขึ้นเป็นภาพหน้าต่างบ้านจริงๆ มันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆจนจะเป็นบ้านหนูทั้งหลัง หนูอยากเข้าไปดูมากๆ มันกำลังจะดูดหนูเข้าไปในนั้น แล้วหนูกลัวภาวะนี้มากๆ เพราะหนูกำลังจะไร้ความรู้สึกจากร่างกายเนื้อหนังตัวเอง(ขอบอกไว้ก่อนนะคะว่า ที่เกิดทั้งหมดเนี่ย หนูมีสติตลอด คือหนูจะออกจากภาวะนี้เลยก็ได้ แล้วมิติที่มันดูดหนู ถ้าหนูไม่อยากเข้าไป หนูก็เลิกเพ่งมันแล้วถอยออกมาได้ แต่ที่หนูยังคงภาวะอุโมงค์ไว้เพราะเสียดายค่ะ อยากทดลองว่ามันคืออะไร)

เสร็จแล้วหนูกลัว...ถ้าถามว่ากลัวอะไร ก็คงจะตอบว่า กลัวเข้าไปในมิตินั้นแล้วกลับออกมาไม่ได้(ไหลตาย) แล้วก็กลัวความรู้สึกที่เรากำลังจะทิ้งร่างกายเนื้อหนัง คิดดูนะคะ เรารู้สึกตัวว่าเรานอนอยู่บนเตียง ตัวเรามันชาๆ แต่ตอนที่โดนดูด ความรู้สึกเหล่านี้กำลังจะหายไปทั้งๆที่เรารู้ว่า ร่างกายเรานอนอยู่บนเตียง แต่เรากำลังจะไร้ความรู้สึกถึงแขนขาของเรา บอกได้เลยค่ะว่า กลัวภาวะนี้มากๆ

เสร็จแล้วหนูคิดว่า นี่คงเป็นภาวะที่เรากำลังจะหลับแล้วเข้าไปในฝันล่ะมั้ง หนูก็เลยคิดว่า "งั้นเราไม่ต้องกำหนดสถานที่หรอก ไอ้จุดขาวๆมันอยากพาไปไหนก็ให้มันพาไปเลย" แล้วหนูก็เพ่งที่จุดนั้นอีก มันก็ขยายใหญ่ขึ้น หนูอยากรู้ก่อนว่ามันคือที่ไหน จะได้ตัดสินใจถูกว่าจะเข้าไปดีไหม แต่พอยิ่งเพ่ง ยิ่งอยากจะชะโงกหน้าเข้าไปดู มันก็จะดูดเรา คือว่าเราไม่สามารถเห็นมันได้ชัดๆหากเราไม่เข้าไปในนั้นอ่ะค่ะ เพราะมันสว่างมากๆๆๆ แล้วยิ่งเพ่งมันยิ่งขยายแล้วมันก็ยิ่งดูดเราด้วย

เสร็จแล้วหนูคิดว่า..."ถามใจตัวเองแล้วแหละ ไม่ว่ามันจะพาไปไหน ก็ไม่กล้าไปทั้งนั้นแหละ กลัวกลับออกมาไม่ได้ แล้วก็กลัวภาวะที่เราจะไร้ความรู้สึกจากร่างกายเนื้อหนังด้วย"
หนูเสียดายมากๆที่ไม่ได้เข้าไปดู แต่ถามตัวเองดูหลายรอบแล้ว ไม่กล้าจริงๆค่ะ

