หัวใจศีลพรหมจรรย์

ขอหัวใจของศีลพรหมจรรย์เลย
ขอเหตุ-และผลด้วย

ขอบคุณ

 

หัวใจของศีลพรหมจรรย์
ทำให้ภพชาติสั้นลงครับ
เหตุของศีลพรหมจรรย์
คือเว้นจากการสืบเผ่าพันธ์
ผลของการประพฤติศีลพรหมจรรย์
คือสูญเผ่าพันธ์กลับมาเกิดอีกไม่ได้
ก็เท่ากับไม่กลับมาเกิดอีกครับ

 

พรหมจรรย์ หมายถึง บริสุทธิ์..

การจะบริสุทธิ์ได้ ต้อง เป็นผู้ไม่เบียดเบียน..

กาย วาจา รวมลงที่ใจ..

แก้ที่ใจ ไม่ให้คิดเบียดเบียนใคร..

ศีล หมายถึง ปกติ หนักแน่น ไม่หวั่นไหว..

รักษาศีล คือ รักษาใจให้หนักแน่น ไม่หวั่นไหว..

ศีลไม่ว่ามีกี่ข้อ ก็ รวมลงที่..

"เป็นผู้ไม่เบียดเบียน"

 

เริ่มแรกผมมองว่าปุถุชนปกติมีสักกายทิฐิอยู่แล้ว
การที่จิตก่อตัณหาและอุปาทานมันก็ต้องมี

การพบต่างเพศแล้วเกิดการเพ่งเล็ง/ส่งออกอยู่ในโลภะ
อยากได้คนนู้คนนี้มาเป็นของตัวมันก็ต้องมี
ทีนี้พอมีการเจริญสติจนสติตามรู้ อาการที่เกิดขึ้นกับจิตส่งออก
เมื่อเจริญจาคานุสสติ การเพ่งเลงอยากได้เมียชาวบ้านมันก็ถูกสละออก
ศีลข้อ 3 ก็ยังอยู่ดี หากไม่มีคู่เมื่อเพ่งเล็งอยากครอบครองอีกก็มีสติตามรู้
แล้วก็สละอีก การเบียดเบียนทางพรหมจรรย์มันก็ไม่เกิด

มีสติเป็นเหตุ ก็มีทานเป็นผล
มีทานเป็นเหตุ ก็มีศีลเป็นผล

แต่ศีลแบบพระมองว่าเข้มงวดทางการตัดตอนกว่านั้น
เพราะห้ามไปสัมผัสแตะต้องอะไรๆเลย

วิญญาณ+อายตนะใน+อายตนะนอก >>> ผัสสะ
ผัสสะ >>> เวทนา >>> ตัณหา >>> อุปาทาน

เมื่อไม่ได้สัมผัสแตะต้อง ผัสสะมันก็ไม่เกิด เมื่อผัสสะมันไม่เกิด
อันอื่นๆมันก็ไม่มีอะไรให้ไปเกิดต่อๆ เป็นการลดภาระไปได้เยอะ
ทำกายให้ตามพระวินัย สำรวมใจบ้างก็สลายสักกายทิฏฐิไปได้เยอะละ

ปล. ผมก็ยังไม่ถึงกับพรหมจรรย์แบบบริสุทธิ์ดีเยี่ยมอะไรๆ
อันนี้แจมความเห็นเฉยๆนะครับ