หลวงพ่อฤาษีลิงดำ เล่าเรื่องการปลุกเสกพระเครื่องของหลวงปู่แหวน

ต่อไปนี้เป็นคำเล่าของหลวงพ่อฤๅษีลิงดำ เล่าให้ลูกศิษย์ของท่านฟัง แล้วนำมาถ่ายทอดลงหนังสือโลกทิพย์ ปีที่ ๑ ฉบับที่ ๑ ปี พ.ศ. ๒๕๒๕ โดยสิทธา เชตะวัน ดังนี้ :-

หลวงปู่แหวน ไม่เคยสนใจเรื่องการสร้างพระเครื่องแปลกๆ พิสดาร ตลอดจนเครื่องรางของขลังเลย มีแต่พระและฆราวาสลูกศิษย์ ลูกหาจัดสร้างขึ้น แล้วขนไปให้ท่านปลุกเสกบ้าง ซึ่งท่านก็มีเมตตาไม่ขัดข้อง หลวงปู่แหวน กล่าวว่า ชาวบ้านทั้งหลายยังติดข้องอยู่ในโลกธรรม โลกียสมบัติ ยึดถือตัวบุคคลเราเขายังเวียนว่ายตายเกิด ไม่มีโอกาสจะเป็นนักบวชกระทำจิตตัดกิเลสหาทางหลุดพ้นได้สะดวก จำเป็นอยู่เองที่ชาวบ้านจะต้องยึดถือพระเครื่องเป็นที่พึ่ง อย่างน้อยพระเครื่องก็เป็นจุดให้ชาวบ้านเข้าถึงความดี ระลึกถึงพระคุณของพุทธเจ้าจึงไม่ใช่เรื่องเสียหายที่ชาวบ้านจะมีพระเครื่องไว้ติดตัว “ปู่ก็เสกให้ ใครเอามาให้ก็ต้องเสกให้ไปด้วยความเมตตานั่นแหละ หลานเอ๊ย”

หลวงปู่แหวนกล่าวอย่างนี้ เมื่อคณะศรัทธาจากที่ต่างๆ ทั่วสารทิศ หอบหิ้วขนเอาพระเครื่องรางของขลังไปให้ท่านปลุกเสกถึงวัดตอนนั้นหลวงปู่แก่มากแล้ว ชราภาพไปด้วยวิสัยสังขารหูตึง เดินเหินไม่สะดวก ทางวัดจึงต้องจำกัดเวลาให้ชาวบ้านเข้านมัสการ ไม่ค่อยจะให้ท่านเดินทางไกลไปร่วมปลุกเสกพระเครื่องในพิธีพุทธาภิเษกใดๆ ง่ายๆ นอกจากว่าหลวงปู่จะยินดีเต็มใจไปเอง จริงๆ ทั้งนี้เพื่อจะถนอมชีวิตของหลวงปู่แหวนไว้ให้ยืนนานเป็นมิ่งขวัญของวัดและประชาชนผู้เคารพศรัทธาทั้งหลายต่อไปให้นานเท่านานนั่นเองมีสิ่งที่น่าสังเกตอยู่อย่างคือ พระเครื่องรางของขลังใดๆ ที่พระและฆราวาสนำไปขอเมตตาจิตจากหลวงปู่แหวน เพื่อให้ท่านปลุกเสกให้นั้น หลวงปู่แหวน จะเสกให้อย่างมากไม่เกิน ๙ นาที บางครั้งเสกให้ ๓ นาที ๕ นาทีบ้าง เป็นอันว่าใช้ได้ การปลุกเสกนี้ไม่มีพิธีรีตองใดๆ ทั้งสิ้น ต้องไปนอนอยู่ที่วัดรอให้หลวงปู่แหวนออกมาจากห้อง พอท่านออกมาก็ขนสิ่งที่จะปลุกเสกเข้าไปกราบนมัสการทันที แล้วท่านก็จะทำให้เดี๋ยวนั้น ทำปุ๊บเสร็จปั๊บ ก็เป็นอันว่าแล้วกันไป เสร็จสิ้นเรื่องเปิดโอกาสให้ผู้คนอื่นๆ เข้าไปนมัสการท่านตามคิวซึ่งแน่นขนัดอยู่ทุกวันไม่มีขาด หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ ได้เล่าถึงการปลุกเสกพระที่ลูกศิษย์ลูกหาต่างถอดสร้อย และรวมพระเครื่องต่างๆ รอให้หลวงปู่แหวน ปลุกเสกให้ ดังนี้ :-

“พอใครเขาเอาเครื่องรางไปวางเสร็จ หลวงปู่แหวนก็ตั้งท่าสงบใจสงเคราะห์ อาตมาก็จับดูจิตของหลวงปู่แหวนดูอารมณ์จิตของท่านจะทำอย่างไรครั้นแล้วเห็นอารมณ์จิตของหลวงปู่แหวนผ่องใสเป็นดาวประกายพรึกเต็มดวงลอยอยู่ในอกท่าน เวลานั้นกำลังจิตของหลวงปู่แหวนก็คิดว่า ขออาราธนาบารมีขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ให้มาโปรดช่วยทำของเหล่านี้ให้เกิดความศักดิ์สิทธิ์เป็นมิ่งขวัญมงคลของพุทธบริษัท ให้เข้าถึงพระธรรมโดยความจริงหลวงปู่แหวน ไม่คิดว่าเสกให้เอาไปตีกับชาวบ้าน เอาไปปล้นชาวบ้าน ท่านเสกให้คนเข้าถึงธรรม ท่านนึกในใจ ต่อไปหลวงปู่แหวนก็อาราธนาบารมีของพระอรหันต์ทั้งหมด บารมีของพรหมตลอดจนครูบาอาจารย์พอถึงพระอรหันต์ อาตมาก็เห็นหลวงปู่ตื้อ ปรี๊ดมาถึง
ข้างหลังเอากำปั้นลงหลังอาตมาปั๊บเข้าให้ แล้วถาม ว่าเฮ้ย... มึงมานั่งอยู่ทำไมวะ อาตมาเลยตอบไปว่า นี่... พระผีไม่ต้องพูด หลวงปู่แหวน เชิญพระผีนะ ไม่ได้เชิญพระมีเนื้อหนังมังสา มีหน้าที่อะไรก็ทำไป...แล้วก็ได้เห็นกระแสจิตหลวงปู่แหวน เป็นประกายพรึก พุ่งออกมาจากอก สว่างเจิดจ้าใหญ่เหลือเกิน คลุมเครื่องรางของขลังทั้งหมด แสงสว่างประกายพรึกของจิตพระอรหันตเจ้า แทรกลงไปในเครื่องรางของขลัง อยู่ผิวด้านหน้ายันข้างล่างสุด เรียกว่าคลุมหมด อาบลงไปหมดเลย โพลงสว่างสุกปลั่งไปหมด คล้ายตกอยู่ในเบ้าหลอม เป็นกระแสสว่าง
ของจิตที่เยือกเย็น เต็มไปด้วยอำนาจพุทธบารมี เห็นแล้ว รู้สึกเยือกเย็นสบายอย่างประหลาดบอกไม่ถูกนี่คือการปลุกเสกพระเครื่องรางของขลังของหลวงปู่แหวนซึ่งใช้เวลาไม่ถึง ๓ นาที แต่ทว่าอานุภาพยิ่งใหญ่ ทรงความขลังศักดิ์สิทธิ์ เลิศล้ำน่ามหัศจรรย์"

ที่มา ชีวประวัติ ปฏิปทา หลวงปู่แหวน สุจิณโณ
โครงการหนังสือบูรพาจารย์