ด้วยความที่เสียดาย หนูก็เลยเลิกสนใจไอ้จุดขาวๆนั่น เลิกเพ่งมัน เลิกคิด พอเราเลิกคิด มันก็หายไป ตอนนี้เหลือแต่อุโมงค์สีดำๆที่จิตเรายังพุ่งไปข้างหน้าเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด หนูคิดว่า "งั้นขอเป็นเสียงนะ แบบภาพไม่เอาแล้วมันดูดเรา ขอเป็นเสียงละกัน เพราะอย่างน้อยๆ ตอนฟังเสียง เราก็ยังรู้สึกถึงร่างกายเราที่นอนอยู่ ไม่ต้องโดนดูด 555+" หนูรวมสมาธิไม่เพ่งอะไรเลย แต่เน้นมาที่หู ขอได้ยินเสียง แล้วเสียงก็มาจริงๆค่ะ แต่ว่าเป็นเสียงมั่วซั่วอ่ะ พูดไร้สาระ เสียงมันฟังไร้สาระมากๆ เช่น พี่สาวพูดว่า "น้องหมูอ่ะ พี่นุชบอกหลายรอบแล้วใช่ไหม" แบบเนี้ย o_o! สรุปคือ...คำพูดที่ได้ยินอ่ะ ไม่ค่อยมีความหมายค่ะ แต่สิ่งที่ได้จากการขอฟังเสียงก็คือ... เสียงพูดเหล่านี้มันชัดมากๆๆ แล้วมันไม่ใช่เสียงเรา เป็นเสียงคนอื่น มันชัดราวกะว่าเราเปิดลำโพงดังๆอ่ะ อันนี้อึ้งมากๆๆๆ คิดว่า จิตคนเราเนี่ยสามารถสร้างอะไรที่เหนือกว่าความเป็นจิรงได้ด้วยเนอะ เสร็จแล้วหนูเลยขี้เกียจฟัง

ตอนนี้ไม่ฟังเสียง ไม่มองภาพ ไม่เข้าไปในมิติอะไรทั้งสิ้น เหลือแต่อุโมงค์ดำๆที่จิตหนูยังวิ่งไปข้างหน้าเรื่อยๆไม่สิ้นสุด หนูก็ยังเสียดายภาวะนี้ หนูรู้ว่าถ้าหนูอยากเข้าไปในมิติขาวๆนั่นก็ทำได้ แต่หนูไม่ทำ จะฟังเสียงอีกก็ได้ แต่ไม่ฟัง จะออกจากภาวะพวกนี้หมดเลยก็ได้ เพราะว่าตัวเราแค่ "ชา" จะขยับก็ได้ แต่ไม่ขยับ คือว่า...มันเสียดายอ่ะค่ะ ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆนะภาวะนี้

ทีนี้หนูก็มาคิดได้ว่า มีคนเคยบอกว่า "อย่าเพิ่งลืมตา ให้หลับตาไว้ก่อน แล้วสั่งให้ตัวเองลุกขึ้นนั่ง แล้วหันหลังกลับไปมอง(ก็จะเจอร่างของเรานอนอยู่)"

หนูคิดได้ก็ดีใจมากว่า เอาวะ อย่างน้อยๆก็ทดลองเรื่องนี้ละกัน ^^

หนูสั่งให้ตัวเองลุกขึ้น โห...มันลุกยากมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตัวมันหนักๆเหมือนเราโดนอะไรก็ไม่รู้ดูดไว้ ในที่สุดก็ลุกขึ้นมาได้ ตอนนี้ยังหลับตาอยู่นะคะ ไม่ได้ลืมตา... พอลุกขึ้นได้แล้ว หนูถามใจตัวเองว่า กล้าลืมตามั้ย กล้าหันกลับไปมองข้างหลังมั้ย ถ้าเจอร่างตัวเองนอนอยู่ล่ะ จะทำไง หนูถามตัวเองเสร็จ หนูก็คิดว่า หนูต้อง shock แน่ๆถ้าเจอร่างตัวเองนอนอยู่ หนูก็ว่าหนูขี้ขลาดนะคะ เหอๆๆๆ ^^ หนูเลยล้มตัวลงไปนอนโดยที่ไม่ได้ลืมตาดูอะไรเลยค่ะ

สุดท้ายเอือมระอาที่ตัวเองไม่กล้าทำอะไรเลยซักอย่าง คิดว่าถึงจะอยู่ในอุโมงค์ดำๆต่อไปก็คงไม่ได้อะไร เพราะเราไม่กล้าทำอะไรเลยสักอย่าง แล้วหนูก็ตัดสินใจออก ตอนจะออกก็แค่ขยับตัวแบบ สะบัดๆหน่อยเพราะมันชาอยู่ แล้วก็ลืมตา พอหนูลืมตาหนูก็เปิดผ้าห่มออก(เพราะนอนคลุมโปงค่ะ) ตอนนี้ลุกจริงๆ เพราะว่าลืมตาดูด้วย ลุกจริงๆค่ะ

กลับมาถามตัวเองว่า ตอนที่ลุกครั้งแรกอ่ะ...เราลุกจริงๆหรือเปล่า... คือมันแยกไม่ออกอ่ะค่ะว่าเราลุกจริงๆหรือเปล่า เพราะว่าเราหลับตาตลอด แล้วตอนที่ลุกอ่ะ มันลุกยากมากๆๆๆ แล้วก็โทรไปเล่าให้เพื่อนฟัง ระหว่างที่เล่าให้เพื่อนฟังก็มานึกได้ว่า ...
ตอนที่เราลุกจริงๆอ่ะ เรายังต้องเอาผ้าห่มออกก่อนเลย เพราะเรานอนคลุมโปง แต่ไอ้ที่หลับตาค้างไว้แล้วสั่งให้ตัวเองลุกอ่ะ ไม่ได้เอาผ้าห่มอะไรออกทั้งสิ้นค่ะ ก็ลุกขึ้นแล้วก็ล้มตัวลงนอน แค่นั้นค่ะ o_o! คิดแล้วยังอึ้งอยู่เลย!!! ถึงว่าทำไมถึงรู้สึกว่า แยกไม่ออกว่าลุกจริงหรือเปล่า เพราะว่าไม่ได้ลุกจริงๆค่ะ เพราะตอนหนูลุกจริงๆ หนูยังต้องเอาผ้าห่มออกก่อนเลย... !!! โหย...ดีนะเนี่ยที่ไม่ลืมตาแล้วหันกลับไปดูด้านหลังอ่ะ ไม่งั้น shock แน่ๆ เหอๆๆๆ

มาถึงคำถามที่จะถามท่านผู้รู้ทั้งหลายนะคะ..(ต้องเข้าใจก่อนนะคะว่า หนูไม่เคยทำสมาธิเลยค่ะ ไม่รู้ว่าอันไหนเป็นอันไหน วอนท่านทั้งหลายช่วยอธิบายเป็นภาษาที่เข้าใจง่ายด้วยนะคร้า ^^)

คำถามนะคร้า ^^
1. ถ้าหนูเข้าไปในมิติขาวๆนั่นอ่ะ มันจะมีอันตรายอะไรมั้ยคะ ถ้ามันเกิดขึ้นอีก หนูควรเข้าไปหรือไม่ควร
2. ไอ้ที่หนูเป็นเนี่ย ... มันคืออะไรหรอคะ งงอ่ะ! มันเป็นภาวะที่เรากำลังจะหลับแล้วจะเข้าไปในความฝัน(ไอ้จุดขาวๆ) หรือว่าจิตเราเข้าชานโดยบังเอิญ หรืออะไรคะ บางคนบอกว่า เป็นภาวะของคนใกล้ตาย(น่ากลัวค่ะ T_T)
3. อย่างงี้หนูควรฝึกต่อหรือว่า...เลิกทำ ภาวะที่หนูเป็นเนี่ย..ดีหรือไม่ดียังไงคะ

คือว่า..หนูอยู่หอพักคนเดียวค่ะ.. ที่บอกว่าไม่กล้าเข้าไปในมิติที่มันดูด เพราะกลัวกลับออกมาไม่ได้ค่ะ ถ้าไหลตายก็คงไม่มีคนรู้ แต่ถ้าอยู่บ้านอ่ะ หนูจะลองเข้าไปแน่นอน เพราะตอนนี้หนูศึกษาเรื่องจิตวิญญาณอยู่ค่ะ อยากรู้มากๆว่าข้างในมิตินั้นคืออะไร นี่คือเรากำลังจะเข้าไปในความฝัน หรือว่า..อะไรกันแน่

แล้วหนูรู้สึกได้ว่า หนูมีอะไรแปลกๆขึ้นเรื่อยๆ จากมีสติในฝัน จับการนอนและหลับฝัน(มองทะลุหนังตาเข้าไปในโลกความฝัน) สำรวจความฝัน คือว่ามีสติในฝันมากจนจับตอนที่จะตื่นได้อ่ะค่ะ มันจะเป็นดำๆเทาๆก่อนแล้วดำสนิดแล้วเราก็จะรู้สึกถึงลูกกะตา มือ เท้า แขน ขาและทั้งตัว อันนี้คือช่วงแรกๆนะคะ ช่วงหลังๆมา ร่างเราในฝันมันโปร่งใส ไม่มีใครมองเห็น เดินทะลุอะไรก็ได้ จนในที่สุดก็เกิดเหตุการณ์ในอุโมงค์สีดำๆตามที่เล่านั่นแหละค่ะ

ช่วงนี้หนูกลัวมากๆ เพราะว่าตอนที่เกิดอุโมงค์ดำๆอ่ะ หนูแค่หลับตายังไม่ถึง 1 วิมันก็เป็น หนูเลยเลิกยุ่งกะเรื่องพวกนี้ไป 1 อาทิตย์แล้วค่ะ พยายามไปดูหนัง ฟังเพลง ดูทีวี ไม่คิด ไม่ทำสมาธิ ไม่เพ่ง ไม่นึก ทำตัวเหมือนคนปกติธรรมดา เพราะหนูรู้สึกว่า ถ้าเราฝึกจิตบ่อยๆ(หนูฝึกในฝันอ่ะนะคะ) มันจะเจออะไรแปลกขึ้นเรื่อย ซึ่งตัวหนู หนูไม่มีครูบาอาจารย์ค่ะ หนูยังไม่พร้อมที่จะก้าวหน้าไปกว่านี้ กลัวหลงทางแล้วกลับออกมาไม่ได้ ตอนนี้เลยหยุด...อยู่แค่นี้ค่ะ และอยากถามท่านผู้รู้ เพราะอยากรู้จริงๆว่า สิ่งที่เกิดกับหนูในอุโมงค์มืดๆดำๆนั่นมันคืออะไรหรือคะ คือว่ามีคนเจอแบบหนูเยอะเหมือนกัน แต่หนูถามเค้า ไม่มีใครเห็นไอ้จุดขาวๆที่จะขยายตัวแล้วดูดเรา เหมือนที่หนูเจออ่ะ หนูเลย งง ว่า... ของหนูมันคืออะไรหรือจ้ะ ^^ มีใครเคยเจอแบบนี้หรือเปล่า???

ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบทุกคำตอบนะคะ ^^ รอฟังคำตอบจากทุกท่านอยู่นะคะ ขอให้ทุกท่านได้บุญเยอะๆๆๆๆ ค่ะ ^^ อนุโมทนาค่ะ ^^

 

เหมือนกับหนังแฮรี่พ๊อดเตอร์ป่าวพี่
^ ^
รอผู้รู้มาตอบนะ+++

 

รอมาทั้งวันแล้วค่ะ เหอๆๆๆ !!

 

กรรมฐานแบบพุทธ หรือไม่ครับ

ถ้าใช่กรรมฐานแบบพุทธ คงไม่จำเป็นต้องแสวงหาจิตวิญญาณจากภายนอก ภายนอกอันไกลเกินไป เกินหยั่งถึง

แต่ ควรหันกลับมามองที่ตน แล้วจึงเริ่มแสวงหา จิตวิญญาณเดิมแท้ จากภายใน

อนุโมทนาครับ

 

1. ถ้าหนูเข้าไปในมิติขาวๆนั่นอ่ะ มันจะมีอันตรายอะไรมั้ยคะ ถ้ามันเกิดขึ้นอีก หนูควรเข้าไปหรือไม่ควร
- ตามแสงขาวๆไปได้ อุโมงค์ดำๆอย่าไปยุ่งกะมัน ถ้าอยู่ที่เดียวกันวางจิตให้สะอาดแล้วอธิษฐานเชิญพระพุทธเจ้า
2. ไอ้ที่หนูเป็นเนี่ย ... มันคืออะไรหรอคะ งงอ่ะ! มันเป็นภาวะที่เรากำลังจะหลับแล้วจะเข้าไปในความฝัน(ไอ้จุดขาวๆ) หรือว่าจิตเราเข้าชานโดยบังเอิญ หรืออะไรคะ บางคนบอกว่า เป็นภาวะของคนใกล้ตาย(น่ากลัวค่ะ T_T)
- เป็นภาวะทิพย์ คนใกล้ตายก็เป็นภาวะทิพย์ ตายก็เข้าสู่ภาวะทิพย์โดยอัตโนมัติ ไม่ใกล้ตายก็ต้องฝึกเอาจ้ะ
3. อย่างงี้หนูควรฝึกต่อหรือว่า...เลิกทำ ภาวะที่หนูเป็นเนี่ย..ดีหรือไม่ดียังไงคะ
- ฝึกไปเถอะ เป็นทางที่ต้องผ่านจ้ะ ดีตรงเป็นพื้นฐานสู่สุคติ ไม่ดีตรงถ้าไปติดยึดแล้วเอาไปใช้ในทางไม่ดีก็จะบาปมากกว่าปกติ

 

สภาวะความรู้สึกของกายเนื้อในระหว่างที่กายทิพย์แยกออกจากกายเนื้อ

- ออกจากอุโมงค์
บางท่าน
ฝึกแบบถอดจิต
หรือฝึกแบบนั่งสมาธิแบบธรรมดา
อยู่ๆ อาจจะเกิดความรู้สึกเหมือนลมหมุนนำเราดำดิ่งเข้าไปในอุโมงค์เหมือนดำดิ่งลึกแหวกผ่านโลกที่เงียบสงัด แล้วลอดออกทางปากอุโมงค์อีกด้านหนึ่ง (ซึ่งอุโมงค์ที่จริงคือกายเนื้อ) ในช่วงที่กายทิพย์จะหลุดออกจากปากอุโมงค์นั้น หัวใจอาจจะรู้สึกวูบวาบประเดี๋ยวหนึ่ง ความรู้สึกรับรู้เห็นอาจจะดับวูบไปเหมือน ไฟดับลงชั่วแวบหนึ่งเท่านั้น พอพ้นปากอุโมงค์แล้ว จะเกิดมีความรู้สึกอีกครั้งที่กายทิพย์ บางท่าน
เหมือนนอนอยู่ในความมืด
แล้วอยู่ๆ กายเนื้อนั้นเกิดรูโพลง กายทิพย์จึงมุดออกมาจากความมืดนั้น
บางท่าน
รู้สึกว่า
ต้องใช้กำลังอย่างสุดจิตสุดใจสุดกำลัง จึงสามารถพุ่งทะลุผ่านกลุ่มควันจนรู้สึกว่าได้รับการเสียดสีจากบรรยากาศ จนกระทั่งกายทิพย์จะลุกไหม้แดงวาบไปชั่วขณะหนึ่งแล้ว ความรู้สึกก็ไปปรากฏกับกายทิพย์ได้สติรู้สึกว่าตัวเองได้เดินลอยอยู่ในอวกาศ

จากหนังสือ ประสบการณ์จากสมาธิ-วิญญาณ 3 คู่มือฝึกถอดจิต

ศึกษารายละเอียดเพิ่มเติม
http://www.geocities.com/somdedto2547/

ศึกษาจากหนังสือเล่มอื่น ๆ
http://www.geocities.com/book_2546/

อนุโมทนาค่ะ

พอดีอ่านเจอ ก็เลยนำมาฝากค่ะ